จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 734

“ให้เซียงเซิงตันเฉินมาพบเจ้าบ้าน! ฉันคิดว่าเธอยังไม่ตื่นจากความฝัน!” เซี่ยอิงเหาหัวเราะอย่างดูถูก

เซี่ยหยู่เวยยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ทำไม เธอหมายความว่านายท่านไม่มีคุณสมบัติพอจะให้เซียงเซิงตันเฉินมาพบเหรอ?”

ใบหน้าของนายท่านเซี่ยเคร่งขรึม

แม้ว่าเซี่ยชีเจว๋รู้อยู่ในใจ เซียงเซิงตันเฉินไม่มาพบตัวเองอย่างแน่นอน แต่ว่า คำพูดนี้ถูกหลานชายของตัวเองพูดในที่สาธารณะ เซี่ยชีเจว๋รู้สึกอับอายขายหน้าเล็กน้อย

เมื่อเซี่ยอิงเหาเห็นสีหน้าของนายท่านเซี่ย ทันใดนั้นก็สาปแช่งในใจ “ให้ตายสิ หลงกลผู้หญิงคนนี้!”

“ท่านปู่ อย่าเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น!”

เซี่ยหยู่เวยยิ้มแปลกๆ “แล้วหมายความว่าอย่างไร?”

เซี่ยอิงเหาอยู่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ คิดคำพูดดีๆไม่ออกเลย หลังจากอดกลั้นไว้เป็นเวลานาน ก็พูดอะไรไม่ออก

เซี่ยเจี้ยนลี่ยืนขึ้น และแก้สถานการณ์ให้ลูก “เธอบอกว่าเซียงเซิงตันเฉินจะมาพบนายท่านด้วยตนเองหรือ?”

เซี่ยหยู่เวยพยักหน้า “ถูกต้อง”

“ถ้างั้นก็ปล่อยให้เขามา! ถ้าหลังจากวันนี้ไป เซียงเซิงตันเฉินยังไม่มา ตามข้อตกลงระหว่างเธอกับเซี่ยอิงเหา เธอก็จะแพ้”

“ฉันรู้” เซี่ยหยู่เวยพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

ใบหน้าของเซี่ยเจี้ยนลี่เคร่งขรึม “ถ้าเธอแพ้ เธอคงรู้ผลกระทบที่จะตามมา”

“ฉันรู้” ใบหน้าของเซี่ยหยู่เวยเรียบเฉย ราวกับว่าเธอไม่สนใจว่าจะชนะหรือแพ้เลย

สมาชิกทุกคนในตระกูลเซี่ย สายตาที่มองตาเซี่ยหยู่เวย แฝงด้วยความสงสัย

ผู้หญิงคนนี้สุขุมมาก

เป็นไปได้ไหมที่เซียงเซิงตันเฉินจะมาจริง?

มันเป็นไปไม่ได้!

เซียงเซิงตันเฉินคือใคร ทำไมเขาถึงต้องมาพบนายท่านเซี่ยด้วยตัวเอง

แม้ว่าทุกคนจะไม่กล้าพูดให้ชัดเจน แต่ว่า ในใจพวกเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ นายท่านเซี่ยไม่มีคุณสมบัติพอที่จะให้เซียงเซิงตันเฉินมาพบเขาด้วยตัวเอง

“หึ ขี้โม้โอ้อวด! ฉันจะคอยดูคำโกหกของเธอถูกเปิดเผย!” เซี่ยอิงเหาพูดเยาะเย้ยด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

ในเวลานี้ ในที่สุดนายท่านเซี่ยก็พูดขึ้น

“ในเมื่อเธอบอกว่าเซียงเซิงตันเฉินจะมาที่บ้านตระกูลเซี่ยด้วยตัวเอง ถ้างั้นพวกเราก็รอไปก่อน!”

“พวกเธอก็นั่งลงรอด้วยกัน!"

ครอบครัวเซี่ยเจี้ยนโก๋ ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ทางเข้าประตู และหลินหยุนยืนอยู่ในมุมที่เงียบสงบ รอคอยอย่างเงียบๆ

เซี่ยหยู่เวยกล้ามั่นใจขนาดนี้ เพราะหลินหยุนได้ส่งข่าวบอกเธอล่วงหน้า มิฉะนั้น เธอคงคิดไม่ออก หลินหยุนจะมีวิธีทำให้เซียงเซิงตันเฉิงมาด้วยตัวเอง

ทุกคนต่างพากันรอ ชั่วพริบตาก็ผ่านไปสองชั่วโมง เซียงเซิงตันเฉินก็ยังมาไม่ถึง

ในเวลานี้ ใครบางคนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

“ใกล้จะเที่ยงแล้ว เซียงเซิงตันเฉินยังไม่มา ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะขี้โม้โอ้อวด”

“ไม่ต้องใจร้อน รอไปก่อน!”

เซี่ยอิงเหายิ้มเยาะเย้ย “เธอกำลังถ่วงเวลา ก่อนจากไปเธอต้องการแกล้งพวกเราสักครั้ง ให้พวกเรานั่งรอที่นี่หนึ่งวัน!”

“ผู้หญิงคนนี้ จิตใจชั่วร้ายจริงๆ!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋กังวลใจ หลินหยุนกับเซี่ยหยู่เวยไม่เคยแจ้งข่าวให้เขารู้ เขาคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่เซียงเซิงตันเฉินจะมาด้วยตัวเองนั้น มันเป็นไปไม่ได้

ขณะนี้ เมื่อเห็นว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว เซี่ยเจี้ยนโก๋ก็ยิ่งหงุดหงิดใจมากขึ้น

เขาอยากถามหลินหยุนและลูกสาวของเขามาก แต่ว่า เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังหลับตาทำสมาธิอยู่ เขาก็ไม่รู้จะถามใคร

และถ้าถามแล้ว กลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน

ขณะที่เซี่ยเจี้ยนโก๋กำลังสับสนในใจ ก็มีเสียงแว่วมาจากนอกประตู “เซียงเซิงตันเฉินแห่งเขาตันเซียงมาเยี่ยม!”

“อ๊ะ!

คนที่อยู่ในห้องโถง เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ทันใดนั้นก็ยืนขึ้น และมองออกไปนอกประตูด้วยความประหลาดใจ

เซี่ยอิงเหายิ่งตกใจมากขึ้น “เซียงเซิงตันเฉิน……มาที่นี่จริงๆเหรอ?”

“นี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย!”