จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 638

หลินหยุนพูดอย่างเฉยเมย “ถ้ารู้จะมีวันนี้ แล้วทำทำไม”

หลังจากพูดจบ หลินหยุนค่อยๆยกมือขึ้น และกำลังจะลงมือ

“แกกล้าเหรอ!” ผู้ว่าการเกาะหนันโกรธจัด

ทุกคนในตระกูลเจี่ยงต่างตกตะลึง

ใบหน้าของเจี่ยงจิงเทียนซีดเซียว คอยปกป้องอยู่ด้านหน้านายท่านเจี่ยง “ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉัน อย่ามาแตะต้องพ่อของฉัน!”

เจี่ยงจงสือค่อยๆผลักเจี่ยงจิงเทียนออกไป และเดินไปด้านหน้าหลินหยุน สีหน้าเรียบเฉย “ออกไปจากที่นี่!”

“เรื่องนี้ แต่เดิมเป็นความผิดของตระกูลเจี่ยง และมันเป็นความผิดของฉันด้วย”

“มันเป็นความโลภของฉัน ที่ทำให้เกิดสถานการณ์ในวันนี้”

“ปรมาจารย์หลิน คุณลงมือได้เลย!”

หลังจากพูดจบ เขาก็หันกลับมามองคนตระกูลเจี่ยงเหล่านั้น “หลังจากที่ฉันตายแล้ว พวกเธอต้องทำตามสัญญา ทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยงต้องเคลียร์ให้ปรมาจารย์หลิน”

“จากนั้น พวกเธอไปจากตระกูลเจี่ยง โดยไม่ต้องพูดถึงการแก้แค้น!”

“ได้ยินกันหรือยัง?”

ทุกคนในตระกูลเจี่ยงเต็มไปด้วยความเศร้าโศก และไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

เจี่ยงจงสือมองไปที่ผู้ว่าการเกาะหนัน และโค้งคำนับ “ในอนาคตโปรดช่วยดูแลลูกหลานของตระกูลเจี่ยงด้วย ฉันขอขอบคุณคุณณ.ที่นี้!”

ผู้ว่าการเกาะหนันนิ่งเงียบ จ้องไปที่หลินหยุนด้วยท่าทางโกรธจัด เขาคิดว่าหลินหยุนคงไม่กล้าลงมือแน่นอน

เจี่ยงจงสือถอนหายใจ และหันไปมองหลินหยุน “ลงมือได้!”

หลินหยุนยกมือขึ้น แล้วค่อยๆเอามือลง พลังทิพย์ก็ทะลุผ่านหน้าผากของเจี่ยงจงสือ

อดีตมหาเศรษฐีชาวจีน และบุคคลในตำนานนักธุรกิจ คนยอดเยี่ยมเช่นนี้ก็จบชีวิตลงอย่างน่าสมเพช

“คุณปู่!”

เจี่ยงหลินหลินตะโกนด้วยความเศร้าโศก และรีบวิ่งไปข้างกายเจี่ยงจงสือ

หลินหยุนเหลือบมองเธอ อันที่จริง คนที่เป็นตัวต้นเหตุจริงๆ น่าจะเป็นเจี่ยงหลินหลิน

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ได้รับการอนุมัติจากเจี่ยงจงสือ ดังนั้น ผลลัพธ์ที่ตามมาเขาเท่านั้นที่จะต้องรับผิดชอบ

หลินหยุนเหลือบมองคนของตระกูลเจี่ยง และพูดอย่างเฉยชา “หลังจากกลับไปแล้ว นำรายการทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยงปริ้นมาให้ฉันด้วย”

“ถ้าตระกูลเจี่ยงยังไม่ปฏิบัติตามข้อตกลง ก็อย่าโทษฉันที่ไม่ไว้หน้า”

ทุกคนในตระกูลเจี่ยงถอนหายใจ

แม้ว่าหลินหยุนไม่ได้พูดอะไรที่โหดร้าย แต่เจตนาฆ่าในคำพูดเหล่านั้นสามารถทำให้ผู้คนเข้าใจได้ชัดเจน

ขณะนี้เจี่ยงจิงเทียนพึ่งตั้งสติได้ ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่คนที่ใจบุญ เมื่อกี้ เขาได้ฆ่านักพรตจื่อหยางที่เกือบจะเป็นปีศาจแล้ว

นายท่านใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องตระกูลเจี่ยง และต้องไม่ปล่อยให้นายท่านเจี่ยงตายฟรีๆ

เจี่ยงจิงเทียนก้มหัวลง และพูดว่า “ได้! หลังจากที่กลับไป ฉันจะให้คนเคลียร์ทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยงทั้งหมด และโอนให้กับปรมาจารย์หลิน!”

ผู้ว่าการเกาะหนันหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ หลินหยุนไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิด

“ไอ้หนุ่ม การกระทำที่แกทำลงไป จะต้องได้รับการชดใช้อย่างสาสม!”

ไม่ไกลนัก ชายและหญิงที่อยู่บนต้นไม้ มีสีหน้ากังวล

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “ผู้ว่าการเกาะหนันรนหาที่ตายพวกเราควรออกไปห้ามไม่ให้เขาหาที่ตายไหม?”

ชายคนนั้นส่ายหัว “หน้าที่ของพวกเราคือ เวลาที่ปรมาจารย์หลินลงมือค่อยไปห้าม ตราบใดที่ปรมาจารย์หลินไม่ลงมือทำอะไร พวกเราก็อย่าสร้างปัญหาเลย”

ผู้หญิงเอามือกอดอก แล้วหันกลับไป โดยไม่มองผู้ว่าการเกาะหนันอีกเลย “โอเค เชื่อฟังนาย”

หลินหยุนหันกลับมา และเหลือบมองผู้ว่าการเกาะหนัน “คุณกำลังข่มขู่ฉันเหรอ?”

ผู้ว่าการเกาะหนันตกใจ ไม่กล้าพูดอะไร

หลินหยุนเมินเขา เหลือบมองทุกคน แล้วพูดว่า “พวกคุณไปได้แล้ว”

ที่นี่ เนื่องจากเป็นค่ายกลที่สืบทอดมาจากสมัยโบราณ นักพรตจื่อหยางไม่รู้ว่าได้รับมรดกสืบทอดไปเท่าไหร่ บางทีอาจมีบางอย่างหลงเหลืออยู่บ้าง

หลินหยุนต้องการสำรวจ

“ขอบพระคุณปรมาจารย์หลินที่ช่วยชีวิต ฉันขอลา!”

กลุ่มนักบู๊จากไปก่อน

หลังจากนั้น ตามมาด้วยคนในตระกูลเจี่ยงก็จากไป

ไม่นาน ทุกคนก็ออกจากเกาะตงไหล

หลินหยุนสำรวจดูสภาพแวดล้อมรอบๆ หลังจากน้ำที่ท่วมได้ลดลง ยอดเขาหลักทั้งเจ็ดเขาก็ปรากฏออกมา เมื่อเทียบกับพื้นดินเดิม กว้างขวางหลายเท่า

สายตาของหลินหยุน หยุดตรงยอดเขาทั้งเจ็ด ยอดเขาที่อยู่ใกล้กับทะเลมากที่สุด

“หากมีมรดกสืบทอดจากผู้บำเพ็ญเซียนในสมัยโบราณกาล ก็คงจะอยู่บนภูเขานั้น”