จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 637

ทุกคนเดินไปถึงต่อหน้าหลินหยุน โค้งคำนับให้หลินหยุน “ขอบคุณปรมาจารย์หลินสำหรับพระคุณที่ช่วยชีวิต!”

หลินหยุนยอมรับอย่างเฉยเมย

ทุกคนในตระกูลเจี่ยง มีสีหน้าละอายใจ

เดิมทีพวกเขาต้องการยืมมือนักพรตจื่อหยางเพื่อฆ่าคน แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้รับการช่วยเหลือจากหลินหยุน

อย่างไรก็ตาม ถึงกระนั้น ตระกูลเจี่ยงก็ไม่ต้องการทำตามข้อตกลง

เพียงแต่ว่า ความปรารถนาของหลินหยุนในตอนนี้คือ ถ้าคนของตระกูลเจี่ยงยังกล้าที่จะโกง กลัวว่าจะปลุกให้สาธารณชนโกรธเคือง

ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับเรื่องในวันนี้ ตัวต้นเหตุก็คือตระกูลเจี่ยง

โชคดีที่ทุกคนไม่รู้ ไม่เช่นนั้น ถ้าพวกเขารู้ว่าเป็นเพราะตระกูลเจี่ยง พวกเขาเกือบจะต้องตายที่นี่

คนพวกนี้จะไม่ปล่อยมันผ่านไปอย่างแน่นอน

นายท่านเจี่ยงจงสือได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด โดยไม่รอหลินหยุนถาม และก้าวไปข้างหน้า

โค้งคำนับให้หลินหยุน และพูดว่า “ปรมาจารย์หลิน ขอบคุณสำหรับพระคุณที่ช่วยชีวิต! เรื่องก่อนหน้านี้ เป็นความผิดของพวกเรา ฉันขอโทษคุณ ตระกูลเจี่ยงของฉันยินดีที่จะปฏิบัติตามข้อตกลง และยอมยกทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเจี่ยงให้คุณ”

“และหวังว่าปรมาจารย์หลินจะปล่อยตระกูลเจี่ยงของฉันไป!”

หลินหยุนมองไปที่เจี่ยงจงสือ นี่เป็นจิ้งจอกเฒ่าจริงๆ

เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนี้เกิดจากความโลภของตระกูลเจี่ยง แต่ตอนนี้เขาทำตัวราวกับว่าเขาถูกทำร้ายมาอย่างหนัก

ดูเหมือนหลินหยุนถือโอกาสแย่งชิง และยึดครองทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยง

โชคดีที่หลินหยุนไม่สนใจว่าผู้คนจะมองอย่างไร และพูดอย่างเฉยเมย “นอกจากทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเจี่ยงแล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง”

ใจเจี่ยงจงสือหดหู่ และทุกคนในตระกูลเจี่ยงโกรธจัด แต่ว่า เนื่องจากความแข็งแกร่งอันน่าทึ่งของหลินหยุนที่ปรากฏออกมา ไม่มีใครกล้าพูดอะไร”

รอบๆ ทุกคนเริ่มกระซิบ และพูดคุย

คนส่วนใหญ่ไม่รู้ พวกเขาแค่รู้ข่าวการต่อสู้ระหว่างปรมาจารย์หลินและนักพรตจื่อหยาง ที่มาที่นี่เพราะชื่อเสียงที่โด่งดัง

มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่า เรื่องทุกอย่างเป็นเพราะตระกูลเจี่ยง

เพียงแต่ว่า หลังจากการแพร่ข่าว ทุกคนก็รู้ว่า ที่แท้ตัวต้นเหตุในครั้งนี้ คือตระกูลเจี่ยง

หลายคนวิพากษ์วิจารณ์ตระกูลเจี่ยงว่าโลภมาก และเกือบทำให้ทุกคนต้องตาย

แน่นอนว่า เพราะความแข็งแกร่งของหลินหยุนเป็นที่ประจักษ์ ไม่เช่นนั้นด้วยพลังของตระกูลเจี่ยง แม้รู้ว่าตระกูลเจี่ยงจะโลภมาก ก็ไม่มีใครกล้าดุพวกเขา

เจี่ยงจงสือมองไปที่หลินหยุน ด้วยท่าทางจนปัญญา “ช่างมันเถอะ ยังไงฉันก็เหมือนคนที่กำลังจะตาย เป็นเพราะโอสถของคุณที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันยังได้กำไร”

“วันนี้ ฉันจะเอาชีวิตของฉัน คืนให้คุณ!”

“แต่ว่า ฉันหวังว่าคุณจะรักษาสัญญา อย่าทำร้ายตระกูลเจี่ยงของฉัน”

เจี่ยงหลินหลินตะโกนด้วยความสยองขวัญ “คุณปู่ ไม่นะ!”

“ทุกอย่างเกิดจากฉัน ฉันเป็นคนที่สัญญากับนาย และมันก็ไม่เกี่ยวข้องกับคุณปู่ของฉัน ถ้านายอยากฆ่า ก็มาฆ่าฉันซะ!” เจี่ยงหลินหลินจ้องไปที่หลินหยุนด้วยความโกรธ หญิงที่ดื้อรั้นเช่นนี้ ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด

เจี่ยงจิงเทียนมองไปที่หลินหยุน และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ปรมาจารย์หลิน ตระกูลเจี่ยงของเรายินดีที่จะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้คุณ แต่ว่า ขอให้คุณปล่อยนายท่านไป!”

“ใช่ อย่าทำร้ายนายท่าน!” คนอื่นๆในตระกูลเจี่ยงก็ตะโกนพร้อมกัน ดูเหมือนว่าท่านเจี่ยงอยู่ในตระกูลเจี่ยงมีอำนาจเป็นที่เคารพ การดำรงอยู่ราวกับเทพพระเจ้า

ในเวลานี้ ผู้ว่าการเกาะหนันก็กระแอมเบาๆ และยืนขึ้นเพื่อแสดงความเป็นผู้นำ “อะแฮ่ม ขอพูดอะไรหน่อย!”

“ตรงไหนควรให้อภัยก็ให้อภัย! ในเมื่อตระกูลเจี่ยงเต็มใจที่จะมอบทรัพย์สินทั้งหมดให้กับปรมาจารย์หลิน ดังนั้นจึงขอให้ปรมาจารย์หลินใจกว้าง ปล่อยท่านเจี่ยงไป”

“แม้ว่านายท่านเจี่ยงจะเป็นฝ่ายผิด แต่เขาก็เป็นคนในโลกมนุษย์ ต้องใช้กฎของโลกมนุษย์เพื่อแก้ปัญหานี้”

คนของตระกูลเจี่ยงมองผู้ว่าการเกาะหนันอย่างซาบซึ้งใจ คำพูดของผู้ว่าการเกาะหนันพยายามช่วยเจี่ยงจงสือ

ผู้ว่าการเกาะหนันพูด บรรดาเศรษฐีและคนดังเหล่านั้น ก็พูดพร้อมกันว่า “หวังว่าปรมาจารย์หลินจะใจกว้าง ไว้ชีวิตนายท่านเจี่ยง!”

หลังจากผ่านพ้นวิกฤติไปได้ คนเหล่านี้ก็เริ่มคิดถึงผลประโยชน์ของตนเองอีกครั้ง

ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์หลินนั้นน่าทึ่งมาก แต่ท้ายที่สุดยังไงพวกเขาไม่ใช่คนในโลกเดียวกัน