จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 433

เจียงซ่างหมิงพูดด้วยความรำคาญว่า “พอแล้ว เริ่มกันเถอะ!”

คนทั้งงานต่างก็อยู่ในความเงียบ สายตาส่วนใหญ่ของทุกคน ต่างก็จ้องมองไปยังหลินตงหัวที่อยู่บนเวที

แต่ว่า สายตาส่วนใหญ่ของผู้รับผิดชอบแต่ละหมู่บ้าน ล้วนเต็มไปด้วยความดีใจที่ได้เห็นคนอื่นเดือดร้อน

ส่วนพวกนักธุรกิจ ใบหน้าบ่งบอกว่าไม่สนใจ

ยังไงซะคนอย่างหลินตงหัว ต่อให้พวกเขาจะให้กับสนับสนุน ก็คงไม่ส่งผลดีอะไรกับพวกเขา เพราะงั้นความเป็นความตายของหลินตงหัว ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขา

บนเวที หลินตงหัวยืนตัวตรง ราวกับทหารศึกที่พร้อมสละชีพ

“กระผม ขอการสนับสนุนจากทุกท่าน!”

พอพูดจบ หลินตงหัวก็หันไปโค้งคำนับ ให้กับทุกคน

คนทั้งงานต่างก็เงียบจนน่าประหลาดใจ ไม่มีใครส่งเสียงแม้แต่น้อย และไม่มีใครยืนออกมาสนับสนุนหลินตงหัว

คนพวกนี้ล้วนเป็นนักธุรกิจ วิธีการของนักธุรกิจ ไม่มีทางที่พวกเขาจะออกไปสนับสนุนหลินตงหัวเพราะคุณธรรมของตัวเองโดยที่ไม่ได้ผลตอบแทนอะไรหรอก

ฉินหลันร้อนรนเล็กน้อย พูดกระซิบว่า “ท่านประธาน ทำยังไงดี? ลุงหลินก็ยังไม่ยอมให้ท่านช่วยเหลือเขา จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หันมามองพวกเราแม้แต่น้อย!”

ใจของหวางซูเฟินเกิดความโมโหเล็กน้อย จนถึงป่านนี้แล้ว หลินตงหัวก็ยังไม่ยอมให้เธอช่วยเหลือเขาสักครั้ง หรือว่าเขากำลังรอให้คนพวกนี้มีจิตใต้สำนึกขึ้นมาหรือยังไงกัน?

“อย่าไปสนใจเขา ในเมื่อเขาอยากจะขายขี้หน้า ก็ปล่อยเขาไปเถอะ!” หวางซูเฟินพูดด้วยความโมโห

“นี่......ก็ได้ค่ะ!” ฉินหลันไม่มีทางเลือก ได้แต่สวดภาวนาให้คนพวกนี้มีจิตใต้สำนึกขึ้นมา แล้วออกมาสนับสนุนหลินตงหัวสักครั้ง

หนึ่งวินาที สิบวินาที หนึ่งนาที......

หลินตงหัวที่ยืนอยู่บนเวที รู้สึกว่าเวลาผ่านไปไวมาก ทุกวินาทีสำหรับเขา เหมือนกับเป็นการทรมาน

เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีใครสักคนยืนออกมาให้การสนับสนุนเขา ขอแค่สักคนก็ยังดี อย่างน้อยๆเขาจะได้เห็นว่า สิ่งที่เขาเชื่อมั่น และหลักการของเขา เป็นสิ่งที่ถูกต้อง

แต่ว่า ความจริงมันก็โหดร้ายแบบนี้แหละ ไม่มีใครกล้าลุกขึ้นมา ให้การสนับสนุนเขา แล้วกลายเป็นศัตรูของเจียงซ่างหมิงกับหยูจงหยวนหรอก

หยูจงหยวนรู้สึกว่าชัยชนะอยู่แค่เอื้อม

“หลินตงหัว แกไม่มีผู้สนับสนุนแม้แต่คนเดียว แกมีสิทธิ์อะไรมาว่าพวกเรา! แกมันก็แค่ครองตำแหน่งไว้รับผลประโยชน์โดยไม่ทำอะไรเลย แกมันก็แค่คนต่ำช้า!” หยูจงหยวนยืนขึ้นมา ตะโกนด่าเสียงดัง

“หลินตงหัว คนต่ำช้า ไสหัวลงไปซะ!” ผู้รับผิดชอบของแต่ละหมู่บ้านเองก็เริ่มด่าขึ้นมา

ใบหน้าของเจียงซ่างหมิงเต็มไปด้วยความดูถูก มองไปยังทางที่หลินหยุนนั่งอยู่ แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ไอ้หนุ่ม เห็นหรือยัง? นี่เป็นผลรับที่แกต้องการหรือยังไง?”

“ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้ว ให้เขาขึ้นไป มีแต่ขายขี้หน้าคนอื่นเปล่าๆ!”

แววตาของหลินหยุนเผยความเย็นชาราวกับน้ำแข็ง แล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “มันก็ไม่แน่!”

พอพูดจบ หลินหยุนก็ค่อยๆลุกขึ้นมา แล้วหันไปโค้งคำนับด้วยความเคารพต่อหลินตงหัวที่อยู่บนเวที “ผู้อาวุโสหลิน ชีวิตทั้งชีวิตของท่าน ทำงานอย่างขยันขันแข็ง โดยที่ไม่หวังผลตอบแทน ข้าน้อยคนนี้ชื่นชมท่านมานานแล้ว ขอให้ท่านอาวุโสยอมรับการคารวะจากผม!”

จากนั้น หลินหยุนก็คุกเข่าลงบนพื้น ต่อหน้าทุกคน แล้วก้มหัวทำความเคารพต่อหลินตงหัว

กระทำของหลินหยุน มีเก้าสิบเปอร์เซ็นต์มาจากใจจริงของเขา พอได้ชีวิตครั้งที่สองมา เขาถึงได้รู้ว่าพ่อของตัวเองต้องแบกรับความกดดันอะไรบ้าง เขารู้สึกผิดต่อหลินตงหัว

ส่วนสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือ ก็คือต้องการช่วยให้หลินตงหัวรอดพ้นวิกฤตนี้ เขาเชื่อว่า มีใครบางคนต้องเข้าใจกระทำของเขา

หลินตงหัวรีบพูดขึ้นมา “เสียวหยุน รีบลุกขึ้นมา คุณทำอะไรน่ะ!”

หลินหยุนลุกขึ้นมา พูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “ผมเชื่อว่า สิ่งที่ผู้อาวุโสหลินทำ จะต้องทำให้คนที่มีจิตใต้สำนึก ออกมาสนับสนุนท่านอย่างเต็มที่!”

“ขอบคุณ ขอบคุณมาก!” หลินตงหัวซาบซึ้งจนน้ำตาคลอเบ้า หลายปีมานี้ หลินหยุน เป็นคนแรกที่ให้การสนับสนุนเขา

สิ่งที่หลินตงหัวต้องการไม่ใช่ผู้สนับสนุน แต่เป็นการยอมรับ ความเชื่อมั่นของเขา หลักการของเขา ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน ขอแค่ได้การยอมรับจากคนอื่นก็พอแล้ว

หยูจงหยวนพูดด้วยเสียงเย็นชา “เฮิง ไอ้หนุ่ม แกต้องการเล่น‘ชุดใหม่ของราชา’ กับพวกเราหรือยังไง? แกคิดว่าคนอย่างพวกเราจะหลงกลแกหรือยังไงกัน?”

“ใครออกมาสนับสนุนครองตำแหน่งไว้รับผลประโยชน์โดยไม่ทำอะไรเลยคนนี้ คนนั้นต่างหากที่เป็นคนไร้จิตสำนึก!”

“นั่นสิ ไอ้เด็กนี้มาจากไหนกัน กลับกล้าแสดงละครพันธุ์นี้ ต่อหน้าสถานการณ์ที่เคร่งเครียดแบบนี้ ก็ควรที่จะไล่เขาออกไปซะ!”

“ไอ้หนุ่ม ไม่มีใครหลงกลแกหรอก แกตายใจซะเถอะ!”

หม่าเสี่ยวหลงมองไปยังหลินหยุน แล้วเผยความตกใจออกมา “เป็นเขาเองเหรอ!”