จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 474

เจี่ยงสง ตอนนี้คุณเชื่อหรือยังว่าหลินหยุนตายแล้ว!” เจ้าบ้านกงเยาะเย้ย สายตาที่มองเจี่ยงสงเต็มไปด้วยการดูถูก

เจี่ยงสงเงียบ กับคำพูดของกงซิวซ่างในความรู้สึกของตัวเอง เริ่มเชื่อเล็กน้อย

ด้วยอุปนิสัยของกงซิวซ่าง ถ้าหลินหยุนยังมีชีวิตอยู่ เขาจะไม่กล้ามาแย่งน้ำแห่งชีวิตอย่างแน่นอน

เว้นแต่หลินหยุนจะประสบภัยอันตรายจริงๆ ฉะนั้นจิ้งจอกเฒ่ากงซิวซ่างคนนี้ถึงกล้ามีความคิดเช่นนี้

เจี่ยงสงอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกในใจ และก็รู้สึกไม่สบายใจ ถ้าหลินหยุนประสบภัยอันตรายจริงๆ แล้วฉันควรทำอย่างไร?”

เจี่ยงสงเคารพและกลัวหลินหยุนมาก แต่ไม่ใช่จงรักภักดี ถ้าหลินหยุนอยู่ เขารับประกันว่าจะเชื่อฟังมากกว่าใครๆ แต่ถ้าหลินหยุนตายแล้ว เขาอาจจะทรยศหลินหยุนอย่างรวดเร็ว

แต่ว่า ตอนนี้ไม่อาจแน่ใจได้ว่าหลินหยุนตายแล้วจริงๆ

ดังนั้น ในขณะนี้เจี่ยงสง ยังคงภักดีต่อหลินหยุน

“กงซิวซ่าง ฉันขอแนะนำคุณ มันยังไม่สายเกินไปที่จะหยุดตอนนี้ เห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตของพวกเรา ฉันจะคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้น เมื่อปรมาจารย์หลินกลับมา แม้แต่คนรอบข้างเหล่านี้ของคุณ ก็ไม่สามารถปกป้องคุณได้” เจี่ยงสงตะโกนอย่างเย็นชา

กงซิวซ่างส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย “เจี่ยงสงเอ้ยเจี่ยงสง ตอนนี้คุณยิ่งอยู่ยิ่งไร้ประโยชน์ ฉันได้พูดหลายครั้งแล้วว่าไอ้หนุ่มหลินหยุนได้ตายไปแล้ว คุณยังไม่เชื่ออีก”

“ช่างมันเถอะ รอฉันโจมตีทะเลสาบเยว่หยาได้สำเร็จ คุณก็จะเชื่อเอง”

เจี่ยงสงตะโกนด้วยความตกใจ “กงซิวซ่าง คุณบ้าไปแล้ว!”

“ถ้าคุณกล้าแตะต้องทะเลสาบเยว่หยา ถ้างั้นคุณกับปรมาจารย์หลินคงต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”

กงซิวซ่างหัวเราะและพูดว่า “ใช่แล้ว ฉันบ้าไปแล้ว ต่อหน้าคนจำนวนมากเช่นนั้น หลินหยุนได้ตีขาลูกชายของฉันจนหัก ทำให้อยู่ในวงการนี้ฉันไม่กล้าที่จะไปสู้หน้าใคร ตอนนี้เขาตายแล้ว ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาจะกลายเป็นของฉันทันที!”

“จริงสิ ให้เวลาคุณหนึ่งวัน เพื่อโทรหาผู้รับผิดชอบทุกคนของเมืองอื่นๆในหลิงหนาน ฉันต้องการให้พวกเขายอมศิโรราบต่อตระกูลกงของฉัน!”

“ถ้าคุณไม่ทำตาม ก็อย่าโทษว่าฉันไม่ไว้หน้า!”

หลังจากพูดจบ กงซิวซ่างมองเจี่ยงสงอย่างลึกซึ้ง และพาลูกน้องจากไป

เจี่ยงสงนั่งลงบนเก้าอี้ จ้องมองร่างที่จากไปของกงซิวซ่าง และไม่พูดอะไร

“จะทำอย่างไรดี? เห็นได้ชัดว่าตระกูลกงมีผู้อยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุน!”

“ปรมาจารย์หลิน รีบโทรหาปรมาจารย์หลิน!”

เจี่ยงสงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และโทรหาหลินหยุนอย่างบ้าคลั่ง

แต่ว่า เป็นอย่างที่คิด ไม่สามารถเชื่อมต่อได้

“ปรมาจารย์หลิน รีบรับสายเร็วๆ!”

หลังจากโทรไปแล้วสิบกว่าสาย เจี่ยงสงต้องยอมแพ้

“เป็นไปได้ไหมว่า ปรมาจารย์หลินตายแล้วจริงๆ!”

เมื่อความคิดนี้ปรากฏขึ้น มันก็เหมือนโรคระบาดที่แพร่กระจาย และเข้าไปครอบครองทางความคิดของเจี่ยงสงทันที

“ไม่ ปรมาจารย์หลินจะตายได้ยังไง! เขาเป็นคนที่เก่งกาจขนาดนี้ ใครจะสามารถฆ่าเขาได้!” เจียงสงส่ายหัวอย่างแรง ได้เอาความคิดที่น่ากลัวโยนออกจากสมอง

เมื่อนึกถึงพลังต่างๆที่หลินหยุนแสดงออกมา เจี่ยงสงไม่เชื่อว่าจะมีใครที่สามารถฆ่าหลินหยุนได้

“ไม่สามารถติดต่อปรมาจารย์หลินได้ ก็ต้องไปหาควีนจินเท่านั้น”

เจ้าบ้านกงให้เวลาเจี่ยงสงหนึ่งวัน ถ้าช่วงเวลานี้ไม่สามารถหาวิธีแก้ปัญหาได้ ถ้างั้นเจี่ยงสงทำได้เพียงรวบรวมผู้มีอิทธิพลใหญ่เมืองสิบแปดเมืองของมณฑลหลิงหนาน เพื่อปรึกษาหารือกันว่าจะทำอย่างไร

เจี่ยงสงรีบโทรหาควีนจินทันที แต่ว่า ควีนจินได้ปิดเครื่องไว้

“ทำไมเป็นเช่นนี้? ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ ทำไมควีนจินต้องปิดเครื่อง!”

เจี่ยงสงตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง และใบหน้าของเขาก็เคร่งเครียด “ดูเหมือนว่าคราวนี้จะไม่ใช่แค่อำนาจของตระกูลกงเท่านั้น!”