จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 645

เสียดายที่ว่า หลันโร่หลินไม่ได้สนใจคำพูดป้อยอพวกนี้เลย พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ ฝีปากของผู้จัดการจางไม่เลวเลยนะ แต่ว่า ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาทำงาน คุณพาพนักงานของบริษัทมารุมล้อมที่หน้าเคาน์เตอร์ คิดจะทำอะไรกันเหรอ?”

“ถ้าคุณไม่สามารถจะรับหน้าที่ตำแหน่งนี้ได้ ฉันขอแนะนำคุณไปหางานเกี่ยวกับการค้าขาย เป็นเซลล์ขายของจะดีกว่า อย่างนั้นจะทำให้คุณแสดงความสามารถทางด้านการพูดได้อย่างเต็มที่เลย”

ผู้จัดการจางตกใจ รีบพูดอย่างนอบน้อมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ท่านประธานหลันพูดเล่นแล้ว ทุกคนที่มารวมกันอยู่ที่นี่ ความจริงแล้วเพราะว่าเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย”

“โปรดฟังผมอธิบายก่อน”

ผู้จัดการจางจึงเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่หลินโร่สุ่ยมาจราจรตกลงร่วมงานกับเขา แต่ว่า สำหรับเรื่องที่เขาลวนลามหลินโร่สุ่ยนั้น กลับไม่ได้พูดถึงเลยแม้แต่คำเดียว

เรื่องที่พูดนั้นเหมือนกับว่าเขามีคุณธรรมมากขนาดไหน เพื่อผลประโยชน์ของบริษัทแล้ว ได้ปฏิเสธหลินโร่สุ่ยไป หลังจากนั้นกลับถูกหลินโร่สุ่ยใช้กำลังประทุษร้ายข่มขู่

แต่ว่า เขายังคงกล้าหาญชาญชัยไม่เกรงกลัวใดๆ ยังคงปฏิเสธไม่ยอมสยบต่อการใช้ความรุนแรงเช่นนี้ของหลินโร่สุ่ย

เด็กสาวที่สวยสดใสคนหนึ่งอย่างเช่นหลินโร่สุ่ย ถึงกับถูกเขาพูดจนกลายเป็นจอมมารร้าย หวงชื่อเหริน ไปแล้ว

หลันโร่หลินตอนนี้ เพิ่งจะสังเกตเห็นคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง

เมื่อสายตาของเธอได้เห็นหลินหยุนแล้ว ถึงกับอึ้งไปทันที

ตอนที่อยู่ซีเป่ย ขณะที่หัวหยา กรุ๊ปได้จัดงานพิธีการเทคโอเวอร์บริษัทเกนเนอร์ และบริษัทหวนตี้นั้น หลันโร่หลินได้มีโอกาสเห็นฉากที่หลินหยุนแสดงปาฏิหาริย์ด้วยตาตัวเอง

อีกทั้งความประทับใจที่มีต่อหลินหยุนนั้นฝังอยู่ในความทรงจำของประธานหลันสาวสวยคนนี้อย่างไม่รู้ลืม

มิหนำซ้ำยังไม่มีวันจะจางหายไปจากความทรงจำตลอดชั่วชีวิตนี้อีกด้วย

แน่นอนหลินหยุนก็จดจำผู้จัดการสาวสวยคนนี้ได้เช่นกัน

ตอนแรกหยางหยิงเป็นคนที่แนะนำให้พวกเขาสองคนรู้จักกัน เดิมทีจุดประสงค์ของหยางหยิงคือคิดอยากจะให้หลินหยุนช่วยดูแลเพื่อนสาวคนสนิทของเธอคนนี้

คิดไม่ถึงว่าหลันโร่หลินเมื่อได้พบกับหลินหยุนแล้ว กลับรับประกันเป็นมั่นเป็นเหมาะอย่างไม่ต้องคิดเลยว่า จะช่วยดูแลหลินหยุนอย่างเต็มที่

แต่สุดท้ายเมื่อฐานะของหลินหยุนถูกเปิดเผยแล้ว หลันโร่หลินจึงรู้ว่า แท้จริงแล้ว น้องชายที่ตัวเองคิดจะช่วยดูแลนั้น เป็นถึงเจ้านายใหญ่ของตัวเอง

แน่นอนที่ว่า ตอนนี้หลันโร่หลินก็ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานบริษัทหวนตี้คนใหม่แล้ว เพราะว่าประธานคนเดิมเฉิงจิ่งว่างได้พูดดูถูกเหยียดหยามหลินหยุนไว้ ถึงแม้รู้ว่าหลินหยุนไม่เอาเรื่องเขาก็ตาม เขาก็ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อไปได้อีก

ดังนั้น จึงได้ขายหุ้นที่ถือในมือออกไป แล้วก็ลาจากไป

หลังจากที่สาวสวยหลันมารับตำแหน่งแล้ว ก็เริ่มปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเป็นการใหญ่ คราวนี้ก็ถึงคิวของบริษัทย่อยที่จงโจวแล้ว ดังนั้น อาศัยโอกาสที่ประธานเหยียนไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ จึงได้ดักพบกับประธานเหยียนด้วยตัวเอง เพื่อเข้ามาตรวจสอบภายในบริษัทย่อยที่จงโจวด้วย

สายตาของหลันโร่หลินที่ได้มองเห็นหลินหยุนในชั่วพริบตานั้น มันช่างสับสนเหลือเกิน คาดว่าต่อให้แสงสว่างที่เปล่งประกายออกมาจากดวงดาวนับร้อยล้านดวงทั้งหมดมารวมอยู่ด้วยกันก็ไม่สามารถที่จะบรรยายได้

เธอเตรียมจะเดินเข้าไปทักทายหลินหยุน แต่ว่าเมื่อคิดดูอีกที ก็อดกลั้นเอาไว้

ถ้าเปิดเผยฐานะของหลินหยุนก่อนเวลาอันควรแล้ว งั้นโฉมหน้าที่แท้จริงของคนอย่างผู้จัดการจางพวกนี้ เธอก็จะไม่ได้เห็นแล้ว

อีกทั้งก็ยังจะทำให้หลินหยุนได้เห็นสภาพที่แท้จริงของบริษัทหวนตี้อีกด้วย

หวังว่าในอนาคตหลินหยุนจะสนับสนุนเธอในการปรับเปลี่ยนครั้งใหญ่ต่อไป

หลินหยุนก็ย่อมไม่ไปทักทายเธอก่อนอย่างแน่นอน ในเมื่อหลันโร่หลินมาถึงแล้ว งั้นเรื่องทุกอย่างก็น่าจะจัดการได้ง่ายขึ้น

อีกทั้งเขาคิดว่าเป็นโอกาสดีที่ทำให้หลันโร่หลินได้เห็นว่า ลูกน้องฝ่ายบริหารของเธอนั้นเป็นพวกเศษสวะอย่างไร

เพียงแต่ว่าผู้จัดการจางยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ยังคงพูดจาให้ร้ายหลินหยุนอย่างไม่หยุดหย่อน

“ประธานหลันครับ เจ้าหมอนี่น่าโมโหที่สุด ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาจากไหน ถึงกับวิ่งเข้ามาแสดงอำนาจบาตรใหญ่ในบริษัท แล้วยังจะไล่ผมออกอีกด้วย!”

“ประธานหลันครับ ท่านมาพอดีเลย ท่านต้องให้ความเป็นธรรมกับลูกน้องด้วยนะครับ! คุณดูสิบาดแผลบนใบหน้าผม ผมคิดว่ากระดูกเอ็นคงหักไปหลายเส้นแล้ว แต่ว่า ผมไม่ได้ตกลงตามที่เธอข่มขู่ไว้ ต่อให้ผมต้องตาย ผมก็ไม่มีวันที่จะทำให้บริษัทต้องเสื่อมเสีย และจะไม่ทำให้บริษัทต้องอับอายขายหน้าเป็นอันขาด”

พูดจบ ผู้จัดการจางถึงกับร้องไห้โฮขึ้นมา

หลินหยุนก็ยังรู้สึกเลื่อมใส ถ้าผู้จัดการจางเทียบกับฉันแล้ว กลับยิ่งดูเหมือนจบมาจากสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์มากกว่าเสียอีก

เทคนิคการแสดง สุดยอดไปเลย!

ประธานเหยียนก็มองไปยังหลินหยุนอย่างเยือกเย็น ตะคอกถามว่า “เจ้าหนู แกเป็นใคร? แกไม่ใช่พนักงานบริษัทของพวกเรา แกมาบริษัทพวกเราทำอะไร!”