จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 564

ในขณะที่หลินหยุนและคนอื่นๆกำลังจะจากไป

ทันใดนั้น เย่จื่อเชี่ยนก็วิ่งมา

เมื่อมองไปที่หลินหยุน เย่จื่อเชี่ยนมีสีหน้ากระตือรือร้น ปรมาจารย์หลิน ท่านรับลูกศิษย์ไหม? ฉันอยากนับถือท่านเป็นอาจารย์!”

“ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้” หลินหยุนปฏิเสธอย่างเฉยชา

“น่าเสียดายจริงๆ ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณต้องการรับลูกศิษย์ ต้องไม่ลืมบอกฉันนะ” เย่จื่อเชี่ยนพูดอย่างจริงจัง

“ได้” หลินหยุนยิ้ม และค่อยๆเดินไปที่ประตู

บริเวณจุดที่เขาเดินผ่านไป คนโลกบู๊แห่งเจียงหนาน ต่างก็ก้มหน้าลง และเปิดทางให้อย่างเคารพนับถือ ให้หลินหยุนและทั้งสามผ่านไปได้

ถึงกระนั้น ขณะที่เดินไปตามทาง ไม่มีใครกล้ามองหลินหยุน

คนเดียวกดดันทั่วเจียงหนาน

กลับมาถึงบ้านตระกูลอี หลินหยุนก็อยู่เป็นเพื่อนอีหลิงเที่ยวเล่นหลายวัน จากนั้น อีหยุ่นก็มาแจ้งข่าวโดยเฉพาะ งานสี่วีรบุรุษเริ่มขึ้นแล้ว

งานสี่วีรบุรุษ สี่มณฑลภาคใต้ของประเทศจีน เป็นวิธีการแก้ไขข้อพิพาท

ท้ายที่สุด ตอนนี้เป็นสังคมที่สงบสุข เป็นไปไม่ได้ที่จะแก้ไขปัญหาด้วยการต่อสู้ฆ่าฟันกัน และทางการจีนก็ไม่อนุญาต

ดังนั้น ในช่วงแรกๆของสมาคม งานสี่วีรบุรุษก็ถูกสืบทอดกันมาแล้ว

รวบรวมข้อพิพาททั้งหมดเข้าด้วยกัน แล้วในงานสี่วีรบุรุษ ค่อยมาแก้ไขร่วมกัน

งานสี่วีรบุรุษจัดขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆที่ชายแดนของสี่จังหวัด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เนื่องจากงานสี่วีรบุรุษนี้ หมู่บ้านเล็กๆนี้ได้ยกระดับขึ้นเป็นตำบลแล้ว

เศรษฐกิจรอบๆหมู่บ้าน ก็พัฒนาและรุ่งโรจน์ขึ้นเพราะงานสี่วีรบุรุษ

ดังนั้น หมู่บ้านจึงเปลี่ยนชื่อเป็นตำบลสี่วีรบุรุษ

เช้าตรู่ ขบวนรถตระกูลอีขับออกไปอย่างช้าๆ และขับไปยังตำบลสี่วีรบุรุษ

ในตอนเที่ยง ขบวนรถมาถึงตำบลสี่วีรบุรุษ

ตระกูลอีมีรีสอร์ทเพื่อพักผ่อนอยู่ที่นี่ พื้นที่ทางตะวันตกของตำบลสี่วีรบุรุษ เป็นถิ่นของตระกูลอี

ภายใต้การต้อนรับของลูกน้องของตระกูลอี อีหลิงกับหลินหยุนและกลุ่มของพวกเขา ได้ไปพักผ่อนที่รีสอร์ท

หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ อีหยุ่นบอกอีหลิง “เธอพาหลินหยุนไปเที่ยวรอบๆ ตรงนี้มีสถานที่ที่น่าสนใจมากมาย ฉันจะไปพบผู้มีอิทธิิพลคนอื่นๆ หารือเกี่ยวกับรายละเอียดของงานสี่วีรบุรุษ เพื่อถามความเป็นไปของเรื่องราวต่างๆ”

อีหลิงกระตือรือร้นที่จะออกไปเที่ยวเล่นกับหลินหยุน และตอบตกลงทันทีอย่างมีความสุข “โอเคค่ะ ฉันจะพาหลินหยุนไปเที่ยวให้สนุกแน่นอน!”

อีหยุ่นจ้องไปที่เธอ “ดีใจจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ จำไว้ อย่าหาเรื่องวุ่นวาย!”

“เข้าใจแล้วค่ะ!” อีหลิงย่นจมูก และทำเสียงอย่างไม่พอใจ

ทันทีที่อีหยุ่นจากไป อีหลิงก็รีบเกาะแขนของหลินหยุนทันที ราวกับนกกระจอกที่ร่าเริง “หลินหยุน ฉันจะพานายออกไปเที่ยวเล่น ที่แห่งนี้น่าเที่ยวมาก”

ชั่วขณะคาร์นอตวิลเลียมที่อยู่ด้านข้างก็ดูสนใจขึ้นมาทันที “จริงเหรอ? ฉันก็อยากไปเหมือนกัน!”

อีหลิงทำตาเหลือกให้เขา “ทำไมเวลาไปไหนก็ไม่ยอมพลาดเลยนะ!”

คาร์นอตวิลเลียมพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “แน่นอน ฉันต้องการปกป้องและดูแลความปลอดภัยของคุณ!”

“ไม่จำเป็น ฉันมีพี่หลินหยุนอยู่ที่นี่ ฉันไม่กลัวอะไรเลย!” อีหลิงมองที่หลินหยุน แววตาเต็มไปด้วยความชื่นชม

ชั่วขณะคาร์นอตวิลเลียมก็เหมือนไก่ชนที่พ่ายแพ้ ก้มหัวลงต่ำ “เอาล่ะ ดูเหมือนว่าเธอคงถูกเขาล้างสมองแล้ว!”

“แต่เธอวางใจได้ ฉันจะช่วยคุณให้พ้นจากการครอบงำของมาร!” คาร์นอตวิลเลียมจ้องไปที่หลินหยุนด้วยความแค้น

หลินหยุนเหลือบมองเขา และพูดเบาๆ “ถ้าไม่พอใจ สามารถมาลองกันสักตั้ง”

“……” คาร์นอตวิลเลียมเงยหน้าขึ้น แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

อีหลิงจับแขนของหลินหยุนอย่างมีความสุข ออกจากพื้นที่พักผ่อน และมุ่งหน้าไปยังย่านใจกลางเมือง

เนื่องจากงานสี่วีรบุรุษ เหล่าคนดังและเศรษฐีจากสี่มณฑลที่อยู่รอบๆ ก็จะมาที่นี่

เพื่อตอบสนองความต้องการของเหล่าคนดังและเศรษฐี งานสี่วีรบุรุษได้สร้างโปรเจกต์ความบันเทิงมากมาย และแน่นอนว่า ยังมีของอร่อยอีกมากมาย

รายการบันเทิงทุกประเภท วงในของประเทศจีนยังไม่มี สามารถพบได้ที่นี่

อีหลิงพาหลินหยุนและคาร์นอตวิลเลียม ไปร้านของอร่อยสองสามร้าน แล้วมาที่ย่านบันเทิง

“ด้านหน้ามีซุ้มยิงปืน เป็นปืนจริงทั้งหมด นายสนใจไหม?” อีหลิงเอียงหัว มองที่หลินหยุนและถาม

“ปืนเหรอ ไปดูหน่อยก็ได้!” หลินหยุนพูด

“พวกนายจงใจยอมแพ้ น่าเบื่อ ไม่เล่นกับพวกนายแล้ว” อีหลิงแสร้งทำเป็นโกรธ แต่ดูเหมือนรู้สึกมีความอบอุ่นใจ

ออกจากซุ้มยิงปืน ทั้งสามคนยังคงเดินไปข้างหน้า

ทันใดนั้นคาร์นอตวิลเลียมอุทานออกมาทันที “โอ้ ตรงนี้ถึงขนาดมีโรงยิมฟันดาบ!”

“เยี่ยมมาก นี่คือกีฬาที่ฉันเชี่ยวชาญที่สุด!”

คาร์นอตวิลเลียมมองหลินหยุน ด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “ฉันอยากแข่งขันฟันดาบกับนาย!”

อีหลิงเหลือบมองอีหลิง และพูดว่า “แต่ฉันไม่เคยเห็นหลินหยุนฟันดาบ นี่มันไม่ยุติธรรม!”

คาร์นอตวิลเลียมยักไหล่ “น่าเสียดายมาก นี่เป็นกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นายกลับไม่เป็น!”

น้ำเสียงของคาร์นอตวิลเลียมเต็มไปด้วยการดูถูก

หลินหยุนมองคาร์นอตวิลเลียมอย่างแปลกประหลาด และพูดเบาๆ “นายแน่ใจหรือว่าต้องการแข่งกับฉัน”

“เอ่อ!” คาร์นอตวิลเลียมชะงักงัน ภายในใจเหมือนมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่เข้าใจ รู้สึกขนลุก

ในเวลานี้ ผู้คนกลุ่มหนึ่งก็เดินไปที่โรงยิมฟันดาบ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนหนุ่มสาว หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงในชุดขาว ใบหน้าเย่อหยิ่ง และมีบุคลิกที่โดดเด่นกว่าคนอื่น

ขณะที่กลุ่มคนเหล่านั้นกำลังจะเข้าประตู ชายหนุ่มที่ตัดผมเกรียนและกำลังเดินผ่านอีหลิง ก็หยุดทันที และมองอีหลิงด้วยความประหลาดใจ

“เอ้ย นี่เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลอีใช่ไหม? เกิดอะไรขึ้น คุณอีก็ชอบเล่นฟันดาบเหมือนกันเหรอ?” เสียงของชายหนุ่มคนนั้น โดยมีนัยที่แสดงถึงความมุ่งร้าย

“หูเฟย? เป็นนายนี่เอง!” อีหลิงมองไปที่ชายหนุ่มคนนั้น และขมวดคิ้ว

“ฮ่าๆ ไม่ใช่แค่ฉันนะ มาดูซิคนเหล่านี้เธอจะรู้จักไหม?” หูเฟยหันไปด้านข้าง เผยให้เห็นคนไม่กี่คนที่อยู่ข้างหลังเขา

อีหลิงเหลือบมองคนสองสามคน และพูดด้วยความประหลาดใจ “อ้าวซี่ไห่ เสิ่นมี่!ทำไมพวกเธอถึงอยู่ด้วยกัน?”

ดูลักษณะแล้ว อีหลิงน่าจะรู้จักพวกเขา

ชายหนุ่มที่มีทรงผมแสกข้าง การหวีอย่างพิถีพิถัน และใบหน้าชั่วร้าย จ้องไปที่มือของอีหลิงที่เกาะแขนหลินหยุนไว้

“โอ้ น่าสน คุณหนูใหญ่ที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีมาตลอด ในที่สุดก็หาผู้ชายได้แล้ว”

“ให้ฉันดูสิว่าเป็นผู้ชายแบบไหน ที่สามารถเข้าตาคุณหนูอี”