ใบหน้าของเจียงซ่างหมิงเต็มไปด้วยความดีใจ โดนหลินตงหัวกับหลินหยุนกดรัศมีจนไม่สามารถเชิดหน้าชูตามาโดยตลอด คราวนี้พอการมาเยือนของหลิวเจี้ยนหลิน เขาเองก็สามารถเชิดหน้าได้สักที
ผู้อาวุโสวัยประมาณห้าสิบ มีใบหน้าที่สง่างาม ชายคนนี้สวมแว่นขอบทอง และพาบอดี้การ์ดหนึ่งคนตามหลังมาด้วย
“เพื่อนร่วมชั้น สบายดีไหม!”
หลิวเจี้ยนหลินมองไปยังเจียงซ่างหมิง และพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“ฮ่าๆ เพื่อนร่วมชั้น ไม่เจอกันนานขนาดนี้ คุณดูอ่อนวัยขึ้นนะ!” เจียงซ่างหมิงเดินเข้าไปด้วยความดีใจ แล้วกอดกับหลิวเจี้ยนหลินอยู่แป๊บหนึ่ง
“นั้นมันหลิวเจี้ยนหลินประธานบริษัทเจียนหลินกรุ๊ปของอำเภอชิงเหอนี่น่ะ! เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับเจียงซ่างหมิงเหรอเนี่ย!”
“คาดไม่ถึงจริงๆ เจียงซ่างหมิงยังมีเพื่อนร่วมห้องที่เก่งขนาดนี้อยู่อีกหนึ่งคน ไม่แปลกที่เขาสามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งผู้รับผิดชอบสูงสุดของอำเภอจีหมิงได้นานขนาดนี้!”
ทุกคนต่างตื่นตกใจ สายตาที่จ้องมองเจียงซ่างหมิง เต็มไปด้วยความอิจฉา
หลิวเจี้ยนหลินพูดทักทายกับเจียงซ่างหมิงอยู่สักพัก จากนั้นจู่ๆก็ถามขึ้นมาว่า “จริงสิเพื่อนร่วมชั้น ขอถามคุณหน่อย คุณหลินหยุนอยู่ที่นี่ใช่หรือเปล่า?”
พอเจียงซ่างหมิงได้ยินประโยคนี้ ตัวก็แข็งทื่อในทันที!
คนรอบๆเองก็เกือบจะหงายหลังลงกับพื้น หลิวเจี้ยนหลินเองก็มาหาหลินหยุนงั้นเหรอ?
สายตาที่หลินตงหัวจ้องมองหลินหยุนก็เผยความตกใจขึ้นมาอีกครั้ง
จางเต๋อชางหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “น้องหลิว คุณเองก็มาทักทายคุณหลินเหมือนกันเหรอ?”
หลิวเจี้ยนหลินเพิ่งจะสังเกตเห็นจางเต๋อชาง พูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เต๋อชาง นึกไม่ถึงว่าคุณเองก็อยู่ที่นี่! ได้เจอคุณหลินหรือยัง?”
จางเต๋อชางชี้ไปหาหลินหยุนแล้วพูดว่า “คุณหลินอยู่ที่นี่แล้ว!”
หลิวเจี้ยนหลินมองหลินหยุนแวบหนึ่ง จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปหา ทิ้งเจียงซ่างหมิงไว้ตรงนั้น
“คุณหลิน หลิวเจี้ยนหลินประธานบริษัทเจี้ยนหลินกรุ๊ปขอคารวะท่าน!” หลิวเจี้ยนหลินเองก็โค้งคำนับให้กับ หลินหยุน
นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?
แค่จางเต๋อชางคนเดียวยังไม่พอ ตอนนี้ยังมีหลิวเจี้ยนหลินเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน
ไอ้หลินหยุนคนนี้เป็นใครกันแน่?
เวลานี้เอง ผู้ช่วยคนนั้นก็วิ่งเข้ามาอีกรอบ
เจียงซ่างหมิงมีสีหน้าที่มืดมน กระซิบถามว่า “มีใครมาอีก?”
ผู้ช่วยพูดด้วยความระมัดระวังว่า “ผู้รับผิดชอบของอำเภอหรู่หลิน เจิ้งลุ่ยหัวมาขอเข้าพบ!”
“ท่านเจิ้ง? เขามาทำอะไร? คงไม่ใช่ว่ามาหาไอ้หนุ่มคนนี้อีกนะ!” เจียงซ่างหมิงเริ่มหวาดระแวงขึ้นมาแล้ว
“ให้เขาเข้ามา เออแล้วก็ ถ้าเกิดมีคนมาอีก ไม่ต้องมารายงานแล้ว ปล่อยเข้ามาเลย!” เจียงซ่างหมิงพูดด้วยความโมโห
“ครับ!”
ผู้รับผิดชอบของอำเภอหรู่หลิน มักจะหาเรื่องเจียงซ่างหมิง ความแข็งแกร่งด้านเศรษฐกิจของอำเภอหรู่หลิน อยู่เหนืออำเภอจีหมิงมาโดยตลอด เพราะงั้นเจียงซ่างหมิงกับเจิ้งลุ่ยหัวถึงได้เหม็นขี้หน้ากันมาโดยตลอด
หลังจากที่เจิ้งลุ่ยหัวเข้ามา ไม่ได้หันไปมองเจียงซ่างหมิงแม้แต่น้อย กวาดสายตามองรอบๆงานทันที แล้วตะโกนถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณหลินหยุนอยู่ที่นี่ไหม?”
ทุกคนเกิดตกใจขึ้นมา!
อย่างที่คิดว่า มาหาหลินหยุนจริงๆด้วย!
จากนั้น ผู้รับผิดชอบของอำเภอชิงเหอ กับผู้รับผิดชอบอื่นๆของอำเภอหลินโจว และเหล่าประธานบริษัทแถวหน้าของแต่ละอำเภอ ต่างก็ค่อยๆเข้ามาทักทายคุณหลิน
และยังมีบริษัทยักษ์ใหญ่บางแห่ง ก็มาทักทายคุณหลิน ในหมู่บริษัทพวกนั้น บริษัทที่มีอำนาจต่ำสุด ก็ยังมีอำนาจพอๆกับบริษัทซี่ไห่กรุ๊ปและบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป
แทบจะรวมบริษัทที่มีชื่อเสียงของหลินโจวมาเกือบทั้งหมด
ทุกคนต่างก็ตกใจจนสติหลุดจากร่าง
ไม่ว่าจะเป็นผู้รับผิดชอบคนไหนของอำเภอ ก็ไม่มีชื่อเสียงที่โด่งดังถึงขั้นนี้!
นอกซะจากท่านเจี่ยงสงจากหลินโจว ถึงจะมีชื่อเสียงระดับนี้
ไอ้หนุ่มที่ชื่อว่าหลินหยุนคนนี้ เป็นใครกันแน่? ทำไมถึงมีชื่อเสียงระดับเดียวกันกับท่านเจี่ยงสงจากหลินโจวกันล่ะ!
หลินตงหัวจ้องมองหลินหยุน ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เงียบสงบ ภายในใจเหมือนกับมีพายุลูกใหญ่พัดเข้ามา
แม้แต่ในฝันเขาก็นึกไม่ถึง ชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักเมื่อวาน กลับมีชื่อเสียงที่โด่งดังขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...