จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 611

คิดอยากจะผลิตตัวอ่อนยา ก็จำเป็นจะต้องเข้าใจส่วนประกอบของยาทองเสียก่อน รวมทั้งขั้นตอนในการปรุงยาทองของผู้บำเพ็ญเซียนอีกด้วย

คำโบราณกล่าวไว้ว่า: ขอเพียงรักษาปราณฟ้าดินเอาไว้ ก็จะสามารถกลั่นยาวิเศษได้

คำพูดนี้ กล่าวถึงยาทองของผู้บำเพ็ญเซียนนั่นเอง

ยาทองเป็นพื้นฐานของผู้บำเพ็ญเซียน มีแต่ต้องฝึกฝนตนเองจนกลั่นยาทองให้สำเร็จก่อน จึงจะสามารถใช้เวทมนตร์และแสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่มีพลังมหาศาลออกมาได้

เช่นเดียวกับหลินหยุนที่อาศัยร่างกษัตริย์เซียนมาเกิดใหม่ ในขณะที่เขายังไม่บรรลุถึงขั้น แดนยาทองนั้น ก็ยังพอจะใช้เวทมนตร์และแสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ถ้าหากเป็นผู้บำเพ็ญเซียนคนอื่นๆแล้ว ก่อนที่ยังไม่บรรลุถึงแดนยาทองนั้น ไม่มีทางที่จะใช้เวทมนตร์และแสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่ทรงพลังออกมาได้เลย

ถ้าคิดอยากจะฝึกฝนจนสามารถปรุงยาทองได้สำเร็จ ก่อนอื่น ก็จะต้องเฝ้าระวังรักษาลมปราณเอาไว้

ลมปราณนี้ ไม่ใช่อากาศที่คนใช้หายใจ แต่เป็นลมปราณที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ จากการเริ่มก่อเกิดฟ้าดินและจักรวาลเป็นครั้งแรก

เมื่อชาติที่แล้ว หลินหยุนได้มีโอกาสดักจับ‘ปราณเมฆาม่วงไท่ชิง’ไว้ได้โดยบังเอิญ ‘ปราณ’ชนิดนี้ อยู่ในสามระดับชั้นเหนือ ถึงแม้จะสู้‘ปราณฟ้าดิน’ที่เป็น‘ปราณ’ระดับชั้นฟ้าไม่ได้ก็ตาม แต่ว่า เมื่อเทียบกับลมปราณของผู้บำเพ็ญเซียนธรรมดาทั่วไปที่ใช้ในการหลอมตัวอ่อนยาแล้ว ก็ยังสูงกว่าหลายเท่าตัวเลยทีเดียว

ผู้บำเพ็ญเซียนส่วนใหญ่แล้ว ล้วนสามารถใช้‘ปราณ’ที่อยู่ในสามระดับชั้นต่ำในการหล่อเลี้ยงตัวอ่อนยาไว้เท่านั้น ในขั้นตอนเริ่มต้นเช่นนี้ ก็ถือว่าได้ถูกจัดอยู่ในระดับล่างตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว

แต่ว่า ‘ปราณ’ที่อยู่ในสามระดับชั้นเหนือ ถือว่าเป็นระดับชั้นที่ไม่สามารถพบหาได้ง่ายตามที่ใจปรารถนา โดยทั่วไปแล้วมีคนจำนวนน้อยมากที่สามารถจะดักจับไว้ได้

ดังนั้น อาศัยพื้นฐานในชาติที่แล้วของหลินหยุน ก็นับว่าดีกว่าคนอื่นอีกมากมายแล้ว

ในชาตินี้ ถ้าหากหลินหยุนจะเริ่มผลิตตัวอ่อนยาขึ้นมาใหม่ ก่อนอื่น เขาจะต้องดักจับ‘ปราณ’ชนิดหนึ่งให้ได้เสียก่อน

คราวนี้ สิ่งแวดล้อมที่หลินหยุนอยู่นั้น ไม่เหมือนโลกเซียนในชาติก่อนที่โหดร้ายทารุณอย่างยิ่ง ดังนั้น หลินหยุนสามารถที่จะค้นหา‘ปราณ’ชนิดที่มีคุณภาพระดับสูงมาเป็นพื้นฐานในการผลิตตัวอ่อนยาได้อย่างเต็มที่

แต่ว่า‘ปราณ’ชนิดนี้ เกิดขึ้นก่อนที่มีฟ้าดินเสียอีก จึงไม่ทิ้งร่องรอยในการตามหาไว้ให้เลย ดังนั้น การที่หลินหยุนจะสามารถหาพบหรือไม่นั้น ก็ต้องอาศัยโชคช่วยเท่านั้น

ถ้าหากโชคไม่ดี เมื่อถึงเวลาที่เขาฝึกฝนจนถึงขั้นที่ไม่สามารถที่จะควบคุมไว้ได้แล้ว เขาก็ได้แต่ดักจับ‘ปราณ’ในสามระดับชั้นต่ำชนิดไหนก็ได้มาผลิตตัวอ่อนยาแทนแล้ว

“ถ้าคิดอยากจะดักจับลมปราณระดับชั้นสูงมาผลิตตัวอ่อนยาแล้ว เห็นทีจะต้องไปทางฝั่งชายทะเลแล้ว”

ลมปราณในสามระดับชั้นต่ำ ก็มีให้เห็นกันโดยทั่วไป อย่างเช่น ชี่ทิพย์ ลมปราณห้าธาตุ เป็นต้น ก็สามารถนำมาผลิตตัวอ่อนยาได้เช่นกัน แต่ว่า ประสิทธิผลก็จะด้อยกว่ามากทีเดียว

สุดท้ายแล้ว ระดับคุณภาพของยาทองที่กลั่นออกมา ก็ถูกกำหนดให้อยู่แต่ในระดับล่างเท่านั้น มีเพียงแต่ต้องใช้ลมปราณระดับชั้นสูงมาผลิตตัวอ่อนยาเท่านั้น จึงจะสามารถกลั่นยาทองระดับชั้นยอดออกมาได้

ส่วนลมปราณระดับชั้นสูงพวกนั้น จะไม่สามารถพบเห็นในสถานที่ที่มีผู้คนแออัดจอแจได้เลย

โดยทั่วไปแล้ว สถานที่ที่ใกล้ชายฝั่งทะเล จะมีอัตราการพบเห็นค่อนข้างมากกว่า

ดังนั้น ถ้าหลินหยุนคิดจะไปตามดักจับลมปราณระดับสูงมาเป็นพื้นฐานการผลิตตัวอ่อนยาแล้ว จำเป็นจะต้องไปยังสถานที่ที่ใกล้ชายฝั่งทะเลให้มากที่สุด

หลินหยุนยืนอยู่บนดาดฟ้า มองดูป่าไม้ที่ยังคงเขียวขจีสดใสเช่นเดิม

เขาจำได้ว่า ช่วงเวลาที่เก็บตัวเพื่อฝึกฝนนั้น เป็นช่วงเวลาต้นฤดูใบไม้ร่วง แต่ตอนนี้ผ่านไปสามเดือนกว่าแล้ว ก็น่าจะย่างเข้าฤดูหนาวแล้ว

แต่ว่า เป็นเพราะได้รับการหล่อเลี้ยงจากค่ายกลรวมพลังห้าธาตุพรสวรรค์ ต้นไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยค่ายกลทั้งหมดนี้ ก็ยังคงเขียวชอุ่มอยู่ตลอดเวลาเช่นเดิม ไม่มีวี่แววที่จะร่วงโรยไปเลยแม้แต่นิดเดียว

“ดูเหมือนว่า อยู่ภายใต้สภาวะที่ปกคลุมไปด้วยชี่ทิพย์ ทำให้สิ่งแวดล้อมรอบๆบริเวณนี้ ถึงขั้นที่ว่า ตลอดทั้งปีก็มีเพียงแค่ฤดูใบไม้ผลิฤดูเดียวเท่านั้น”

หลินหยุนก้าวเดินไปข้างหน้า แล้วกระโดดจากดาดฟ้าลงมาสู่พื้นดิน

กลับเข้ามายังคฤหาสน์ หลังจากที่เปิดดูมือถือแล้ว ก็พบว่ามีข้อความส่งมาจำนวนมากมาย

หลินหยุนก็ไม่ได้กังวลใจอะไรเลย ถ้าหากมีเรื่องฉุกเฉินอะไรละก็ ซูจื่อเหลียง ซูหนันและคาร์นอตวิลเลียม ก็จะต้องมาหาเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้น ข้อความในมือถือถึงแม้จะมีจำนวนมากก็ตาม แต่ว่า หลินหยุนรู้สึกว่าไม่น่าจะมีเรื่องด่วนอะไร

หลินหยุนเปิดอ่านข้อความพวกนั้นอย่างรวดเร็ว

หนึ่งในนั้น มีข้อความที่เจี่ยงสงส่งมาให้ เจี่ยงสงมีเรื่องราวที่อยากจะรายงานให้เขารับรู้

และยังมีอื่นๆอีกมากมาย เป็นข้อความที่หยางเทียนโย่วเพื่อนนักเรียนของหลินหยุนส่งมา เพื่อขอความช่วยเหลือเร่งด่วนจากหลินหยุน

แต่ว่า พวกจางซือจู่ก็ไม่ได้ส่งข้อความมาให้หลินหยุนเลย ดูไปแล้ว หยางเทียนโย่วคงส่งข้อความถึงหลินหยุนเพียงคนเดียวเท่านั้น พวกจางซือจู่อาจจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ได้

ไม่เช่นนั้น ด้วยนิสัยของจางซือจู่แล้ว จะต้องรีบแจ้นมาบอกหลินหยุนก่อนเป็นอันดับแรกอย่างแน่นอน

“นานแล้วไม่ได้กลับไปที่วิทยาลัยเลย ผ่านพ้นปีนี้ไป ก็จะเรียนจบกันแล้ว”

“ตอนนี้ก็เป็นเทอมสุดท้ายของปี 4 แล้ว”

“ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเจ้าสิบแปดมงกุฎนั่นกันแน่”