จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 527

ภายในห้องนั้น ค่ายกลรูปวงรีขนาดใหญ่นั้น ราวกับกาแล็กซี่ทางช้างเผือกที่เปล่งประกายแสงเจิดจ้าสดใสพาดผ่านท้องฟ้า ส่องสว่างไปทั่วทั้งหลังคาตึก

ปลายสุดของทางช้างเผือกนั้น เป็นลายเส้นหลายๆสายที่มองไม่เห็น เป็นรอยทางเดินที่เชื่อมต่อระหว่างแผ่นฟ้ากับแผ่นดินเข้าด้วยกัน

ค่ายกลใหญ่ทั้งหมด เปรียบเสมือนระบบดวงดาวจักรวาลขนาดย่อย

ส้งหัวอันตกตะลึงไปทั้งตัว

ปฏิบัติการที่สะท้านฟ้าเช่นนี้ เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ไหนเลยจะมีโอกาสเคยได้เห็นมาก่อน?

หลินหยุนในสายตาของเขา ตอนนี้ดูเราวกับเป็นเทวดา

“นี่คืออะไร?” มองดูค่ายกลขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้แค่มือเอื้อมบนศีรษะของเขา ในใจส้งหัวอันหวาดผวาตื่นกลัวเหลือเกิน เขามีความรู้สึกอย่างหนึ่งว่า ตราบใดที่เขาเอามือไปแตะค่ายกลนั้น ก็จะต้องถูกดูดเข้าไปในถ้ำมืดที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งนั้น แล้วไม่สามารถได้ผุดได้เกิดอีกเลย

“ค่ายกลสืบญาณเชื้อสาย!”

เสียงของหลินหยุน ค่อยๆดังขึ้น เยือกเย็นไร้ความปรานี ราวกับทวยเทพที่สถิตอยู่บนเบื่องสูง

“แกคิดจะทำอะไรกันแน่!” ต่อให้ส้งหัวอันไม่เข้าใจค่ายกลขนาดใหญ่นี้เอาไว้ทำอะไร แต่ด้วยสัญชาตญาณก็รู้สึกได้ว่า ค่ายกลขนาดยักษ์นี้มีอันตรายอย่างเหลือล้น

หลินหยุนไม่ได้ตอบ ยกมือไปขึ้นแล้วเล็งไปยังส้งหัวอัน แขนของส้งหัวอันก็ปรากฏรอยบาดแผลขึ้นมาทันที เลือดจากบาดแผลราวกับลำแสงสีเลือดพุ่งเข้าไปในค่ายกลสืบญาณเชื้อสายนั้น

เพียงชั่วพริบตาเดียว ค่ายกลขนาดใหญ่นั้นสว่างไสวขึ้นมาทันที เปล่งประกายลำแสงสีเลือดออกมา

เสียงของหลินหยุนดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เยือกเย็นไร้ความปรานี

“ฉันจะให้แกเห็นกับตาตัวเองว่า ตระกูลเก้าชั่วโคตรของแก หายสาบสูญไปต่อหน้าแก”

ในใจส้งหัวอันสะดุ้งเฮือก มองไปยังหลินหยุนด้วยความหวาดกลัว “ไอ้เด็กเวร แกจะทำอะไรกันแน่? รีบหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ส้งหัวอันไม่ได้เชื่อคำพูดของหลินหยุดที่ว่าจะประหารเขาเก้าชั่วโคตร ตัวหลินหยุนก็ยืนอยู่ภายในห้องนี้ จะประหารเขาเก้าชั่วโคตรได้อย่างไรกัน?

จะว่าไปแล้ว เก้าชั่วโคตรของเขา แม้แต่ส้งหัวอันเองก็จำไม่ได้ทั้งหมด

แต่ว่า ค่ายกลขนาดยักษ์บนศีรษะนั้น กลับทำให้เขามีความรู้สึกถึงอันตรายอันใหญ่หลวงที่รออยู่ สัญชาตญาณของเขาทำให้คิดที่จะหยุดยั้งหลินหยุนให้ได้

กลวิธีของหลินหยุนนั้น ส้งหัวอันย่อมไม่เข้าใจเป็นธรรมดา แต่ว่า เขาก็จะเข้าใจได้ในไม่ช้านี้แล้ว

เก้าชั่วโคตรหมายถึง: เทียด ทวด ปู่ พ่อ ตัวเอง ลูก หลาน เหลน ลื่อ

หลินหยุนจะทำให้ตระกูลส้งจากรุ่นก่อนจนถึงรุ่นหลังรวมเก้าชั่วโคตร หายสาบสูญไปจากโลกนี้อย่างสิ้นเชิง

หลินหยุนยืนตัวตั้งตรง บนใบหน้ามีรัศมีวงแหวนเป็นชั้นๆห่อหุ้มอยู่ ราวกับล่องลอยอยู่ท่ากลางเมฆหมอก

เขายื่นมือชี้นิ้วออกไป ลำแสงสีเขียวก็พุ่งไปยังค่ายกลสืบญาณเชื้อสายที่อยู่เหนือศีรษะ

“ประหาร!”

โป้ง!

ดูเหมือนสั่นสะเทือนไปทั้งห้อง เสียงของหลินหยุนนั้น ราวกับทะลุมิติกาลเวลา แล้วข้ามทะลุผ่านไปยังอดีตและอนาคต ออกคำสั่งบัญชาการไปทั่วทั้งฟ้าดิน

ท่ากลางอากาศนั้น มีเส้นแห่งชะตาชีวิตจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเริ่มหมุนวนเวียนไปอย่างรวดเร็ว

มีพลังมหาศาลที่จัดเรียงเป็นระเบียบ รวมตัวกันขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อค้นหาทุกคนที่เป็นสายเลือดเดียวกับส้งหัวอัน

ภายในคฤหาสน์ตระกูลส้ง ส้งอันหมิงนั่งอยู่บนรถเข็น กำลังโทรศัพท์กับลูกน้องคนสนิทของเขา เพื่อสอบถามสถานการณ์ของบริษัทตงหวาง กรุ๊ป

ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงดังราวกับฟ้าร้อง ระเบิดขึ้นภายในสมองของเขา

“ประหาร!”

เปรี้ยง!

ท่ามกลางอากาศนั้น เกิดลำแสงสายฟ้าแสบขนาดเท่าแขนคนผ่าลงมาอย่างแรง ฟาดลงตรงศีรษะของส้งอันหมิงพอดี

ส้งอันหมิงยังไม่ทันจะได้รู้สึกตัวเลย ก็กลายเป็นเถ้าถ่านหายสาบสูญไปในพริบตา

ภายในห้องทำงานของส้งหัวอัน บริษัทหัวอัน กรุ๊ป

ค่ายกลยักษ์ที่อยู่บนศีรษะ แสดงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อย่างชัดเจน

มองดูลูกชายส้งอันหมิงถูกสายฟ้าแลบที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันนั้น ผ่าลงมาจนทำให้กลายเป็นเถ้าถ่านหายสาบสูญไป ในใจของส้งหัวอันก็สะดุ้งตกใจสุดขีด

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ นี่ไม่ใช่เรื่องจริง!”

“นี่ก็เป็นแค่กลวิธีสร้างภาพลวงตาของแก!”

“ฉันไม่เชื่อ แกยืนอยู่ที่นี่ ถึงกับสามารถไปฆ่าคนที่อยู่ห่างไกลเกินพันลี้ได้เชียวเหรอ?”

ส้งหัวอันเป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้น ต่อให้เขามีเงินมากกว่าคนอื่นก็ตาม แต่ยังไงเสียก็ยังเป็นคนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง จะไปเข้าใจถึงความสามารถที่แข็งแกร่งของผู้บำเพ็ญเซียนได้อย่างไรกัน

หลินหยุนไม่ได้ไปสนใจ ส้งอันหมิงเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ต่อจากนี้ไปค่ายกลดูดวิญญาณสายเลือดก็จะต้องหมุนวนเวียนไปอย่างเต็มที่ ตระกูลส้งเก้าชั่วโคตร จะต้องไม่มีใครหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว

ในสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลส้งเลย กำลังโอบกอดเด็กสาวคนหนึ่งไว้ บังคับให้เด็กสาวคนนั้นดื่มสุรา

เด็กสาวคิดจะขัดขืน ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ดื่มเข้าไป ถ้าเหล้ากระเด็นออกมาแม้แต่หยดเดียว แกจะต้องช่วยฉันเลียให้สะอาด!”

“คุณชายส้งคะ คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ! ขอร้องล่ะ.......” เด็กสาวร้องไห้ออกมา

แต่ว่า ชายหนุ่มคนนั้นไม่ยอมเลิกรา กลับหัวเราะเสียงดังด้วยสีหน้าระรื่น “แกมาสถานที่แบบนี้ ไม่ใช่เพื่อหวังเงินเหรอ? วันนี้ขอเพียงแกบริการชายน้อยอย่างฉันให้มีความสุข รับรองได้ว่าเงินที่ช่วยรักษาพ่อแก ฉันจะช่วยออกให้หมดเลย”

พวกคุณชายเศรษฐีร่ำรวยทั้งหลายที่อยู่ข้างๆ ต่างก็แสดงท่าทีอยากที่จะดูเรื่องดราม่า และยังมีคนคอยยุยงส่งเสริมอีกด้วย