จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 608

ในคืนนั้น หลินหยุนก็กลับมาถึงเมืองหลวง

แต่ว่า เขาไม่ได้กลับไปที่สนามฝึกซ้อมของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าในทันที แต่กลับหาโรงแรมพักหนึ่งคืน

ในคืนนั้น หลินหยุนที่อยู่ในห้องพักของโรงแรม ได้เอาวัตถุดิบในการปรุงยาพวกนั้น เพื่อกลั่นเป็นยาสร้างกาย

พอรอจนฟ้าสว่าง หลินหยุนก็โทรไปหายิ่งตงไหล ให้เขาส่งรถมารับ

ยิ่งตงไหลไม่ได้ส่งคนมา แต่เขากลับมารับหลินหยุนด้วยตัวเอง

ในตอนที่หลินหยุนกลับมาถึงฐานทัพ หงซานเหอก็มาอยู่ที่ฐานทัพอยู่ก่อนแล้ว

ที่แท้ หงซานเหอก็ไม่สบายใจ ในคืนนั้นเขาได้สั่งให้คนมาส่งเขาที่ฐานของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ทั้งหมดนี้ก็เพื่อ อยากจะเห็นหลินหยุนยอมแพ้

หลินหยุนที่เพิ่งมาถึงฐานทัพของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า หงซานเหอได้มารอเขาตรงหน้าประตูอยู่ก่อนแล้ว

ยิ่งตงไหลมองหลินหยุนด้วยความอึดอัดเล็กน้อย รีบแสดงความเคารพต่อหงซานเหอทันที “ท่านหง!”

หงซานเหอกวักมือไล่ยิ่งตงไหลด้วยความรำคาญ “มีอะไรทำก็ไปทำซะ”

ยิ่งตงไหลทำหน้าอึดอัด ไม่ว่าจะยังไงเขาก็เป็นหัวหน้าของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ท่านก็ควรจะไว้หน้าเขาบ้าง!

แต่ว่า ยิ่งตงไหลที่เข้าใจนิสัยของหงซานเหอดี ไม่ได้คิดที่จะเอาเรื่องพวกนี้ มาทำให้ตัวเองอึดอัดหรอก

ยิ่งตงไหลหันไปส่งสายตาขอโทษให้กับหลินหยุน จากนั้นก็ทำความเคารพแล้วเดินออกไป

หงซานเหอจ้องมองหลินหยุน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “ไอ้หนุ่ม วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว แกจะมาขอยอมแพ้กับฉันเมื่อไหร่?”

หลินหยุนยิ้มเบาๆ “แพ้? ท่านหง คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า คุณเคยเห็นผมแพ้ด้วยเหรอ?”

หงซานเหอยิ้มอย่างเย็นชา “ไอ้หนุ่ม ฉันรู้ว่าแกเป็นคนปากแข็ง แต่ว่าไม่เป็นไร ฉันจะรอจนถึงเที่ยงคืนของวันนี้ ถ้าเกิดแกยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าได้ล่ะก็ อย่าได้ลืมคำสั่งทหารของแกล่ะ!”

พอพูดจบ หงซานเหอก็กำลังจะเดินจากไปด้วยความดีใจ

จู่ๆหลินหยุนก็เรียกให้เขาหยุด “รอก่อน!”

หงซานเหอหันกลับมา จ้องมองหลินหยุนด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ทำไม? อยากจะยอมแพ้เหรอ? ยอมแพ้แต่แรกก็จบแล้ว เวลาแค่สามวัน แกจะไปแก้ไขผลข้างเคียงจากการฝึกเพลงบู๊ได้ยังไง!”

หลินหยุนยิ้มอย่างแปลกประหลาด “ท่านหง ท่านอย่าเพิ่งมั่นใจไป ที่ผมเรียกคุณ ก็เพื่อต้องการจะบอกคุณว่า ไม่ต้องรอถึงเที่ยงคืนหรอก ผมจะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับร่างของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าเดี๋ยวนี้”

หงซานเหอก็ยังไม่เชื่อ ด้วยความรู้ที่เขามี ปัญหาที่เกิดจากการฝึกเพลงบู๊ มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากการสะสมปัญหามานับหลายปี ไม่ใช่สิ่งที่จะแก้ไขได้ง่ายๆ

อย่าว่าแต่สามวันเลย ต่อให้มีเวลาเป็นเดือน เป็นปี ก็ไม่แน่ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ได้

ดังนั้น หงซานเหอจึงมั่นใจว่าไม่มีทางที่หลินหยุนจะแก้ไขมันได้

“ไอ้หนุ่ม โรคปากแข็งของแก ไม่รู้ว่าแกจะแก้มันได้เมื่อไหร่”

หลินหยุนไม่ได้เถียง ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “คุณยืนดูอยู่ข้างๆก็พอแล้ว”

“หัวหน้ายิ่ง เรียกรวมพลสมาชิกทุกคน!” หลินหยุนหันไปพูดกับยิ่งตงไหลที่แอบอยู่ต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลมาก

ตอนที่อยู่บนรถ ยิ่งตงไหลถามหลินหยุนไปหลายครั้งแล้ว แต่หลินหยุนก็ไม่ได้ตอบคำถามของเขา

ความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ สามารถฆ่าแมวตายได้ ยิ่งตงไหลเองก็เหมือนกัน

ดังนั้น ยิ่งตงไหลจึงไม่ได้เดินไปไกล แต่กลับแอบฟังอยู่ข้างๆ

พอได้ยินเสียงเรียกของหลินหยุน ยิ่งตงไหลก็รีบตอบรับทันที จากนั้นก็ส่งเสียงเรียกทุกคน

“รวมพล!”

เพียงห้านาที สมาชิกทั้งสามสิบหกคนของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ก็มาถึงสนาม

“รายงาน สมาชิกทุกคนมากันครบแล้ว ขอคำสั่งด้วย!”

ยิ่งตงไหลทำความเคารพต่อหงซานเหอด้วยท่าทหาร

หงซานเหอเป็นคนที่มีตำแหน่งสูงที่สุดในสนาม ตามกฎของกองทัพ ทุกอย่างจะต้องปล่อยให้หงซานเหอเป็นคนออกคำสั่ง

จากนั้น ทุกคนก็ส่งเสียงร้องแปลกๆออกมา ไม่พูดอะไร แล้วพุ่งเข้าไปที่ห้องอาบน้ำทันที

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” หงซานเหอตกใจ “หรือว่าโอสถของไอ้หนูนั่นจะเกิดปัญหา?”

“ไอ้เด็กบ้านี่ แกออกมาเดี๋ยวนี้!” หงซานเหอพุ่งเข้าไปส่งเสียงดังที่ห้องพักผ่อน

หลินหยุนยืนรอเขาตรงหน้าประตูตั้งแต่แรกแล้ว กำลังเดินไปหาหงซานเหออยู่พอดี

“อย่าร้อนรน พวกเขาก็แค่ไปอาบน้ำ อีกเดี๋ยวก็ออกมาแล้ว” หลินหยุนพูดด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

“อาบน้ำ?” หงซานเหอมองหลินหยุนด้วยความสงสัย

หลินหยุนพูดอธิบายว่า “ยาสร้างกายทำให้ร่างกายของพวกเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น ร่างกายของพวกเขาจะเกิดสิ่งสกปรกมากมาย บางที พวกเขาจำเป็นต้องอาบน้ำทั่วทั้งตัวให้ดีๆ”

“......” หงซานเหอพูดอะไรไม่ออก

“ไอ้หนุ่ม หวังว่าจะเป็นอย่างที่แกว่ามา ถ้าเกิดมีปัญหาเกิดขึ้นกับพวกเขาอีกครั้งล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

ทุกครั้งที่เห็นหงซานเหอทำหน้าจริงจัง หลินหยุนก็ทนที่จะยั่วโมโหเขาไม่ไหว

“ท่านหง ผมเป็นแค่อาจารย์บู๊ของพวกเขา ไม่ใช่พี่เลี้ยงของพวกเขา ผมมีหน้าที่รับผิดชอบแค่ปัญหาด้านเพลงฝึกบู๊ของพวกเขา ปัญหาอย่างอื่นไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของผม” หลินหยุนเอามือกอดอก แล้วพูดด้วยสีหน้าเฉยๆ

หงซานเหอพูดด้วยเสียงเย็นชา “ตอนนี้ปัญหาของพวกเขาก็เป็นเรื่องของเพลงฝึกบู๊ ดังนั้น ถ้าเกิดไม่แก้ไขปัญหานี้ แกก็หนีความรับผิดชอบไม่พ้น”

“พอแล้วพอแล้ว คุณรอให้พวกเขาอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน!” หลินหยุนพูดด้วยเสียงรำคาญ

“เฮิง ฉันจะรอดู!” หงซานเหอทำหน้าไม่พอใจ เดินไปข้างหน้าสองก้าว ราวกับต้องการออกห่างจากหลินหยุน เพื่อแบ่งแยกความสัมพันธ์ให้ชัดเจน

ยิ่งตงไหลจ้องมองหลินหยุนและหงซานเหอ แววตาเผยรอยยิ้มออกมา เขารู้สึกว่าหลินหยุนกับหงซานเหอทั้งสองคนนี้ เป็นเหมือนกับศัตรูคู่แค้นมาตั้งแต่ชาติก่อนซะจริงๆ

หลินหยุนมักจะแสดงท่าทางเฉยๆกับทุกๆคน แต่มีเพียงแค่หงซานเหอ ตอนที่ไม่มีเรื่องอะไรเขามักจะพูดยั่วโมโห

หลินหยุนที่เป็นแบบนี้ ทำให้ยิ่งตงไหลรู้สึกเหมือนเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา