จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 434

หลินตงหัวยืนอยู่บนเวทีอย่างเงียบๆ จ้องมองภาพที่คนข้างล่างเวทีต่างก็ลุกขึ้นมาจนเกือบหมด ราวกับกำลังอยู่ในความฝัน

เขาบีบต้นขาตัวเองอย่างแรง ความเจ็บปวดที่ส่งผ่านมาทำให้เขารู้ว่า นี่ไม่ใช่ความฝัน

หลินตงหัวโค้งคำนับให้กับทุกคน น้ำตาคลอเบ้า “ขอบคุณ ขอบคุณทุกท่านมาก!”

ผ่านมานับขนาดนี้ จนใช้ชีวิตมาครึ่งชีวิต หลินตงหัวก็ไม่เคยซาบซึ้งเหมือนกับวันนี้มาก่อน

ผู้รับผิดชอบแต่ละหมู่บ้านพวกนั้น ต่างก็จ้องมองตาค้างจนตาแทบจะหลุดออกจากเบ้าตาตั้งนานแล้ว อ้าปากค้างอยู่นานมากจนตอนนี้ก็ยังไม่สามารถปิดปากได้

“นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน? นี่ยังเป็นหลินตงหัวอยู่ไหม? ทำไมเขาถึงมีผู้สนับสนุนเยอะขนาดนี้กันล่ะ!”

“หลินตงหัวทำอะไรกันแน่! ถึงได้รับการสนับสนุนมากมายขนาดนี้! แม้แต่ซี่ไห่และบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปเองก็ยังออกมาสนับสนุนเขา!”

“ผู้สนับสนุนของหลินตงหัว กลับมีมากกว่าเจียงซ่างหมิง!”

ภายในใจของทุกคน ต่างก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์ หัวสมองเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

ใบหน้าของหม่าเจี้ยนกั๋วเต็มไปด้วยความมืดมน ภาพแบบนี้มันเป็นภาพที่อยู่ในจินตนาการของตัวเองไม่ใช่หรือไงกัน? ตอนที่อยู่ในความฝัน เขาก็ยังเคยฝันเห็นภาพแบบนี้

แต่ว่า ภาพนี้กลับปรากฏอยู่บนตัวของหลินตงหัว

“เสี่ยวหลง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมหลินตงหัวถึงได้รับการสนับสนุนจากซี่ไห่กับบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปได้ล่ะ?” หม่าเจี้ยนกั๋วทำสีหน้ามืดมน กำหมัดแน่นทั้งสองข้าง คนที่ควรจะได้รับเกียรติยศแบบนี้ ควรจะเป็นของเขาสิ!

หม่าเสี่ยวหลงเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ว่า สัญชาตญาณบอกเธอว่า คนพวกนี้ไม่ได้ทำเพื่อต้องการสนับสนุนหลินตงหัวอย่างแน่นอน แต่ว่ามีมือที่มองไม่เห็น กำลังชักจูงพวกเขา ให้พวกเขาต้องออกมาสนับสนุนหลินตงหัว

“ใช่แล้ว คนใหญ่คนโตคนนั้น!จะต้องเป็นฝีมือคนใหญ่คนโตคนนั้นอย่างแน่นอน!”

สายตาของหม่าเสี่ยวหลง เริ่มทำการสำรวจตัวของผู้ที่ออกมาสนับสนุนหลินตงหัว แต่ว่า ก็ยังไม่พบอะไรที่มันผิดสังเกตอยู่ดี

ในหมู่คนพวกนี้ ไม่มีใครที่มีลักษณะตรงกับคนใหญ่คนโตที่อยู่ในใจของหม่าเสี่ยวหลง

“คนใหญ่คนโตคนนั้นเป็นใครกันแน่? หรือว่าเขาจะคอยควบคุมเรื่องนี้อยู่เบื้องหลัง?”

ฉินหลันและหวางซูเฟินหันไปมองหลินหยุนพร้อมกัน แต่ละคนต่างก็ครุ่นคิด

พวกเธอไม่เชื่ออยู่แล้วว่า จิตใต้สำนึกของคนพวกนี้จะตื่นขึ้นจริงๆ ถึงได้ออกมาสนับสนุนหลินตงหัว

จะต้องเป็นเพราะว่าพวกเขารู้ฐานะที่แท้จริงของหลินหยุน พอเห็นว่าหลินหยุนเคารพหลินตงหัวมากขนาดนี้ เพื่อที่จะเอาใจหลินหยุน ถึงได้ลุกขึ้นมาสนับสนุนหลินตงหัว

แต่ว่า ทำไมหลินหยุนต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ? เขามีเป้าหมายอะไรกันแน่?

หวางซูเฟินหันไปมองฉินหลันที่อยู่ข้างๆโดยอัตโนมัติ แล้วพูดด้วยเสียงจริงจังว่า “ฉินหลัน ดูเหมือนว่าเจ้าหนุ่มคนนี้จะหลงรักเธอมากเลยนะ!”

ใบหน้าที่งดงามของฉินหลันเริ่มร้อนเล็กน้อย รีบพูดกลับไปว่า “ท่านประธาน ท่านเข้าใจผิดแล้ว! บางทีเขาอาจจะถูกชะตากับลุงหลิน เพราะงั้นถึงได้อยากช่วยเหลือลุงหลิน!”

หวางซูเฟินขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เขากับลุงหลินของเธอรู้จักกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองถูกไหม? ปีใหม่นี้เขากลับเดินทางจากหลินโจวมายังอำเภอจีหมิง เวลานั้นดูเหมือนเขายังไม่ได้รู้จักลุงหลินของเธอถูกไหม หรือจะบอกว่าเขากับลุงหลินของเธอมีสายสัมพันธ์เชื่อมต่อกัน? ถึงได้รู้อยู่ก่อนว่าลุงหลินของเธอเป็นใคร?”

ใบหน้าของฉินหลันเเดงก่ำ จนพูดอะไรไม่ออก

ใบหน้าของหยูจงหยวนในตอนนี้ ดำมืดราวกับก้นกระทะ

ที่ผ่านมาหลินตงหัว ไม่เคยมีผู้สนับสนุนแม้แต่คนเดียว แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เขาถึงได้โชคดีขนาดนี้ เพียงแป๊บเดียวก็มีคนออกมาสนับสนุนเขามากขนาดนี้

จู่ๆหยูจงหยวนก็มีความรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมา “โอ้พระเจ้า ท่านกำลังล้อเล่นกับเขาใช่ไหม?”

สถานการณ์ที่ควรจะชนะอย่างแน่นอน ตอนนี้กลับแพ้ซะแล้ว แถมยังแพ้ย่อยยับ

ใบหน้าของเจียงซ่างหมิงเต็มไปด้วยความตกใจและความโกรธ ผู้สนับสนุนของหลินตงหัว กลับมีมากกว่าเขาหลายเท่าตัว

คราวนี้จะเอาหน้าของผู้รับชอบสูงสุดของอำเภอ ไปไว้ที่ไหนดีล่ะ?

เรื่องนี้มันก็เหมือนกับการต่อสู้ของหัวหน้าแก๊งทั้งสอง แต่หัวหน้าแก๊งของอีกฝ่ายกลับไม่สนใจหัวหน้าใหญ่คนนี้ แต่กลับไปก้มหัวให้กับลูกน้องของตัวเอง

ใบหน้าชราของเจียงซ่างหมิง ทั้งอึดอัดและโกรธแค้น

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังตกตะลึง หลินหยุนก็มองไปยังหยูจงหยวน แล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “แกแพ้แล้ว!”

หยูจงหยวนมีสีหน้าที่ดำมืด จ้องมองไปยังหลินหยุน แต่พูดอะไรไม่ออก

ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่กำลังจ้องมองอยู่ ต่อให้เขาอยากจะหนี ก็ทำไม่ได้