จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 721

“ตระกูลเซี่ยเหรอ?”

เซี่ยเจี้ยนโก๋และเซี่ยหยู่เวยตอนแรกก็นึกสงสัย จากนั้นก็จ้องไปยังชายหนุ่มคนนั้นด้วยสีหน้าโกรธเคือง

“แกเป็นคนตระกูลเซี่ย อีกทั้งยังจำพวกเราได้ก่อนหน้านั้นแล้วใช่ไหม?” เซี่ยหยู่เวยจ้องหน้าชายหนุ่มคนนั้นด้วยสายตาเยือกเย็น

เมื่อเห็นว่าปิดบังต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นก็เลยจำต้องยอมรับแต่โดยดี

“ไม่ผิดหรอก ฉันคือเซี่ยอิงเหา เซี่ยเจี้ยนลี่เป็นพ่อของฉันเอง!” ชายหนุ่มสีหน้าเย่อหยิ่งจองหอง ดูราวกับว่าฐานะของเขาเป็นที่น่าภาคภูมิใจ

เซี่ยเจี้ยนโก๋สีหน้าตกตะลึง “นายก็คือลูกชายของเซี่ยเจี้ยนลี่! ฉันคือลุงใหญ่ของนายนะ!”

เซี่ยเจี้ยนลี่ก็คือน้องรองของเซี่ยเจี้ยนโก๋นั่นเอง นั่นก็หมายความว่า ชายหนุ่มคนนี้จะต้อง เรียกเซี่ยเจี้ยนโก๋ว่าลุงใหญ่

แต่ว่า เซี่ยอิงเหากลับดูเหมือนไม่ยอมรับลุงใหญ่คนนี้ ยิ้มเยาะเย้ยแล้วมองดูเซี่ยเจี้ยนโก๋ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยดูถูกเหยียดหยาม “คุณก็เป็นแค่เศษสวะ มีสิทธิ์อะไรที่จะมาเป็นลุงใหญ่ของฉัน!”

“ต่อให้คุณโชคดีได้กลับเข้ามาในตระกูลเซี่ยอีกครั้ง ก็ยังคงเป็นเศษขยะเหมือนเดิม ตระกูลเซี่ยพวกเรา ไม่ต้อนรับเศษสวะอย่างคุณหรอก”

“แก.......กําเริบเสิบสาน!” เซี่ยเจี้ยนโก๋โกรธจนหน้าแดงไปหมด คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันกลับเข้าประตูตระกูลเซี่ยเลย ถึงกับถูกเด็กรุ่นหลังคนหนึ่งมาหยามเกียรติเสียแล้ว

เซี่ยหยู่เวยยืนอยู่ข้างๆพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยว่า “ที่แท้นี่ก็คือวิธีการอบรมสั่งสอนลูกหลานของตระกูลเซี่ย เด็กรุ่นหลังคนหนึ่งถึงกับแสดงความหยาบคายไร้มารยาทกับผู้ใหญ่ได้ถึงเพียงนี้”

“ตระกูลแบบนี้ ก็คู่ควรที่จะได้ชื่อว่าเป็นตระกูลใหญ่การแพทย์แผนจีนเหรอ? พ่อคะ ตระกูลเซี่ยที่พ่อใฝ่ฝันอยากจะกลับมาหาตลอดเวลา ก็คือสถานที่ที่ผลิตเศษขยะพวกนี้ออกมาเหรอ?”

เซี่ยหยู่เวยรู้สึกโกรธเคืองจริงๆ

เธอในฐานะหญิงสูงส่งที่น่าภาคภูมิใจคนหนึ่ง หยิ่งทะนงตัวว่าอยู่เหนือคนอื่น เพียงแต่เคยเสียเปรียบให้กับหลินหยุนเท่านั้น

ตอนนี้ยังไม่ทันเข้าไปตระกูลเซี่ยเลย ถึงกับถูกเด็กรุ่นหลังคนหนึ่งเหยียดหยามเสียแล้ว อีกทั้งยังต่อหน้าหลินหยุนอีกด้วย เซี่ยหยู่เวยจะทนไหวได้อย่างไร?

จึงไม่สนใจอะไรอีกแล้วว่าเขาจะเป็นตระกูลเซี่ยหรือตระกูลหลิ่ว เซี่ยหยู่เวยเวลาที่ด่าคนขึ้นมาละก็ ชัดถ้อยชัดคำไม่คลุมเครือเลย

ไม่เพียงแต่ด่าทอเซี่ยอิงเหาจนหน้าหงายไปเลย อีกทั้งยังด้อยค่าตระกูลเซี่ยว่าต่ำต้อยราวกับกองขยะอีกด้วย

เซี่ยอิงเหาก็ไม่ใช่พวกอันธพาลที่ใช้แต่กำลัง กลับไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร แต่พูดเยาะเย้ยว่า “คุณว่าตระกูลเซี่ยเป็นขยะ งั้นแล้วใครกันล่ะ? ที่ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย อยากขอกลับมาตระกูลเซี่ยให้ได้?”

“ถ้าพูดอย่างนี้แล้ว พวกคุณก็ยิ่งด้อยกว่าขยะเสียอีกใช่มั๊ย?”

“ฮ่าๆๆ......” พวกลูกน้องที่อยู่ข้างหลังของเซี่ยอิงเหา หัวเราะดังลั่น มองไปยังตระกูลเซี่ย ทั้งหลายด้วยความเย้ยหยัน

สีหน้าของเซี่ยเจี้ยนโก๋ก็แดงขึ้น ก้มหน้าลงด้วยความละอายใจ

เซี่ยหยู่เวยอดไม่ได้ที่จะมองหน้าเซี่ยอิงเหา ดูเหมือนว่าเจ้าหมอนี่ไม่ใช่พวกหนุ่มเจ้าสำราญที่ไม่มีมันสมอง แต่ดูแล้วเป็นคนค่อนข้างมีเล่ห์เหลี่ยม

แต่ว่า เลห์เหลี่ยมเล็กน้อยแค่นี้ในสายตาของเซี่ยหยู่เวยแล้ว มันก็แค่เด็กอนุบาลเท่านั้นเอง

“ฮื่อ คิดอยากจะกลับมาตระกูลเซี่ยคือพ่อฉัน ไม่ใช่ฉัน! ตระกูลที่อบรมสั่งสอนลูกหลานออกมาอย่างแกแบบนี้ ฉันยังไม่อยากจะมองเลย”

“แต่ว่า ถึงแม้จะเป็นพ่อฉันก็ตาม ก็ไม่ใช่ว่าเห็นความสำคัญของตระกูลเซี่ยถึงจะกลับมาอีกครั้ง ที่เขากลับมา เพียงแค่อยากจะมาพิสูจน์ให้เห็นว่า ตระกูลเซี่ยเมื่อก่อนที่เคยดูถูกเหยียดหยามเขา แล้วขับไล่เขาออกจากตระกูลเซี่ยไป มันช่างโง่เขลาอะไรอย่างนั้น!”

เซี่ยอิงเหาพูดเยาะเย้ยว่า “แก้ตัวน้ำขุ่นๆ!”

“ฉันไม่อยากทำสงครามน้ำลายกับคุณ พวกคุณน่าจะเตรียมของขวัญวันเกิดให้กับปู่ของฉันแล้วสิ! รอให้ถึงงานวันเกิดของปู่ก่อน แล้วฉันจะดูว่าพวกคุณจะขายขี้หน้าคนอื่นยังไง”

เซี่ยอิงเหารู้สึกว่า ถ้าทำสงครามน้ำลายเขาคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยหยู่เวยอย่างแน่นอน จึงรีบยุติการเจรจาด้วยตัวเอง

หลินหยุนยืนดูอยู่ข้างๆได้แต่แล้วส่ายหน้า เป็นคนตระกูลเซี่ยเหมือนกัน ถึงกับช่วยเหลือคนนอกคนหนึ่งมารังแกคนตระกูลเซี่ยด้วยกัน

ดูเหมือนว่าต่อให้เซี่ยเจี้ยนโก๋จะสามารถกลับเข้าไปอยู่ตระกูลเซี่ยก็ตาม ก็รังแต่จะต้องแบกหน้ารับการถูกหยามเกียรติที่จะเกิดเพิ่มมากขึ้นเท่านั้นเอง

หลิ่วจื่อเทามองดูการรบกันเองภายในของตระกูลเซี่ย ส่วนหลินหยุนก็หยุดลง ไม่กล้าที่จะทำอะไรบุ่มบ่ามแล้ว

ทันใดนั้น กลับรู้สึกยิ่งได้ใจมากขึ้น

“ไอ้เด็กน้อย ที่แท้แกก็เป็นคนของตระกูลเซี่ยนี่เอง พวกแกคอยดูนะ ฉันจะต้องไปหาเจ้าบ้านของพวกแก เพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้ได้!”

เซี่ยอิงเหาก็พูดเยาะเย้ยอยู่ข้างๆ “เจ้าหนู แกถึงกับกล้าทำร้ายคุณชายตระกูลหลิ่ว แกตายแน่เลย!”

“ฉันจะกลับไปบอกคุณปู่ เขาจะต้องขับไล่พวกแกออกจากตระกูลเซี่ยอีกครั้งอย่างแน่นอน!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋สีหน้าขาวซีด ตระกูลหลิ่วเป็นผู้นำของตระกูลใหญ่การแพทย์แผนจีนทั้งเจ็ด แม้แต่ตระกูลเซี่ยก็ยังไม่กล้าล่วงเกินด้วย

ถ้าหากเซี่ยอิงเหากลับไปฟ้องละก็ ท่านเซี่ยก็จะต้องขับไล่เซี่ยเจี้ยนโก๋ออกจากตระกูลเซี่ยอีกครั้งหนึ่งจริงๆด้วย