จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 610

สิ่งที่หลินหยุนต้องการ ก็คือพลังในการฟื้นฟูอันยิ่งใหญ่ที่ มิงค์สีทองจื่อมู่สืบทอดเชื้อสายมาจากมิงค์สีม่วงอมตะ

แต่ว่า การสืบทอดพลังนี้ ล้วนเป็นการสุ่ม แม้แต่หลินหยุนก็ไม่มีทางเลือก มีแต่ต้องฝากชะตาไว้กับสวรรค์

วิญญาณของมิงค์สีทองจื่อมู่ โดนหลินหยุนดูดกลืนเข้าไปยังร่างภูตป่าเรียบร้อยแล้ว ส่วนที่เหลือก็จำเป็นต้องใช้เวลาในการหลอมรวม

ในภูเขาไม่รู้กาลเวลา ทว่าที่ฆราวาสตั้งพันปี

หลินหยุนเข้าสู่การหลอมรวม กินเวลาไปสามเดือนกว่า

สภาพอากาศจากต้นฤดูใบไม้ร่วงเข้าสู่ฤดูหนาว เวลาของปีนี้ ใกล้จะหมดแล้ว

ในระหว่างนั้น คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าและซูหนัน ได้กลับมาสองครั้ง พอเห็นว่าหลินหยุนกำลังปิดตัวฝึกฝน ทั้งสองจึงแยกย้ายกันออกไป ไม่รู้ว่ากำลังยุ่งเรื่องอะไรกันอยู่

วันนี้ อาการสดใส หลินหยุนลืมตาตื่นขึ้นมา

มีออร่าขยายออกมาจากร่างของหลินหยุน ออร่านั่นไม่เหมือนกับแดนแด่เทพเจ้าที่หลินหยุนไปถึงก่อนหน้านี้ มันยิ่งใหญ่กว่า ราวกับเป็นกระบี่ที่แหลมคม

ออร่าในตอนนี้ เข้มข้นและหนาแน่นเป็นอย่างมาก ราวกับเป็นกระบี่ทื่อที่ทั้งหนักและเก่าแก่

“ในที่สุดก็มาถึงระยะแด่เทพเจ้าตอนปลายแล้ว!”

หลินหยุนลุกขึ้นมา ใช้พลังทิพย์ทำความสะอาดร่างกาย ฝุ่นและใบ้ไม้โดนกำจัดไปจนหมด สะอาดเหมือนของใหม่

หลังจากที่หลอมรวมเข้ากับวิญญาณของมิงค์สีทองจื่อมู่ ร่างภูตป่าของหลินหยุนในที่สุดก็ถูกเติมจนเต็ม ระดับการบำเพ็ญก็สูงขึ้นเป็นอย่างมาก

“ให้ข้าดูหน่อย ตกลงข้าได้ความสามารถอะไรของเชื้อสายมิงค์สีทองจื่อมู่”

หลินหยุนยื่นแขนของตัวเองออกมา แสงสีเขียวกำลังเคลื่อนไหวภายในร่าง

หลินหยุนทำการกรีดแขนด้วยเล็บของตัวเอง จากนั้น แผลนั่นก็ฟื้นฟูกลับเป็นเหมือนเดิมภายในพริบตา มองไม่เห็นแผลเป็นแม้แต่น้อย

“ข้าได้ความสามารถในการฟื้นฟูของมิงค์สีทองจื่อมู่มา”

หลินหยุนดีใจมาก นี่เป็นความสามารถที่เขากำลังต้องการ

หลังจากนี้ ร่างกายของหลินหยุน ก็จะมีความสามารถในการฟื้นฟูอันยิ่งใหญ่ ขอแค่ไม่ใช่แผลที่ใหญ่มาก ก็จะฟื้นฟูกลับมาได้ในพริบตาเดียว

“ต่อจากนี้ คงจะถึงเวลาที่ต้องบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำแล้ว”

“พอดีเลย ได้หินทะเลลึกจากหุบเขาเทพยามาไม่น้อย สามารถบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำไปจนถึงแดนพรสวรรค์”

หลินหยุนรีบบำเพ็ญต่อทันที เพื่อบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำที่เป็นหนึ่งในร่างเต๋าห้าธาตุ

หินทะเลลึกสีดำพวกนั้น หลินหยุนวางพวกมันไว้บนหลังคา พอท่องคาถา หินทะเลลึกสิบกว่าก้อนที่อยู่รอบๆ ก็ไปหมุนอยู่รอบตัวของหลินหยุน

สติของหลินหยุนได้เข้าสู่การบำเพ็ญอีกครั้ง

ระดับการบำเพ็ญของเขาเพิ่งเข้าสู่ระยะแด่เทพเจ้าตอนปลาย ตอนนี้ก็กำลังบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำ จะได้ทำให้การบำเพ็ญมั่นคงได้พอดี

เมืองหลวง ลานของตระกูลหวาง

ภายในห้องหวางโส่วหลี่ของตระกูลหวาง

ในฐานะที่เป็นลูกชายคนโตของตระกูลหวาง หวางโส่วหลี่ไม่ได้รับการปฏิบัติที่พิเศษอะไร เพราะว่าหวางโส่วหลี่ไม่ได้มีความสามารถอะไร เริ่มแรกก็ให้ฝึกเป็นนักบู๊แต่ก็ไม่ไหว ต่อมาก็ให้จัดการเรื่องธุรกิจแต่ก็ยังไม่ไหว

แต่ว่า ก็ไม่ถือว่าเป็นคนโง่ รักษาสิ่งที่ตัวเองมีก็ยังพอไหว แต่ไม่สามารถพัฒนามันได้

นี่เป็นสาเหตุที่หวางโส่วหลี่ไม่ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ

แต่ว่า ยังดีที่หวางโส่วหลี่มีลูกชายที่เก่งกาจถึงสองคน

ลูกชายคนโตหวางเซิ่งเฉียน มีพรสวรรค์ในด้านการฝึกบู๊ โดนส่งไปเป็นผู้ฝึกบู๊ตั้งแต่อย่างเด็ก

ลูกชายคนรองหวางเจ๋อ มีพรสวรรค์ในด้านการบริหารธุรกิจ พรสวรรค์ในด้านการฝึกบู๊เองก็ไม่เลว

ลูกชายสองคนนี้ ได้รับการดูแลจากเจ้าบ้านหวางจิงหลงเป็นพิเศษ ดังนั้น การที่หวางโส่วหลี่ยังสามารถรักษาตำแหน่งพี่ใหญ่ในตระกูลหวางเอาไว้ได้ ล้วนเป็นเพราะลูกชายทั้งสองคนของตัวเอง

หวางโส่วหลี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ และกำลังดื่มชาหลงจิ่งคุณภาพสูง

กำลังนั่งรอหวางเจ๋ออยู่

หวางเจ๋อมาอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เห็นหวางโส่วหลี่ ก็มีมารยาทมาก โค้งทำความเคารพ “คุณพ่อ ท่านเรียกผมเหรอ!”