จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 409

บนเวทีที่อยู่ด้านหน้า เจี่ยงสงถือไมโครโฟน กล่าวแนะนำทั่วไป

หลินหยุนนั่งอยู่ด้านหลังของเขาอย่างสงบเงียบ แววตาสงบนิ่งวางเฉย ราวกับเป็นเซียน

ด้านล่างเวที กงซื่อซวนที่มีสีหน้าท่าทางโง่เขลา ซึ่งก็ไม่มีผู้ใดให้ความสนใจกับเขาแล้ว

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? เขาทำไมถึงเป็นปรมาจารย์หลินไปได้! ”

จนถึงตอนนี้ กงซื่อซวนก็ยังคงไม่กล้าที่จะเชื่อ

แต่ว่า มีเพียงปรมาจารย์หลินเท่านั้นที่สามารถทำให้เจี่ยงสงยอมศิโรราบ ทำให้ควีนจินนอบน้อม

คิดถึงเมื่อครู่นี้ที่เขายังตะโกนพูดให้ปรมาจารย์หลินออกมาจัดการหลินหยุนนั้น กงซื่อซวนก็ใบหน้าร้อนผ่าว

ตนเองบอกให้ปรมาจารย์หลินออกมาจัดการกับปรมาจารย์หลิน นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกน่าขัน หรอกเหรอ?

เวลานี้ เขาจึงเข้าใจได้ถึงความตั้งใจที่ดีของควีนจินกับเจี่ยงสง

แต่ว่า กงซื่อซวนก็ยังคงไม่ยอม: “ต่อให้นายเป็นปรมาจารย์หลินแล้วจะทำไม? ข้าคือผู้สืบทอดของตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง นายกล้าที่จะตัดขาสองข้างของข้า รอให้ข้ากลับไปถึงตระกูลกงก่อน จะต้องล้างแค้นความอับอายที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างแน่นอน! ”

เถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนคนอื่น ๆ ที่ทำตัวกำเริบเสิบสานต่อหน้าหลินหยุนมาโดยตลอด ตอนนี้นั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยที่ตัวสั่น และมีสีหน้าขมขื่น

เถียนชุ่ยชุ่ยก็เหมือนกับหุ่นเชิดที่ไร้จิตวิญญาณ บ่นพึมพำกับตัวเองไม่หยุด: “เป็นไปได้อย่างไร? หลินหยุนเป็นเพียงแค่คนยากจนที่ไม่ได้เรื่องไร้ความสามารถ จะกลายเป็นปรมาจารย์หลินได้อย่างไรกันล่ะ? ”

“มิน่าล่ะเขาถึงได้เรียกตนเองว่าหลินชางฉอง และยังพูดว่าเขากับฉันนั้นอยู่กันคนละโลก ที่จริงแล้วเขาก็คือปรมาจารย์หลินที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เหอะเหอะ เป็นคนที่อยู่กันคนละโลกจริง ๆ ด้วยสิ! ”

มองไปยังบนเวที เห็นหลินหยุนกำลังได้รับการชื่นชมเยินยออย่างมากจากพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจนับไม่ถ้วน จิตใจของเถียนชุ่ยชุ่ยเหมือนกับกำลังมีเลือดไหลหยดออกมา เสียใจอย่างมากจนลำไส้กลายเป็นสีเขียวไปแล้ว

“ฉันคิดฝันอยู่ตลอดว่าต้องการหาบุคคลที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงสักคน เพื่อสามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาชีวิตของตนเอง โดยคิดไม่ถึงว่าจะเอาปรมาจารย์หลินมาเป็นตัวสำรองและยังทอดทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดีด้วย! ”

“เหอะเหอะ ช่างน่าขันเสียจริง น่าเศร้า ฮ่าฮ่า! ” เถียนชุ่ยชุ่ยได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่นอยู่ภายในจิตใจ

เธอคิดว่าจนเองฉลาดหลักแหลมจนหาผู้ใดเปรียบมิได้ จึงได้ตัดใจทอดทิ้งหลินหยุน แล้วเลือก เสิ่นหย่งแทน

และยังมักจะใช้ให้เสิ่นหย่งมาเหยียบย่ำทำให้หลินหยุนอับอายขายหน้า

ตอนนี้มาคิด ๆ ดูแล้ว พฤติกรรมทั้งหมดในตอนนั้น ช่างน่าขันเป็นอย่างมาก!

“ฉันก็คือคนที่โง่เขลาที่สุดแล้ว! ” เถียนชุ่ยชุ่ยคิดอยากที่จะตาย: “ตอนนั้นที่ฉันใช้ให้เสิ่นหย่งมาเหยียบย่ำดูถูกเขา ในใจของเขาคงจะหัวเราะเยาะว่าฉันเป็นไอ้คนโง่อยู่อย่างแน่นอน! ”

“ตอนอยู่ที่อิมพีเรียลคอร์ทนั้น เขาคงจะจงใจทำลงไปอย่างแน่นอน! ”

“เขากำลังแก้แค้นฉันอยู่ เขาจงใจที่จะปกปิดสถานะของตนเอง ก็เพื่อให้ฉันเหมือนกับเป็นตัวตลก ที่กระโดดโลดเต้นไปมาต่อหน้าของเขา! ”

“เหอะเหอะ หลินหยุน ปรมาจารย์หลิน นายช่างโหดร้ายเสียจริง! ” เพียงชั่วครู่เถียนชุ่ยชุ่ยเหมือนกับว่ามีอายุมากขึ้นไปสิบปี โลกทั้งใบของเธอนั้น พังทลายแตกสลายไปในทันที

หวางหยู่หันก็ตกตะลึงจนลูกตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าแล้ว: “เป็นไปได้อย่างไรกัน! จะเป็นไปได้อย่างไรกัน! ไอ้คนที่ไม่ได้เรื่องได้ราวไร้ความสามารถนี้ จะกลายเป็นปรมาจารย์หลินไปได้! ”

“ใช่แล้ว เมื่อครู่เขาพูดกับเถียนชุ่ยชุ่ยว่า ข้าหลินชางฉองจะทำอะไรในช่วงชีวิตนี้ ทำไมต้องอธิบายให้แกฟังด้วย! ”

“เขาคือหลินชางฉอง เขาก็คือหลินชางฉอง! เขาก็คือหลินชางฉองผู้ที่เคยให้เงินรางวัลหนึ่งแสนหยวนกับฉันครั้งหนึ่ง! ”

“เขาทำไมถึงกลายเป็นหลินชางฉองไปได้? ”

โลกของหวางหยู่หันก็พังทลายลงหมดสิ้นเช่นกัน นับตั้งแต่ที่หลินชางฉองได้ให้เงินรางวัลเธอผ่านช่องไลฟ์สดแล้ว เธอก็ได้ตามหาหลินชางฉองคนนี้ไปทั่วทุกแห่งหน แต่ว่า หลินชางฉองก็ไม่เคยได้ปรากฏตัวออกมาอีกเลย

เดิมที หลินชางฉองก็อยู่ข้างกายเธอมาโดยตลอด เป็นเธอเองที่มีตาหามีแววไม่ มองไม่ออกเองก็เท่านั้น

“ครั้งนั้นเขาคงไม่ได้ที่จะให้เงินรางวัลฉันจริง ๆ หรอกใช่ไหม แต่เป็นเพราะจางซือจู่พวกเขาถูกหลี่หงถูดูถูกเหยียดหยาม ดังนั้นเขาจึงออกมาให้เงินรางวัลกับฉันในทันที และยังพูดอีกว่าอย่ารังแกดูถูกวัยรุ่นที่ยากจน เพื่อจงใจที่จะเหยียบย่ำให้หลี่หงถูอับอายขายหน้า! ”

“มิน่าล่ะแม้แต่กู้ซิวหรั่นคุณชายกู้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ต่างก็ถูกบังคับควบคุมไปหมด ที่จริงแล้วเขาก็คือปรมาจารย์ผู้ที่มีพลังอานุภาพเหนือธรรมชาติ! ”

“ถ้าหากไม่ใช่คุณที่เข้าใจผิดว่าพ่อของฉันรู้จักกับปรมาจารย์หลิน คุณจะชื่นชอบในตัวฉันไหม? ผู้หญิงที่ชอบประจบสอพลอแบบคุณ จะมาชื่นชอบคนอัปลักษณ์อย่างฉันได้อย่างไรกันล่ะ? ”

จางเหมิงไม่พูดไม่จาอะไรแล้ว เอามือกุมหน้าและร้องไห้เสียงดัง

คิดถึงตอนนั้นที่หลินหยุนเป็นคนที่ช่วยเหลือเธอ แต่เธอกลับยังมุ่งเป้ากล่าวหาหลินหยุนไปทุกอย่าง รวมถึงดูถูกเหยียดหยามหลินหยุนด้วย

เธอกับเหยียนเสวเหวินประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ หลินหยุนยังได้นำผลไม้ Dilufic ไปเยี่ยมเยียนเธอ แต่กลับถูกเธอมองว่าเป็นขยะที่เก็บมา แล้วดูถูกหลินหยุนอย่างรุนแรง ต่อหน้าเพื่อนนักเรียน

คิดดูว่าในแต่ละครั้งแต่ละครั้งตอนที่เธอโอ้อวดต่อหน้าเพื่อนนักเรียนว่าแฟนของตนรู้จักปรมาจารย์หลิน ซึ่งปรมาจารย์หลินตัวจริงนั้นก็นั่งมองดูอยู่ด้านข้าง จางเหมิงอับอายขายหน้ามากจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

ความสำนึกผิด ความอับอาย ความเสียดาย เต็มเกลื่อนภายในจิตใจของจางเหมิง ทำให้โลกทัศน์ของเธอทั้งหมดก็พังทลายลงไปอย่างหมดสิ้นเช่นกัน

เสิ่นหย่งกับหลี่หงถูและเพื่อนคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง และสำนึกผิดเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะเสิ่นหย่ง ที่ได้ทำการดูถูกเหยียดหยามหลินหยุนนับครั้งไม่ถ้วน และทำตัวโอ้อวดต่อหน้าหลินหยุนก็เพราะเถียนชุ่ยชุ่ย ซึ่งตอนนี้เสิ่นหย่งเกิดอยากที่จะเอาหัวพุ่งเข้าไปชนกำแพงให้ตายกันไปเลยทีเดียว!

“ต้องโทษเถียนชุ่ยชุ่ยผู้หญิงที่ชอบประจบสอพลอคนนี้ หากไม่ใช่เธอ ฉันก็คงไม่ไปล่วงเกินปรมาจารย์หลินอย่างแน่นอน! ”

เสิ่นหย่งได้แอบตัดสินใจเอาไว้แล้วว่า อีกสักครู่เขาจะหาโอกาสเพื่ออธิบายเรื่องทั้งหมดต่อหน้าหลินหยุน เพื่อทอดทิ้งผู้หญิงที่ชอบประจบสอพลออย่างเถียนชุ่ยชุ่ยนี้

เซี่ยหยู่เวยกับเพื่อนกลุ่มเล็กนั้นก็ยังคงตกตะลึงด้วยเช่นกัน

“เขาก็คือปรมาจารย์หลิน! ”

“เหอะเหอะ บางทีฉันควรที่จะคิดออกก่อนน่านี้คงจะถูก! นอกจากปรมาจารย์หลินแล้ว ใครจะมีพลังความสามารถที่แข็งแกร่งขนาดนั้นได้อีกล่ะ! ”

ตอนอยู่ที่ตระกูลอี เซี่ยหยู่เวยเพียงแค่ได้พบว่าเห็นหลินหยุนมีความสามารถมีพลังบู๊ที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ทราบถึงสถานะตัวตนที่แท้จริงของหลินหยุน

ตอนนี้ ในที่สุดก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว!