จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 535

สมาชิกกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าจำนวน 36 คน มองไปยังชายหนุ่มอายุราวๆ 20 ต้นๆที่ยืนอยู่ตรงหน้า อ้าปากค้างจนลืมหุบปากไปชั่วขณะ

พวกเขาต่างก็ได้รับการฝึกให้อยู่ในระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัดของหน่วยทั้งนั้น อยู่ภายในแถวจะไม่มีการแสดงท่าทางอาการอะไรออกมาให้เห็นเลย

แต่ว่าคราวนี้พวกเขาอดไม่ได้จริงๆ

ถึงแม้ว่าเฮลิคอปเตอร์จะปล่อยบันไดเชือกลงมาให้แล้ว แต่ว่าพวกเขาเห็นได้ชัดว่า ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ใช้บันไดเชือกไต่ลงมา แต่กลับกระโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์โดยตรง

ด้วยความสูงขนาดนี้ ถึงแม้ความสูงของเฮลิคอปเตอร์จะบินสูงไม่เท่ากับเครื่องบินโดยสารทั่วไปก็ตาม แต่ยังไงก็ต้องสูงเกินร้อยเมตรขึ้นไปอย่างแน่นอน!

แต่ว่า เขาถึงกับกระโดดลงจากท้องฟ้าในความสูงที่เกินร้อยเมตร ต่อให้หัวหน้าทีมที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาก็ยังทำไม่ได้เลย!

ปรมาจารย์ถึงแม้สามารถลอยตัวขึ้นกลางอากาศก็จริง แต่ถ้ากระโดดลงมาจากการท้องฟ้าในความสูงที่เกินร้อยเมตร แรงปะทะที่รุนแรงขนาดนั้น ต่อให้เป็นปรมาจารย์ก็ไม่มีทางที่จะใช้พลังภายในที่ฝึกฝนมาต้านรับไว้ได้

ถึงแม้ไม่ตาย แต่จะมีอัตราเสี่ยงสูงที่อาจพิการได้

หลินหยุนลุกขึ้นยืน แล้วก้าวเดินด้วยท่าทางสบายมาตรงหน้าทุกคน บนตัวกลับไม่เปื้อนฝุ่นเลยแม้แต่นิดเดียว

“ฉันเป็นครูฝึกคนใหม่ของพวกคุณ ฉันแซ่หลิน”

หลินหยุนกวาดสายตาไปยังทุกคนที่ตกตะลึงตาค้าง แล้วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย

สมาชิกทีมกองกำลังพิเศษจำนวน36คนรู้สึกอึ้งไปหมด จนลืมไปว่าจะต้องตบมือต้อนรับ ยิ่งตงไหลที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบตั้งสติกลับคืนมา ตะโกนออกไปว่า “ตบมือแสดงการต้อนรับ!”

บรรดาสมาชิกของมังกรฟ้าจึงตื่นตัวขึ้นมา พร้อมใจกันตบมือกันเกรียวกราวเสียงดังสนั่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนออกแรงตบมือจนฝ่ามือแดงไปหมด ไม่เช่นนั้นแล้ว ก็ไม่สามารถจะแสดงความสะใจของพวกเขาออกมาได้เลย

“สวัสดีครับอาจารย์!”

แล้วตะโกนสุดเสียงทักทายออกมาทันที

บรรดาสมาชิกคนอื่นที่เหลือ ในใจก็ยังรู้สึกละอายใจ เมื่อครู่มีใครบอกว่าจะลองทดสอบพละกำลังของครูฝึกคนใหม่เป็นคนแรกอยู่เลย

ตอนนี้กลับตะโกนเสียงดังขนาดนี้ เปลี่ยนใจเร็วเกินไปแล้วล่ะ!

อุดมการณ์ล่ะ? ศักดิ์ศรีล่ะ? หายไปไหนหมด

หลังจากนั้น สมาชิกทีมกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าทั้ง36คน ต่างพร้อมใจกันตะโกนออกมาว่า “สวัสดีครับอาจารย์!”

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วสารทิศ เพื่อแสดงความยินดีต้อนรับ

สำหรับเมื่อครู่ที่พวกเขาเตรียมจัดเลี้ยงใหญ่ต้อนรับครูฝึกคนใหม่นั้น...... ถูกต้อง พวกเขาเตรียมเชิญครูฝึกใหม่กินเลี้ยงชุดใหญ่ แต่ไม่ใช่กินเลี้ยงจริงๆ

ในใจของยิ่งตงไหล ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ “ปรมาจารย์หลินเอ๊ย ปรมาจารย์หลิน ฉันตั้งความหวังไว้ให้คุณแสดงเรื่องเซอร์ไพรส์เล็กๆน้อยๆให้เจ้าเด็กๆพวกนี้ตกตะลึงหน่อย แต่ว่า นี่มันจัดใหญ่ไปหรือเปล่า? แม้แต่ฉันยังรู้สึกช็อกเลย”

ส่วนหงซานเหอที่ยังไม่ได้ลงจากเครื่องบินนั้น เพิ่งหายจากอาการช็อก มองดูการต้อนรับที่อบอุ่นพร้อมเสียงโห่ร้องดังลั่นจนลืมตัวไปสักพักใหญ่

จนกระทั่งนักบินเตือนสติเขา เขาจึงได้สติคืนมาเหมือนเดิม “เก็บบันไดเชือกขึ้นมา กลับหน่วย!” หงซานเหอออกคำสั่ง

“ครับผม!”

มองไปยังฐานทัพมังกรฟ้าที่ค่อยๆห่างออกไป หงซานเหอแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา

เดิมทีเขาคิดจะรออยู่ที่ฐานทัพมังกรฟ้า ข่มขวัญพวกสมาชิกระดับหัวกะทิพวกนั้น จะได้ช่วยปูทางให้กับหลินหยุน

แต่ว่า ตอนนี้ดูไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นอะไรอีกแล้ว

ภายในฐานทัพมังกรฟ้า

ในสนามฝึกซ้อม บรรดาสมาชิกทีมกองกำลังพิเศษจำนวน 36 คน มองไปยังหลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ภายในแถวนั้น ไม่อนุญาตให้พูดคุยกัน แต่ว่า ความเร่าร้อนและตื่นเต้นในสายตาของพวกเขา แทบจะสามารถเผาไหม้อากาศได้เลย

หลินหยุนมองไปยังยิ่งตงไหล พูดอย่างเรียบๆว่า “หัวหน้ายิ่ง ช่วยบอกฉันหน่อย ฉันต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง?”

ยิ่งตงไหลพูด “ได้ครับ”

จากนั้น ยิ่งตงไหลก็กวาดสายตาไปยังทุกคน “เลิกแถว!”

“เลิกแถว!” ทุกคนก็ตะโกนเสียงดังพร้อมกัน

แต่ว่า กลับไม่มีใครไปไหนเลย

ทุกคนต่างพร้อมใจกันมองไปยังหลินหยุน สายตาเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้

ยิ่งตงไหลก็เข้าใจสภาพจิตใจของทุกคนดี จึงหันหน้าไปมองหลินหยุน แล้วพูดว่า

“หลิน อาจารย์หลินครับ คุณพูดทักทายทุกคนซักสองสามคำเถอะ! ไม่เช่นนั้น ฉันเกรงว่าคืนนี้เจ้าเด็กพวกนี้คืนนี้คงนอนไม่ค่อยหลับแน่”