จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 543

ความรู้สึกที่หลินหยุนมีต่ออีหลิง เหมือนน้องสาวมากกว่า

เขาหวังว่าชีวิตของอีหลิง จะสามารถใช้ชีวิตธรรมดาที่เต็มไปด้วยความสุข

ดังนั้น ทุกครั้งที่อีหลิงเผยความรู้สึกของตัวเองออกมา หลินหยุนก็มักจะเลือกที่จะไม่สนใจ หรือจะบอกว่าเลือกที่จะไม่เผชิญหน้าก็ได้

ครั้งนี้ หลินหยุนก็ยังคงทำเหมือนเดิม

อีหลิงพอเห็นว่าหลินหยุนไม่พูดอะไร ใบหน้าที่งดงามเผยความมัวหมองออกมา

“ฉันจะพานายกลับไปก่อนก็แล้วกัน ถ้าเกิดนายมีคำถามอะไร สามารถถามพ่อฉันได้”

ตระกูลอี หลินหยุนมาเป็นครั้งที่สองแล้ว

ครั้งก่อน เป็นวันเกิดของอีหลิง หลินหยุนฆ่าคนไปมากมาย ทำให้เหล่าเศรษฐีของเจียงหนานต้องสั่นสะเทือน

อีหลิงได้โทรไปบอกอีหยุ่นก่อนแล้ว อีหยุ่นอ่อนน้อมถ่อมตนมาก พาคนที่มีตำแหน่งสูงของตระกูลอีทั้งหมด ออกมาต้อนรับหลินหยุนที่หน้าประตู

พออีหลิงและหลินหยุนออกมาจากรถ ก็เห็นการต้อนรับอันยิ่งใหญ่อยู่ตรงหน้า

อีหลิงเดินตามหลังของหลินหยุนอยู่เงียบๆ ไม่ส่งเสียงพูดอะไรออกมา

หลินหยุนกวาดสายตามองคนของตระกูลอี ด้วยสีหน้าเฉยๆ เขายังจำภาพที่มาตระกูลอีครั้งแรกได้ดี ตอนนั้น แม้แต่ยามที่เฝ้าประตูตระกูลอี ก็ยังดูถูกเขา

และสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั้งหมด ล้วนเป็นเพราะว่าเขามีอำนาจมากแล้ว ดังนั้น ถึงได้รับการต้อนรับที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้

พอเห็นหลินหยุนที่กำลังเดินเข้ามา เหล่าคนของตระกูลอีต่างก็ก้มหน้า เพื่อแสดงถึงความเคารพ

เบื้องหน้าพวกเขา ร่างของหลินหยุนก็ยังคงเป็นเหมือนกับวันนั้นที่ไร้คู่ต่อสู้

คนที่แข็งแกร่งแบบนี้ ขอแค่ยืนอยู่ตรงหน้า ต่อให้ไม่ต้องพูด หรือทำอะไรเลย ก็ยังสามารถทำให้คนรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันไร้ขีดจำกัด

อีหยุ่นก้าวเท้าออกมาข้างหน้า โค้งตัวทำความเคารพ “อีหยุ่น ขอคารวะคุณหลิน!”

เหล่าผู้คนที่อยู่ข้างหลังอีหยุ่นเองก็โค้งตัวทำความเคารพเช่นกัน “ขอคารวะคุณหลิน!”

“ลุกขึ้นเถอะ!” หลินหยุนพูดด้วยเสียงเรียบๆ

“ขอบคุณคุณหลิน!”

เหล่าคนของตระกูลอีถึงยอมลุกขึ้นมา มองหลินหยุนด้วยใบหน้าเคารพนับถือ

ไม่ไกลนัก ยามที่ทำหน้าที่ในการโบกรถ พอเห็นภาพแบบนี้ ก็ตกใจจนอ้าปากค้าง

“คนทั้งตระกูลอีของเจียงหนานล้วนเป็นคนที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน ไอ้หนุ่มคนนี้เป็นใครกัน ถึงทำให้คนทั้งตระกูลอีนับถือเขาได้ขนาดนี้!”

“คุณหลิน พวกเราเข้าไปคุยข้างในกันเถอะ!” อีหยุ่นทำท่าเชิญเข้าไปข้างใน ด้วยใบหน้าเคารพ

“ได้” พอหลินหยุนพูดจบ ก็ไม่ได้เกรงใจอะไร เดินนำหน้าเข้าไปทันที

อีหยุ่นมองอีหลิงแวบหนึ่ง แววตาราวกับจะบอกว่ามีคำถามที่อยากจะถาม แต่ว่า อีหลิงมองแค่หางตา ไม่ได้สนใจอะไร

ทุกคนเข้าไปยังห้องรับแขก อีหยุ่นหันไปพูดกับหลินหยุนว่า “คุณหลิน เชิญนั่งข้างหน้าได้เลย!”

หลินหยุนนั่งอยู่ในตำแหน่งของคนที่มีฐานะต่ำกว่า แล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “คุณเจ้าบ้านอีเกรงใจเกินไปแล้ว นั่นเป็นที่นั่งของเจ้าบ้าน คุณไม่จำเป็นต้องหลบให้ผม”

ดูเหมือนว่าอีหยุ่นเองก็เคยได้ยินนิสัยของหลินหยุนมาก่อน รู้ว่าหลินหยุนไม่ชอบให้เอาใจ จึงไม่ต้องเกรงใจ นั่งลงไปยังที่นั่งข้างหน้า

มีคนยกชามา แล้วเสริมให้กับทุกคนที่นั่งอยู่

อีหยุ่นมองไปยังหลินหยุนแล้วพูดว่า “คุณหลิน ครั้งนี้ที่ผมให้อีหลิงเชิญคุณมา เพราะมีเรื่องจำเป็นที่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณจริงๆ! ถ้าเกิดทำให้ไม่พอใจ ก็หวังว่าคุณหลินจะให้อภัย!”

ถึงแม้ว่าในใจของหลินหยุนจะไม่พอใจกับวิธีการของอีหยุ่น แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่ต้องทำให้เขาหน้าแตก ต่อหน้าคนที่อยู่ในนี้

ดื่มชา แล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “คุณเจ้าบ้านอีลองพูดมาได้เลย อยากให้ผมทำอะไร”

อีหยุ่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เกรงว่าเรื่องงานสี่วีรบุรุษ อีหลิงก็น่าจะเคยพูดกับคุณแล้ว”

“นี่เป็นงานที่สี่มณฑลภาคใต้ จัดขึ้นเพื่อกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้ม จะจัดงานขึ้น ทุกๆสามปี ผมได้ข่าวมาว่าตระกูลที่เหลือ ล้วนเชิญยอดฝีมือมาเข้าร่วม ดังนั้น ผมจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อย”

“ความจริงคุณหลินไม่จำเป็นต้องทำอะไรมาก มีอาฉินอยู่ ผมมีความมั่นใจแปดสิบเปอร์เซ็นต์ว่าเขาจะสามารถเอาชนะได้ แต่ว่า เพื่อป้องกันสิ่งที่ไม่คาดฝัน ผมจึงอยากเชิญคุณหลินมาเผื่อเอาไว้”

“แน่นอนว่า ผมยินดีจ่ายค่าตอบแทนให้กับคุณหลิน และถ้าเกิดถึงเวลาที่จำเป็นต้องให้คุณหลินออกโรงจริงๆ ของรางวัลที่คุณหลินชนะมาได้ ล้วนเป็นของคุณหลิน ตระกูลอีของผมจะไม่แตะต้องแม้แต่น้อย”

“ไม่ทราบว่าคุณหลินมีความคิดเห็นยังไง?” พออีหยุ่นพูดจบ ก็มองหลินหยุนด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง

อีหลิงเดินด้วยความร่าเริงอยู่ตลอด แต่ว่า คำพูดดูถูกพวกนั้นก็ยังคงเข้ามายังหูของเธออยู่ดี

แอบมองหลินหยุนที่อยู่ข้างๆ อีหลิงพูดกระซิบว่า “หลินหยุน ประโยคที่พวกเขาพูดออกมา นายอย่าเก็บไปใส่ใจนะ พวกเขาก็แค่พวกที่มองคนแค่ภายนอก ไม่ได้รู้เลยว่านายเป็นคนที่แข็งแกร่งขนาดไหน!”

“สบายใจได้ ฉันไม่โมโหหรอก” หลินหยุนยิ้มเบาๆ

อีหลิงก็รู้สึกว่าหลินหยุนไม่มีทางที่จะโดนคำพูดของคนพวกนี้ทำร้ายได้หรอก จึงกลับมาร่าเริงได้อย่างรวดเร็ว

“ได้ยินมาว่าที่นั่นมีต้นพีชพันปีอยู่ คนในเจียงหนานเรียกต้นพีชนั้นว่าคุณย่าต้นพีช ฉันได้ยินมาว่าคุณย่าต้นพีชต้นนี้ศักดิ์สิทธิ์มาก พวกเราไปขอพรกันเถอะ!”

หลินหยุนรู้ดี บางทีอีหลิงก็แค่อยากให้เขาออกจากที่นี่ไวๆ จะได้ไม่ต้องทนฟันคำพูดนินทาลับหลังพวกนั้น

เขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ จึงพูดตกลง “อืม”

แต่ว่า ในตอนที่ทั้งสองเพิ่งจะก้าวเท้าออกไปได้ไม่กี่ก้าว ข้างหน้าก็มีเสียงโวยวายดังขึ้นมา

“งดงามจริงๆ งดงามเกินไปแล้ว!”

ผู้ชายกลุ่มหนึ่งตะโกนชื่นชมไม่ขาดปาก

“หล่อจริงๆ! ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน? หล่อจังเลย!”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเอามือปิดปากตัวเอง แววตาทั้งคู่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ

“นี่ต่างหากถึงจะเป็นคู่ชายหญิงที่เหมาะสม คู่ที่ฟ้าเป็นผู้ประทานพรมาให้!”

“นั่นสินะ! แต่ว่าผู้หญิงเมื่อกี้ก็สามารถเป็นเหมือนกับผู้หญิงคนนี้ได้ แต่น่าเสียดาย ผู้ชายที่อยู่ข้างๆมันทุเรศเกินไป!”

ราวกับเป็นชะตาลิขิต อีหลิงกับหลินหยุนเดินไปยังข้างหน้า คู่ชายหญิงที่อยู่ตรงหน้าก็เดินเข้ามา

คนรอบๆต่างก็เปิดทางให้โดยอัตโนมัติ ราวกับเต็มใจที่จะหลีกทางให้กับพวกเขา

ผู้ชายสองคนกับผู้หญิงสองคนเจอกัน ตรงกลางสะพานหิน

“นายเองเหรอ!” พออีหลิงเห็นชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ

“อีหลิง บังเอิญจังนะ!” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่หล่อเหลา ทำให้ผู้หญิงมากมายที่อยู่รอบๆต่างก็ส่งเสียงกรี๊ดออกมา