จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 563

หางตาของหลินหยุนเห็นการกระทำของโล่อู๋หมิง

จากนั้น ความโกรธผุดขึ้นมาในสมอง

ในเวลานี้ ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหว และมองไปที่โล่อู๋หมิง

ใบหน้าของทุกคน แสดงความเหลือเชื่อ

โล่อู๋หมิงลงมือทำร้ายลูกสาวตัวเอง!”

“เขากล้าลงมือได้ไง!”

ทุกคนตื่นตระหนก แม้เสือจะโหดเหี้ยมก็ไม่กินลูกตัวเอง!

ฉีเฉิงคุนหรี่ตา และตะโกนด้วยความเศร้าใจทันที “เพื่อนๆในโลกบู๊แห่งเจียงหนานทุกท่าน พวกคุณเห็นหรือยัง? เจ้าบ้านโล่เพื่อต้องการรักษา และปกป้องศักดิ์ศรีของโลกบู๊ในเจียงหนาน แม้กระทั่งยอมเสียสละลูกสาวของตัวเอง”

“เจ้าบ้านโล่มีคุณธรรม ผมคนของตระกูลฉีขอชื่นชม!”

ขณะที่ฉีเฉิงคุนพูด ก็คำนับโล่อู๋หมิง

“ผมก็ชื่นชมเช่นกัน!”

“เจ้าบ้านตระกูลอื่นๆก็โค้งคำนับให้ เช่นนี้ แม้ว่าสุดท้ายแล้วโล่อู๋หมิงไม่อยากฆ่าลูกสาวตัวเอง เพื่อต้องการลบคำครหา จึงจำใจต้องฆ่า

โล่อู๋หมิงมองหลินหยุนด้วยสีหน้าเศร้าใจ “ไอ้หนุ่ม ถ้าแกไม่ต้องการให้เธอตาย ก็ยอมให้จับแต่โดยดี

“มิฉะนั้น……”

ขณะที่พูด โล่อู๋หมิงก็บีบมืออย่างแรง ชั่วขณะโล่เสว่ฉีก็หายใจลำบาก และส่งเสียงอืมเบาๆอย่างเจ็บปวด

เพียงแต่ว่า เธออดทนไว้ ไม่ยอมให้ตัวเองส่งเสียงที่เจ็บปวดออกมา

“สัตว์เดรัจฉาน! นั่นคือลูกสาวแท้ๆของแก ถึงกับลงมือทำร้ายอย่างโหดเหี้ยม!” หญิงสาวเย่จื่อเชี่ยนอุทานด้วยความเกลียดชัง

โล่อู๋หมิงยิ้มเยาะเย้ย “เธอมีเพียงเลือดชั่วๆ ฉันไม่มีลูกสาวแบบเธอ!”

“ไอ้หนุ่ม ฉันจะนับสามครั้ง ถ้าแกยังไม่ตัดสินใจ ฉันจะบีบคอเธอให้หัก”

ทันใดนั้น โล่อู๋หมิงก็เริ่มนับ “หนึ่ง สอง……”

โล่เสว่ฉีหลับตาอย่างความสิ้นหวัง ท้ายที่สุดก็เหลือบมองหลินหยุน ด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า ราวกับว่ากำลังกล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายกับหลินหยุน

ฉีเฉิงคุนและคนอื่นๆ รู้สึกภูมิใจ

แม้ว่าวิธีการของพวกเขาจะต่ำช้า แต่ในที่สุดก็พบจุดอ่อนของหลินหยุน

ในขณะที่โล่อู๋หมิงกำลังจะนับสาม

“แกไม่มีโอกาสแล้ว” เสียงของหลินหยุนเย็นชาและไร้ความรู้สึก ชั่วขณะก็หายไปทันที

แววตาของโล่อู๋หมิงมีแววพิฆาต “ดูว่าความเร็วของแกเร็วกว่า หรือมือของฉันเร็วกว่า!”

โล่อู๋หมิงบีบมือของโล่เสว่ฉี และใช้แรงทันที

เพียงแต่ว่า จู่ๆเขาก็แปลกใจ!

“เป็นไปได้ยังไง!”

โล่อู๋หมิงค้นพบว่า ร่างกายของเขาไม่สามารถขยับได้ แม้แต่นิ้วก้อยก็ไม่สามารถขยับได้

“แกทำอะไร!” โล่อู๋หมิงตะโกนด้วยความตกใจ

คำตอบที่หลินหยุนมอบให้คือหมัดที่ผสมความโกรธโดยไม่มีที่สิ้นสุด

ตูม!

หมัดหนึ่ง โล่อู๋หมิงถูกต่อยจนปลิวออกไปโดยตรง

เพียงแต่ว่า ความแข็งแกร่งของโล่อู๋หมิงนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ และก็ยังไม่ตาย

หลินหยุนเคลื่อนไหวร่างกาย มาถึงด้านข้างโล่อู๋หมิง และก็ต่อยไปอีกครั้ง

โล่อู๋หมิงตะโกนด้วยความหวาดกลัว “ไอ้หนุ่ม แกกล้าฆ่าฉันหรือ เหล่าจู่ตระกูลโล่ของฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

“อ๊ะ!”

หมัดของหลินหยุนไม่มีการลังเล กระแทกเข้าใส่ร่างกายของโล่อู๋หมิง ต่อยไปในพื้นหญ้า

ร่างกายของปรมาจารย์ แข็งแกร่งมากจริงๆ

ใบหน้าฉีเฉิงคุนและคนอื่นๆดูตกใจ “เป็นไปได้อย่างไร? เขาใช้วิชามารอะไร? ทำไมจู่ๆโล่อู๋หมิงจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้?”

ในความเป็นจริง ในขณะที่โล่อู๋หมิงเริ่มนับ คำสาปตรึงร่างของหลินหยุนก็เริ่มแสดงปฏิกิริยาขึ้นแล้ว วิชาอาคมเซียนนั้น นักบู๊ในโลกบู๊คนหนึ่งไม่สามารถจินตนาการได้

หลังจากฆ่าโล่อู๋หมิง ความพิฆาตในตัวหลินหยุนยังไม่ลดลง และหันไปมองฉีเฉิงคุน “แกก็สมควรตายด้วย!”

หลังจากพูดจบ ร่างของหลินหยุนก็หายตัวไป และมาด้านข้างของฉีเฉิงคุนโดยตรง และชี้ไปทันที

พุด!

ระหว่างคิ้วของฉีเฉิงคุน ถูกพลังทิพย์มหาศาลเจาะเป็นรูเลือด และก็ตายอย่างอนาถทันที

สายตาของคาร์นอตวิลเลียม หันไปทางซิงจื่อเย่ที่อยู่ข้างๆลู่หนันสุน

“โอ้โอ ช่างมีใบหน้าที่สวยงาม เมื่อเทียบกับเจ้าหญิงในดวงใจก็พอๆกัน! เพียงแต่ว่า น่าเสียดาย ภายใต้ใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้ ซุกซ่อนงูอสรพิษตัวหนึ่ง!”

“แก แกต้องการทำอะไร?” ซิงจื่อเย่มองไปที่คาร์นอตวิลเลียม แล้วตัวสั่น

“เฮ้ยๆ ไม่ต้องกังวล ฉันคงเสียดายมากถ้าต้องฆ่าคุณ อย่างไรก็ตาม เลือดของคุณคงเลิศรสมาก” คาร์นอตวิลเลียมโน้มตัวไปข้างหน้า และดมกลิ่นหอมบนไหล่ขาวนวลของซิงจื่อเย่

ชั่วขณะซิงจื่อเย่ตกใจจนขนลุก กรีดร้อง และวิ่งไปที่ประตูอย่างไม่คิดชีวิต

“อยากหนีเหรอ? ต่อหน้าคาร์นอตวิลเลียม ฝ่าบาทคาร์นอตวิลเลียมแดร็กคิวล่าผู้สูงศักดิ์ เธอจะหนีพ้นเหรอ?” คาร์นอตวิลเลียมยิ้มแปลกๆ ทุกคนรู้สึกว่ามีเงาดำแวบผ่านหน้าพวกเขา แล้วทันใดนั้น ร่างของซิงจื่อเย่ก็ถูกอุ้มขึ้นกลางอากาศ.

“ปล่อยฉัน ช่วยด้วย!”

เจ้าบ้านซิงต้องทนเห็นคาร์นอตวิลเลียมแบกซิงจื่อเย่จากไป คาดว่าจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี เพียงแต่ว่า เขาก็เหมือนเจ้าบ้านลู่ ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

อย่างไรก็ตามในตระกูลของพวกเขามีลูกศิษย์จำนวนมาก เพียงแต่ว่า เจ้าบ้านมีแค่คนเดียว หากเพราะเรื่องนี้ทำให้หลินหยุนโกรธเคือง และถูกฆ่าตาย มันจะไม่คุ้มค่าจริงๆ

หลินหยุนเดินไปที่ด้านข้างของโล่เสว่ฉี มองไปที่เธอ และพูดเบาๆ คุณเป็นอิสระแล้ว”

โล่เสว่ฉียิ้ม ราวกับภูเขาน้ำแข็งที่กำลังละลาย และดอกไม้ที่กำลังผลิบาน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา คาร์นอตวิลเลียมก็กลับมาด้วยใบหน้าแดง และจิตวิญญาณของเขาก็ดีขึ้นมาก

“กินอิ่มแล้วหรือ?” หลินหยุนถาม

คาร์นอตวิลเลียมหัวเราะ “อร่อย!”

หลินหยุนมองไปที่โล่เสว่ฉี และถามว่า “คุณจะไปกับฉัน หรือจะพักอยู่ที่ตระกูลโล่?”

“ฉันจะช่วยคุณจัดระเบียบในตระกูลโล่ ควบคุมตระกูลโล่”

โล่เสว่ฉีมองไปที่หลินหยุน “ฉันอยากไปกับคุณมาก สำหรับตระกูลโล่ในความรู้สึกของฉัน เป็นสถานที่ที่น่าเศร้า เพียงแต่ว่า แม่ของฉันยังคงอยู่ที่นั่น ฉันจะต้องกลับไปปกป้องเธอ”

“คุณไม่ต้องห่วง โล่อู๋หมิงตายแล้ว ยิ่งกว่านั้น หลายคนก็รู้จักความสัมพันธ์ของฉันกับคุณ และไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณแล้ว”

หลินหยุนไม่ได้สืบค้นเกี่ยวประวัติเรื่องในครอบครัวของโล่เสว่ฉี ในเมื่อโล่เสว่ฉีเลือกแล้ว เขาจะไม่เข้าไปยุ่ง

“โอเค ถ้าคุณตกอยู่ในอันตราย ก็โทรหาฉัน” หลินหยุนพูด

หลินหยุนเดินไปหาอีหลิง “พวกเรากลับกันเถอะ!”

“อืม” อีหลิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จนคาร์นอตวิลเลียมที่อยู่ข้างๆรู้สึกอิจฉา