จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 483

“เฮิง ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าโชคดีรอดพ้นความตายได้ยังไง แต่ที่นี่กลายเป็นพื้นที่ของสำนักเจ็ดดาวเรียบร้อยแล้ว เจ้ารีบออกไปซะ ข้ายังสามารถไว้ชีวิตของเจ้าได้” กงชางเซินพูดด้วยสีหน้าหยิ่งยโส

“พวกเจ้ายึดพื้นที่ของข้า กลับมาสั่งให้ข้าออกไป ใครให้ความกล้ากับพวกเจ้า” หลินหยุนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

กงชางเซินพูดด้วยเสียงเย็นชา “พื้นที่ของเจ้า?”

“ใครสามารถพิสูจน์ได้? เจ้าลองเรียกเขาดู ดูว่าเขาจะตอบรับเจ้าหรือเปล่า ถ้าเกิดตอบรับข้าจะคืนให้กับเจ้า ถ้าเกิดไม่ตอบรับ เจ้าก็รีบไสหัวไปซะ!”

เหล่าลูกศิษย์ในสำนักเจ็ดดาวที่อยู่รอบๆ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ใช่แล้ว เจ้าลองเรียกเขาดู ดูว่าเขาจะตอบรับไหม!”

“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” หลินหยุนไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะเยาะของคนรอบๆ สีหน้าไร้อารมณ์ ค่อยๆยกขาขึ้นแล้ว แล้วกระโดดขึ้นไปเบาๆ

เส้นพลังทิพย์งพุ่งไปหาฐานของค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

เพียงครู่เดียว ค่ายกลทั้งสามสิบหกแห่งของค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์ ส่องแสงประกายออกมา ในเวลาไล่เลี่ยกัน

แสงทั้งสามสิบหกสาย พุ่งออกมาจากทั่วทิศทางของทะเลสาบเยว่หยา ราวกับดวงดาวสว่างไสวทั้งสามสิบหกดวงในยามราตรี กำลังตอบรับเสียงของหลินหยุน

“นี่......”

“เป็นแบบนี้ได้ยังไง!”

เหล่าลูกศิษย์ของสำนักเจ็ดดาวที่ล้อมรอบหลินหยุนเอาไว้ แต่ละคนเผยความตกใจออกมาทางแววตา และสีหน้าดูแย่

หลินหยุนจ้องมองกงชางเซินอยู่เงียบๆ พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “เมื่อกี้ข้าเรียกเขาแล้ว เขาเองก็ตอบรับ ตอนนี้พวกเจ้าไสหัวออกไปได้แล้ว”

กงชางเซินจ้องมองหลินหยุน ค่อยๆขมวดคิ้วขึ้นมา แววตาดูมืดมน แอบพูดในใจว่า “เจ้าปรมาจารย์หลินสมคำร่ำลือจริงๆ”

“ฮ่าๆ ปรมาจารย์หลินมีฝีมือจริงๆ! เก่งแม้กระทั่งเทคนิคการหลอกตาคนแบบนี้ด้วย”

“เก็บการแสดงของเจ้าเอาไว้เถอะ เจ้าเองก็ไม่ต้องใช้ความคิดให้หนักสมอง ที่นี่เป็นสำนักใหม่ของสำนักเจ็ดดาวของข้า ใครกล้ามาแย่งก็ต้องเป็นศัตรูกับข้า!”

กงชางเซินเผยสีหน้าเย็นชา เห็นได้ชัดว่ากำลังข่มขู่อยู่

หลินหยุนพูดด้วยเสียงเรียบๆ “อย่าหาว่าข้าไม่ให้โอกาสเจ้า เป็นเจ้าเองที่ไม่ยอมรับเอาไว้”

พอพูดจบ หลินหยุนก็ยื่นเท้าออกไป ร้องตะโกนเบาๆว่า “ท่าแรกของสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าสยบเขา!”

หมัดนี้ของหลินหยุน แม้จะเชื่องช้า แต่ว่าเหมือนกับขวานยักษ์ที่สามารถผ่าท้องฟ้าแยกจากกันได้ ฟากลงไปที่กลางหัวของกงชางเซิน

“แย่แล้ว หลบเร็ว!” กงชางเซินหันไปร้องตะโกนใส่เหล่าลูกศิษย์ในสำนัก ระเบิดแสงสีเขียวออกมาจากร่างกาย แล้วร้องตะโกนว่า “สายฟ้าเจ็ดชั้น!”

ปะทะเข้ากับหมัดที่หลินหยุนปล่อยออกมา

บูมบูมบูมบูม……

เกิดเสียงดังต่อเนื่องขึ้นมาเจ็ดครั้ง เกิดระเบิดขึ้นกลางอากาศ แต่ว่าไม่สามารถต้านหมัดของหลินหยุนเอาไว้ได้ กงชางเซินโดนหมัดของหลินหยุนซัดกระเด็นออกไป

หมัดสายฟ้าเจ็ดชั้นที่เคยอัดซูหนันจนกระอักเลือดออกมา พออยู่ต่อหน้าสิบแปดท่าต้าเต๋าของหลินหยุน กลับทำอะไรไม่ได้

แต่ว่า กงชางเซินเองก็แข็งแกร่งมาก กลับสามารถต้านท่าแรกของสิบแปดท่าต้าเต่าของหลินหยุนเอาไว้ได้

เหล่าลูกศิษย์ของสำนักเจ็ดดาวต่างก็มีสีหน้าตกใจ “เป็นไปได้ยังไง!ท่านเจ้าสำนักกลับโดนหมัดของเจ้าหนุ่มคนนั้นซัดกระเด็นออกมา!”

“ปรมาจารย์หลินแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?”

กงชางเซินลุกขึ้นมาจากพื้น จ้องมองหลินหยุนด้วยสีหน้าจริงจัง “ปรมาจารย์หลินแข็งแกร่งสมคำร่ำลือจริงๆ!”

“เมื่อกี้นี้ข้าประมาทศัตรูไป ตอนนี้ข้าจะแสดงสุดยอดวิชาให้ปรมาจารย์หลินได้รับชม!”

กงชางเซินยื่นมือออกมา แสงสีเขียวหนึ่งเส้นระเบิดออกมาจากร่างกายอย่างรวดเร็ว แล้วรอบล้อมร่างกายของเขา

จากนั้น เขาก็ปล่อยลำแสงออกมา ร้องตะโกนใส่ท้องฟ้าเบาๆ “รวมจิตเจ็ดดาว ฟังคำสั่งจากข้า!”

กรี๊ด!

ฟ้าผ่าในยามอาการแจ่มใส มีแสงฟ้าผ่าผ่านบนท้องฟ้า ชี่ทิพย์จากฟ้าดินที่อยู่ในรัศมีสิบเมตรสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง แล้วพุ่งไปรวมตัวอยู่รอบๆกงชางเซิน

ทั้งตัวของกงชางเซินล้อมรอบเป็นวงกลมใหญ่ ทั้งผมและเคราตั้งขึ้นมา ใบหน้ารอบล้อมไปด้วยออร่าสีเขียว ราวกับเป็นยมทูตขาวที่อยู่นรก

“ปรมาจารย์หลิน ลองรับสายฟ้าเจ็ดชั้นของข้าอีกครั้ง!”

เสียงของกงชางเซินราวกับเป็นเสียงของฟ้าร้อง ก้องกังวานอยู่เหนือคฤหาสน์เยว่โหลว หนวกหูเป็นอย่างมาก

เหล่าผู้อาวุโสจ้องมองราวกับเป็นเทพสายฟ้าที่จุติลงมายังโลกมนุษย์ กงชางเซินที่เพิ่มพลังจนขีดสุด พูดด้วยสีหน้าเคารพและหวาดกลัวว่า “รวมจิตเจ็ดดาวของท่านเจ้าสำนัก น่าจะฝึกฝนจนถึงขั้นสูงสุดแล้ว”

“เมื่อกี้ปรมาจารย์หลินใช้โอกาสที่เจ้าสำนักประมาท ลอบโจมตีเจ้าสำนัก เพราะงั้นเจ้าสำนักถึงเสียเปรียบ ครั้งนี้ปรมาจารย์หลินจะต้องตายอย่างแน่นอน!”