จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 454

นักบู๊จำนวนหนึ่งเดินกลับออกมาจากภูเขากู่

ส่วนใหญ่ต่างก็แยกย้ายกลับไปยังสำนักของตน

แต่ว่า ในจำนวนนั้นมีชายชราผิวคล้ำในชุดสูทท่านหนึ่ง ยังคงอยู่ที่นี่ต่อ โดยได้หาโรงแรมที่หมู่บ้านเปากู่เพื่อเข้าพักอาศัย

ผ่านไปไม่นาน นักบู๊หนุ่มหลายคนก็มาถึงที่หมู่บ้านเปากู่ เพื่อพบเจอกับชายชราผู้นั้น

“เจ้าสำนัก ท่านเรียกรวมตัวพวกเรามีเรื่องอะไรเหรอ? ”

ชายชราผิวคล้ำผู้นั้น ก็คือนักบู๊ผู้ที่ถูกคัดเลือก ให้ติดตามหลินหยุนเพื่อไปค้นหากุญแจค่ายกล และก็คือผู้ที่พบเจอแผนที่แผ่นนั้นท่ามกลางซากปรักหักพังในวังเทพจันทรา

ชายชราผู้นี้มีสถานะอีกอย่างหนึ่ง ก็คือเจ้าสำนักสวนอินในโลกบู๊

ประตูของสำนักสวนอิน อยู่บนภูเขาลมปีศาจ และภูเขาลมปีศาจก็อยู่ที่หมู่บ้านชิงเฟิงซึ่งอยู่ด้านข้างติดกับหมู่บ้านเปากู่

เขาคือนักบู๊กลุ่มแรกที่ค้นพบวังเทพจันทรา

แต่น่าเสียดายที่ สำนักสวนอินของเขาไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างสำนักอู๋จี๋ ดังนั้นจึงทำได้เพียงมองดูวังเทพจันทราถูกสำนักอู๋จี๋เข้าครอบครอง

เขาล่วงเกินสำนักอู๋จี๋ไม่ได้ แต่ว่าต่อมาแม้แต่หลินหยุนก็มารังแกข่มขู่เขา ซึ่งความโกรธแค้นนี้ เขาอดทนรับมันไม่ได้แล้ว

เจ้าสำนักสวนอินมีสีหน้าที่หม่นหมองอย่างช่วยไม่ได้ และพูดขึ้นว่า: “พวกนายรีบไปสะกดรอยตามหลินตงหัวผู้รับผิดชอบหมู่บ้านเปากู่ และหาโอกาสที่จะจับตัวเขามาให้ได้”

เด็กหนุ่มหลายคนนี้ คือลูกศิษย์ของเขา

ได้ยินดังนั้น เด็กหนุ่มคนหนึ่งในจำนวนนั้นก็เกิดความวิตกกังวล: “เจ้าสำนัก หลินตงหัวแม้ว่าจะเป็นเพียงผู้รับผิดชอบหมู่บ้านแห่งนี้ แต่เขาเป็นถึงคนของทางราชการ พวกเราทำแบบนี้เกรงว่าจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นัก! ”

เจ้าสำนักสวนอินขมวดคิ้ว จากนั้นก็เปลี่ยนความคิดใหม่: “ข้าสะเพร่าไปเอง ถ้าอย่างนั้นก็จะไม่ไปแตะต้องเขา โดยที่ข้างกายของเขามีหญิงสาวงดงามคนหนึ่ง เหมือนว่าจะชื่อฉินหลัน พวกนายหาโอกาสจับตัวเธอกลับมาที่สำนักให้ได้! ”

“รับทราบ! ”

“แต่ว่าเจ้าสำนัก ทำไมพวกเราต้องไปจับตัวคนธรรมดาด้วยล่ะ? ”

เจ้าสำนักสวนอินแสดงสีหน้าโกรธเคือง: “ฮึ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับไอ้หนุ่มน้อยนั่นไม่ธรรมดา พวกเขาทั้งสองส่งสายตาสื่อความรักให้แก่กัน ข้าแค่เห็นก็พอมองออกแล้ว! ”

“จับตัวผู้หญิงคนนี้มา เพื่อให้ไอ้หนุ่มน้อยนั่นนำเอาสิ่งของที่ช่วงชิงจากมือของข้าไป ส่งมอบกลับคืนมาให้ข้าทั้งหมด! ”

เจ้าสำนักสวนอินสังเกตได้อย่างแนบเนียนมาก ตอนนั้นหลินหยุนกับฉินหลันได้ส่งสายตาสื่อสารระหว่างกันเพียงแค่ครั้งเดียว ก็ถูกเขามองออกถึงต้นสายปลายเหตุได้แล้ว

“เจ้าสำนัก พวกเราจะไปจัดการเดี๋ยวนี้! ”

เด็กหนุ่มหลายคนเดินจากไป

เจ้าสำนักสวนอินยิ้มอย่างเย็นชา: “ฮึ หลินหยุน ในวังเทพจันทรา มีสำนักอู๋จี๋คอยหนุนหลัง นายจึงแย่งชิงแผนที่ของข้าไป คราวนี้ข้าจะให้นายส่งมอบกระบี่สั้นเล่มนั้นออกมาด้วยมือของนายเอง! ”

“ช่วงบ่าย เด็กหนุ่มคนหนึ่งกลับมาที่โรงแรม เพื่อรายงานความเคลื่อนไหวล่าสุดให้กับเจ้าสำนักสวนอิน”

“เจ้าสำนัก พวกเราเจอตัวของหลินตงหัวแล้ว แต่ที่ท่านพูดถึงผู้หญิงที่ชื่อฉินหลันคนนั้น ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”

เจ้าสำนักสวนอินขมวดคิ้ว: “ไม่อยู่ที่นี่? แล้วเธอไปที่ไหนล่ะ? ”

“ได้ยินว่ากลับอำเภอไปแล้ว”

“แล้วจะมัวรออะไรอยู่อีก ไปตามตัวจับมาให้ข้าให้ได้ รีบไปที่อำเภอกันเดี๋ยวนี้! ”

เจ้าสำนักสวนอินเป็นผู้นำขบวนเอง โดยได้เดินทางมุ่งหน้าไปยังอำเภอจีหมิง

เมื่อมาถึงอำเภอแล้ว เจ้าสำนักสวนอินก็หาโรงแรมเพื่อเข้าพักอาศัย

แล้วก็สั่งให้ลูกศิษย์ออกไปสืบเสาะค้นหาบ้านของหลินตงหัว

หลินตงหัวอย่างน้อยก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง จึงไม่ยากที่จะเสาะหา

ไม่นาน พวกลูกศิษย์ก็ได้รายงานผลให้กับเจ้าสำนักสวนอินรับทราบ

เจ้าสำนักสวนอินได้สั่งการให้ลูกศิษย์เฝ้าสังเกตการณ์ที่บ้านของหลินตงหัวก่อน เพื่อหาโอกาสจับตัวฉินหลัน โดยพยายามที่จะไม่ให้คนอื่นพบเห็น

โม่หยู่หลังจากที่พบเห็นหลินหยุนในครั้งก่อนนี้แล้ว ไม่รู้ว่าทำไม มักจะคิดถึงคำพูดของหลินหยุนอยู่บ้างเป็นครั้งคราว

หลินหยุนเคยพูดว่า เขารู้จักนักบู๊ยอดฝีมือ

แต่ว่า โม่หยู่รับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า ตอนที่เขาพูดเรื่องนี้นั้น สายตาของเขาจ้องมองมาที่เธอโดยตลอด เหมือนกับว่าจงใจที่จะพูดให้เธอฟังโดยเฉพาะ

“หรือว่าไอ้หนุ่มนี้จะมองอะไรออกแล้ว? ” โม่หยู่เกิดความสงสัยขึ้นในจิตใจ

“ไม่น่าจะใช่! ในร่างกายของเขา ฉันไม่ได้รับรู้และสัมผัสถึงชี่แท้แม้เพียงเล็กน้อยเลย! อีกทั้งครั้งแรกที่พบเจอกัน ต่อให้จะถูกเขามองออก แต่เขาก็ไม่ควรที่จะพูดแบบนี้กับฉัน”

“หรือว่าบางทีอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้! ”

โม่หยู่คิดว่าคงเป็นแบบนี้

ขณะที่ไม่ทันตั้งตัว โม่หยู่ก็ได้มองเห็นคนคนหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้หญิงที่สวยงามมาก