จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 441

ก่อนหน้านี้คนหนุ่มสาวเหล่านั้นที่ไปเชิญหยางเฟยเย่นให้จัดตั้งทีมทุกคนแสดงความรู้สึกที่ว่ามีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น

“ฮ่าๆไอ้หนุ่มคนนี้ถูกทิ้งแล้วมั้ง!ไม่รู้จักดูน้ำหน้าตัวเองเป็นแค่คนในโลกบู๊ปลอมคนหนึ่งยังอยากมีส่วนร่วมกับสาวงามในโลกโบราณ?ฝันไปเถอะ!”

“ใช่แล้วถูกทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใยหลี่อู๋จี๋ยังนับไม่ถึงสามไอ้หนุ่มคนนี้ก็ถูกทิ้งซะแล้ว!หึหึได้ระบายความแค้นในใจแล้ว!”

“หืมเมื่อกี้ดูกิริยาท่าทางของเขาที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาฉันก็อยากจะก้าวไปตบหน้าเขาสองทีแค่อยู่ทีมเดียวกับสาวงามเอง?เขาถึงกับต้องหยิ่งทะนงขนาดนี้เชียวเหรอ?ตอนนี้ดีแล้วไม่เป็นไรโดนสาวสวยทิ้งไปเขายังจะหยิ่งทะนงขนาดนั้น!”

“ขายขี้หน้าขายขี้หน้าจริงๆ!แต่ครั้งนี้หยางเฟยเย่นทำได้เด็ดขาดจริงๆเมื่อกี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังช่วยเธอนึกไม่ถึงว่าจะเนรคุณได้เร็วขนาดนี้”

ซูจื่อเหลียงโกรธจนหน้าแดงและดุด่า“ผู้หญิงที่เนรคุณเธอจะต้องเสียใจภายหลัง!”

หญิงสาวในชุดสีแดงที่อยู่ข้างหลังหลินหยุนดุด่าอย่างโกรธเคือง“เลวและไร้ยางอายผู้หญิงที่เนรคุณเธอจะไม่มีจุดจบที่ดีแน่นอน!”

หลินหยุนเหลือบมองหยางเฟยเย่นด้วยความประหลาดใจเดิมทีคิดว่าเธอเป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงและเสียสละชีวิตเพื่อล้างแค้นให้พี่ชายเป็นผู้หญิงที่ดี

คาดไม่ถึงว่าหลินหยุนจะดูคนผิด

เพียงแต่หลินหยุนไม่มีความรู้สึกพิเศษใดๆกับเธอแค่ถือโอกาสช่วยเธอไว้เท่านั้นในเมื่อเธอไม่เห็นคุณค่าก็ช่างมันเถอะ

แต่ว่าหญิงสาวในชุดสีแดงที่อยู่ข้างๆเดิมทีคิดว่าเธอเป็นคนที่ปากคอเราะร้ายเป็นคนที่ไร้กาจไม่ยอมคนคิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนที่ชอบธรรมที่สุด

คนมากมายไม่มีใครกล้าพูดว่าหยางเฟยเย่นผิดมีเพียงเธอเท่านั้นที่กล้าพูด

หลินหยุนหันไปมองหญิงสาวในชุดสีแดงและมองดูเธออย่างครุ่นคิดหลินหยุนค้นพบว่าอันที่จริงผู้หญิงคนนี้สวยกว่าหยางเฟยเย่นมาก

โดยเฉพาะรูปร่างของเธอสุดยอดมากแต่อุปนิสัยของเธอค่อนข้างเย็นชาความแตกต่างเปรียบเสมือนน้ำแข็งกับไฟ!

“พวกเรามาตั้งทีมกันไหม?”หลินหยุนถามโดยตรง

“อะไรนะ!”หญิงสาวนิ่งอึ้งเมื่อถูกถามจากนั้นสายตาที่มองดูหลินหยุนเธอรู้สึกว่าเป็นเพราะหลินหยุนถูกหยางเฟยเย่นหักหลังดังนั้นจึงต้องการหาคนมาแทนที่หยางเฟยเย่น

เพียงแต่ว่าเธอสังเกตเห็นสายตาที่หลินหยุนมองเธอเหมือนจริงใจไม่ใช่แค่หาใครสักคนมาเพื่อที่จะช่วยปิดบังความอับอายของตัวเอง

เมื่อคิดได้ว่าตัวเองก็ไม่มีเพื่อนร่วมทีมอยู่แล้วและหลินหยุนเพิ่งถูกผู้หญิงคนนั้นเนรคุณทำร้ายจิตใจเธอก็อดไม่ได้ที่จะใจอ่อน

“โอเค”หญิงสาวเบิกตากว้างและพยักหน้าอย่างจริงจัง

หลินหยุนดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรอยู่อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มและถามว่า“คุณชื่ออะไร?”

“โล่เสว่ฉี!แล้วคุณล่ะ”หญิงสาวถามกลับ

“ฉันชื่อหลินหยุน”

เมื่อเห็นหลินหยุนหาเพื่อนร่วมทีมใหม่ได้อย่างรวดเร็วหยางเฟยเย่นก็โล่งใจเช่นกัน“ยินดีด้วยที่คุณหาเพื่อนร่วมทีมใหม่ได้”

“หลินหยุนพยักหน้าและตอบเสียงเบาซึ่งถือเป็นคำตอบ

แม้ว่าหยางเฟยเย่นจะทรยศเขาแต่หลินหยุนไม่ได้เกลียดเธอยิ่งรักมากเท่าไรความเกลียดชังยิ่งมากขึ้นเท่านั้นทัศนคติที่หลินหยุนมีต่อหยางเฟยเย่นเหมือนคนที่สัญจรไปมาดังนั้นการทรยศของของหยางเฟยเย่นจึงเหมือนกับคนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นหลินหยุนรู้สึกว่าไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับเขา

โล่เสว่ฉีก็ตอบเสียงเย็นชาจ้องไปที่หยางเฟยเย่นและด่า“จอมปลอม!”

แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าพฤติกรรมของหยางเฟยเย่นนั้นไร้ยางอายแต่ตอนนี้เธออยู่ในทีมเดียวกันกับหลี่อู๋จี๋และไม่มีใครกล้าพูดร้ายๆกับเธอ

ยิ่งกว่านั้นพวกเขามีแต่ความอิจฉาหลี่อู๋จี๋ไม่กล้ามีความริษยาเพราะหลี่อู๋จี๋แข็งแกร่งมากจนพวกเขาทำได้แค่มองเท่านั้น!

เช่นเดียวกับขอทานคนหนึ่งพวกเขาสามารถริษยาขอทานคนหนึ่งที่มีคนเอาอาหารหรูหรามื้อใหญ่มาให้หรือแม้แต่ไปแย่งเพียงแต่ว่าพวกเขาไม่สามารถริษยาผู้ที่นำมาให้ได้

เมื่อมองดูผู้คนที่รวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆชายชราที่อยู่ในสำนักอู๋จี๋ก็พูดอย่างเย็นชาว่า“ตั้งแต่ตอนนี้เริ่มฝ่าด่านได้!ใครจะเป็นผู้เริ่มก่อน?”

ทุกคนต่างพากันเธอมองฉันฉันมองเธอและในที่สุดสายตาของหลายคนก็มองไปที่หลี่อู๋จี๋

หลี่อู๋จี๋อมยิ้มเล็กน้อยและยื่นมือไปที่หยางเฟยเย่นด้วยความมั่นใจ“พวกเราเริ่มก่อนก็ได้!”

โชคยังดีที่ในช่วงเวลาวิกฤติหลี่อู๋จี๋ลอบโจมตีจากด้านข้างและทำให้หยางเฟยเย่นได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่ากำลังจะถึงท่ากระบวนท่าสุดท้ายแล้วหยางเฟยเย่นเหลือบมองหลี่อู๋จี๋ที่ไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆก็เลยยืนนิ่งอยู่กับที่

กระบวนท่านนี้หลี่อู๋จี๋แบกรับไว้

อย่างไรก็ตามหลี่อู๋จี๋ได้หลอกล่อชายชรามาและบังคับให้หยางเฟยเย่นต้องต่อสู้ร่วมกันกับเขา

โชคดีที่คราวนี้หลี่อู๋จี๋ใช้กำลังเต็มที่สกัดกั้นความแข็งแกร่งส่วนใหญ่ของชายชราไว้ถึงกระนั้นหยางเฟยเย่นก็ถูกแรงกระแทกจนพ่นเลือดออกจากปากและทรุดลงบนพื้น

หญิงสาวสวยคนหนึ่งตอนนี้ดูแย่มากราวกับว่าหนีออกจากค่ายผู้ลี้ภัย

“คุณชายหลี่ยินดีด้วยที่ผ่านด่านได้!”ชายชราสำนักอู๋จี๋พูดด้วยรอยยิ้มที่เหมือนฝืนยิ้ม

“ขอบคุณที่ออมมือ!”หลี่อู๋จี๋พูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยทำมือประสานกันทำความเคารพ

จากนั้นหลี่อู๋จี๋ค่อยๆเดินไปหาหยางเฟยเย่นและโค้งคำนับ“เฟยเย่นเมื่อกี้ต้องขอโทษจริงๆทำให้เธอต้องลำบากอย่างไรก็ตามแผนของฉันประสบความสำเร็จแล้วพวกเราผ่านด่านแล้ว”

หยางเฟยเย่นตกตะลึงชั่วขณะเมื่อกี้เป็นการวางแผนของคุณเหรอ?”

“ใช่แล้วเมื่อกี้ให้คุณเผชิญกับการโจมตีซึ่งๆหน้าเพราะความแข็งแกร่งของคุณถ้าลอบโจมตีมันก็ไม่สามารถคุกคามเขาได้มากนักมีเพียงแค่คุณเผชิญการโจมตีซึ่งๆหน้าและฉันลอบโจมตีข้างๆถึงจะใช้ประโยชน์จากการโจมตีสองด้าน”หลี่อู๋จี๋พูดอย่างจริงจัง

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจและอดไม่ได้ที่จะพูดคำหยาบออกมา“แม่งเอ้ยแบบนี้แหละที่เขาว่าแก้ตัวหน้าด้านๆ!สุดยอด!”

เพียงแต่ว่ามีคนไม่น้อยที่เชื่อผู้หญิงส่วนใหญ่จะเชื่อ

“ว้าวหลี่อู๋จี๋เก่งกาจมาก!”

แม้แต่หยางเฟยเย่นก็ยังเชื่อ

“คุณชายอู๋จี๋เก่งกาจจริงๆแม้แต่สิ่งเหล่านี้ยังวางแผนไว้เฟยเย่นขอชื่นชมจริงๆ!”