จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 553

ฉีซือหย่วนรีบตะโกนทันที “ลุงสอง ท่านได้ยินหรือเปล่า เขาบอกให้ท่านไสหัวไป!”

“ลุงสอง ท่านยังรออะไรอีก ฆ่าเขาซะ!”

เหล่าผู้คนของโลกบู๊เจียงหนาน พอได้ยินคำว่าไสหัวไปซะของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า ต่างก็ตกใจเหมือนกัน

ในโลกบู๊เจียงหนาน นอกจากตระกูลใหญ่อันดับหนึ่งอย่างตระกูลโล่ ยังมีใครกล้าพูดกับฉีเฉิงคุนในตระกูลฉีว่าไสหัวไปอีกล่ะ?

ต่อให้เป็นตระกูลโล่ ก็ไม่กล้าแสดงกิริยาแบบนี้กับตระกูลฉี

แต่เจ้าหนุ่มตะวันตกที่จู่ๆก็ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ กลับกล้าไล่ปรมาจารย์ฉี ฉีเฉิงคุนให้ไสหัวไปซะ!

ถ้าเกิดยอมเรื่องนี้ได้ ยังมีเรื่องไหนที่ยอมไม่ได้อีกล่ะ!

“แกรนหาที่ตายเองนะ!” ฉีเฉิงคุนเองก็ไม่คิดจะวางแผนอะไรแล้ว ถ้าเกิดตอนนี้ไม่สั่งสอนคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าล่ะก็ จากนี้ไม่แน่ว่าตระกูลฉีอาจจะกลายเป็นตัวตลกของโลกบู๊เจียงหนาน

เพียงพริบตาเดียว ฉีเฉิงคุนก็ระเบิดออร่าที่แข็งแกร่งออกมา ร่างกายค่อยๆลอยขึ้น จนยืนอยู่กลางอากาศ จ้องมองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าด้วยความโมโห “ไอ้ชาวตะวันตกที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แกจะต้องชดใช้กับคำพูดที่ไม่มีหัวคิดของแก!”

“ให้ตายเถอะ เขาเป็นคนสั่งข้า ทำไมแกถึงไม่ไปสู้กับเขา แต่กลับมาสู้กับข้าแทนล่ะ!” คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าด่าด้วยความไม่พอใจ

“เพราะแกดูถูกข้า ข้าจะสังหารแกก่อน จากนั้นค่อยคิดบัญชีกับเขาทีหลัง!” ฉีเฉิงคุนพูดด้วยเสียงเย็นชา แล้วปล่อยหมัดใส่คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า

ตระกูลลู่ ตระกูลซิง ตระกูลจ้าวและเหล่าเจ้าบ้านตระกูลเล็กอื่นๆ จ้องมองความแข็งแกร่งของฉีเฉิงคุน หัวใจเกิดความสั่นไหวขึ้นมา

“นึกไม่ถึงว่า ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ฉี จะพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว!”

“ตระกูลฉี การที่สามารถไล่ตามตระกูลโล่ไปติดๆ จงมาอยู่ที่สอง ไม่ธรรมดาจริงๆด้วย!”

ลู่หนันสุนส่ายหัว จ้องมองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าและหลินหยุน แล้วยิ้มด้วยความดูถูกไปครู่หนึ่ง “รนหาที่ตายชัดๆ! กล้ามีเรื่องกับฉีเฉิงคุน ใครก็ช่วยแกไม่ได้”

ซิงจื่อเย่จ้องมองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าด้วยใบหน้าเย็นชา แววตาเย็นชามาก “เจ้าคนไม่เจียมตัว กล้ามีเรื่องแม้แต่กับปรมาจารย์บู๊! ชาวตะวันตกที่น่าสมเพช คงจะรักษาไม่หายจริงๆ!”

จากนั้น สายตาของเธอก็จ้องมองไปที่หลินหยุนกับอีหลิง ไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่ส่งเสียงเฮิงด้วยความเย็นชา ในหัวใจของเธอ หลินหยุนกับอีหลิงก็เหมือนกับคนที่ตายไปแล้ว

เพราะว่าบนตัวของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า ไม่ได้มีชี่แท้แม้แต่น้อย พลังของเขาล้วนมาจากสายเลือดที่สืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่น

ดังนั้น เหล่านักบู๊ของประเทศจีนจึงมองความแข็งแกร่งของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าไม่ออก รู้เพียงแค่ว่าเขาเป็นคนทำร้ายคุณชายฉีซือหย่วนในตระกูลฉี

แต่ว่า ฉีซือหย่วนเป็นคุณชายเจ้าสําราญ จึงมีฝีมือค่อนข้างต่ำ ดังนั้น ทุกคนจึงไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกอะไร

พอเห็นว่าฉีเฉิงคุนค่อยๆลอยขึ้นไป ใบหน้าของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า ก็เผยความจริงจังออกมา

ยังคงเป็นสีหน้าที่สูงส่งเหมือนอย่างเดิม ราวกับเป็นลูกหลานสายเลือดบริสุทธิ์ของขุนนางระดับสูงที่อยู่ในพันปีก่อน

คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าเองก็ค่อยๆลอยขึ้นไป ไม่ได้มีออร่าอะไร ก็แค่ลอยขึ้นไปเฉยๆ

“อะไรกัน!”

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”

สีหน้าของคนรอบๆเต็มไปด้วยความตกใจ

“ลอยล่องเหนือนภา! นี่เป็นเอกลักษณ์ของปรมาจารย์บู๊! หรือว่าเจ้าหนุ่มตะวันตกคนนี้ ก็เป็นปรมาจารย์เหมือนกันงั้นเหรอ?”

ตระกูลลู่และเหล่าเจ้าบ้านตระกูลใหญ่ ต่างก็รู้สึกตกใจเหมือนกัน

“นึกไม่ถึงว่าเป็นแค่ชาวตะวันตกที่ยังหนุ่มยังแน่น แต่กลับเป็นปรมาจารย์ขั้นสูงสุดเหมือนกัน!”

“ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะแก่มากแล้วจริงๆ!”

“ชาวตะวันตกคนนี้ดูเหมือนจะยังมีอายุไม่ถึงยี่สิบด้วยซ้ำ ปรมาจารย์ที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบ! ฮ่าๆ ต่อให้เป็นบรรพบุรุษของตระกูลโล่ โล่อู๋จี๋ ในตอนอายุยี่สิบ ก็เพิ่งเข้าสู่แดนพรสวรรค์เท่านั้นเอง!”

ฉีเฉิงคุนที่อยู่กลางอากาศตะโกนขึ้นมา “ทุกคนอย่าได้ตื่นตระหนก เขาไม่ใช่ระดับปรมาจารย์ เขาเป็นผู้มีความสามารถพิเศษในตะวันตก สามารถควบคุมธาตุลมได้ ดังนั้นจึงสามารถใช้เอกลักษณ์ของปรมาจารย์บู๊ของชาวจีนอย่างลอยล่องเหนือนภาได้”

“ความจริงฝีมือที่แท้จริงของเขา อยู่แค่แดนพรสวรรค์เท่านั้นเอง”

พอฉีเฉิงคุนพูดแบบนี้ คนรอบๆก็รู้สึกโล่งอก

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ข้าเกือบจะคิดว่าตัวเองไม่ควรเกิดมาซะแล้ว หนุ่มตะวันตกที่อายุไม่ถึงยี่สิบ ก็กลายเป็นปรมาจารย์บู๊สักแล้ว พวกเราชาวพื้นเมืองที่เติบโตในประเทศจีน กลับสู้หนุ่มตะวันตกไม่ได้ด้วยซ้ำ แบบนี้คงจะขายขี้หน้าทั้งตระกูล”

เหล่าเจ้าบ้านลู่ ก็รู้สึกสบายใจลง

ถ้าเกิดคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าเป็นปรมาจารย์ที่อายุไม่ถึงยี่สิบจริงๆ แม้แต่พวกเขาก็รับเรื่องแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน

อาการตกใจที่อยู่ในแววตาของลู่หนันสุนและซิงจื่อเย่ก็ค่อยๆหายไป จ้องมองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า แล้วเผยความดูถูกขึ้นมาอีกครั้ง

“หมัดเมื่อกี้ข้าปล่อยไปสุดแรง เจ้าชาวตะวันตกที่แปลกประหลาดคนนี้กลับโดนแค่ซัดถอยกลับไป! ดูท่าทางของเขา จะไม่ได้รับบาดเจ็บ นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”

ถ้าเกิดเป็นไปตามที่ฉีเฉิงคุนคาดการณ์เอาไว้ พลังของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า อย่างมากก็น่าจะเป็นแค่นักบู๊แดนพรสวรรค์ ต่อให้เป็นแดนพรสวรรค์ หมัดของเขาที่ปล่อยออกไปสุดแรงด้วยพลังระดับปรมาจารย์ ก็เพียงพอที่จะฆ่าคนอย่างคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าได้ถึงสองคน

แต่ว่า คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่ากลับโดนแค่ซัดปลิวออกไป นี่มันหมายถึงอะไร?

หมายความว่าความแข็งแกร่งของคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า อย่างน้อยๆก็อยู่ในระดับเดียวกันกับแดนปรมาจารย์

ฉีเฉิงคุนนึกความคิดแบบนี้ขึ้นมาได้ เจ้าบ้านคนอื่นๆ ก็คิดได้เหมือนกัน

แม้แต่เหล่านักบู๊ของโลกบู๊เจียงหนาน ก็คิดได้ทั้งนั้น

สนามกีฬาที่กว้างใหญ่ จู่ๆก็เงียบจนน่าตกใจ

ทุกๆคน ต่างก็จ้องมองคาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่า ด้วยใบหน้าหนักอึ้ง

“ช่างเหนือความคาดหมายจริง! เขาเป็นปรมาจารย์ที่อายุไม่ถึงยี่สิบจริงๆด้วย!”

เจ้าบ้านจ้าวพูดด้วยความตกใจในจิตใจ

เจ้าบ้านลู่หน้าเอ๋อไปเลย “นี่ เป็นไปได้ยังไง! เขาเป็นปรมาจารย์งั้นเหรอ!”

สีหน้าของลู่หนันสุนและซิงจื่อเย่ ก็แย่จนถึงขั้นสุด

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ไหนบอกว่าเขาก็แค่นักบู๊ที่อยู่แดนพรสวรรค์ไม่ใช่หรือไง? ทำไมถึงกลายเป็นปรมาจารย์ไปได้!”

ใบหน้าที่หยิ่งผยองของซิงจื่อเย่ กลายเป็นความตกใจและความสงสัย “นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”

ลู่หนันสุนจ้องมองหลินหยุน จู่ๆก็ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วจ้องมองอยู่เงียบๆ

“เฮิงๆ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง! หลินหยุน เพราะแกมีที่พึ่งอย่างเจ้าชาวตะวันตกคนนี้ ถึงได้กล้าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้?”

“ถึงแม้เขาจะแข็งแกร่งไม่เบา แต่พออยู่ต่อหน้าเหล่าผู้อาวุโสของโลกบู๊เจียงหนาน เขาก็ไม่มีค่าอะไร!”