จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 610

สรุปบท บทที่ 610 ระยะแด่เทพเจ้าตอนปลาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์

สรุปเนื้อหา บทที่ 610 ระยะแด่เทพเจ้าตอนปลาย – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่

บท บทที่ 610 ระยะแด่เทพเจ้าตอนปลาย ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

สิ่งที่หลินหยุนต้องการ ก็คือพลังในการฟื้นฟูอันยิ่งใหญ่ที่ มิงค์สีทองจื่อมู่สืบทอดเชื้อสายมาจากมิงค์สีม่วงอมตะ

แต่ว่า การสืบทอดพลังนี้ ล้วนเป็นการสุ่ม แม้แต่หลินหยุนก็ไม่มีทางเลือก มีแต่ต้องฝากชะตาไว้กับสวรรค์

วิญญาณของมิงค์สีทองจื่อมู่ โดนหลินหยุนดูดกลืนเข้าไปยังร่างภูตป่าเรียบร้อยแล้ว ส่วนที่เหลือก็จำเป็นต้องใช้เวลาในการหลอมรวม

ในภูเขาไม่รู้กาลเวลา ทว่าที่ฆราวาสตั้งพันปี

หลินหยุนเข้าสู่การหลอมรวม กินเวลาไปสามเดือนกว่า

สภาพอากาศจากต้นฤดูใบไม้ร่วงเข้าสู่ฤดูหนาว เวลาของปีนี้ ใกล้จะหมดแล้ว

ในระหว่างนั้น คาร์นอตวิลเลียม แดร็กคิวล่าและซูหนัน ได้กลับมาสองครั้ง พอเห็นว่าหลินหยุนกำลังปิดตัวฝึกฝน ทั้งสองจึงแยกย้ายกันออกไป ไม่รู้ว่ากำลังยุ่งเรื่องอะไรกันอยู่

วันนี้ อาการสดใส หลินหยุนลืมตาตื่นขึ้นมา

มีออร่าขยายออกมาจากร่างของหลินหยุน ออร่านั่นไม่เหมือนกับแดนแด่เทพเจ้าที่หลินหยุนไปถึงก่อนหน้านี้ มันยิ่งใหญ่กว่า ราวกับเป็นกระบี่ที่แหลมคม

ออร่าในตอนนี้ เข้มข้นและหนาแน่นเป็นอย่างมาก ราวกับเป็นกระบี่ทื่อที่ทั้งหนักและเก่าแก่

“ในที่สุดก็มาถึงระยะแด่เทพเจ้าตอนปลายแล้ว!”

หลินหยุนลุกขึ้นมา ใช้พลังทิพย์ทำความสะอาดร่างกาย ฝุ่นและใบ้ไม้โดนกำจัดไปจนหมด สะอาดเหมือนของใหม่

หลังจากที่หลอมรวมเข้ากับวิญญาณของมิงค์สีทองจื่อมู่ ร่างภูตป่าของหลินหยุนในที่สุดก็ถูกเติมจนเต็ม ระดับการบำเพ็ญก็สูงขึ้นเป็นอย่างมาก

“ให้ข้าดูหน่อย ตกลงข้าได้ความสามารถอะไรของเชื้อสายมิงค์สีทองจื่อมู่”

หลินหยุนยื่นแขนของตัวเองออกมา แสงสีเขียวกำลังเคลื่อนไหวภายในร่าง

หลินหยุนทำการกรีดแขนด้วยเล็บของตัวเอง จากนั้น แผลนั่นก็ฟื้นฟูกลับเป็นเหมือนเดิมภายในพริบตา มองไม่เห็นแผลเป็นแม้แต่น้อย

“ข้าได้ความสามารถในการฟื้นฟูของมิงค์สีทองจื่อมู่มา”

หลินหยุนดีใจมาก นี่เป็นความสามารถที่เขากำลังต้องการ

หลังจากนี้ ร่างกายของหลินหยุน ก็จะมีความสามารถในการฟื้นฟูอันยิ่งใหญ่ ขอแค่ไม่ใช่แผลที่ใหญ่มาก ก็จะฟื้นฟูกลับมาได้ในพริบตาเดียว

“ต่อจากนี้ คงจะถึงเวลาที่ต้องบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำแล้ว”

“พอดีเลย ได้หินทะเลลึกจากหุบเขาเทพยามาไม่น้อย สามารถบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำไปจนถึงแดนพรสวรรค์”

หลินหยุนรีบบำเพ็ญต่อทันที เพื่อบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำที่เป็นหนึ่งในร่างเต๋าห้าธาตุ

หินทะเลลึกสีดำพวกนั้น หลินหยุนวางพวกมันไว้บนหลังคา พอท่องคาถา หินทะเลลึกสิบกว่าก้อนที่อยู่รอบๆ ก็ไปหมุนอยู่รอบตัวของหลินหยุน

สติของหลินหยุนได้เข้าสู่การบำเพ็ญอีกครั้ง

ระดับการบำเพ็ญของเขาเพิ่งเข้าสู่ระยะแด่เทพเจ้าตอนปลาย ตอนนี้ก็กำลังบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำ จะได้ทำให้การบำเพ็ญมั่นคงได้พอดี

เมืองหลวง ลานของตระกูลหวาง

ภายในห้องหวางโส่วหลี่ของตระกูลหวาง

ในฐานะที่เป็นลูกชายคนโตของตระกูลหวาง หวางโส่วหลี่ไม่ได้รับการปฏิบัติที่พิเศษอะไร เพราะว่าหวางโส่วหลี่ไม่ได้มีความสามารถอะไร เริ่มแรกก็ให้ฝึกเป็นนักบู๊แต่ก็ไม่ไหว ต่อมาก็ให้จัดการเรื่องธุรกิจแต่ก็ยังไม่ไหว

แต่ว่า ก็ไม่ถือว่าเป็นคนโง่ รักษาสิ่งที่ตัวเองมีก็ยังพอไหว แต่ไม่สามารถพัฒนามันได้

นี่เป็นสาเหตุที่หวางโส่วหลี่ไม่ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ

แต่ว่า ยังดีที่หวางโส่วหลี่มีลูกชายที่เก่งกาจถึงสองคน

ลูกชายคนโตหวางเซิ่งเฉียน มีพรสวรรค์ในด้านการฝึกบู๊ โดนส่งไปเป็นผู้ฝึกบู๊ตั้งแต่อย่างเด็ก

ลูกชายคนรองหวางเจ๋อ มีพรสวรรค์ในด้านการบริหารธุรกิจ พรสวรรค์ในด้านการฝึกบู๊เองก็ไม่เลว

ลูกชายสองคนนี้ ได้รับการดูแลจากเจ้าบ้านหวางจิงหลงเป็นพิเศษ ดังนั้น การที่หวางโส่วหลี่ยังสามารถรักษาตำแหน่งพี่ใหญ่ในตระกูลหวางเอาไว้ได้ ล้วนเป็นเพราะลูกชายทั้งสองคนของตัวเอง

หวางโส่วหลี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ และกำลังดื่มชาหลงจิ่งคุณภาพสูง

กำลังนั่งรอหวางเจ๋ออยู่

หวางเจ๋อมาอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เห็นหวางโส่วหลี่ ก็มีมารยาทมาก โค้งทำความเคารพ “คุณพ่อ ท่านเรียกผมเหรอ!”

“ดี งั้นฉันขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของแกล่วงหน้า!”

“ขอบคุณครับคุณพ่อ!”

แค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปอีกเจ็ดวัน พอมองไปที่ดาดฟ้าของคฤหาสน์เยว่โหลว หลินหยุนได้ทำการกลั่นพลังงานทั้งหมอของหินทะเลลึกเรียบร้อยแล้ว

ร่างเต๋าธาตุน้ำของเขา ได้เข้าสู่แดนพรสวรรค์เรียบร้อยแล้ว

ออร่าบนตัวของหลินหยุน ดูเรียบนิ่งมากกว่าเดิม ทั้งๆที่เป็นมนุษย์ตัวเป็นๆ แต่กลับไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของเขา

ความดีอันสูงสุดนั้นคล้ายกับน้ำ น้ำให้คุณแก่สรรพสิ่ง มิได้แย่งชิงสิ่งใด

ตั้งตนอยู่ในที่ต่ำ ที่อันทุกคนรังเกียจเหยียดหยาม ดังนั้นจึงนับว่าได้เข้าไปใกล้กับเต๋า อุดมธรรมดุจดั่งน้ำ

นี่ก็คือคุณสมบัติพิเศษของร่างเต๋าธาตุน้ำ ถ้าเกิดหลินหยุนบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำจนถึงระดับสูงสุด งั้นถึงเวลานั้น ออร่าของหลินหยุนก็จะแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้

หลินหยุนลุกขึ้นมา แสงสว่างใสที่เหมือนกับหยกสองก้อนลอยอยู่ตรงแววตาของหลินหยุน จากนั้น แสงสว่างทั้งสอง ก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิต กำลังว่ายอยู่ในชีพจรภายในร่างของหลินหยุนราวกับเป็นปลา

คุณสมบัติพิเศษของพลังทิพย์ธาตุไม้คือการฟื้นฟู งั้นคุณสมบัติพิเศษของพลังทิพย์ธาตุน้ำก็คือบำเพ็ญอ่อน

หลังจากที่ร่างเต๋าธาตุน้ำของหลินหยุนได้เข้าสู่แดนพรสวรรค์ เขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเอง ราวกับกำลังฟื้นฟูอยู่ตลอดเวลา

ก่อนหน้านี้ตอนที่กำลังต่อสู้ บาดแผลที่เคยได้รับมา ตอนที่อยู่ในช่วงการบำเพ็ญ ชีพจรที่เคยโดนความเสียหาย แม้กระทั่งจิตวิญญาณ ก็กำลังฟื้นฟูอยู่ทีละนิด

“นี่ก็คือร่างเต๋าธาตุน้ำที่อยู่ในแดนพรสวรรค์ ถ้าเกิดบำเพ็ญร่างเต๋าธาตุน้ำจนถึงระดับสูงสุด งั้นร่างกายของข้าก็จะทำการฟื้นฟูอยู่ตลอดเวลา”

“การบำเพ็ญที่อยู่ภายในร่าง คงจะอยู่ในระยะแด่เทพเจ้าตอนปลายได้อย่างมั่นคงแล้ว”

“แดนแด่เทพเจ้าสามอัญมณี ระยะแรกคือเกิดอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ระยะกลางก็คือกลั่นร่างเต๋า ระยะสุดท้ายก็สร้างตัวอ่อนยาทอง ทำให้เกิดดวงตาผ้อว่าง ร่างเต๋าก็คือร่างเต๋าไม่สิ้นสูญหุนหยวน ต่อจากนี้ ก็ถึงขั้นตอนการสร้างตัวอ่อนยาทองแล้ว”

ตัวอ่อนยาทอง เป็นสัญลักษณ์ของแดนแด่เทพเจ้าตอนปลายในการฝึกชี่สามแดน

ต่อจากนี้ เป็นการฝึกชี่ในแดนที่สาม แดนรวมยา

ทั้งแดนรวมยา เป็นการบำเพ็ญตัวอ่อนยาทอง รอให้มันสุกแล้ว แล้วรวมกันเป็นยาทอง ความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด ถึงเวลานั้น ก็เตรียมคาดหวังกับต้าเต๋าได้

ผู้บำเพ็ญเซียนมีแต่คนที่รวมยาทองได้แล้วเท่านั้น ถึงจะเรียกว่าเป็นผู้บำเพ็ญเซียนตัวจริง ส่วนเรื่องแดนฝูกชี่ มีแต่ต้องถือว่าเป็นแค่เด็กฝึกงานที่เพิ่งเริ่มทำงาน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์