จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 594

พ่อบ้านมองไปที่หลินหยุน แววตาฉายแววตื่นตระหนก

คาดไม่ถึงเลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้ยังหนุ่มยังแน่น ครั้งแรกก็ยอมเอาโอสถล้ำเลิศออกมา!

อย่างไรก็ตาม ไอ้หนุ่มคนนี้กล้าที่จะทุบตีหลานของเขา เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ถ้าเขาไม่สั่งสอนเขาสักครั้ง อาจจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะได้

พ่อบ้านหัวเราะคิกคัก เผยให้เห็นท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม “ไอ้หนุ่ม นายใช้ของปลอมมาหลอกลวง นายรู้ไหมว่าที่นี่มันที่ไหน?”

“ต่อหน้าหุบเขาเทพยา ของปลอมทั้งหมดจะไม่ปรากฏให้เห็น”

หลินหยุนมองเขา ด้วยแววตาไม่แยแส “คุณดูจากไหนว่านี่เป็นของปลอม?”

พ่อบ้านดูพึงพอใจ และพูดในใจว่า รู้อยู่แล้วว่านายจะต้องถามคำถามแบบนี้!

“อย่างแรกเลย โอสถที่จริง จะไม่มีละเอียดและสว่างขนาดนี้ ทุกคนรู้ดีว่าโอสถนั้นทำมาจากวัสดุยาที่ผ่านกระบวนการที่ซับซ้อนมากมายจนนับไม่ถ้วนในการกลั่นออกมา มันจะละเอียดและสว่างได้อย่างไร?”

ระหว่างที่พ่อบ้านพูด ก็หยิบโอสถขึ้นมา ให้ทุกคนดู

ทุกคนที่อยู่รอบๆเป็นผู้ที่ไม่เชี่ยวชาญด้านนี้ จะแยกแยะได้อย่างไรว่าโอสถดีหรือไม่ดี?

เพียงแต่ว่า หลังจากได้ยินสิ่งที่พ่อบ้านพูดดูเหมือนจะมีเหตุผลเช่นนั้น ต่างพากันพยักหน้า

“ใช่ พ่อบ้านเป็นผู้มีประสบการณ์ โอสถที่กลั่นจากวัสดุยา จะละเอียดและสว่างเช่นนี้ได้ง? นี่อาจเป็นของปลอม บางทีกินเข้าไปแล้วอาจจะเป็นพิษถึงตายได้”

พ่อบ้านพูดต่อ “นอกจากนี้ กลิ่นหอมนี้ ขอถาม วัสดุยาผ่านกระบวนการเผาและกลั่นมากมายขนาดนี้ จะมีกลิ่นหอมได้ไง? นี่เห็นได้ชัดว่าเกิดจากสารเติมแต่ง”

พ่อบ้านยังคงหลอกลวงคนต่อไป

เพียงแต่ว่า โอสถของหุบเขาเทพยา มีกลิ่นหอมน้อยมาก เนื่องจากวิธีการกลั่นของพวกเขานั้นดั้งเดิมและมักง่ายเกินไป และสารอาหารส่วนใหญ่ในวัสดุยา ได้รับการกลั่นโดยพวกเขากลั่นจนละลายหมด

ดังนั้น นักกลั่นยาในโลกบู๊เหล่านี้ กับนักกลั่นยาในโลกเซียน จึงเทียบกันไม่ได้เลย

เพียงแต่ว่า ทุกคนรู้สึกว่าสิ่งที่พ่อบ้านพูดนั้นมีเหตุผล และพวกเขาก็เห็นด้วย

“ใช่แล้ว หลังจากผ่านกระบวนการกลั่นและเผาไหม้มากมายขนาดนี้ จะยังเก็บกลิ่นหอมไว้ได้อย่างไร เฉกเช่นการเผาถ่าน การเผาไหม้นั้นเป็นสีดำทั้งหมด ถ้าไม่ใช่สีดำ แสดงว่าไฟแรงไม่พอ”

“นี่คือการกลั่นโอสถ จะเหมือนกับการเผาถ่านได้อย่างไร!”

“การกลั่นยาเป็นอย่างไร ฉันคิดว่ามันเหมือนกับการเผาถ่าน”

เมื่อได้ฟังการสนทนาจากฝูงชน ใบหน้าของพ่อบ้านก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้นไปอีก

“ยังมีข้อสงสัยประการสุดท้าย"

จู่ๆพ่อบ้านก็มองมาที่หลินหยุน และพูดด้วยสีหน้างุนงง “ขอถามหน่อยเถอะ ปีนี้นายอายุ20ปีหรือยัง?”

ก่อนที่หลินหยุนจะตอบได้ พ่อบ้านก็หันหน้าไปทางฝูงชน และพูดเสียงดัง “ทุกคนลองคิดดู นักกลั่นยาที่ยอดเยี่ยม มีใครบ้างที่ไม่ใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝน ถึงจะกลั่นโอสถล้ำเลิศออกมาได้!”

พ่อบ้านชี้ไปที่หลินหยุน “และเขา อย่างมากที่สุดก็อายุยี่สิบต้นๆ ตามอายุของเขา จะกลั่นโอสถล้ำเลิศได้อย่างไร?”

ท้ายที่สุด พ่อบ้านก็ได้ข้อสรุปว่า “ดังนั้น ฉันคิดว่าโอสถเม็ดนี้ ต้องเป็นของปลอมแน่นอน”

“ใช่แล้ว ของปลอม! ยังดีที่พ่อบ้านมีสายตาแหลมคม แค่จ้องมองแวบเดียวก็รู้ว่าโอสถนี้เป็นของปลอม!” คุณชายเหยียนอยู่ข้างหลังตะโกนเสียงดัง

ทุกคนที่อยู่รอบๆ หลังจากที่พ่อบ้านอธิบายเสร็จ ทุกคนก็เชื่อในตัวพ่อบ้านเช่นกัน

“ที่แท้มันเป็นของปลอม! ฉันก็ว่าแล้ว เขาอายุหนุ่มขนาดนี้ จะมีโอสถล้ำเลิศเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“ไอ้หนุ่มคนนี้สติไม่ดีหรือเปล่า ไปเอาโอสถปลอมมาหลอกในหุบเขาเทพยา ! หุบเขาเทพยากลั่นโอสถมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ทำไมเขาไม่ใช้สมองคิดดูดีๆ!”

ทุกคนมองไปที่หลินหยุน และยิ้มเยาะเย้ย เผยให้เห็นถึงการดูถูก

แม้แต่ ผู้ตรวจสอบคนนั้น ก็ยังสงสัยเล็กน้อย โอสถของหลินหยุนจะเป็นของปลอมหรือเปล่า!

คุณชายเหยียนอยู่ด้านหลังก็เยาะเย้ยอีกครั้ง “ไปเอาโอสถปลอมมาหลอกลวงหุบเขาเทพยา สมองโดนลาเตะมาหรือ รีบไสหัวไปจากที่นี่!”