จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 456

“คุณทราบไหมว่าหลินหยุนอยู่ที่ไหน? ” หลินตงหัวถามขึ้น

หวางซูเฟินล้วงโทรศัพท์ออกมา แล้วกดหมายเลขโทรศัพท์: “ฉันจะโทรศัพท์ไปหาหลินหยุนเดี๋ยวนี้เลย! ”

โทรศัพท์มีเสียงตู๊ด ๆ ดังขึ้นในลักษณะที่สายไม่ว่าง หวางซูเฟินขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า: “ไม่มีสัญญาณตอบรับ! ไอ้หนุ่มนั่นไปอยู่ที่ไหนกันเนี่ยะ? ”

เจียงซ่างหมิงลุกยืนขึ้นโดยพลัน และพูดขึ้นด้วยสีหน้าหม่นหมอง: “ไม่ได้ หากติดต่อคุณหลินหยุนไม่ได้ ข้าก็จะไม่มีทางนั่งรอโดยไม่ทำอะไรเด็ดขาด! ”

“พวกเราจะต้องแจ้งประกาศครั้งสุดท้ายให้กับคนเหล่านั้น ถ้าหากพวกเขาไม่ยอมปล่อยคนออกมา อย่างนั้นพวกเราก็จะบุกโจมตีเข้าใส่อย่างเป็นทางการ! ”

หวางซูเฟินตะโกนพูดขึ้นอย่างเย็นชา: “นายจะบ้าไปแล้วเหรอ! ฉินหลันยังคงอยู่ในมือของพวกเขา หากนายไปยั่วยุให้พวกเขาโกรธแค้นขึ้นแล้วจะทำอย่างไรกัน? ”

เจียงซ่างหมิงสีหน้าท่าทางเผยให้เห็นถึงความบ้าคลั่ง: “พวกเขาจับฉินหลันเป็นตัวประกันเพื่อที่จะข่มขู่หลินหยุน ดังนั้นหากไม่จำเป็นจริง ๆ พวกเขาคงจะไม่ทำร้ายฉินหลันแน่นอน ถ้าพวกเราบุกโจมตีเข้าไปเลย เพื่อจัดการทำลายรังที่ซ่อนตัวของพวกเขา ก็สามารถถือโอกาสช่วยฉินหลันออกมาได้ แบบนี้ข้าก็สามารถที่จะอธิบายให้คุณหลินหยุนได้แล้ว! ”

หลินตงหัวขมวดคิ้ว วิธีการนี้ทำไมเขาฟังแล้วรู้สึกว่ามันจะไม่ค่อยน่าเชื่อถือและได้ผลสักเท่าไหร่!

หวางซูเฟินด่ากลับมาทันทีว่า: “อธิบายอธิบายอธิบาย นายก็คิดแต่เพียงที่จะอธิบายให้หลินหยุนเท่านั้น นายได้คิดไหมว่าหากไปทำให้พวกคนเหล่านั้นจนตรอกแล้วต้องดิ้นรนสุดฤทธิ์ เกิดทำร้ายฉินหลันเข้าจะว่าอย่างไร? จนถึงตอนนั้นต่อให้หลินหยุนกลับมาแล้ว ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว”

“แล้วควรจะทำอย่างไรล่ะ? ติดต่อคุณหลินหยุนก็ไม่ได้ พวกเราจะต้องอดทนรอกันอย่างนี้ต่อไปเหรอ? ” เจียงซ่างหมิงร้อนใจราวกับมดที่อยู่บนกระทะร้อน

หลินตงหัวพูดขึ้นว่า: “อย่างนี้ไหม พวกเราปิดกั้นประตูทางออกของภูเขาทั้งหมด ถ้าหากว่า พวกเขาไม่มีอาหารแล้ว คงจะต้องลงจากภูเขามาซื้ออาหารอย่างแน่นอน แบบนี้พวกเราก็ถือโอกาสจัดการกับกองกำลังของพวกเขา บีบบังคับพวกเขาให้มาเจรจาต่อรองกับพวกเรา! ”

“อีกทั้งแบบนี้ก็สามารถที่จะรับประกันได้ว่าฉินหลันก็จะไม่โดนทำร้าย” หลินตงหัวพูดเสริมขึ้นอีกคำหนึ่ง

หวางซูเฟินพยักหน้า: “ฉันคิดว่าวิธีการนี้น่าจะได้ผล”

เจียงซ่างหมิงรู้สึกว่าวิธีการนี้ค่อนข้างช้าไปสักหน่อย ไม่เห็นผลรวดเร็วเหมือนกับวิธีการของเขา แต่ว่าวิธีการของเขามีความเสี่ยงสูงมาก อีกทั้งหากเกิดการสู้รบกันขึ้น ผู้คนที่ต้องบาดเจ็บและเสียชีวิตฝั่งพวกเขานั้นคงจะมีจำนวนมากด้วย

นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการที่จะพบเห็น

“ตกลง ถ้าอย่างนั้นก็ทดลองใช้วิธีการของน้องหลินตงหัวดูก่อน! ถ้าไม่เกิดผล พวกเราก็ค่อยคิดหาวิธีการอื่นกันใหม่! ”

ภูเขากู่ ภายในวังเทพจันทรา

พริบตาเดียวก็ผ่านไปกี่วันแล้ว หลินหยุนกับซูจื่อเหลียงก็ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ด้านหน้าประตูของ วังเทพจันทราเหมือนเคย

แต่ว่า พูดไปก็แปลกอยู่ วังเทพจันทรานี้กลับมีขนาดเล็กลงกว่าเดิม

ถ้าหากยึดตามระดับความเร็วนี้แล้ว ไม่กี่วันหลังจากนี้ วังเทพจันทราแห่งนี้ก็คงจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว

อีกทั้งความเร็วของการลดขนาดลงของวังเทพจันทรา ยิ่งจะรวดเร็วมากขึ้น

นี่คงจะเกี่ยวข้องกันกับพลังงานที่ได้ลดลงไป

ซึ่งราวกับน้ำแข็งที่ละลายอย่างไรอย่างนั้น ในตอนเริ่มแรกน้ำแข็ง จะละลายอย่างช้า ๆ แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ก็ยิ่งจะละลายเร็วขึ้น

ผ่านไปอีกสองวัน วังเทพจันทราลดขนาดลงเหลือเพียงครึ่งเดียวของเมื่อก่อนแล้ว ส่วนหลินหยุนกับซูจื่อเหลียงก็ยังคงดูดซับพลังงานทั้งวันทั้งคืนต่อไป

เหมือนกับว่าถ้าหากไม่สามารถดูดซับศูนย์กลางพลังงานจนหมด ก็คงไม่ยอมที่จะเลิกรา

ภูเขาลมปีศาจ ลูกศิษย์ของสำนักสวนอินบางคนทนไม่ไหวแล้ว จึงได้เริ่มลงจากภูเขา แต่ว่าเมื่อพวกเขาเดินเข้าไปใกล้บริเวณขอบเขตการโจมตีของทหารทางการ ก็ได้ถูกลอบยิงจนเสียชีวิต

คำสั่งของทหารหนักแน่นดั่งภูเขา ไม่ใช่คำพูดลอย ๆ อย่างแน่นอน!

เริ่มแรก ลูกศิษย์ที่ลงจากภูเขายังมีจำนวนไม่มาก แต่หลังจากที่ถูกลอบยิงเสียชีวิตไปบางส่วนแล้ว ลูกศิษย์ที่ลงจากภูเขากลับยิ่งมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น

นักบู๊ที่เพิ่งเข้าสู่โลกบู๊เหล่านี้ต่างมีข้อบกพร่องอย่างหนึ่งก็คือ ต้องการที่จะทดสอบพลังความสามารถของตนเองดูว่า จะสามารถต้านทานกระสุนปืนได้หรือไม่

ความอยากรู้อยากเห็นฆ่าแมวตาย ความอยากรู้อยากเห็นของนักบู๊เหล่านี้ ทำให้พวกเขาต้องพบกับจุดจบความตายเพียงเท่านั้น

บางทีพวกเขาสามารถที่จะหลบหลีกกระสุนจากปืนพกกระบอกหนึ่งได้ แต่พวกเขาจะสามารถหลบหลีกการระดมยิงเข้าใส่ของทหารจำนวนนับร้อยนับพันได้อย่างอย่างไรกัน?

ในที่สุดผลสุดท้ายก็คือจบชีวิต

แน่นอนว่า ก็มีผู้ที่มีพลังความสามารถแข็งแกร่งบางคน สามารถที่จะรอดพ้นจากการระดมยิงใส่ของลูกกระสุนมาได้ แล้วกลับไปรายงานให้กับเจ้าสำนักสวนอิน จากนั้นก็ไม่กล้าที่จะลงมาจากภูเขาอีก