จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 608

ในคืนนั้น หลินหยุนก็กลับมาถึงเมืองหลวง

แต่ว่า เขาไม่ได้กลับไปที่สนามฝึกซ้อมของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าในทันที แต่กลับหาโรงแรมพักหนึ่งคืน

ในคืนนั้น หลินหยุนที่อยู่ในห้องพักของโรงแรม ได้เอาวัตถุดิบในการปรุงยาพวกนั้น เพื่อกลั่นเป็นยาสร้างกาย

พอรอจนฟ้าสว่าง หลินหยุนก็โทรไปหายิ่งตงไหล ให้เขาส่งรถมารับ

ยิ่งตงไหลไม่ได้ส่งคนมา แต่เขากลับมารับหลินหยุนด้วยตัวเอง

ในตอนที่หลินหยุนกลับมาถึงฐานทัพ หงซานเหอก็มาอยู่ที่ฐานทัพอยู่ก่อนแล้ว

ที่แท้ หงซานเหอก็ไม่สบายใจ ในคืนนั้นเขาได้สั่งให้คนมาส่งเขาที่ฐานของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ทั้งหมดนี้ก็เพื่อ อยากจะเห็นหลินหยุนยอมแพ้

หลินหยุนที่เพิ่งมาถึงฐานทัพของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า หงซานเหอได้มารอเขาตรงหน้าประตูอยู่ก่อนแล้ว

ยิ่งตงไหลมองหลินหยุนด้วยความอึดอัดเล็กน้อย รีบแสดงความเคารพต่อหงซานเหอทันที “ท่านหง!”

หงซานเหอกวักมือไล่ยิ่งตงไหลด้วยความรำคาญ “มีอะไรทำก็ไปทำซะ”

ยิ่งตงไหลทำหน้าอึดอัด ไม่ว่าจะยังไงเขาก็เป็นหัวหน้าของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ท่านก็ควรจะไว้หน้าเขาบ้าง!

แต่ว่า ยิ่งตงไหลที่เข้าใจนิสัยของหงซานเหอดี ไม่ได้คิดที่จะเอาเรื่องพวกนี้ มาทำให้ตัวเองอึดอัดหรอก

ยิ่งตงไหลหันไปส่งสายตาขอโทษให้กับหลินหยุน จากนั้นก็ทำความเคารพแล้วเดินออกไป

หงซานเหอจ้องมองหลินหยุน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “ไอ้หนุ่ม วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว แกจะมาขอยอมแพ้กับฉันเมื่อไหร่?”

หลินหยุนยิ้มเบาๆ “แพ้? ท่านหง คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า คุณเคยเห็นผมแพ้ด้วยเหรอ?”

หงซานเหอยิ้มอย่างเย็นชา “ไอ้หนุ่ม ฉันรู้ว่าแกเป็นคนปากแข็ง แต่ว่าไม่เป็นไร ฉันจะรอจนถึงเที่ยงคืนของวันนี้ ถ้าเกิดแกยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าได้ล่ะก็ อย่าได้ลืมคำสั่งทหารของแกล่ะ!”

พอพูดจบ หงซานเหอก็กำลังจะเดินจากไปด้วยความดีใจ

จู่ๆหลินหยุนก็เรียกให้เขาหยุด “รอก่อน!”

หงซานเหอหันกลับมา จ้องมองหลินหยุนด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ทำไม? อยากจะยอมแพ้เหรอ? ยอมแพ้แต่แรกก็จบแล้ว เวลาแค่สามวัน แกจะไปแก้ไขผลข้างเคียงจากการฝึกเพลงบู๊ได้ยังไง!”

หลินหยุนยิ้มอย่างแปลกประหลาด “ท่านหง ท่านอย่าเพิ่งมั่นใจไป ที่ผมเรียกคุณ ก็เพื่อต้องการจะบอกคุณว่า ไม่ต้องรอถึงเที่ยงคืนหรอก ผมจะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับร่างของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าเดี๋ยวนี้”

หงซานเหอก็ยังไม่เชื่อ ด้วยความรู้ที่เขามี ปัญหาที่เกิดจากการฝึกเพลงบู๊ มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากการสะสมปัญหามานับหลายปี ไม่ใช่สิ่งที่จะแก้ไขได้ง่ายๆ

อย่าว่าแต่สามวันเลย ต่อให้มีเวลาเป็นเดือน เป็นปี ก็ไม่แน่ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ได้

ดังนั้น หงซานเหอจึงมั่นใจว่าไม่มีทางที่หลินหยุนจะแก้ไขมันได้

“ไอ้หนุ่ม โรคปากแข็งของแก ไม่รู้ว่าแกจะแก้มันได้เมื่อไหร่”

หลินหยุนไม่ได้เถียง ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “คุณยืนดูอยู่ข้างๆก็พอแล้ว”

“หัวหน้ายิ่ง เรียกรวมพลสมาชิกทุกคน!” หลินหยุนหันไปพูดกับยิ่งตงไหลที่แอบอยู่ต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลมาก

ตอนที่อยู่บนรถ ยิ่งตงไหลถามหลินหยุนไปหลายครั้งแล้ว แต่หลินหยุนก็ไม่ได้ตอบคำถามของเขา

ความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ สามารถฆ่าแมวตายได้ ยิ่งตงไหลเองก็เหมือนกัน

ดังนั้น ยิ่งตงไหลจึงไม่ได้เดินไปไกล แต่กลับแอบฟังอยู่ข้างๆ

พอได้ยินเสียงเรียกของหลินหยุน ยิ่งตงไหลก็รีบตอบรับทันที จากนั้นก็ส่งเสียงเรียกทุกคน

“รวมพล!”

เพียงห้านาที สมาชิกทั้งสามสิบหกคนของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ก็มาถึงสนาม

“รายงาน สมาชิกทุกคนมากันครบแล้ว ขอคำสั่งด้วย!”

ยิ่งตงไหลทำความเคารพต่อหงซานเหอด้วยท่าทหาร

หงซานเหอเป็นคนที่มีตำแหน่งสูงที่สุดในสนาม ตามกฎของกองทัพ ทุกอย่างจะต้องปล่อยให้หงซานเหอเป็นคนออกคำสั่ง