หลินตงเย่วพูดเสียงดังว่า “น่าขำสิ้นดี ถ้าคุณไม่ช่วยเขา ลำพังเขาเป็นแค่เด็กยากไร้คนหนึ่ง แม้แต่เงินทุนตั้งต้นก็ยังไม่ได้รับเลย เป็นไปได้ยังไงจะมีทรัพย์สินถึงพันล้านได้!”
หวางซูเฟินพูดอย่างโมโหว่า “ฉันบอกแล้วไงไม่ได้ช่วยก็ไม่ได้ช่วยสิ ถ้าหากพวกคุณไม่เชื่อละก็ ฉันสามารถจะเอาบัญชีทั้งหมดของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปออกมาให้พวกคุณดูให้ชัดเจนก็ได้นะ!”
หลินตงเย่วพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงว่า “งั้นคุณก็ไปเอาออกมาให้พวกเราทุกคนดูสิ! มัวแต่พูดเล่นลิ้นอยู่ได้!”
เฉินต๋าจี่พูดเยาะเย้ยว่า “ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอก บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปยังไม่มีปัญญาที่จะช่วยเจ้านายของฉันหาทรัพย์สมบัติพวกนี้มาได้หรอก!”
อ๋อเหรอ?
หมายความว่าอย่างไร?
ทุกคนต่างตกตะลึง มองไปยังเฉินต๋าจี่ด้วยความสงสัย
เฉินต๋าจี่ก็ไม่รีบไม่ร้อน หยิบแฟ้มใบแสดงรายการทรัพย์สินชุดที่ 2 ในมือออกมา
มองดูผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสอง เฉินต๋าจี่ก็พูดด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งว่า “จะให้ฉันเป็นคนอ่าน หรือว่าพวกคุณจะอ่านเองล่ะ?”
สีหน้าผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสองโกรธเคืองเล็กน้อย หนึ่งในนั้นก็พูดด้วยเสียงต่ำว่า “ฉันอ่านเอง”
หลังจากรับใบแสดงรายการทรัพย์สินจากมือของเฉินต๋าจี่แล้ว ผู้เอาวุโสทั้งสองคนนั้นก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆทันที
“หุ้นส่วน 25 เปอร์เซ็นต์ของโรงหมอเทพเซียน!”
“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
ผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสอง ก็รีบดำเนินการตรวจสอบทันที โดยโทรศัพท์ไปหาฝ่ายต่างๆเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง ใช้เวลานานถึงสิบนาทีเต็มๆ หลังจากนั้น ผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสองก็ตกตะลึงช็อกไปเลย
“ตรวจสอบแล้วถูกต้อง หุ้นส่วน 25 เปอร์เซ็นต์ของโรงหมอเทพเซียน มูลค่าทรัพย์สินหนึ่งหมื่นล้าน!”
ผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสองมองไปยังเฉินต๋าจี่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เมื่อได้ยินคำพูดนี้แล้ว ผู้คนตระกูลหลินทั้งหลายในห้องโถงใหญ่นั้น ล้วนแต่อ้าปากค้างจนลืมหุบด้วยความตกตะลึง
“หุ้นส่วน 25 เปอร์เซ็นต์ของโรงหมอเทพเซียน? ฉันไม่ได้ฟังผิดนะ!”
“นี่เป็นไปได้ยังไงกัน? โรงหมอเทพเซียนเป็นถึงผู้นำด้านอุตสาหกรรมยาของประเทศจีนเชียวนะ มูลค่าทางการตลาดหลายหมื่นล้าน เขาถึงกับถือหุ้นในโรงหมอเทพเซียนถึงหนึ่งในสี่เลยนะ!”
“ต่อให้เป็นบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปก็เทียบกับโรงหมอเทพเซียนไม่ได้หรอก!”
ผู้คนตระกูลหลินทั้งหลายต่างก็พูดอะไรไม่ออก โดยเฉพาะคนที่กระโดดโลดเต้นแรงที่สุดเมื่อครู่นี้อย่างหานเจียวเจียว รวมทั้งหลินตงเย่วด้วย ทั้งสองคนต่างก็อึดอัดจนหน้าแดงไปหมด
“ในที่สุดฉันก็เข้าใจคำพูดของผู้หญิงคนนั้นแล้ว หุ้นส่วน 1 ใน 4 ของโรงหมอเทพเซียน ต่อให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปคิดอยากจะช่วยเขา ก็ยังไม่มีเงินทุนมากขนาดนั้นหรอก!”
หวางซูเฟินมองไปยังหลินตงเย่วอย่างเย้ยหยัน “ตอนนี้ยังจะกล่าวหาว่าฉันไม่ทำตามกฎกติกาการประเมินผลงานของตระกูลอีกไหมล่ะ?”
หลินตงเย่วพูดอะไรไม่ออก ทำเสียงฮื่อใส่ แล้วหันหน้าไปที่อื่น
หลินเหลยก็ตะโกนเสียงดังลั่นออกมาว่า “หนึ่งหมื่นล้าน!นี่เป็นไปได้ยังไงกัน? โกหกหลอกลวงแน่นอนเลย!”
ผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสองกำลังหงุดหงิดอยู่ พอดีกับจังหวะที่หลินเหลยเจ้างั่งนี่ กระโดดออกมาพอดี
“หลินเหลย คุณกำลังสงสัยความสามารถของพวกฉันเหรอ?”
สายตาของท่านผู้ใหญ่ตระกูลหลินทั้งห้า ต่างก็มองไปยังหลินเหลยด้วยความเยือกเย็นเล็กน้อย
ผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสองคน มีฐานะเทียบเท่ากับท่านผู้ใหญ่ตระกูลหลินทั้งห้า มีตำแหน่งที่สูงส่งในตระกูลหลิน จะยอมให้เด็กรุ่นหลังเล็กๆคนหนึ่งมากำเริบเสิบสานได้อย่างไรกัน!
หลินเหลยรับรู้ได้ถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรเช่นนั้น รู้สึกตกใจสะดุ้งขึ้นมาทันที จากนั้นก็ไหวตัวกลับมาได้ในทันที
“เปล่าครับ เปล่าครับ ผมจะกล้าทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะ! ผมเพียงแต่กังวลว่าเจ้าเด็กนั้น มีความสามารถในการปลอมแปลงเก่งมาก ถ้าทั้งสองท่านไม่ระวังก็อาจจะถูกเขาหลอกเอานะครับ” หลินเหลยพูดอย่างระมัดระวังด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
ผู้ตรวจสอบอาวุโสทั้งสองต่างก็ส่งเสียงฮื่อใส่ในเวลาเดียวกัน “ระวังความประพฤติของตัวเองให้ดีก็พอแล้ว เรื่องของพวกฉันแกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
หลินเหลยตกใจจนหัวหดไม่กล้าพูดอะไรอีก แอบมองหลินเห้าที่อยู่ด้านข้าง แล้วพูดกระซิบว่า “พี่เห้า พี่ว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง? ไม่ใช่พันล้าน แต่เป็นหมื่นล้านเลยนะ!”
สีหน้าหลินเห้าแตกตื่นตกใจ เขาก็ไม่เชื่อว่าหลินหยุนอายุเพียงเท่านี้ก็สามารถมีทรัพย์สินมากถึงหนึ่งหมื่นล้านได้แล้ว
“โกหก เป็นเรื่องโกหกแน่นอนเลย! นักต้มตุ๋นสมควรตาย เขาทำยังไงถึงได้ตบตากรรมการตรวจสอบทั้งสองคนไปได้!”
หลินโร่หลันมองดูหลินหยุน สีหน้าตกตะลึง เธอมองเห็นสีหน้าท่าทางของกรรมการตรวจสอบทั้งสองได้อย่างชัดเจน สามารถยืนยันได้ว่าหนึ่งหมื่นล้านนี้ไม่ใช่เรื่องโกหกแน่นอน
“หนึ่งหมื่นล้าน เพิ่มขึ้นหนึ่งพันเท่า! เจ้าเด็กนี่ ทำได้ยังไงกันแน่!”
ในที่สุดหลินโล่เฉินก็ไม่สามารถควบคุมความนิ่งเฉยได้อีกต่อไป สายตาที่มองดูหลินหยุนเต็มไปด้วยความแตกตื่นตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...