จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 528

พนักงานดูแลห้องสมุดมองดูแม่ของเด็ก ดูเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเด็กเพียงแค่สิบขวบคนนี้ถึงได้มีนิสัยโอหังอวดดีขนาดนี้

เมื่อเวลาเด็กทำผิด สิ่งแรกที่ต้องทำ ก็ควรจะแก้ไขในสิ่งที่ลูกทำผิดไปให้ถูกต้องไม่ใช่เหรอ?

ส่วนสิ่งแรกที่แม่คนนี้ทำกลับเป็นการปิดปังความผิดให้กับลูกของตัวเอง

ไม่ผิดหรอกที่ว่า เด็กยังเล็กอยู่ไม่รู้เรื่อง หรือว่าผู้ใหญ่ก็ไม่รู้เรื่องไปด้วยเหรอ?

ไม่สงสัยเลยที่สอนลูกออกมาเป็นเช่นนี้ได้

พวกเด็กคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆ มองดูส้งว่านหลี่ด้วยสายตาที่รังเกียจเดียดฉันท์

ส้งว่านหลี่ค่อยๆเดินไปยังโต๊ะอุปกรณ์เครื่องเขียนที่อยู่ข้างๆลำพังคนเดียว หยิบมีดคัดเตอร์มาเล่มหนึ่ง แล้วเดินกลับไปใกล้ตัวพนักงานดูแลห้องสมุด จากนั้นก็ใช้มีดกรีดลงบนใบหน้าของพนักงานดูแลคนนั้น

โชคดีที่พ่อของเด็กอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆสังเกตเห็นพฤติกรรมของส้งว่านหลี่แล้ว จึงรีบยื่นมือไปตีมือของส้งว่านหลี่เพื่อให้มีดหลุดมือไป

ผลสุดท้าย แม่ของส้งว่านหลี่ ก็ไม่ได้ไปถามไถ่พนักงานดูแลคนนั้นว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่อย่างไร แต่กลับจับผู้ชายคนนั้นไว้ แล้วด่าเสียงดังว่า “แกตีลูกฉันทำไม?”

แม่ของเด็กอีกคนที่อยู่ข้างๆเห็นแล้วทนไม่ได้ จึงพูดว่า “ถ้าเขาไม่ไปขวางลูกของคุณไว้ เขาก็คงก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาแล้ว”

แม่ของส้งว่านหลี่ทำตาถล่นใส่เธอ “แกเป็นใคร! แค่เด็กคนหนึ่งจะก่อเรื่องใหญ่อะไรได้ล่ะ ต่อให้เขาทำร้ายคน เด็กเยาวชนยังไม่เป็นผู้ใหญ่ก็ไม่ถือว่าทำผิดกฎหมายทั้งนั้น!”

“อย่างมากพวกเราก็แค่ชดใช้เงินให้เท่านั้นแหละ!”

ผู้คนที่อยู่ในห้องสมุดทั้งหมด ต่างก็ตกตะลึงกับพฤติกรรมไร้เหตุผลของผู้หญิงคนนี้ทั้งนั้น

แต่ว่า พวกเขาก็จนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนี้ส้งว่านหลี่ก็ยังไม่ได้ทำร้ายใคร อีกทั้งต่อให้ทำร้ายคนจริงๆ เด็กเยาวชนก็ไม่ถือว่ามีความผิดทางกฎหมาย

ทุกคนก็ได้แต่ถอดถอนใจกับสันดานแย่ๆที่ไม่มีคุณธรรมของแม่ลูกคู่นี้ ไม่รู้จะทำยังไงดีกับคนทั้งสองที่ทำท่าวางก้ามใหญ่โตเช่นนี้

ในขณะนั้นเอง ก็เกิดเสียงดังทะลุข้ามมิติมา

“ประหาร!”

เปรี้ยง!

สายฟ้าแลบผ่าลงมา ส้งว่านหลี่ที่จ้องหน้าทุกคนด้วยสีหน้าเคียดแค้น ก็หายสาบสูญไปทันที เหลือไว้แต่เพียงผู้หญิงที่ยืนตกตะลึงคนนั้นอยู่คนเดียว

ผู้คนต่างแตกตื่นตกใจ แล้วทยอยคุกเข่าก้มลงกราบไหว้

นี่เป็นเพราะว่าสวรรค์มีตา! นี่คือทัณฑ์สวรรค์!”

กฎหมายจัดการอะไรไม่ได้ สวรรค์หรือจะเคยอภัยให้ใครบ้าง?

“ทัณฑ์สวรรค์ นี่คือทัณฑ์สวรรค์! ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรตามใจลูกขนาดนี้เลย! นี่คงเป็นสวรรค์มาเอาชีวิตลูกแทนเด็กผู้หญิงที่ตายไปคนนั้นแน่แล้ว!” ผู้หญิงคนนั้นสีหน้าหวาดผวา เพราะว่าเมื่อปีที่แล้วส้งว่านหลี่เพราะยางลบชิ้นเดียว ถึงกับใช้มีดปอกผลไม้ทำร้ายเด็กผู้หญิงคนหนึ่งบาดเจ็บสาหัส ทำให้เด็กผู้หญิงคนนั้นต้องเสียชีวิตในเวลาต่อมา

ทัณฑ์สวรรค์! นี่คือทัณฑ์สวรรค์! ต่อไปเวลาคิดจะทำเรื่องชั่วร้าย ต้องระวังตัวไว้ด้วย ถึงแม้กฎหมายทำอะไรคุณไม่ได้ แต่สวรรค์ก็ไม่เคยอภัยให้ใคร!

ในใจทุกคนต่างก็รู้สึกสะท้านใจอย่างบอกไม่ถูก

ภายในห้องนั้น สีหน้าส้งหัวอันยิ่งดูน่าเกลียดมากขึ้น หลานชายของเขาส้งว่านหลี่ ตอนช่วงตรุษจีน พวกเขาก็ยังมากินข้าวด้วยกันเลย

ต่อจากนั้น หน้าฉากก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งหนึ่ง

ห้องคุมขังแห่งหนึ่งในกรุงโซล ประเทศเกาหลี

นักโทษชายอายุประมาณ40ปีคนหนึ่ง ครบกำหนดพ้นโทษออกมาแล้ว

แต่ว่า ในสายตาของเขายังเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาคือนักโทษหัวโจกในคดีสู้หยวน เขาทำให้เด็กหญิงคนหนึ่งตกอยู่ในสภาพที่ต้องห้อยถุงปัสสาวะไปตลอดชีวิต

ตอนนี้ เขาครบกำหนดพ้นโทษออกมาแล้ว

เด็กผู้หญิงที่ชื่อสู้หยวน ก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

ตลอดชั่วชีวิตก็ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางเงามืด

แต่ว่า เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยสู้หยวนไป ตามที่เขาเคยลั่นวาจาไว้ตั้งแต่ในวันที่ศาลตัดสินลงโทษเขา

“หลังจากวันที่เขาออกจากคุกเป็นต้นไป เขาจะต้องเอาชีวิตของสู้หยวนทั้งครอบครัวให้ได้”

เขาอยู่ตัวคนเดียวตามลำพัง นิสัยของเขาก็เพี้ยนไปแล้ว เขาก็เหมือนระเบิดเวลาลูกหนึ่ง ที่สามารถทำให้คนอื่นได้รับบาดเจ็บได้ตลอดเวลา

ตอนนี้ ระเบิดลูกนี้

ไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว พร้อมที่ลงมาสู่โลกมนุษย์

ส่วนคนคนนี้ เป็นรุ่นเทียดของส้งหัวอัน เป็นคนที่ตกอับเร่ร่อนอยู่ที่เกาหลี

ตอนนี้ แม้แต่ส้งหัวอันก็ยังจำเขาไม่ได้เลย

แน่นอนที่ว่า ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้ว่าเป็นเชื้อสายหนึ่งในตระกูลส้งเช่นกัน

ตอนนี้ หลังจากที่เขาออกจากคุกแล้ว ก็เริ่มสืบหาที่อยู่ของครอบครัวสู้หยงน เริ่มปฏิบัติตามคำสาบานของเขาในตอนนั้นแล้ว

สำหรับระเบิดเวลาเช่นนี้ ทางการเกาหลีก็ไม่สามารถควบคุมได้เช่นกัน

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันไม่ให้โจรไปก่อคดีได้เลย

“คนที่เกิดใหม่ชาตินี้......มีอยู่จริงๆด้วย!”

“ฮ่าๆ......ฮ่าๆๆ........ตระกูลส้งของฉันไม่ได้แพ้เลย! แต่เป็นเพราะสวรรค์กำจัดพวกเราตระกูลส้ง.........”

เป็นความจริงที่ว่า ตระกูลส้งไม่ได้แพ้ให้กับหลินหยุน แต่พ่ายแพ้ให้กับสวรรค์ต่างหาก

ถ้าไม่ใช่เพราะหลินหยุนอาศัยบารมีของกษัตริย์เซียนมาเกิดใหม่อีกครั้งละก็ คนที่บ้านแตกสาแหรกขาด และต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสนั้นก็จะต้องเป็นเขาเอง

ค่ายกลสืบญาณเชื้อสายค่อยๆหดตัวเล็กลงเรื่อยๆ ตระกูลส้งเก้าชั่วโคตร เกือบจะถูกประหารจนหมดสิ้นแล้ว

สุดท้ายแล้ว ค่ายกลสืบญาณเชื้อสายก็สลายกลายเป็นลำแสงสีแดงขึ้นมา พุ่งตรงเข้าไปในร่างของส้งหัวอันอย่างแรง

เอิ้ก!

รอยยิ้มของส้งหัวอันก็หยุดค้างทันที ขาทั้งสองข้างก็เริ่มมอบไหม้ขึ้นมา ค่อยๆสลายหายสาบสูญไปในอากาศ

มองไปยังห้องที่ว่างเปล่านั้น หลินหยุนก็รู้สึกใจหายบ้างเล็กน้อย

เมื่อชาติก่อนนั้น ทุกครั้งหลังจากที่ได้แก้แค้นแล้ว เขาก็มักจะเกิดความรู้สึกเช่นนี้ขึ้นมาแวบหนึ่ง

ก็เหมือนกับความหวังในใจที่ตั้งตารอคอยมานานแสนนาน ในที่สุดเมื่อได้สมหวังดั่งใจแล้ว ความรู้สึกในเวลานั้น นอกจากจะมีความปลาบปลื้มยินดีแล้ว ก็ยังแฝงด้วยความรู้สึกใจหายปะปนอยู่ด้วยเสมอ

“แปดร้อยปีแล้ว ตระกูลส้ง ในที่สุดบุญคุณความแค้นระหว่างเรา ก็ได้สะสางจนหมดสิ้นแล้ว”

“รายต่อไป ก็ควรจะเป็นตระกูลหวางแล้ว”

เพียงแต่ว่า สุดท้ายแล้วหลินหยุนก็ยังคงใช้ความรุนแรงในการกำจัดตระกูลส้ง

คราวนี้มีผลกระทบต่อชาวจีนในโลกมนุษย์ มากมายจริงๆ

ต่อจากนี้ไป เกรงว่าจะต้องเผชิญหน้ากับการบุกโจมตีครั้งใหญ่จากตระกูลหวางแล้ว

หลินหยุนเดินออกจากบริษัทหัวอัน กรุ๊ป ก็ไม่ได้ไปหาหวางซูเฟินและฉินหลัน

ถ้าหากทางการจีนต้องการจับกุมเขาล่ะก็ ในเวลาเช่นนี้ไม่ต้องไปเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทตงหวาง กรุ๊ปเลยเป็นดีที่สุด

หลินหยุนโทรศัพท์ไปหาซูจื่อเหลียง ฝากฝังเรื่องอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นตามมาหลังจากนี้ และก็ย้ำเตือนให้เขาปกป้องหวางซูเฟินและฉินหลันให้ดีด้วย

ซูจื่อเหลียงฟังแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่ตกใจกลัว กลับมีความรู้สึกปลาบปลื้มยินดีแอบซ่อนอยู่

ดูไปแล้ว พละกำลังที่เพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วนั้น ทำให้ซูจื่อเหลียงหัวใจพองโตมากยิ่งขึ้น