หลินโร่สุ่ยสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ถ้าหากเป็นตามปกติ เธอทำได้ไม่ดีเหมือนกับพี่สาวในทุก ๆ ด้าน แล้วถูกพ่อแม่ตำหนิเธอก็ยังยอมรับได้
แต่นี่ ไม่เพียงแค่เธอไม่ผิด แต่กลับทำได้ดีกว่าพี่สาวของเธอเสียอีก แล้วทำไมจะต้องถูกตำหนิด้วย!
“เธอ......” หลินตงเย่วชี้ไปยังหลินโร่สุ่ยด้วยความโกรธ ต้องการที่จะดุด่า แต่กลับพบว่า ไม่มีข้ออ้างอะไรที่จะไปว่ากล่าวหลินโร่สุ่ยได้
“ฉันจัดการอะไรเธอไม่ได้ และฉันก็ไม่อยากที่จะจัดการเธอแล้วด้วย สรุปว่าวันนี้เป็นวันจัดงานพิธีเปิดบริษัทของพี่สาวของเธอ มีแขกผู้มีเกียรติมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก ถ้าหากถูกเธอก่อกวนจนต้องล้มเลิกไป ฉันจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่”
หลินโร่สุ่ยโกรธมากจนน้ำตาคลอเบ้า: “ท่านมีเหตุผลบ้างได้ไหม! ”
“สายตาของท่านมีแต่พี่สาว วันนี้ก็เป็นวันงานพิธีเปิดบริษัทของฉันเหมือนกัน คนอื่นมาอวยพรแสดงความยินดีให้กับฉัน ท่านก็พูดว่าฉันก่อความวุ่นวายให้กับพิธีเปิดบริษัทของพี่สาว งั้นในตอนแรกท่านก็อย่าให้ฉันจัดงานพิธีเปิดบริษัทพร้อมกับพี่สาวสิ! ”
เผชิญหน้ากับคำย้อนถามของหลินโร่สุ่ย หลินตงเย่วหน้าตาแดงก่ำ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
ในตอนแรกที่ให้สองพี่น้องจัดงานพิธีเปิดบริษัทพร้อมกัน อย่างแรกก็เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายอีกอย่างก็คือ หวังให้หลินโร่สุ่ยสามารถเรียนรู้จากงานพิธีเปิดบริษัทของหลินโร่หลัน ให้เธอได้เปิดหูเปิดตามีประสบการณ์มากขึ้น และอาจจะสามารถกระตุ้นให้เธอ เปลี่ยนแปลงนิสัยของตัวเธอเอง
หลินตงเย่วคาดคิดไม่ถึงว่า พิธีเปิดบริษัทของหลินโร่สุ่ยจะมีคนมาร่วมงานด้วย!
อีกทั้งคนที่มาร่วมงานยังเป็นผู้ที่มีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดา!
แบบนี้ จึงทำให้หลินตงเย่วเกิดความลำบากใจขึ้นแล้ว
ถ้าหากปล่อยให้หลินโร่สุ่ยเป็นอย่างนี้ต่อไป คงจะไปแย่งความเป็นจุดสนใจของหลินโร่หลันอย่างแน่นอน แม้ว่าหลินโร่สุ่ยก็เป็นลูกสาวของเขาเหมือนกัน แต่ว่า ในใจของเขาคิดว่าหลินโร่สุ่ยเป็นเพียงแค่เด็กที่ไม่ได้เรื่องได้ราวมาโดยตลอด
มีเพียงหลินโร่หลัน ที่เขาตั้งใจสั่งสอนเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี
ดังนั้น หลินตงเย่วไม่มีทางที่จะปล่อยให้หลินโร่สุ่ยเป็นจุดสนใจเหนือกว่าหลินโร่หลันได้อย่างแน่นอน
หลินตงเย่วส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา แสดงท่าทางอันธพาล และพูดขึ้นอย่างไร้เหตุผล: “ในเมื่อเธอไม่ต้องการที่จะจัดงานพิธีเปิดบริษัทในสถานที่เดียวกันกับพี่สาวของเธอ งั้นเธอก็ออกไปเดี๋ยวนี้เลย! ”
“ฉันไม่อยากเห็นเธอมาสร้างความวุ่นวายในสถานที่แห่งนี้”
หลินโร่สุ่ยกัดฟัน แล้วมองไปที่หลินตงเย่วด้วยความโกรธแค้น และตวาดขึ้นว่า: “ท่านไม่คิดที่จะใช้เหตุผลกันบ้างเลยจริง ๆ ใช่ไหม! ”
ประธานเหรินแห่งบริษัทเกนเนอร์ ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “คุณหลิน นี่หมายความว่าจะขับไล่พวกเรา ใช่ไหม? ”
หลินตงเย่วหันหน้ามองไปยังประธานเหริน แล้วแสดงใบหน้าที่ยิ้มแย้ม: “ประธานเหรินพูดอะไรแบบนั้นล่ะ พวกท่านสามารถเคลื่อนย้ายไปฝั่งทางนั้น โดยฉันจะให้โร่หลันต้อนรับทุกท่านเป็นอย่างดี! ”
ประธานสือแห่งบริษัทหลงสือพูดขึ้นว่า: “ไม่ต้องหรอก พวกเรามาเพื่ออวยพรแสดงความยินดีให้กับคุณหนูรองหลิน หากคุณหนูรองหลินไปที่ไหน พวกเราก็ตามไปที่นั่นเช่นกัน”
หลินตงเย่วขมวดคิ้ว สีหน้าหม่นหมอง ประธานของทั้งสามบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ กรุ๊ปในจีน มีสถานะที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
แต่ว่า หลินตงเย่วแห่งตระกูลหลินที่อยู่ติดกับอูซู ก็ไม่เกรงกลัวที่จะล่วงเกินต่อพวกเขาเช่นกัน
“ถ้าหากทั้งสามท่านยังคงดึงดันที่จะก่อกวนสร้างความวุ่นวายพร้อมกันกับลูกสาวคนรองของข้า ถ้าอย่างนั้นต้องขออภัยที่ข้าไร้มารยาทด้วย”
คำพูดนี้แสดงออกอย่างชัดเจนว่า หากพวกคุณจะไปก็ไปได้เลย ฉันจะไม่ยื้อให้พวกคุณอยู่ต่ออย่างเด็ดขาด
หลินโร่สุ่ยรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรงกับพ่อคนนี้ และได้พูดออกมาด้วยความทรมานว่า: “ตกลง ฉันไป คงมีสักวันหนึ่ง ที่ฉันจะทำให้ท่านเสียใจภายหลัง! ”
ในเวลานี้เอง พนักงานที่อยู่หน้าประตู ก็ได้เอ่ยชื่อแขกขึ้น: “คุณเสี้ยงแห่งบริษัทเทียนชิง มาถึงแล้ว! ”
“คุณหยวนหยูแห่งบริษัทปั้นฉิว มาถึงแล้ว! ”
“คุณเฉิงเฉียงแห่งบริษัทเฉิงต๋า มาถึงแล้ว! ”
เมื่อสิ้นเสียงของพนักงาน ทันใดนั้น ในสถานที่จัดงานก็เกิดความโกลาหลขึ้น!
“เกิดอะไรขึ้น! ”
“ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม! ”
“นี่คือบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ยักษ์ใหญ่ชื่อดังของโลกเลยทีเดียว! ”
บริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์เหล่านี้ ต่างก็อยู่ในระดับเดียวกันกับหัวหยา กรุ๊ป และอาจจะมีความสามารถที่เหนือกว่าหัวหยา กรุ๊ปด้วย
สำหรับท่านเสี้ยง เฉิงเฉียงและหยวนหยู กี่ท่านนี้ยิ่งถือได้ว่าเป็นบุคคลระดับผู้สูงศักดิ์ที่ได้รับความเคารพจากทั่วทั้งวงการบันเทิง แม้ในวงการบันเทิงโลกก็นับว่าเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงเช่นกัน
ในห้องโถงเงียบสงัดลงไปชั่วครู่ ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจ เพื่อรอต้อนรับบุคคลระดับผู้สูงศักดิ์แห่งวงการบันเทิงที่มาถึง
ใบหน้าของหลินโร่หลันเผยอาการตกตะลึงออกมา แล้วมองไปยังหวางเหวินหย่วนอย่างมีความหวัง ซึ่งหวังว่าหวางเหวินหย่วนจะพูดขึ้นมาคำหนึ่งว่า คนเหล่านี้เขาเป็นผู้ที่เชิญมาเอง
เป็นไปตามนั้น มาแสดงความยินดีให้กับหลินโร่สุ่ยอีกแล้ว
คุณหลินผู้ลึกลับคนนั้นคือใครกันแน่? คิดไม่ถึงว่าขนาดผู้มีอิทธิพลอำนาจทั้งสามท่านนี้ก็สามารถที่จะเชิญมาร่วมงานได้!
ทุกคนต่างก็ไตร่ตรองและนับจำนวนบุคคลที่ยิ่งใหญ่ในวงการบันเทิงอย่างละเอียด ผลก็คือ ไม่มีใครที่สอดคล้องเลย
ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว ที่จะมีความสามารถในการเชื้อเชิญผู้ใหญ่ได้ถึงระดับนี้
หลินโร่หลันตัวสั่นไปหลายครั้ง หน้ามืด แทบจะยืนไม่ไหวแล้ว
แต่ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอำนาจสามท่านนี้ เธอไม่กล้าที่จะแสดงท่าทางที่เสียมารยาทได้
“งานพิธีเปิดบริษัทของน้องสาวของฉันอยู่ที่ตรงนั้น ท่านผู้ใหญ่ทั้งสามเชิญตามสบายเลย! ” หลินโร่หลันแกล้งทำเป็นยิ้มและพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปยังที่หลินโร่สุ่ย
“ตกลง ขอบคุณมากที่คุณหนูหลินคนโตบอกให้ทราบ” ท่านหยวนก็ยังคงมีความเกรงใจเหมือนเคย
นั่นแสดงว่า สถานะของหลินโร่หลันกับหลินโร่สุ่ย ทั้งสามคนต่างก็ชัดเจนมาอยู่ก่อนแล้ว
มิเช่นนั้น พวกเขาก็คงจะไม่ทราบว่าระหว่างหลินโร่หลันกับหลินโร่สุ่ยใครคือพี่สาว ใครคือน้องสาว
เมื่อผู้มีอิทธิพลอำนาจทั้งสามท่านได้มาถึงเบื้องหน้าของหลินโร่สุ่ย หลินโร่สุ่ยเองก็ยังคงยืนตะลึงอยู่ที่เดิม
“ผู้นี้ก็คือคุณหนูรองหลินล่ะสิ! ” ช่างสวยงามและฉลาดปราดเปรื่องจริง ๆ ไม่เลว ไม่เลว! ” ท่านเสี้ยงมองสังเกตหลินโร่สุ่ยด้วยความยิ้มแย้ม
ด้วยสายตาของผู้มีอิทธิพลอำนาจทั้งสามท่าน ซึ่งสามารถมองออกได้อย่างรวดเร็วว่า ลักษณะนิสัยของหลินโร่สุ่ย มีคุณธรรมสูงส่งเหนือกว่าหลินโร่หลันเป็นอย่างมาก
หลินตงเย่วที่อยู่ด้านข้างได้รีบกล่าวทักทายขึ้น: “หลินตงเย่วจากตระกูลหลินแห่งอูซู เป็นตัวแทน ลูกสาวขอบคุณทั้งสามท่านอย่างมากที่ให้เกียรติมาร่วมงาน! ”
“อืม” ผู้อาวุโสทั้งสามท่านเพียงแค่พยักหน้า ถือว่าเป็นการตอบรับ โดยที่ไม่ได้มองไปยังหลินตงเย่วแม้แต่น้อย
หลินตงเย่วไม่กล้าที่จะแสดงความไม่พอใจอะไร แล้วก็รีบเตือนหลินโร่สุ่ยว่า: “โร่สุ่ย ยังจะยืนอึ้งอยู่อีกทำไมล่ะ รีบเชิญผู้ใหญ่ทั้งสามท่านให้นั่งลงสิ! ”
หลินโร่สุ่ยถึงได้สติกลับคืนมา แล้วมองไปยังผู้ใหญ่ทั้งสามท่าน พร้อมกับถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า: “พวกท่านก็ได้รับมอบหมายมาจากคุณหลินเหมือนกันใช่ไหม? ”
ท่านเสี้ยงพยักหน้า พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม: “ถูกต้อง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...