จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 452

เขาเก็บภาพหนึ่งแผ่นขึ้นได้ ซึ่งก็คือแผนที่หนึ่งแผ่น

แผนที่แผ่นนี้แปลกประหลาดมาก ด้านบนวาดภูเขาหนึ่งลูก บนภูเขาวาดกระบี่เล็กหนึ่งเล่ม ด้านล่างภูเขาเป็นเมฆหมอก

เป็นแผนที่ที่แปลกประหลาดมาก

“นี่คือสถานที่ที่ไหนเหรอ? ที่มีภูเขาสูงตระหง่านในหมู่เมฆแบบนี้? ”

ผู้อาวุโสหน้าเขียว มองไปยังแผนที่ ด้วยสีหน้าที่สงสัย

“ข้าต้องการแผนที่แผ่นนี้” เสียงของหลินหยุนดังผ่านเข้ามา

ผู้อาวุโสรีบเก็บแผนที่นั้นขึ้น แล้วจ้องไปที่หลินหยุน: “ทำไมต้องให้นายด้วย! นี่เป็นสิ่งที่ข้าพบเจอ! ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “ตามสัญญาที่ให้ไว้ สิ่งของในที่แห่งนี้ ข้าสามารถที่จะเลือกได้สามชิ้นตามที่ต้องการ”

“ผู้อาวุโสเก้า ข้าพูดถูกต้องไหม? ”

ผู้อาวุโสเก้าพูดอย่างหนักแน่นว่า: “ถูกต้อง ก่อนที่เพื่อนเต๋าหลินหยุนยังไม่ได้คัดเลือกเสร็จสิ้น สิ่งของที่พวกเราพบเจอทั้งหมดนั้น เขามีสิทธิที่จะนำไปได้! ”

“น่าขัน นั่นเป็นทางสำนักอู๋จี๋ของพวกนายที่สัญญาตกลงกับเขาไว้ ส่วนข้าไม่ได้ตกลงสัญญาเอาไว้สักหน่อย! ” ผู้อาวุโสยิ้มและพูดขึ้นอย่างเย็นชา

ผู้อาวุโสเก้าพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า: “นายคิดที่จะเป็นศัตรูกับสำนักอู๋จี๋ของเราอย่างนั้นเหรอ? ข้าเตือนนายให้รีบนำแผนที่มอบให้กับหลินหยุนเดี๋ยวนี้ สำนักอู๋จี๋ของเราพูดจริงทำจริงมาโดยตลอด อย่าได้บีบบังคับให้ข้าต้องลงไม้ลงมือกับนายเลย”

ผู้อาวุโสผู้นั้นมีสีหน้าท่าทางที่โมโหอย่างมาก แต่ว่าเมื่อมองไปยังผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักอู๋จี๋ที่กำลังจ้องมองอย่างละโมบนั้น จึงต้องยอมที่จะนำแผนที่มอบให้กับหลินหยุนด้วยท่าทางที่อับอายและโกรธแค้น

คนของสำนักอู๋จี๋ ในตอนนี้เขายังไม่สามารถที่จะล่วงเกินได้

รับรู้ได้ถึงสายตาที่หม่นหมองของผู้อาวุโสคนนั้น หลินหยุนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ถ้าหากเขากล้าที่จะคิดแผนการชั่วร้ายอะไร นั่นก็คงเป็นการรนหาที่ตาย

ดูแผนที่แล้ว หลินหยุนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแผนที่ที่ไม่ได้ทำสัญลักษณ์บ่งบอกอะไรนี้ตกลงกำลังบอกถึงสถานที่แห่งไหนกันแน่ แต่ว่าในเมื่อเป็นสิ่งของที่อยู่ในวังเทพจันทรา และยังไม่ได้ถูกไฟเผาไหม้ แสดงว่าแผนที่แผ่นนี้ไม่ใช่สิ่งของธรรมดาทั่วไปเป็นแน่

หลินหยุนจึงเก็บมันใส่ไว้ในแหวนเก็บของ

ทุกคนต่างก็สำรวจท่ามกลางซากปรักหักพังกันต่อไป แต่ว่าคราวนี้ทุกคนต่างก็มีเจตนาแฝงไว้ ซึ่งต่อให้พบเห็นสิ่งของอะไร ก็จะแกล้งทำเป็นว่ามองไม่เห็น

หลินหยุนเพิ่งได้สิ่งของเพียงสองชิ้น ยังขาดอยู่อีกหนึ่งชิ้น ต่อให้พวกเขาพบเจอแล้ว ก็เหมือนเป็นการช่วยหลินหยุนค้นหาสิ่งของ

แต่น่าเสียดาย ที่ทุกคนต่างก็ได้ค้นหาสำรวจไปในทุกซอกทุกมุมของตำหนักแล้ว ก็ไม่พบเจอสิ่งของชิ้นใดที่สมบูรณ์เพิ่มขึ้นอีกสักชิ้นเลย

หลินหยุนก็ยังคงไม่พบเจอเบาะแสข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับเทพจันทรา ซึ่งถ้าหากไม่เกิดไฟไหม้ขึ้น บางทีอาจจะพบเจอสิ่งของบางอย่าง เพื่อเป็นข้อมูลบ่งบอกถึงสถานะของเทพจันทราที่ชัดเจนได้

“ที่นี่ไม่มีสิ่งของที่มีมูลค่าอะไรอีกแล้ว”

หลินหยุนพูดขึ้น แล้วก็หันหลังเดินออกไปจากตำหนัก

ผู้อาวุโสสำนักอู๋จี๋หลายท่านต่างก็มีสีหน้าท่าทางที่ไม่ยินยอม โดยที่สำนักอู๋จี๋ของพวกเขาเฝ้าปกป้องอย่างลำบากยากเข็ญมาเป็นเวลานาน สูญเสียพลังมากมายเพื่อทำลายค่ายกล ตอนนี้ในที่สุดก็ทำลายค่ายกลลงได้ แต่ว่ากลับไม่ได้สิ่งของอะไรสักอย่างเลย

หากข่าวสารแพร่กระจายออกไป สำนักอู๋จี๋คงจะถูกคนหัวเราะเยาะเย้ยอย่างแน่นอน

“โธ่ ที่จริงแล้วก็เหมือนเป็นการเสียแรงเปล่าโดยที่ไม่ได้รับผลอะไรตอบแทนเลย! ” วัยรุ่นคนหนึ่งถอนหายใจและพูดขึ้นอย่างประหลาด

“นายไม่ได้ฝ่าด่านอะไรสักหน่อย ต่อให้ภายในที่แห่งนี้มีสิ่งล้ำค่าของเซียน ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับนายแม้แต่น้อย นายจะมาถอนหายใจทำไมกัน? ”

“ข้าก็เพียงแค่รู้สึกแทนคนอื่นว่ามันไม่คุ้มค่าเลยจริง ๆ! ลำบากยากเข็ญมาตั้งนาน ผลสุดท้ายสิ่งของสองชิ้นนั้น กลับถูกคนอื่นนำเอาไป นายว่า นี่มันน่าตลกน่าขันไหมล่ะ? ”

“ช่างน่าขันจริงด้วย เรื่องนี้ถ้าหากว่าแพร่กระจายออกไป สำนักอู๋จี๋เกรงว่าคงจะกลายเป็นตัวตลกของโลกบู๊โบราณเป็นแน่! ”

ได้ยินคำเยาะเย้ยเสียดสีเหล่านี้ ผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักอู๋จี๋ต่างก็มีสีหน้าที่ย่ำแย่ลงไปอีก

“ที่นี่ไม่มีสิ่งของอะไรแล้ว พวกนายยังจะไม่กลับออกไปอีกเหรอ ยังจะอยู่ที่นี่พูดจาไร้สาระอะไรกันอีก! ” ผู้อาวุโสเก้าตะโกนใส่อย่างเย็นชาด้วยสีหน้าท่าทางที่ย่ำแย่

“ไปกันเถอะ คนของสำนักอู๋จี๋โมโหแล้ว! ”

“รีบไปกันเถอะ! ”

วังเทพจันทราได้ถูกเปิดขึ้นแล้ว ที่นี่ไม่มีเรื่องราวและสิ่งของอะไรที่ควรค่าแก่การรำลึกนึกถึง เพียงครู่เดียวทุกคนก็ทยอยเดินออกมากันหมด

หยางเฟยเย่นจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสของสำนักอู๋จี๋เหล่านั้นด้วยความโกรธแค้น จิตใจแค้นเคืองเป็นอย่างมาก: “พี่ นายจะต้องตายฟรีจริง ๆ ด้วย! ”

จากนั้น ก็มองไปที่หลินหยุนอย่างไม่พอใจ แล้วก็เดินจากไป

หลี่อู๋จี๋มองไปที่พวกผู้อาวุโสสำนักอู๋จี๋ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด จากนั้นก็มองไปที่หลินหยุน โดยที่มุมปากเผยรอยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์