จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 565

คนหนุ่มสาวหลายคน รวมทั้งสาวสวยที่เย่อหยิ่งในชุดขาว ต่างมองไปที่มืออีหลิงที่กำลังเกาะแขนหลินหยุน

“น้องชายคนนี้ ดูคุ้นหน้ามาก ไม่ทราบว่าเป็นลูกชายของตระกูลไหน?”หูเฟยถามด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้ ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆหูเฟยทันใดนั้นก็มองไปที่หลินหยุนด้วยความประหลาดใจ และมองหลินหยุนอย่างพินิจพิจารณา

“คุณคือ หลินหยุน?”

ชายหนุ่มคนนั้นลองเชิงถาม

หลินหยุนเหลือบมองเขา ประหลาดใจเล็กน้อย เขาจำคนคนนี้ได้ เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายของเขา

คนคนนี้ชื่อหยางเส้าหวา เป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของหลินหยุน แต่ตอนม.5 เขาก็ย้ายออกไป

จากนั้น ทั้งสองก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย

ได้ยินข่าวมาว่าพ่อของหยางเส้าหวา ค้นพบธุรกิจหาเงินในเจียงเป่ย ดังนั้นจึงทำเรื่องการย้ายโรงเรียนให้กับหยางเส้าหวา

ในชาติก่อน หลังจากหยางเส้าหวาย้ายโรงเรียนแล้ว หลินหยุนก็ไม่เคยเจอเขาเลย ไม่คาดคิดว่าในชาตินี้ จะบรรจบพบกันที่นี่

เพียงแต่ว่า ตอนนั้นในโรงเรียนมัธยมปลาย หยางเส้าหวาจะรังแกหลินหยุนตลอด ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจึงไม่ค่อยดี และความประทับใจที่หลินหยุนมีต่อเขาก็แย่มาก

“นั่นคือนายจริงๆเหรอหลินหยุน!” ชายหนุ่มคนนั้นดูเหมือนจะจำตัวตนของหลินหยุนได้ มีท่าทางประหลาดใจ

“หยางเส้าหวา!” หลินหยุนพูดเบาๆ

“ใช่ ฉันเอง ไม่คิดว่านายยังจำฉันได้!” หยางเส้าหวาพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

หูเฟยมองไปที่หยางเส้าหวา และถามว่า “นายกับเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันหรือ?”

หยางเส้าหวาพูดว่า “ใช่แล้ว เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย ในตอนนั้นเขาเป็นคนที่เดาใจยากและพูดน้อย ทุกคนชอบรังแกเขา ประมาณว่า ตอนนี้เขาคงยังเกลียดชังฉันอยู่?”

“เดาใจยากและพูดน้อย?” หูเฟยหัวเราะ สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

ทันใดนั้นหยางเส้าหวาดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ มองไปที่หลินหยุน และถามด้วยความประหลาดใจ “จริงสิหลินหยุน ฉันได้ยินข่าวมาว่านายไปเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปอยู่ในบ้านผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาเดินกับคุณหนูใหญ่ตระกูลอีล่ะ?”

ต่อจากนั้น หยางเส้าหวาก็เลิกคิ้ว สายตาที่มองหลินหยุนราวกับว่าเรื่องนี้ผู้ชายเข้าใจกันดี “ใช้ได้นะนาย มีสังคมที่ไม่เลว แม้แต่คุณหนูใหญ่ตระกูลอีแห่งเจียงหนานก็สามารถจัดการได้!”

“ลูกเขยที่แต่งไปอยู่บ้านผู้หญิง?” สีหน้าหูเฟยก็ตื่นเต้นยิ่งขึ้น

หูเฟยมองไปที่อีหลิง และยิ้มอย่างเหยียดหยามแล้วพูดว่า “คุณหนูอีวิสัยทัศน์ของคุณก็งั้นๆแหละ! ถึงกับไปหาลูกเขยที่แต่งงานไปอยู่บ้านผู้หญิง ฉันคิดว่าวิสัยทัศน์ของคุณจะสูงมาก ที่แท้ก็ชอบทำเรื่องตื่นเต้นระทึกใจ!”

“ที่แท้คุณก็ชอบลูกเขยที่แต่งไปอยู่บ้านผู้หญิงหรือแมงดาแบบนี้”

อีหลิงพูดอย่างโกรธเคือง “หูเฟย นายอย่าพูดเรื่องไร้สาระ หลินหยุนไม่ใช่คนแบบที่พวกนายคิด!”

“ไม่ใช่คนแบบที่พวกเราคิด แล้วบอกฉันทีว่าเขาเป็นคนยังไง? กลายเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปอยู่บ้านผู้หญิงแล้ว ยังมาคบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลอี ฮ่าๆ คุณหนูใหญ่ตระกูลอี ที่แท้ก็ชอบผู้ชายที่คนอื่นเคยใช้แล้วนี่เอง!”

หูเฟยหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยการดูถูก

อ้าวซี่ไห่ก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน และมองดูสาวงามที่อยู่ข้างๆด้วยความสะใจ “คุณหนูเสิ่น คุณหนูอีกับคุณเป็นที่รู้จักในนามสองสาวงามในเจียงหนาน คุณไม่รู้สึกอับอายบ้างเลยหรือ?”

สาวงามในชุดขาว มีใบหน้าที่ไม่แยแส และไม่สนใจอ้าวซี่ไห่ แม้แต่หน้าหลินหยุนก็ยังไม่อยากมองเลย ราวกับว่าถ้ามองไปจะทำให้เป็นเสนียดกับตัวเอง

หลินหยุนถามอีหลิง “พวกเขาเป็นใคร?”

อีหลิงพูดอย่างโกรธเคือง “คนที่หัวเกรียนชื่อว่าหูเฟยเป็นลูกชายของหูเหวยซินผู้มีอิทธิิพลในเจียงเป่ย ปกติจะเหลวไหลจนเคยชิน มีปากคอเราะร้ายมาก”

“คนนั้นชื่ออ้าวซี่ไห่ คือลูกชายของอ้าวฉางคงผู้มีอิทธิิพลใหญ่ในกว่างเป่ย”

“ผู้หญิงที่หยิ่งยโสคนนั้นชื่อเสิ่นมี่ เป็นลูกสาวของเสิ่นเหยียนผู้มีอิทธิิพลใหญ่ในกว่างหนัน”

“ตระกูลของพวกเขา คือสามวีรบุรุษในงานสี่วีรบุรุษครั้งนี้”

อีหลิงใช้เวลาน้อยที่สุด เพื่อแนะนำให้หลินหยุนรู้จัก

“พี่หลินหยุน พวกเราไปกันเถอะ เมื่อเห็นคนเหล่านี้ ฉันรู้สึกอารมณ์ไม่ดี” อีหลิงกังวลว่าหลินหยุนจะฆ่าพวกเขา