ความหมายของหวางเจ๋อนั้นชัดเจนมาก
ปรมาจารย์หลินได้ตายไปแล้ว หากคุณยังเลือกที่จะไปหลินโจว นั่นก็คือต้องการเป็นศัตรูกับตระกูลหวาง ต้องรับผิดชอบผลที่จะตามมาเอง
หากควีนจินเลือกที่จะอยู่ต่อ ก็หมายถึงการประนีประนอมกับตระกูลหวาง และกลายเป็นเพื่อนของตระกูลหวาง
จะเลือกยังไง อำนาจการตัดสินอยู่ที่ควีนจิน
ควีนจินครุ่นคิดเล็กน้อย และก็ได้คำตอบ
มองไปที่หวางเจ๋อ และออร่าอันเคร่งเครียดราวกับได้ทะลุผ่านผ้าคลุมหน้า เปล่งประกายออกมา
“อย่าพึ่งคิดว่าข่าวของคุณจริงหรือเท็จ ถึงแม้หลินหยุนจะตายจริงๆ ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาไม่ใช่สิ่งที่คนนอกสามารถก้าวก่ายได้ หลิงหนานนี้ ยังมีฉันอยู่!”
“คุณชายหวาง คนที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ มีสิ่งของบางอย่าง ที่อยู่เหนือเงินทองและผลประโยชน์ อย่างเช่น บุญคุณ มิตรภาพ……”
“ถ้ามีใครสักคน สามารถทอดทิ้งทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ ในอนาคตเขาก็สามารถทอดทิ้งคุณได้เช่นกัน”
ในที่สุดหวางเจ๋อก็หุบยิ้ม และพูดด้วยใบหน้าเคร่งเครียด “ดังนั้น นี่เป็นทางเลือกของคุณ!”
“ถูกต้อง!”
“ถ้างั้นก็ระวังตัวให้ดี!” หวางเจ๋อพูดด้วยเสียงขรึม
“ขอลา!”
ควีนจินพาหยุนเยว่และเฟิงเหมียนหันหลังแล้วเดินจากไป โดยไม่ลังเลเลยสักนิด
หวางเจ๋อมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาทั้งสองที่จากไป ใบหน้าวัยเยาว์จู่ๆก็หดหู่ใจขึ้นมา
“ควีนจิน ฉันประเมินค่าเธอต่ำไป!”
“คุณชายสอง ต้องการให้ผมไปรั้งพวกเธอไว้หรือไม่?” เหมือนลมกระโชกพัดผ่าน ชายชราในชุดสีเทาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างกายหวางเจ๋อ ด้วยความรวดเร็วมาก
“ไม่ต้องแล้ว ปล่อยให้คนของสำนักเจ็ดดาวจัดการกับเธอเอง! คราวนี้คนที่สำนักเจ็ดดาวส่งออกมา ดูเหมือนว่าจะเป็นอาจารย์อาที่เก่งในวิชาดูดหยินบำรุงหยาง(ผู้หญิงกับผู้ชายทะอะไรกันเพื่อให้ร่างแข็งแกร่งกว่า)” ใบหน้าหวางเจ๋อปรากฏรอยยิ้มที่มีแผนการสมรู้ร่วมคิด
ก่อนที่จะพบควีนจิน เขาวางตำแหน่งของควีนจินเหมือนกับเจี่ยงสง ทั้งหมดก็พึ่งพาพลังอันมหาศาลของปรมาจารย์หลิน
หลังจากที่ได้พบควีนจินแล้ว หวางเจ๋อค้นพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างควีนจินกับหลินหยุนนั้น ลึกซึ้งกว่าที่เขาคิดไว้มาก
หากเกิดเรื่องไม่ดีกับควีนจิน แม้ว่าหลินหยุนจะกลับมาไม่ทันเวลา แต่หลังจากที่เขากลับมาแล้ว เขาจะต้องต่อสู้กับสำนักเจ็ดดาวให้ตายไปข้างหนึ่งอย่างแน่นอน
หากหลินหยุนกลับมาก่อนเวลา ตระกูลกงและคนในสำนักเจ็ดดาว คงไม่สามารถมีชีวิตกลับไปแน่นอน ด้วยวิธีนี้ สำนักเจ็ดดาวจะต้องต่อสู้กับหลินหยุนจนต้องตายไปข้างหนึ่ง
“ด้วยวิธีนี้ ไม่มีอะไรผิดพลาด” หวางเจ๋อทำท่าบิดขี้เกียจ สีหน้าผ่อนคลาย
ในวันเดียวกันควีนจินรีบไปที่หลินโจว และได้พบกับเจี่ยงสง
ชั่วขณะเจี่ยงสงก็มีที่พึ่งพิงทันที
“คุณท่านจิน กงซิวซ่างให้เวลาฉันวันหนึ่ง เพื่อให้ฉันเรียกผู้มีอิทธิพลเมืองสิบแปดเมืองแห่งมณฑลหลิงหนานมา เพื่อยอมศิโรราบต่อเขา ตอนนี้ฉันกำลังเตรียมที่จะไปแจ้งข่าวบอกเส้เทียนหัวและคนอื่นๆ คุณคิดว่าอย่างไร?” เจี่ยงสงพูดด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
ควีนจินพูดว่า “ในเมื่อตระกูลกงมียอดฝีมือด้านบู๊คอยช่วยเหลือ ถึงแม้จะเรียกทุกคนมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร เนื่องจากตระกูลกงต้องการอุตสาหกรรมการผลิตน้ำแห่งชีวิต และคงจะไม่ปล่อยคฤหาสน์เยว่หยาหูไปอย่างแน่นอน”
“พวกเราขึ้นไปที่คฤหาสน์ตึกว่างเยว่ที่อยู่เหนือทะเลสาบเยว่หยา และแจ้งข่าวให้กับคุณซูจื่อเหลียง หวังว่าเขาจะสามารถควบคุมค่ายกลที่ปรมาจารย์หลินสร้างไว้ เพื่อต่อต้านการโจมตีของตระกูลกง
เจี่ยงสงพูดว่า “ถ้างั้นเรื่องนี้ชักช้าไม่ได้ ตอนนี้พวกเราควรรีบไปแจ้งคุณซูจื่อเหลียง!”
“ดี!”
ทะเลสาบเยว่หยา เต็มไปด้วยหมอก และภายใต้ค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์ ทั่วทะเลสาบเยว่หยาอุดมไปด้วยออร่าของชี่ทิพย์ สวยงามเหมือนดั่งแดนสวรรค์
เพียงแต่ว่า ค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์มีผลทำให้เห็นภาพมิติ และคนธรรมดาไม่สามารถขึ้นไปได้
แต่ว่า เนื่องจากเจี่ยงสงต้องเข้าไปในคฤหาสน์ตึกว่างเยว่เพื่อไปเอาน้ำชี่ทิพย์มาผลิตเป็นน้ำแห่งชีวิต ดังนั้น หลินหยุนจึงได้นำวิธีเข้าไปในตึกว่างเยว่ บอกกับเจี่ยงสง
เจี่ยงสงและควีนจิน พร้อมด้วยคนสนิทสองสามคน ไปที่คฤหาสน์ตึกว่างเยว่ แต่ไม่พบซูจื่อเหลียง และไม่มีใครอยู่สักคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...