จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 725

ในที่สุดเซี่ยเจี้ยนโก๋ก็ตาสว่างนึกขึ้นได้ว่า ที่แท้แล้วน้องสี่คนนี้ ไม่ใช่คิดจะช่วยเหลือเขาด้วยความจริงใจเลย

เพียงแต่คิดหาวิธีแบบใหม่ มาหยามเกียรติเขาต่อหน้าผู้คนเท่านั้นเอง!

เมื่อพูดถึงของขวัญวันเกิดแล้ว เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเซี่ยอิงเหาที่ยืนอยู่ข้างกายเซี่ยเจี้ยนลี่

เซี่ยอิงเหาเชิดหน้าเล็กน้อย ยิ้มเยาะเย้ยด้วยสีหน้าสะใจ

สายตานั้น ดูราวกับกำลังพูดว่า: วิชาฝังเข็มสามถูกฉันแย่งชิงไปแล้ว ดูสิว่าแกจะเอาของขวัญอะไรออกมาได้อีก ก็รอขายขี้หน้าชาวบ้านไปแล้วกัน!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋ในใจยิ้มเยาะเย้ย ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเซี่ยอิงเหาแย่งชิงวิชาฝังเข็มสามไปแล้วละก็ หลินหยุนก็คงจะไม่มอบวิชาฝังเข็มสิบสามที่ดีเลิศกว่าให้เขาหรอก!

เกรงว่าตอนนี้เซี่ยอิงเหาก็ยังไม่รู้ว่า วิชาฝังเข็มสามเล่มนั้นของเขา เมื่อเทียบกับวิชาฝังเข็มสิบสามแล้ว เป็นเพียงแค่ขยะเท่านั้นเอง

แต่ว่า ไม่รู้ว่าควรจะเอาวิชาฝังเข็มสิบสามนั้นออกมาให้พวกเขาดูหรือไม่?”

เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็ครุ่นคิดปัญหานี้อยู่

เมื่อเห็นว่าเซี่ยเจี้ยนโก๋กำลังคิดลังเลอยู่ เจ้าสี่ก็คิดว่าเป็นเพราะของขวัญที่เซี่ยเจี้ยนโก๋เอามานั้น ต่ำต้อยไร้ค่าเกินไป จึงไม่กล้าเอาออกมา

ดังนั้นจึงพูดขึ้นว่า “พี่ใหญ่ พวกเราเป็นคนครอบครัวเดียวกัน เอาของขวัญวันเกิดออกมาให้ทุกคนดูหน่อยเถอะ! ทุกคนกำลังรออยู่นะ ยังไงอีกประเดี๋ยว ถ้านายท่านมาถึงแล้ว ทุกคนก็ต้องรู้อยู่ดีแหละ”

ความจริงแล้ว ถึงปากของเจ้าสี่พูดเช่นนั้นก็ตาม แต่ในใจก็ยังคงกังวลมากว่า เซี่ยเจี้ยนโก๋ไม่ยอมเอาของขวัญออกมาให้ดู

เพราะว่าถ้าเมื่อไรที่มอบให้กับท่านเซี่ยแล้ว อาจไม่แน่ว่าจะไม่มีโอกาสเปิดดูเลยก็ได้

ถ้าคิดอยากจะให้เซี่ยเจี้ยนโก๋อับอายขายหน้าละก็ จะต้องทำให้ทุกคนได้เห็นของขวัญของเขาก่อน อีกทั้งยังจะต้องเอาของขวัญของเซี่ยเจี้ยนโก๋ ไปเปรียบเทียบกับของคนอื่นให้ได้ด้วย ดีที่สุดจะต้องเหยียบของขวัญของเขาให้จมขี้หมาไปเลย

เช่นนี้แล้ว จึงจะทำให้ เซี่ยเจี้ยนโก๋อับอายขายขี้หน้าผู้คนได้

เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็กำลังคิดปัญหาอยู่เช่นนี้เหมือนกัน ก็คือถ้าหากมอบของขวัญวันเกิดให้กับนายท่านแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเปิดดูได้อีกหรือไม่

ถ้าไม่มีโอกาสเปิดดูแล้วละก็ งั้นก็ไม่มีทางที่จะทำให้ทุกคนได้เห็นความยิ่งใหญ่ล้ำค่าของวิชาฝังเข็มสิบสามอีกแล้ว

ดังนั้น เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็คิดหวังอยากจะเอาของขวัญชิ้นนั้นออกมา ทำให้ทุกคนตกใจช็อกเสียบ้าง

พอดีกับจังหวะที่เจ้าสี่กระโดดโลดเต้นออกมาเรียกร้อง เซี่ยเจี้ยนโก๋จึงพูดไปตามเกมว่า “ในเมื่อน้องสี่อยากจะดูขนาดนั้นละก็ ฉันก็จะเอาออกมาให้ทุกคนดูก่อนก็แล้วกัน แต่ว่า ของขวัญวันเกิดที่ฉันเตรียมมานี้ จะต้องสู้ของทุกคนไม่ได้แน่นอนเลย หวังว่าทุกคนอย่าได้หัวเราะเยาะ”

เซี่ยเจี้ยนโก๋พูดด้วยสีหน้าถ่อมตัว หลังจากนั้นก็หยิบวิชาฝังเข็มสิบสามนั้นออกมา

“ของขวัญที่ฉันเตรียมให้กับนายท่าน ก็คือ ตำราการฝังเข็มเล่มหนึ่ง......”

ยังไม่ทันที่เซี่ยเจี้ยนโก๋จะพูดจบ เจ้าสี่ก็อดรนทนไม่ไหวรีบพูดตัดตอนคำพูดเขาว่า “พี่ใหญ่ ช่วงเวลาผ่านมาหลายปีที่พี่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลไป แม้แต่สิ่งที่ตระกูลเซี่ยพวกเราทำอยู่คืออะไรก็ลืมไปหมดแล้วใช่หรือเปล่า?”

“พี่ถึงกับเอาตำราวิชาฝังเข็มมาเป็นของขวัญให้พ่อเหรอ? วิชาการฝังเข็มของโลกมโนธรรมของพวกคุณ ส่วนใหญ่แล้วก็สืบทอดมาจากตระกูลเซี่ยของพวกเราทั้งนั้น พี่คิดว่าจะมีวิชาฝังเข็มอะไรบ้าง ที่สามารถอยู่ในสายตาพ่อได้?”

“ฉันว่าพี่ยิ่งแก่ยิ่งไปกันใหญ่แล้ว”

เจ้าสามก็พูดด้วยเสียงหัวเราะดังลั่นว่า “ฮ่าๆ ถึงกับเอาวิชาการฝังเข็มของโลกมโนธรรมมาเป็นของขวัญวันเกิดให้กับนายท่าน นี่มันไม่ใช่เอามะพร้าวห้าวมาขายสวนหรือ? น่าขำจริงๆเลย!”

“นี่ก็เหมือนกับเป็นการมอบเครื่องยนต์กลไกให้กับอาจารย์หลู่ปัน ส่งโน้ตเพลงของเด็กนักเรียนให้กับนักดนตรี สอนนักคณิตศาสตร์ให้คิดเลขเป็น!”

“เศษสวะยังไงก็เป็นเศษสวะอยู่ดี ตอนนั้นที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเซี่ย มันก็ถูกต้องที่สุดแล้ว คนแบบนี้ให้อยู่ในตระกูลเซี่ย มันก็มีแต่จะฉุดให้ไอคิวเฉลี่ยของตระกูลเซี่ยพวกเราตกต่ำลงไปมากขึ้น”

ผู้คนตระกูลเซี่ยทั้งหลาย มีแต่คำพูดที่โหดร้าย

มือของเซี่ยเจี้ยนโก๋ ยกค้างอยู่กลางอากาศ สายตาส่องประกายความโกรธแค้น

แต่ว่า เพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียว เขาก็กลับคืนสู่สภาพสงบนิ่ง

“วิชาการฝังเข็มเล่มนี้ฉันเตรียมให้กับคุณพ่อ ไม่ใช่วิชาการฝังเข็มธรรมดาทั่วไปแบบนั้น แต่เป็นวิชาฝังเข็มที่เกี่ยวกับการรักษาด้านจิตวิญญาณโดยเฉพาะ”

“ฉันรู้ว่าคุณพ่อสนใจศึกษาเกี่ยวกับด้านนี้มาโดยตลอด หวังว่าตำราวิชาฝังเข็มเล่มนี้ที่ฉันมอบให้ จะสามารถช่วยเหลืออะไรพ่อได้บ้าง”

ผู้คนตระกูลเซี่ยทั้งหลายต่างก็อึ้งไปเลย วิชาฝังเข็มที่มุ่งรักษาทางจิตวิญญาณโดยเฉพาะ!

เช่นนี้ก็น่าจะสามารถเข้าไปอยู่ในสายตานายท่านได้บ้าง!

“พอดีเลย พี่รองก็ได้หาวิชาฝังเข็มที่รักษาจิตวิญญาณเล่มหนึ่งมาให้นายท่านเหมือนกัน พี่ใหญ่ก็ลองเอาตำราฝังเข็มของพี่ออกมา เปรียบเทียบกับของพี่รองหน่อย ดูว่าของใครเจ๋งกว่ากัน!” เจ้าสี่พูดด้วยรอยยิ้ม

เซี่ยเจี้ยนโก๋พูดอย่างถ่อมตัวว่า “นี่ไม่ค่อยเหมาะล่ะมั้ง! ของขวัญล้วนแต่เอามาแสดงน้ำใจทั้งนั้น จะเอามาเปรียบเทียบสูงต่ำดำขาวได้ยังไงกัน”

เซี่ยเจี้ยนโก๋ยิ่งแสดงอาการถ่อมตัวมากขึ้นเท่าไร คนพวกนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่า ของขวัญของเขาจะต้องไม่เอาไหน

เจ้าสี่มองไปยังเซี่ยเจี้ยนลี่ กะพริบตาแล้วพูดว่า “ที่รอง ก็ลองเอามาเปรียบเทียบกับของพี่ใหญ่สักครั้งหนึ่งสิ! ให้พวกเราพี่น้องได้เปิดหูเปิดตาบ้าง”

เซี่ยเจี้ยนลี่พูดด้วยสีหน้าลำบากใจว่า “ในเมื่อทุกคนก็อยากจะดู......งั้นก็ได้ ฉันตกลง!”

เจ้าสี่ก็รีบก้าวเท้าเดินไปด้วยความดีใจ มาถึงข้างกายของเซี่ยเจี้ยนโก๋ แล้วหยิบเอาวิชาฝังเข็มเล่มนั้นมาจากมือของเซี่ยเจี้ยนโก๋ แม้แต่มองก็ยังไม่มองเลย ก็รีบเดินกลับไปยัง ข้างตัวของเซี่ยเจี้ยนลี่