จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 658

หลินโร่สุ่ยสอบถามต่อว่า: “ฉันต้องการทราบว่า คุณหลินผู้นั้นตกลงคือใคร? ”

“วันนี้เขาจะมาด้วยไหม? ”

หลินตงเย่วตวาดขึ้นว่า: “โร่สุ่ย พูดกับท่านเสี้ยงแบบนี้ได้อย่างไร! ระมัดระวังน้ำเสียงด้วย! ”

หลินโร่สุ่ยไม่ได้สนใจเขายังคงจดจ้องอยู่ที่ท่านเสี้ยง ท่าทางแบบนั้นเหมือนกับกำลังพูดว่า หากท่านไม่บอกกับฉัน วันนี้ฉันก็จะถามจนกว่าจะได้คำตอบ

ท่านเสี้ยงหัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดว่า: “สถานะของคุณหลิน ฉันทราบแน่นอนอยู่แล้ว แต่ ฉันพูดไม่ได้ สำหรับที่ว่าคุณหลินจะมาหรือไม่นั้น เรื่องนี้ฉันไม่ทราบจริง ๆ”

“ในเมื่อเขามอบหมายให้พวกเรามาร่วมแสดงความยินดี คาดว่าตัวเขาเองคงไม่น่าจะมาร่วมงาน”

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจแล้ว! ” หลินโร่สุ่ยผิดหวังบ้างเล็กน้อย

แต่ว่า ในใจของหลินโร่สุ่ยคาดเดาถึงใครคนหนึ่งเอาไว้แล้ว เพราะว่านอกจากเขาแล้ว หลินโร่สุ่ยคิดไม่ออกจริง ๆ ว่ายังจะเป็นใครได้อีก ที่มีความสามารถในการเชื้อเชิญผู้ใหญ่ได้ถึงระดับนี้

มีเพียงแค่เขา ที่เคยบอกกับหลินโร่สุ่ยเอาไว้ว่า บางทีอาจจะมีปาฏิหารย์เกิดขึ้นก็เป็นได้

ผลลัพธ์ก็คือ ปาฏิหารย์ได้เกิดขึ้นกับตัวของหลินโร่สุ่ยจริง ๆ ด้วย

“หลินหยุน คือคุณใช่ไหม? ”

หลินโร่สุ่ยถามขึ้นภายในใจ

แต่ว่า หลินโร่สุ่ยก็ไม่ได้เชิญท่านเสี้ยงผู้ใหญ่สามท่านนั่งลง ทว่ากลับคำนับแสดงความเคารพต่อพวกเขาสามคน: “ผู้ใหญ่ทั้งสามท่าน ขอโทษด้วยจริง ๆ โปรดให้อภัยที่ฉันไม่สามารถต้อนรับพวกท่านได้ มีคนจะขับไล่ฉันไป ซึ่งฉันจะต้องไปหาสถานที่แห่งใหม่ เพื่อจัดงานพิธีเปิดบริษัทแล้ว”

หลินตงเย่วหน้าตาแดงก่ำ พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่หลินโร่สุ่ยด้วยความโมโห

ถ้าหากไม่มีบุคคลที่ยิ่งใหญ่อยู่ในสถานที่แห่งนี้จำนวนมาก เขาคงจะดุด่าใส่หลินโร่สุ่ยเป็นการใหญ่อย่างแน่นอน

สถานะของท่านเสี้ยงทั้งสามท่านนี้ สูงศักดิ์อย่างมาก ต่อให้เป็นเจ้าบ้านตระกูลหลินพบกับพวกเขา ก็ยังไม่กล้าที่จะเมินเฉยไม่ต้อนรับ

แต่ว่า หลินโร่สุ่ยกล้าที่จะขับไล่พวกเขาทั้งสามไป!

หลินตงเย่วเองจะเข้าข้างช่วยเหลือหลินโร่หลันอีกไม่ได้แล้ว โดยจะต้องทำการต้อนรับทั้งสามท่าน ผู้มีอิทธิพลอำนาจนี้ให้ได้เสียก่อนแล้วค่อยมาว่ากัน

“ผู้ใหญ่ทั้งสามท่านอย่าได้ไปฟังที่เธอพูดสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่มีใครที่จะขับไล่เธอไป พวกท่านเชิญนั่งลงอย่างสบายใจได้เลย ฉันจะให้เธอต้อนรับดูแลทุกท่านเป็นอย่างดี”

ประธานเหรินแห่งบริษัทเกนเนอร์ยิ้มเยาะ: “เมื่อครู่ไม่ใช่มีคนพูดว่าจะให้คุณโร่สุ่ยไปจัดงานพิธีเปิดบริษัทที่อื่นไม่ใช่เหรอ? ฉันเองได้ยินอย่างชัดเจน อีกทั้งพวกเราทั้งสามคนก็เตรียมตัวที่จะไปพร้อมกับคุณโร่สุ่ยด้วยแล้ว! ”

หลินตงเย่วแอบด่าอยู่ในใจ ประธานเหรินผู้นี้พูดอะไรที่ไม่สมควรพูดจริง ๆ เลย

แต่ว่า กลับต้องพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม: “ประธานเหรินคงจะได้ยินผิดไป ผู้ใหญ่สามท่านมาร่วมงาน ฉันดีใจเป็นอย่างที่สุด แล้วจะขับไล่พวกท่านทั้งสามได้อย่างไรกันล่ะ! ”

พูดจบ หลินตงเย่วก็ยิ้มแย้มและพูดกับหลินโร่สุ่ยว่า: “โร่สุ่ย เธอต้องต้อนรับดูแลผู้ใหญ่ทั้งสามท่านนี้ให้ดี อย่าได้เมินเฉยอย่างเด็ดขาด! ”

หลินโร่สุ่ยไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย ก็เพราะนั่นคือพ่อของเธอ

เห็นสถานการณ์ที่สุดท้ายก็ได้สงบเรียบร้อยลง หลินตงเย่วแอบปาดเหงื่ออยู่ภายในใจ

“โร่สุ่ย ที่นี่ก็ให้เธอจัดการดูแลไปเลยนะ ฉันจะไปช่วยเหลือทางพี่สาวของเธอฝั่งนั้น ซึ่งเธออย่าได้เมินเฉยผู้ใหญ่แต่ละท่านโดยเด็ดขาด! ”

หลินตงเย่วได้กำชับคำหนึ่ง แล้วก็แยกตัวออกมาอย่างหงอยเหงาเศร้าซึม โดยที่ไม่มีคนสนใจ หากอยู่ที่นี่ต่อไปคงจะทำให้ตนเองเก้อเขินไปมากกว่านี้

เมื่อกลับเข้าสู่กลุ่มคน สายตาของคนในตระกูลหลินก็จับจ้องมาที่ร่างของหลินตงเย่ว

“ตงเย่ว ลูกสาวคนรองของเธอเกิดเรื่องอะไรขึ้น? นั่นคือท่านเสี้ยงอ่ะ ต่อให้เป็นเจ้าบ้านของวงศ์ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ออกหน้า บางทีท่านเสี้ยงอาจจะไม่ให้เกียรติเลยด้วยซ้ำไป แต่ทำไมเขาถึงได้มาร่วมงานแสดงความยินดีกับลูกสาวของนายด้วยล่ะ? ”

“ลูกสาวคนนี้ของนาย ช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ! ”

“คิดไม่ถึงจริง ๆ เดิมทีนึกว่าหลินโร่หลันก็ถือว่าเยี่ยมยอดแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าผู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดจะกลายเป็นผู้ที่ถูกมองข้ามมาตลอดอย่างหลินโร่สุ่ย! ”

“ตงเย่ว ลูกสาวทั้งสองคนของนาย ช่างทำให้ข้าอิจฉาเสียจริง! ”

ในใจของหลินตงเย่วรู้สึกสับสนวุ่นวายไปหมด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ เขาได้เริ่มต้นให้ความสำคัญในตัวของหลินโร่สุ่ย

“หรือว่าที่ผ่านมาฉันให้ความสำคัญในตัวของโร่หลันมากเกินไป แล้วละเลยมองข้ามโร่สุ่ย ดังนั้นจึงไม่พบเห็นความสามารถของเด็กคนนี้? ”

“ไม่สนก่อนว่าเธอจะไปรู้จักกับคุณหลินที่ลึกลับผู้นั้นได้อย่างไร ซึ่งอาศัยตรงที่ว่าสามารถเชิญท่านเสี้ยงให้มาร่วมงานได้เพียงเท่านี้ หากโร่สุ่ยใช้โอกาสและประโยชน์จากตรงนี้ให้ดีที่สุด ต่อไปคงจะประสบความสำเร็จไม่น้อยไปกว่าโร่หลันแน่นอน”