จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 544

หลินหยุนมองชายหนุ่มคนนั้นแวบหนึ่ง หน้าตาหล่อเหลาจริงๆนั่นแหละ สูงร้อยแปดสิบ รูปร่างดี ตามตัวยังมีกลิ่นน้ำหอมอยู่เล็กน้อย ไม่เหมือนกับพวกผู้ชายที่ชอบแต่งตัวฉูดฉาดเหล่านั้น

ถ้าเกิดวัดกันด้วยรูปร่างหน้าตา แม้แต่หลินหยุนก็รู้ตัวว่าเทียบไม่ติด

และผู้หญิงที่อยู่ข้างๆชายหนุ่มคนนั้น เธอสวมกระโปรงสีขาว รูปร่างผอมสูง ผมสีดำที่ยาวถึงหัวไหล่ ท่าทางที่ดูสูงส่ง ราวกับเป็นนางฟ้าที่ไม่เหมาะกับคนธรรมดา

ต่อให้เอาอีหลิงไปเทียบกับเธอ ผลลัพธ์ที่ได้ก็คงมีแต่เสมอกัน

คู่นี้พอเดินอยู่ด้วยกัน ก็ไม่แปลกที่ทุกคนจะเกิดความโกลาหลแบบนี้

ในตอนที่หลินหยุนกำลังสำรวจพวกเขา สองคนที่อยู่ตรงหน้า ก็กำลังสำรวจเขากับอีหลิงเหมือนกัน

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามองหลินหยุนแวบหนึ่ง จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “อีหลิง จะไม่แนะนำให้รู้จักหน่อยเหรอ มีแฟนแล้วเหรอ?”

อีหลิงหน้าแดง ไม่ได้ตอบคำถามนี้ เธอก็อยากจะยอมรับ แต่กลัวว่าหลินหยุนจะไม่เห็นด้วย

“นี่เป็นเพื่อนของฉัน หลินหยุน!” อีหลิงพูดแนะนำ

“นี่คือลู่หนันสุน......คุณชายใหญ่ของตระกูลลู่ในเจียงหนาน!” ในตอนที่อีหลิงแนะนำลู่หนันสุน ได้ลังเลไปพักหนึ่ง ดูเหมือนจะเปลี่ยนวิธีเรียกกะทันหัน

คนรอบๆที่เดินผ่านไปมา พอได้ยินการแนะนำของอีหลิง จู่ๆก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ “คุณชายใหญ่ตระกูลลู่ของเจียงหนาน! เป็นตระกูลลู่ที่ลึกลับนั้นหรือเปล่า?”

“นอกจากตระกูลลู่นั่น ยังมีตระกูลลู่ในเจียงหนานอีกงั้นเหรอ!”

“นึกไม่ถึงจริงๆว่า คุณชายลู่จะหล่อเหลาขนาดนี้!”

“ทำไมสวรรค์ถึงไม่เป็นธรรมขนาดนี้ มีทั้งเงินทอง และหน้าตาที่หล่อเหลา จะให้ผู้ชายอย่างเราเราที่ทั้งจนและขี้เหร่ใช้ชีวิตต่อยังไง!”

ลู่หนันสุนชี้ไปทางผู้หญิงข้างๆที่ท่าทางหยิ่งยโสแล้วพูดว่า “ซิงจื่อเย่ แฟนฉันเอง!”

“พี่ซิงสวยจังเลย! ยินดีกับนายด้วยนะลู่หนันสุน!” อีหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม

ซิงจื่อเย่ทำท่าใหญ่โต มองอีหลิงด้วยสายตาเย็นชา แล้วส่งเสียงเฮิงด้วยความเย็นชา “ฉันไม่มีน้องสาว พวกเราไม่ได้สนิทกัน อย่ามาทำตัวใกล้ชิด”

“……”

ลู่หนันสุนที่อยู่ข้างๆ ทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยิน ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

แววตาของหลินหยุนเผยความเย็นชาออกมาเล็กน้อย

คำพูดนี้ไม่เป็นมิตรเป็นอย่างมาก

สาวสวยคนนี้ดูเหมือนจะสนิทได้ยาก!”

ระหว่างทั้งสองฝ่าย จู่ก็มีมีดปัดอยู่ตรงกลาง บรรยากาศหนักอึ้งขึ้นมาทันที

และคนรอบๆที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน กลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ถ้าเกิดสาวสวยทั้งสองคนนี้เกิดการต่อสู้ขึ้นมา แล้วเกิดเผยจุดซ่อนเร้นอะไรเล็กน้อยขึ้นมา ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาจินตนาการถึงมันได้อีกหลายเดือน

ใบหน้าของอีหลิงซีดลงเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ฉันขอพาเพื่อนไปชมวิวทางนั้นก่อน ขอตัวล่ะ”

พอพูดจบ ก็หันไปพูดกับหลินหยุนว่า “หลินหยุน พวกเราไปกันเถอะ!”

“อืม” หลินหยุนตอบกลับด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วเตรียมตัวที่จะเดินออกไปกับอีหลิง

แต่ว่า ข้างหลังลู่หนันสุน จู่ๆก็มีชายไอ้หัวทองคนหนึ่ง ข้างๆยังมีคนที่ใส่กระโปรงที่สั้นมาก ที่หน้าตาสะสวยอยู่คนหนึ่ง

“อย่าเพิ่งไปซิ! นี่มันคุณหนูอีที่ทิ้งคุณชายลู่ของพวกเราไม่ใช่หรือไง? วันนี้บังเอิญเจอกันทันที ทำไมถึงไม่มานั่งคุยกันก่อนล่ะ!”

ไอ้หัวทองยิ้มอย่างชั่วร้าย เห็นได้ชัดว่า มีเจตนาร้าย

อีหลิงทำหน้าเย็นชาในทันที จ้องมองไอ้หัวทองคนนั้น “แกอย่าพูดจาซี้ซั่ว ฉันไม่เคยตอบรับเขา จะบอกว่าฉันทิ้งเขาได้ยังไง!”

จู่ๆซิงจื่อเย่ก็มองอีหลิงด้วยแววตาที่เย็นชา หน้าเต็มไปด้วยความดูถูก จากนั้น ก็มองลู่หนันสุนด้วยสายตาดูถูก “นี่เหรอผู้หญิงที่ทิ้งนายน่ะ? ฉันอุตส่าห์นึกว่าจะเป็นผู้หญิงที่หน้าตาสวยกว่านี้ซะอีก ก็ไม่เห็นเท่าไหร่!”

ลู่หนันสุนพูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนั้นยังเป็นวัยรุ่นเลือดร้อน หลงรูปลักษณ์ของคนอื่นได้ง่าย ถึงได้เข้าใจผิดว่าขี้ดินเป็นเพชร”

“แต่ว่า ฉันก็ต้องขอบคุณเธอ ถ้าเกิดเธอไม่ได้ปฏิเสธฉัน ฉันจะหาผู้หญิงที่งดงามอย่างเธอได้ยังไงกัน?”

“คุณหนูอี ตอนนั้นเธอปฏิเสธคุณชายลู่ของพวกเรา ตอนนี้ กลับหาคนขี้แบบนี้งั้นเหรอ?”

“ให้ฉันดูหน่อยสิ ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขา เกรงว่าราคาคงเกินร้อยมาไม่เท่าไหร่หรอกมั้ง!”

“คุณหนูอีอย่างเธอเป็นคนชอบขยะหรือไง ถึงได้เก็บขยะแบบนี้มา!”

เห็นได้ชัดว่าไอ้หัวทองคนนี้เป็นลูกน้องของลู่หนันสุน จงใจยั่วโมโหอีหลิง