จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 476

อาจารย์อาครุ่นคิดค่ายกลนี้อย่างรอบคอบอีกครั้ง

อย่าพึ่งท้อใจ ฉันคิดว่าค่ายกลฮู่ซานนี้ไม่ได้แข็งแกร่งเกินไป พวกเรามาลองอีกครั้ง!”

เขารู้สึกและสัมผัสได้ว่า ค่ายกลนี้ไม่ได้มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งเกินไป

“ตามฉันมา!” หลังจากที่อาจารย์อาพูดจบ ก็เดินเข้าไปก่อน

คราวนี้ พวกเขาระมัดระวังตัวมาก อาจารย์อานำทาง และในไม่ช้าพวกเขาก็เดินออกจากค่ายกลได้

“ค่ายกลฮู่ซานของปรมาจารย์หลิน ก็แค่นี้เอง!” ยืนอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ตึกว่างเยว่ อาจารย์อายิ้มอย่างมีชัย

อันที่จริงค่ายกลฮู่ซานที่แท้จริง หลินหยุนยังไม่มีเวลาสร้าง นี้เป็นค่ายกลเพ้อฝันที่มีผลพวงมาค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์

ความแข็งแกร่งของอาจารย์อา อยู่ในระดับปรมาจารย์ระดับใหญ่ ขอเพียงมีความตั้งใจหน่อย ค่ายกลเพ้อฝันนี้ย่อมไม่สามารถควบคุมเขาได้

“พี่เสิ่นนี่เก่งกาจมาก!” กงซิวซ่างยิ้มและชื่นชม

ในคฤหาสน์ ควีนจินกับเจี่ยงสงและคนอื่นๆ ยืนอยู่บนดาดฟ้า มองอาจารย์อาและคนอื่นๆ

เจี่ยงสงพูดด้วยความตื่นเต้น “พวกเขาเข้ามาแล้ว!”

“ค่ายกลนี้ไม่สามารถควบคุมพวกเขาได้!”

“ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?”

ใบหน้าของควีนจินถูกคลุมด้วยผ้าคลุม ดูไม่ออกว่าโกรธ แต่ว่า เสียงของเธอเผยให้เห็นว่าต้องการสู้เป็นสู้ตายอย่างกล้าหาญ

“สู้ตายกับพวกมัน!”

เจี่ยงสงขมวดคิ้ว “ก็คงทำได้แค่นี้”

กงซิวซ่างพาอาจารย์อาและคนอื่นๆเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ควีนจินก็พาเจี่ยงสงและหยุนเยว่กับเฟิงเหมียน เตรียมพร้อมรับมือเต็มที่

กงซิวซ่างมองไปที่ควีนจิน ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน พูดถึงเรื่องแล้ว ควีนจินกับเขามีความสัมพันธ์เป็นญาติกัน

เพียงแต่ว่า ควีนจินยอมปล่อยให้หลินหยุนตีขากงซื่อซวนซึ่งเป็นลูกชายของเขาจนขาหัก ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก นับจากวันนั้น ในใจของเขาก็เกลียดควีนจิน

“น้อง(ลูกพี่ลูกน้อง) สบายดีใช่ไหม!” กงซิวซ่างพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่

ควีนจินสีหน้าเคร่งเครียด จ้องไปที่กงซิวซ่าง “ถ้าในสายตาของคุณยังมีน้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง)อย่างฉัน วันนี้คงจะไม่พาคนมายืนอยู่ที่นี่!"

“คุณกำลังตำหนิผมใช่ไหม” ใบหน้าของกงซิวซ่างเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฮึ่ม ในตอนนั้นคุณเห็นลูกชายของฉันถูกปรมาจารย์หลินตีจนขาหัก คุณยังจำพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)คนนี้ได้ไหม!”

ควีนจินยิ้มเยาะเย้ย “ฉันรู้อยู่แล้ว คุณจะไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปแน่นอน”

“เพียงแต่ว่า ไม่ว่าคุณจะตำหนิฉัน หรือโทษฉัน เรื่องของซื่อซวน ฉันได้ทำสุดความสามารถแล้ว”

“ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษตัวเขาเองเท่านั้นแหละ ที่ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา!”

กงซิ่วซ่างยิ้มเยาะเย้ย “คนที่ทำสุดความสามารถแล้ว! ถ้าคุณสุดความสามารถจริง แล้วทำไมลูกชายของฉันถึงขาหัก แต่คุณยังยืนอยู่ที่นี่อย่างสบายใจ!”

“คุณมันเป็นสุนัขรับใช้ของปรมาจารย์หลิน!”

ควีนจินยิ้มแหย่ๆ ถ้าคนที่กงซื่อซวนทำให้ขุ่นเคืองไม่ใช่ปรมาจารย์หลิน และถ้าปรมาจารย์หลินไม่ใช่คนที่มีพระคุณต่อเธอ เช่นนั้นควีนจินคงจะสู้สุดชีวิตเพื่อปกป้องกงซื่อซวนไว้อย่างแน่นอน

แต่ว่า จะให้ควีนจินทำเพื่อหลานชายที่ไม่เอาไหน แล้วไปบาดหมางกับผู้มีพระคุณของตัวเอง เพื่อสู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่งเหรอ?

“แล้วแต่คุณจะพูด ฉันบริสุทธิ์ใจก็พอ!” ควีนจินไม่ต้องการโต้เถียงกับกงซิวซ่างต่อไป

เพียงแต่ว่า หยุนเยว่ที่อยู่ข้างหลังเธอรู้สึกทนดูต่อไปไม่ไหว และพูดแทนควีนจิน “เจ้าบ้านกง ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้านายของฉันอ้อนวอนปรมาจารย์หลินไว้ ลูกชายของคุณคงจะไม่ใช่แค่ขาหัก แต่อาจเป็นคอขาด!”

“คุณไม่ขอบคุณเจ้านายของฉัน แต่กลับมาดูถูกเธอ จิตใต้สำนึกของคุณหายไปไหน”

“นอกจากนี้ตอนที่ปรมาจารย์หลินอยู่ พวกคุณไม่กล้ามาหาเขา แต่ใช้โอกาสที่ปรมาจารย์หลินไม่อยู่ แล้วแอบโจมตี พวกคุณก็แค่กลัวคนที่แข็งแกร่งกว่าแล้วมารังแกคนที่อ่อนแอกว่า!”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำตำหนิของหยุนเยว่ กงซิวซ่างก็หน้าแดง “ใช่ ฉันไม่กล้าแก้แค้นปรมาจารย์หลิน แต่ตอนนี้เขาตายแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจี่ยงสงที่อยู่ข้างๆก็ตัวสั่น ถ้าแม้แต่ควีนจินยังพ่ายแพ้ แล้วเขาควรทำอย่างไร?

ควีนจินสามารถสู้ตายเพื่อหลินหยุน แต่เจี่ยงสงไม่ต้องการทำเช่นนี้ เขาเป็นแค่นักธุรกิจคนหนึ่ง ไม่ว่าจะติดตามหลินหยุน หรือติดตามปรมาจารย์หวาง สำหรับเขามันไม่สำคัญ

ในใจเจี่ยงสงได้เริ่มวางแผนลับๆ

ควีนจินพูดว่า “ถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ได้แต่หวังว่าปรมาจารย์หลินจะกลับมาโดยเร็วที่สุด”

อะเฉิงกับอะอู ได้เดินมาถึงตรงหน้าควีนจิน มองหน้าควีนจินแล้วครุ่นคิดอย่างไม่เกรงกลัว เหมือนนักล่าที่กำลังตรวจสอบเหยื่อของพวกเขา

“สาวน้อย คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราสองพี่น้อง ยอมจำนนและเชื่อฟัง คุณจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาณ!” อะอูพูดอย่างเย็นชา

“จะเป็นคู่ต่อสู้หรือไม่ ไม่ใช่สิ่งที่พวกนายกำหนด ต้องสู้กันก่อนถึงจะรู้” ควีนจินไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับทั้งสองคน และต่อยหมัดออกไปทันที

เดิมทีการฝึกฝนของควีนจิน มีความข้อบกพร่องส่วนหนึ่ง ซึ่งต่อมาได้รับการปรับปรุงซ่อมแซมจากหลินหยุน และตามวิชาของผู้บำเพ็ญเซียน ได้ดัดแปลงใหม่

ดังนั้น ตอนนี้วิชาที่ควีนจินกำลังฝึกฝนอยู่นั้น แข็งแกร่งกว่าวิชาของสำนักเจ็ดดาว

แม้ว่าควีนจินจะใช้เวลาน้อยมากในการเข้าสู่ขั้นสูงสุด แต่ถ้าจะจัดการกับปรมาจารย์ระดับเล็กอย่างอะเฉิงและอะอูนั้น ก็พอได้

ในตอนแรก ควีนจินรู้สึกจะต่อสู้อย่างยากลำบาก แต่ตอนหลังรู้สึกว่าเริ่มคุ้นเคยมากขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆอาศัยพลังอำนาจของวิชา และได้เปรียบกว่า

หลังจากผ่านไปสามสิบกว่ารอบ ควีนจินก็ต่อยจนทั้งสองคนปลิวออกไป

กงซิวซ่างรู้สึกตกใจ “ไม่คาดคิดว่าหลังจากหายไปไม่กี่ปี อาการบาดเจ็บภายในของควีนจินไม่เพียงแต่รักษาหาย แต่พลังยังแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนหลายสิบเท่า!”

“หรือว่าทั้งหมดนี้ไอ้หนุ่มหลินหยุนเป็นคนมอบให้? ไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อไอ้หนุ่มคนนั้น ควีนจินถึงกับยอมสู้ตาย”

อะเฉิงและอะอูละอายใจ “ท่านอาจารย์ ผู้หญิงคนนี้มีวิชาที่ทรงพลังมาก พวกเราสองคนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ!”

“คนไร้ประโยชน์!” อาจารย์อาจ้องทั้งสองคนอย่างเย็นชา เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ มองไปที่ควีนจิน และพูดอย่างเย็นชา

“ความแข็งแกร่งของคุณไม่เลว หรือคุณมาติดตามฉันไหม! คุณกับฉันมาฝึกคู่ ไม่เพียงแต่สามารถอิ่มเอมไปกับความสุขของโลกมนุษย์เท่านั้น แต่ยังเพิ่มการฝึกฝนอย่างรวดเร็วด้วย”