จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 593

ในเวลาอันรวดเร็วในทีมก็ลดเหลือเพียงสองคน และก็ใกล้ถึงคิวหลินหยุน

ด้านหน้าจากสิบสามคนแรก มีเพียงห้าคนเท่านั้นที่ผ่านไป

ดูเหมือนว่า การตรวจสอบของของหุบเขาเทพยาจะเข้มงวดมาก

ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันสามารถทำให้เกิดธุรกิจเหมือนที่ชายหนุ่มคนนั้นทำในตอนนี้

ในที่สุดก็ถึงคิวของหลินหยุน

ผู้รับผิดชอบในการตรวจสอบ เป็นชายหนุ่มชุดขาว มีใบหน้าเย็นชา และมองดูทุกคนเหมือนไม่ถูกชะตากับใคร

มีโต๊ะอยู่ข้างหน้าเขา ข้างบนมีสมุดลงทะเบียน และเขากำลังถือปากกาเพื่อบันทึกข้อมูลบางอย่าง

เมื่อถึงคิวของหลินหยุน ชายหนุ่มไม่มองหลินหยุน แหงนหน้าขึ้น “คนต่อไป!”

หลินหยุนก้าวไปข้างหน้า ชายหนุ่มก้มศีรษะลง และเขียนต่อไป แล้วถามว่า “ทำอะไร?”

“มาขอยา” หลินหยุนพูดเบาๆ

“นำอะไรมาแลกเปลี่ยน?” ชายหนุ่มที่รับผิดชอบตรวจสอบยังคงก้มหน้าและเขียนต่อไป

“โอสถ!” หลินหยุนพูดจบ แล้วนำยาเม็ดหนึ่งที่สว่างใสวและละเอียดวางไว้บนโต๊ะ

ทันใดนั้น ออร่าอันหอมสดชื่น แผ่กระจายไปทั่วอากาศ

คนรอบข้าง ชั่วขณะมีความรู้สึกสดชื่นขึ้นมา

ชายหนุ่มชุดขาวก็หยุดเขียนทันที และมองดูโอสถอย่างเหลือเชื่อ ใช้เวลา1นาทีเต็ม เขาจึงถอนหายใจยาว

“นี่ นี่คือยาทิพย์ล้ำเลิศ!”

ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่หลินหยุน

จากนั้น ดูเหมือนจะรู้สึกว่าหลินหยุนยังหนุ่มเกินไป ไม่เหมือนคนที่สามารถกลั่นโอสถล้ำเลิศได้

จากนั้น เลยขมวดคิ้วและถามว่า “นายเอายาทิพย์ล้ำเลิศมาแลกเปลี่ยนกับอะไร?”

หลินหยุนพูดว่า ฉันต้องการยาวัสดุยา”

“วัสดุยาชนิดใด? บางทีหุบเขาเทพยาของเราอาจไม่มีวัสดุยาที่สามารถแลกเปลี่ยนกับนายได้” ชายหนุ่มพูด

“อย่ากังวล วัสดุยาที่ฉันต้องการแลกเปลี่ยนไม่ใช่ของมีค่า แต่มีหลายชนิดเท่านั้น หุบเขาเทพยาจะต้องมีอย่างแน่นอน”

“โอเค” ชายหนุ่มพูด

ในขณะที่หลินหยุนผ่านการตรวจสอบ และกำลังจะเข้าสู่ประตูใหญ่ของหุบเขาเทพยา คุณชายเหยียนที่นั่งอยู่ข้างหลังตลอด ทันใดนั้นก็เดินเข้ามา

“เดี๋ยวก่อน!” คุณชายเหยียนตะโกนด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

ชายหนุมผู้ตรวจสอบขมวดคิ้ว แต่สำหรับคุณชายเหยียน เขาก็ไม่กล้าไปทำให้ขุ่นเคือง

“มีอะไรเหรอ?” ชายหนุ่มผู้ตรวจสอบถามอย่างเคร่งขรึม

คุณชายเหยียนจ้องมองหลินหยุนไม่กระพริบตา “ไอ้หนุ่ม รู้สึกว่านายจะหน้าคุ้นๆ?”

จากนั้น สายของเขาก็จ้องมองไปที่เสี่ยวจุยที่อยู่ข้างๆ

หลินหยุนรู้สึกถึงร่างของเสี่ยวจุย หดตัวหลบอยู่ข้างหลังเขา

“เป็นเธอ! ฉันจำเธอได้ เธอเป็นขอทานที่เมื่อวานมาคุกเข่าอยู่ที่ประตูใหญ่ของหุบเขาเทพยา!” ทันใดนั้นคุณชายเหยียนก็ตะโกนเสียงดัง

แม้ว่าเสี่ยวจุยจะไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่ว่า จากการแสดงออกของเขา สามารถคาดเดาได้ว่า คุณชายเหยียนจำตัวตนของเธอได้แล้ว

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเสี่ยวจุย คุณชายเหยียนก็ยิ่งแน่ใจในความคิดของเขามากขึ้น จ้องไปที่หลินหยุนด้วยใบหน้าที่พอใจ และพูดเยาะเย้ย “นายเป็นคนที่ทุบตีฉันเมื่อวานนี้!”

“หืม อย่าคิดว่าเปลี่ยนรูปลักษณ์ตัวเองแล้ว ฉันจะจำนายไม่ได้”

“ฉันเคยบอกแล้ว ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ นายอย่าคิดว่าจะเข้าประตูหุบเขายาเทพได้!”

ชายหนุ่มผู้รับผิดชอบการตรวจสอบคนนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่คุณชายเหยียน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เขาผ่านการตรวจสอบแล้ว และโอสถเม็ดนั้นที่อยู่ในมือเขามีมูลค่าสูงมาก หากนายขวางเขาไว้ข้างนอก ถ้าเจ้าหุบเขารู้ จะไม่ปล่อยนายไปแน่นอน!”

คุณชายเหยียนเยาะเย้ย “โอสถอะไร? เขาไปมีโอสถได้ไง! มันเป็นแค่ของปลอม”

ชายหนุ่มผู้ตรวจสอบพูดอย่างเย็นชา “นายกำลังตำหนิประสิทธิภาพในการทำงานของฉัน!”

คุณชายเหยียนทำท่าหยิ่งผยอง “ประสิทธิภาพการทำงานของนายฉันไม่ไปตำหนิหรอก แต่ฉันได้แจ้งพ่อบ้านแล้ว ในไม่ช้าเขาจะมาตรวจสอบด้วยตัวเอง!”