จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 504

ในขณะที่เติ้งเจียหลุนกำลังโทรศัพท์อยู่นั้น ทุกคนต่างพากันมองมายังรองประธานสาวสวยอย่างหลันโร่หลิน ด้วยใบหน้าที่อึ้งตะลึง

หลินเสี่ยวลู่แสดงสีหน้าตกใจออกมา： “รอง.. รองประธานหลันเรียกเขาว่าน้องชาย ！”

“หมอนี่รู้จักแม้กระทั่งรองประธานหลันโร่หลิน งั้นแท้จริงแล้วเขาคือใครกันแน่ ！”

ทางด้านอู่ซื่อหานตื่นตระหนกจนหน้าซีดเผือดไปหมด เธอเหลือบมองไปยังหลินหยุน ในแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เขาถึงขั้นรู้จักกับรองประธานบริษัทหวนตี้ ถึงต่อให้เขาจะยังเทียบไม่ได้กับเติ้งเจียหลุน แต่ถ้าเขาเกลียดฉันขึ้นมาล่ะก็ อนาคตจากนี้ของฉันต้องจบแล้วแน่ๆ ！”

“ไม่เป็นไร ตอนนี้คู่ปรับของเขาคือเติ้งเจียหลุน ยังไงก็คงไม่น่าจะสนใจฉันหรอก” อู่ซื่อหานได้แต่ปลอบใจตัวเอง

หูเกอยักคิ้วขึ้นพลันพูดออกมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย： “ช่างทำให้คนประหลาดใจจริงๆ เจ้าหนุ่มนี่รู้จักกับรองประธานของบริษัทหวนตี้ด้วย ！”

“จู่ๆ ผมก็รู้สึกว่ายัยเด็กเฉิงเฉินคนนี้สายตาไม่เลวแล้วสิ ！”

โห้เจี้ยนหวายิ้มจางๆ ： “ผมเองชักจะเริ่มอิจฉาเฉิงเฉินแล้วสิ”

ส่วนทางด้าน หลี่หมิงกับโจวเจ๋หลุนและเหล่าซูเปอร์สตาร์แนวหน้าต่างก็ตื่นตะลึงไม่น้อย

ถึงแม้พวกเขาจะเคยเจอกับรองประธานของบริษัทหวนตี้มาก่อน แต่ก็ยังต้องแสดงออกถึงความเคารพ

“คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าหนุ่มนี่จะรู้จักคนระดับสูงของบริษัทหวนตี้ด้วย ！”

ทั้งบนใบหน้าเฉิงต๋ากับหยวนเบียวและคนที่เหลือต่างก็แสดงออกถึงความตกตะลึงเหมือนกัน

“เฮอะๆ ถึงขั้นที่คนระดับสูงของบริษัทหวนตี้ยังต้องเข้าสู่ศึกครั้งนี้ เจ้าหนุ่มนี่ไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว ！”

“ส่วนเจ้าหนุ่มตระกูลเติ้งเองก็เป็นคนที่เรื่องเยอะไม่ยอมใคร ผมรู้สึกว่าต่อให้เป็นรองประธานบริษัทหวนตี้ก็เอาเขาไม่อยู่มือหรอก”

ในขณะที่เติ้งเจียหลุนเพิ่งจะโทรติด ชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูทสีดำทั้งตัว อายุราวห้าสิบกว่าปี ที่คอยยืนสังเกตการณ์ในมุมหนึ่งอย่างเงียบๆ มาโดยตลอด เขายิ้มออกมาแล้วมองลงไปที่โทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงเรียกเข้า

จากนั้นเขาก็หันไปมองชายที่อยู่ตรงหน้าอีกคนที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แถมยังสวมชุดสูทสีดำทั้งตัวเหมือนกันกับเขา ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น ： “ไปกันเถอะ จะปล่อยให้พวกเขาสร้างความวุ่นวายกันต่อไปไม่ได้แล้ว อีกเดี๋ยวงานก็จะเริ่มแล้ว เรื่องวุ่นวายนี้ควรจบสักที ！”

ชายอีกคนตอบกลับ： “ได้！”

เติ้งเจียหลุนมองดูโทรศัพท์ที่ปลายสายไม่ยอมรับสายสักที พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่เพียงไม่นาน เสียงอันสุขุมก็ดังขึ้นมา โดยที่ชายสองคนนั้นกำลังเดินเข้ามา

“ไม่ต้องโทรแล้ว พวกเรามาแล้ว！”

สายตาของทุกคนถูกชายสองคนนี้ดึงดูดเข้าไปทันที

ในตอนที่ได้เห็นหน้าชายสองคนนี้ สีหน้าของหลันโร่หลินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ทางฝั่งของเหล่าซูเปอร์สตาร์แนวหน้าหลี่หมิงกับโจวเจ๋หลุน ถึงกับตกใจ： “ประธานใหญ่ของบริษัทหวนตี้กับบริษัทเกนเนอร์ เฉิงจิ่งว่างกับจางจิ้งฟา！”

เฉิงต๋าหัวเราะเหอะๆ ออกมา： “รอบนี้ก็ครบแล้ว สองบอสใหญ่ของหวนตี้กับเกนเนอร์ก็เข้าร่วมด้วย ！”

บริเวณรอบๆ เหล่านักเรียนจำนวนมาก รวมทั้งเหล่าดาราที่ยังไม่ได้มีชื่อเสียงมากนัก ด้วยความที่ยังไม่ได้มีโอกาสได้สัมผัสหรือรู้จักกับเหล่าคนระดับสูงของวงการบันเทิง จึงไม่รู้จักกับผู้ชายทรงอำนาจในโลกบันเทิงสองคนนี้

บางคนก็เกิดความสงสัยจนต้องหันไปถามคนข้างๆ ： “สองคนนี้คือใครหรอ？”

“ไม่รู้สิ！แต่ดูแล้วน่าจะเป็นคนที่สุดยอดมากๆ ！”

“อะหื้ม นี่พวกเธอยังอยากโลดแล่นในวงการบันเทิงอยู่หรือเปล่าเนี่ย ？ถึงได้ไม่รู้จักแม้กระทั่งประธานใหญ่ของบริษัทหวนตี้กับบริษัทเกนเนอร์！”

“ว่าไงนะ！เธอบอกว่าพวกเขาสองคนนี้คือประธานใหญ่ของบริษัทหวนตี้กับบริษัทเกนเนอร์ ！”

“นี่เป็นถึงสองBossใหญ่ของสองในสามกลุ่มบริษัทบันเทิงยักษ์ใหญ่ในจีนเชียวนะ ！”

แต่ว่าเมื่อเทียบกับเฉิงต๋า หยวนเบียว จางเจียหยู บุคคลสำคัญเหล่านี้ในอุตสาหกรรมบันเทิงระดับนานาชาติแล้ว สองประธานจากบริษัทหวนตี้กับบริษัทเกนเนอร์ยังถือว่าเป็นรองอย่างมาก

เติ้งเจียหลุนหันไปโน้มแสดงความเคารพกับทั้งสอง ： “ประธานเฉิง ประธานจาง！”

เฉิงจิ่งว่างประธานบริษัทหวนตี้ยิ้มเฮอะๆ ออกมา ： “คุณชายเติ้งเรียกพวกเรา มีเรื่องอะไรหือเปล่า ？”

“แบบนี้ก็จะไม่มีใครหาว่ารองประธานหลันเป็นคนที่เห็นแก่เรื่องส่วนตัวจนไม่สนใจส่วนรวมแล้ว”

ทันใดนั้นบริเวณงานก็เงียบสงัดลง สายตาของทุกคนมุ่งตรงมายังหลันโร่หลิน เฝ้ารอคำตอบของเธอ

ในใจของทุกคนเข้าใจเป็นอย่างดี เรื่องวุ่นวายมาถึงขั้นนี้ได้ มันไม่ได้เป็นเพียงเรื่องการเข้าออกของหลินหยุนแล้ว แต่กลายเป็นปัญหาเรื่องศักดิ์ศรีของทางสองฝ่าย

ถ้าหากว่าหลินหยุนออกไปก่อน จากนั้นค่อยเข้ามาอีกครั้ง ถึงแม้ดูเหมือนจะไม่มีผลกระทบอะไร ก็แค่ต้องเดินเยอะสักนิดเท่านั้น

แต่มันกลับเป็นการแสดงให้เห็นว่าฝ่ายของพวกเขาแพ้แล้ว

และเมื่อมองมาในมุมของหลันโร่หลินที่เป็นคนในระดับนี้ ถึงแม้จะถือเป็นการยอมอ่อนข้อเล็กๆ น้อยๆ แต่ทว่ากลับมีผลกระทบที่ค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว

เพราะมีความเป็นไปได้ว่าการยอมก้มหน้าในครั้งนี้ อาจจะทำให้เธอไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมาได้อีก

ในขณะเดียวกัน หลินเสี่ยวลู่ที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้ ดูเหมือนว่าจะถูกทุกคนลืมไปแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น หลินเสี่ยวลู่เองก็หวังให้ตัวเองนั้นถูกลืมไปซะ

เพราะไม่ว่าจะเป็นเฉิงเฉินหรือหลันโร่หลิน สำหรับเธอแล้วพวกเธอสองคนเป็นคนที่ไม่ควรไปท้าทายด้วย

สงครามระหว่างเหล่าทวยเทพแบบนี้ ขออย่าได้มาสร้างความลำบากให้กับภูตผีปีศาจอย่างเธอเลย

หูเกอขมวดคิ้วพูด： “นี่บริษัทหวนตี้กำลังจะทะเลาะกันเองงั้นหรอ？”

“ประธานกับรองประธานขัดแย้งกันเองซะแล้ว แบบนี้ไม่ว่าใครจะชนะใครจะแพ้ ฐานของบริษัทหวนตี้ต้องทลายแน่นอน เฉิงจิ่งว่างคนนั้นคิดอะไรอยู่กันแน่？นี่เพื่อคุณชายของตระกูลเติ้งแห่งซีไห่คนนั้นงั้นหรอ？”

โห้เจี้ยนหวายิ้มเยาะออกมา： “ถึงแม้อำนาจของตระกูลเติ้งจะไม่ใช่น้อยๆ แต่ก็ไม่น่าจะเพียงพอให้เฉิงจิ่งว่างเอาอนาคตของทางวงการบันเทิงไปเดิมพันเพื่อช่วยเขาหรอก สาเหตุที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดก็น่าจะเกิดจากตัวของรองประธานหลัน”

หูเกอยักคิ้วแล้วพูดด้วยสีหน้ารังเกียจ ： “ที่คุณพูดคือเรื่องข่าวลือพวกนั้นหรอ？”

“ใช่แล้ว เดิมทีเฉิงจิ่งว่างก็เป็นคนที่มักมากในตัณหาอยู่แล้ว แล้วจะไปได้ยังไงที่จะปล่อยรองประธานสาวสวยที่อยู่ข้างกายคนนี้ไป ！”

หูเกอยิ้มเยาะออกมา： “ดูแล้วเฉิงจิ่งว่างคงจะไม่ได้ดั่งใจ ก็เลยคิดใช้โอกาสนี้ในการสยบรองประธานหลันคนนี้”