จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 5

บทที่ 5 ที่มาของชี่มหาโหด

หลังจากที่เย่เซิงหมิงดึงเข็มเงินที่จุดจงเหรินออกจากตัวชายหนุ่ม จู่ๆดวงตาของชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและกัดลงบนแขนของเย่เซิ่งหมิงทันที

“อ๊าก! ปล่อย ปล่อย เจ็บจะตาย...โอ๊ย!”

ชายหนุ่มกัดลงอย่างแรง เย่เซิ่งหมิงสลัดไม่ออก หากเขาฝืนดึงออกมา เกรงว่าเนื้อจะต้องถูกกัดหลุดแน่

“หยวนเป่า หยวนเป่ารีบปล่อยเร็วเข้า!W หลิวลี่ร้องไห้อย่างร้อนใจ

“เป็นไปได้ยังไง?” แม้แต่จินซื่อหรงที่ผ่านร้อนผ่านหนาวสร้างห้างสรรพสินค้ามานานหลายสิบปี ฆ่าคนไม่กระพริบตาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในตอนนี้

“หมอน้อยเย่!”เซี่ยหยู่เวยร้องออกมาอย่างกังวล

ผู้อำนวยการโจวยังคงใจเย็นกว่าอยู่บ้าง เขารีบหันไปหาหลินหยุน “น้องชาย ได้โปรดยื่นมือเข้าช่วยด้วยเถอะ!”

จินซื่อหรงเป็นคนที่สองที่มีปฏิกิริยากลับมา เมื่อครู่เป็นหลินหยุนที่รักษาลูกชายของเขา

“เมื่อครู่เป็นความผิดของผมเอง ได้โปรดหมอเทพยื่นมือเข้าช่วยลูกชายของผมด้วย!”

หลิวลี่คุกเข่าให้หลินหยุนทันที “หมอเทพ ได้โปรดช่วยลูกชายของฉันด้วย!”

“น้องชาย!” โจวชิงเหอเอ่ยเสียงหนักและโค้งคำนับหลินหยุน

หลินหยุนรีบประคองโจวชิงเหอขึ้นมาและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ผู้อำนวยการโจวโปรดลุกขึ้น!”

จากนั้น หลินหยุนก็เดินเข้าไปหยิบเข็มเงินคืนจากมือของที่เย่เซิงหมิงด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้นจึงฝังเข็มลงบนขุดจงเหรินของชายหนุ่มอีกครั้ง

ชายหนุ่มปล่อยปากออกทันที แขนของเย่เซิงหมิงมีชิ้นเนื้อตกลงมาโดยตรง

“นี่ นี่...” เมื่อมองไปที่บาดแผลบนแขนของตน เย่เซิงหมิงก็ตกตะลึง

เขาเห็นแค่ว่าเนื้อและเลือดบริเวณรอบ ๆ บาดแผลแปรเปลี่ยนไปเป็นสีดำ

โจวชิงเหอตกตะลึงอย่างยิ่ง เขาเอ่ยถาม “น้องชาย บาดแผลของหมอเย่น้อยคืออะไรกัน?”

หลินหยุนเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ “ก็แค่ชี่มหาโหดบุกกินเลือดเนื้อเท่านั้น ถ้าหากไม่ได้รับการจัดการให้ทันเวลาแขนทั้งสองข้างก็จะพิการ”

“หึ ขู่ให้กลัวล่ะสิ!” เย่เซิ่งหมิงยังคงปากแข็ง แต่คนกลับรีบออกไปทันที คาดว่าไปจัดการกับบาดแผลของตน

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง “พ่อ ผมเป็นอะไรไป?”

“หยวนเป่า ลูกรู้สึกยังไงบ้าง?” จินซื่อหรงถามอย่างกังวล

“ผมรู้สึกอ่อนแรง ต้องการพักผ่อน” สีหน้าของชายหนุ่มดูทรุดโทรมและเหนื่อยล้า

จินซื่อหรงไม่สงสัยในคำพูดของหลินหยุนอีกต่อไป เขาถามด้วยความเคารพ “หมอเทพ เมื่อครู่ลูกชายของผมมีสติดีไม่น้อย ทำไมตอนนี้จู่ๆถึงได้เหนื่อยล้าขึ้นมา?”

หลินหยุนแค่นเสียง “ถ้ายังปล่อยให้เขาถูกชี่มหาโหดเข้าโจมตีซ้ำ ๆ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

เสียงตุ๊บดังขึ้น จินซื่อหรงคุกเข่าให้กับหลินหยุนทันที “หมอเทพ ได้โปรดช่วยลูกชายของผม เงินเท่าไหร่ขอแค่คุณเอ่ยปาก!”

จินซื่อหรงดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าหลินหยุนให้ความสำคัญกับโจวชิงเหอ เขารีบร้องขอความช่วยเหลือจากโจวชิงเหอ “ผู้อำนวยการโจว คุณช่วยผมขอร้องหมอเทพหน่อย!"

จินซื่อหรงยังเป็นหนึ่งในสามผู้มีอิทธิพลของเมืองหลินโจว แน่นอนว่าโจวชิงเหอย่อมต้องไว้หน้า

“น้องชาย หมอย่อมต้องมีเมตตา หวังว่านายจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ!”

หลินหยุนพยักหน้า ทันใดนั้นก็มองไปที่จินซื่อหรงและเอ่ย “ตอนนี้ขอแค่พบต้นตอของชี่มหาโหด และกำจัดมันออกไป จากนั้นก็ฟื้นฟูตัวสักระยะก็จะกลับมาเป็นปกติ”

จินซื่อหรงมีสีหน้างุนงง “แต่ว่าชี่มหาโหดอยู่ที่ไหน? ผมไม่รู้เลยสักนิด!”

หลินหยุนมองไปที่เขา และมองไปที่ผมของจินซื่อหรง “ที่มาของชี่มหาโหดอยู่ในบ้านของคุณ นั่นเพราะคุณเองก็ถูกชี่มหาโหดเข้าครอบงำด้วยเช่นกัน”

“อะไรนะ!” จินซื่อหรงตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“ไม่น่า เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันถึงมักจะรู้สึกหงุดหงิดกระวนกระวายใจ ไปโรงพยาบาลกลับตรวจไม่พบโรคอะไร”

“หมอเทพ ได้โปรดช่วยหาต้นตอของชี่มหาโหดให้ผมเถอะ ผมยินดีจ่ายห้าล้านหยวน!”

โจวชิงเหอเองก็โค้งมืออย่างรวดเร็วและกล่าว “ใช่น้องชาย ส่งพระพุทธเจ้าไปย่อมต้องส่งไปถึงตะวันตก ได้โปรดช่วยคุณจินจนถึงที่สุดด้วยเถอะ!W

แม้ว่าหลินหยุนจะไม่สนใจเรื่องเงิน แต่ในเมื่อเขายังต้องข้ามผ่านโลกมนุษย์ไปอีกครั้ง ถ้าไม่มีเงินก็คงจะไม่ดี