จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 484

ทั้งเจ็ดคนเปลี่ยนกระบวนท่ากะทันหัน หมัดทั้งหกคนที่เดิมทีพุ่งเป้าไปที่หลินหยุน จู่ๆก็เปลี่ยนทิศทางไปหากงชางเซินที่กระโดดขึ้นไป

ชี่แท้ของทั้งหกคน ส่งเข้าไปยังร่างกายของกงชางเซิน

พลังของลูกศิษย์หลายสิบคนหลอมรวมอยู่ในร่างกายของทั้งเจ็ดคนที่เป็นหัวใจหลัก สุดท้ายพลังของทั้งเจ็ดคนก็ไปรวมอยู่ในร่างของคนคนเดียว

ตามหลักการวางตำแหน่งบิ๊กดาวไถเจ็ดดาว ตำแหน่งของดาวเทียนซู ก็คือกงชางเซิน

ถึงแม้พลังของคนพวกนี้ จะสูญเปล่าไปไม่น้อย มีเพียงแค่หนึ่งในสิบของพลังที่ถูกส่งไปยังกงชางเซิน แต่ว่า ต่อให้เป็นอย่างนั้น พลังนี้ก็ไม่สามารถประมาทได้

ร่างกายของกงชางเซินถูกล้อมรอบด้วยแสงสีเขียวที่ทรงพลัง ลอยอยู่กลางอากาศ ราวกับเป็นดวงอาทิตย์ขนาดย่อ ร่างกายปล่อยออร่าแห่งความน่าสะพรึงกลัวออกมา ราวกับเป็นเทพสงครามที่ลงมายังโลกมนุษย์

“หมัดเทพดาวไถเจ็ดดาว!”

เขาร้องตะโกนใส่ท้องฟ้าอย่างบ้าคลั่ง เสียงนั้นแม้จะเบาแต่ก็ไพเราะ ราวกับเป็นเสียงระฆังที่ดังกังวาน ที่ทำให้คนที่ได้ยินตกใจขึ้นมา

หมัดนั้นกลับปล่อยกำปั้นสีเขียวที่ทรงพลังออกมา ราวกับเป็นสสาร

หลินหยุนยืนอยู่ตำแหน่งเดิม จ้องมองกงชางเซินที่ลอยอยู่กลางอากาศที่ตอนนี้เหมือนกับเป็นครึ่งเทพครึ่งปีศาจ สัมผัสออร่าความแข็งแกร่งนั้น และเกิดความคิดในใจว่า “ต้องยอมรับจริงๆว่า สำนักเจ็ดดาวแข็งแกร่งมาก”

“ถ้าเกิดว่าการด้วยพลังของตัวบุคคล ก็มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าฉิวเชียนซาเล็กน้อย แต่ว่า ถ้าเกิดบวกคนทั้งสำนักเจ็ดดาวเข้าไป งั้นความแข็งแกร่งก็เหนือกว่าฉิวเชียนซาไปหลายขุน”

“ต่อให้มีฉินเชียนซาสองคน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

กงชางเซินที่ลอยอยู่กลางอากาศตะโกนขึ้นมา “ปรมาจารย์หลิน ไปตายซะ!”

หมัดนั้น ราวกับสามารถผ่าพิภพและสวรรค์ได้ ทรงพลังจนน่าตกใจ

“ท่าสยบเขา!”

หลินหยุนตะโกนเบาๆ แล้วปล่อยหมัดออกไปต้านรับ

ฮง!

ราวกับเป็นระเบิดที่มีดินระเบิดอยู่ร้อยกว่ากิโล มีลูกระเบิดทรงเมฆเห็ดออกมาจากผืนดิน เกิดแรงลมจากการระเบิดพัดออกไป ผ่านป่าไม้ที่อยู่รอบๆ มีกิ่งไม้นับไม่ถ้วนที่ถูกแรงลมพัดจนหักออกมา แล้วร่วงหล่นสู่ผืนดิน

คนของสำนักเจ็ดดาวเบิกตามองรอบๆ หาร่างของหลินหยุนที่อยู่ในควัน

“ครั้งนี้ ปรมาจารย์หลินน่าจะตายได้แล้ว!”

“การโจมตีนี้รุนแรงมาก ถ้าเกิดเขายังไม่ตาย ก็ไม่ใช่คนแล้ว?”

กงชางเซินทำหน้าจริงจัง สายตาก็เหมือนกับคนรอบๆ จ้องมองตำแหน่งที่หลินหยุนยืนอยู่เมื่อตะกี้

พอรอจนควันสลายหายไป ตำแหน่งที่หลินหยุนยืนอยู่ ปรากฏหลุมทรงกลมที่มีรัศมีห้าเมตร ร่างของหลินหยุนได้หายไปแล้ว

“ฮ่าๆ ปรมาจารย์หลินโดนระเบิดจนไม่เหลือซาก!” ลูกศิษย์คนหนึ่งหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ

“ข้าบอกแล้ว การโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้ ปรมาจารย์หลินจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

“แค่ตัวเขาคนเดียว ก็คิดที่จะมาแย่งสถานที่สวยงามแห่งนี้กับพวกเรา รนหาที่ตายชัดๆ!”

ทุกคนหันไปมองหลุมยักษ์นั้น แล้วเริ่มพูดจาเยาะเย้ย

กงชางเซินรู้สึกโล่งอก “การโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้ ต่อให้เป็นใครในโลกบู๊ก็คงรับมือไม่ไหว เฮิง ปรมาจารย์หลินตายแล้วอย่างแน่นอน!”

แต่ว่า จู่ๆใจของกงชางเซินก็รู้สึกสั่นไหวขึ้นมา

เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

บนท้องฟ้าเหมือนมีบางสิ่งกำลังบินลงมาอย่างรวดเร็ว

เสียงที่เย็นชาและเรียบสงบ พร้อมแฝงความหยิ่งผยอง ค่อยๆดังขึ้นมาบนท้องฟ้า ราวกับเป็นเสียงที่ส่งมาจากสวรรค์ชั้นเก้า

“กระบวนท่าที่หกของสิบแปดท่าต้าเต๋า ดาวยักษ์ตก!”

ราวกับเป็นฝนดาวตก ราวกับเป็นดาวตกยักษ์ ที่หลอมรวมกลายเป็นดาวยักษ์ตก

“นั่นมันอะไรกัน!”

“ทำไมเหมือนกับเป็นเสียงของปรมาจารย์หลิน!”

“พระเจ้า หรือว่าเขายังไม่ตาย!”

ลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งของสำนักเจ็ดดาวร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

กงชางเซินเองก็จ้องมองท้องฟ้าด้วยความตกใจ