จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 735

เซี่ยอิงเหามีความมั่นใจเต็มร้อย “ทุกท่าน แม้ว่าเซียงเซิงตันเฉินจะมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดี แต่ว่า ทุกคนที่อยู่ที่นี่ คงอาจไม่เคยเห็นเซียงเซิงตันเฉินใช่ไหม!”

สมาชิกทุกคนในตระกูลเซี่ยพยักหน้า พวกเขาเคยได้ยินแค่ชื่อของเซียงเซิงตันเฉิน และบุคลิกที่เย็นชาของเซียงเซิงตันเฉิน แต่พวกเขาไม่เคยเห็นหน้าเซียงเซิงตันเฉินมาก่อน

แม้แต่นายท่านเซี่ยชีเจว๋ ก็ไม่เคยเห็นเซียงเซิงตันเฉิน เพียงแค่เคยได้ยินชื่อเสียงเท่านั้น

เซี่ยอิงเหาจ้องเขม็งไปที่เซียงเซิงตันเฉิน และพูดเยาะเย้ย “ทักษะการแพทย์ของเซียงเซิงตันเฉินนั้นยอดเยี่ยม แม้ว่าจะเป็นการประเมิน เขาต้องมีข้อมูลเชิงลึกที่ไม่เหมือนใคร”

“แต่คุณ ให้แค่ประโยคเดียว เป็นการประเมินที่คลุมเครือมาก ซึ่งไม่ตรงกับชื่อเสียงของเซียงเซิงตันเฉินเลย”

เซียงเซิงตันเฉินยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นเธอบอกฉันที ว่าฉันควรประเมินอย่างไร ถึงจะเหมาะกับชื่อเสียงของเซียงเซิงตันเฉิน?”

เซี่ยอิงเหารู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้น ดวงตากวาดไปที่ฝูงชน และพูดเยาะเย้ย “เห็นหรือยัง เขาถามฉันถึงวิธีประเมินของเซียงเซิงตันเฉิน ทำไมถึงถามคำถามที่ไร้เดียงสาเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“ยิ่งกว่านั้น ฉันเคยโทรหาคุณชายหลิ่วของตระกูลหลิ่วแล้ว เขาบอกฉันแล้วว่า เซียงเซิงตันเฉินตัวจริง ตอนนี้กำลังศึกษาวิชากลั่นยากับอาจารย์ของเขา”

“ฉันพูดไปนานแล้ว แค่ผู้หญิงไร้ประโยชน์ที่ถูกตระกูลเซี่ยขับไล่ออกจากตระกูล แล้วจะมีปัญญาให้เซียงเซิงตันเฉินมาด้วยตัวเองได้ไง!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋สีหน้าเคร่งขรึม จ้องไปที่หลินหยุนและเซี่ยหยู่เวย “ที่แท้นี่ก็คือที่พึ่งพิงของพวกเธอ เชิญเซียงเซิงตันเฉินตัวปลอมมา!”

“หืม พวกเธอคิดว่าจะสามารถปิดบังสายตาของทุกคนได้เหรอ? ทำเหมือนเด็กเล่นกัน!”

ดูเหมือนว่ากลยุทธ์ของหลินหยุนกับเซี่ยหยู่เวยจะถูกเปิดเผย เซี่ยเจี้ยนโก๋อดไม่ได้ ตะโกนด่าออกมา

เมื่อได้ยินเซี่ยเจี้ยนโก๋ยังพูดอย่างนั้น ตามหลักแล้วทุกคน ก็ต้องเชื่อคำพูดของเซี่ยอิงเหา

“บ้าชะมัด! ไอ้หนุ่มคนนี้กล้าเกินไป แม้แต่เซียงเซิงตันเฉินก็ยังกล้ามาปลอมตัว!”

“ข่าวนี้ถ้าไปถึงหูเซียงเซิงตันเฉิน ไอ้หนุ่มคนนี้ซวยแน่ๆ!”

“ไม่ได้ ไอ้หนุ่มที่กล้าหาญแบบนี้ ตระกูลเซี่ยของเราจะต้องรีบตัดความสัมพันธ์กับเขาโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น ในอนาคตเขาอาจจะก่อปัญหาอะไรอีก ทำให้ตระกูลเซี่ยของเราเดือดร้อน!”

สมาชิกทุกคนในตระกูลเซี่ย ต่างพากันตำหนิเซี่ยเจี้ยนโก๋ และด่าหลินหยุนกับเซี่ยหยู่เวยแสบสุดๆ

หลินหยุนเงียบไม่พูดอะไร ในสถานที่นี่ไม่มีใครเคยเห็นหน้าเซียงเซิงตันเฉิน ตัวจริงหรือตัวปลอม ได้ฟังแต่คำพูดของเซี่ยอิงเหาคนเดียว

ในตอนนี้ เกรงว่าแม้แต่เซียงเซิงตันเฉินเอง ก็ไม่สามารถพิสูจน์ตัวเองว่าใช่ตัวจริง!

เซี่ยหยู่เวยขมวดคิ้ว มองไปที่หลินหยุน และถามว่า “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้? เซียงเซิงตันเฉินคนนี้เป็นตัวจริงหรือตัวปลอม?”

หลินหยุนพูดเบาๆ “เป็นตัวจริงแน่นอน”

“อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้”

เซียงเซิงตันเฉินโกรธจนหน้าดำคร่ำเครียด บุคลิกของเขาเย่อหยิ่ง และเขาไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเลย ไม่คาดคิด ตอนนี้เขาถูกสงสัยว่าเป็นตัวปลอม

น่าเสียดายที่เขา ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง

เซียงเซิงตันเฉินที่กังวลใจ พูดเสียงเย็นชา

เซี่ยอิงเหารู้สึกพึงพอใจ และพูดเย้ยหยัน “เซี่ยหยู่เวย ไม่คาดคิด เธอถึงกับหาเซียงเซิงตันเฉินตัวปลอมมา เพื่อหลอกคุณปู่!”

“คุณปู่ เธอแพ้แล้ว! ตามที่ตกลง พวกเธอจะถูกขับไล่ออกจากตระกูลเซี่ย เชิญท่านออกคำสั่ง!”

นายท่านเซี่ยสีหน้าเคร่งขรึม และเขาก็เชื่อคำพูดของเซี่ยอิงเหาด้วย

“เซี่ยหยู่เวย เธอช่างใจกล้ามาก! เธอหลอกฉันก็ช่างเถอะ แต่นี่เธอกล้าที่จะหาคนมาปลอมตัวเป็นเซียงเซิงตันเฉิน นี่เธอต้องการสร้างปัญหาให้ตระกูลเซี่ยเหรอ?”

“มานี่(เรียกลูกน้อง) มาเอาคนในครอบครัวเซี่ยเจี้ยนโก๋ ไล่ออกไปให้หมด!”

ในขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลเซี่ย ก้าวไปข้างหน้า เตรียมจะนำเซียงเซิงตันเฉินกับเซี่ยเจี้ยนโก๋และคนอื่น ขับไล่ออกจากห้องโถง นอกประตู ก็มีเสียงเรียกชื่อคนดังขึ้น

“ผู้นำสมาคมกิตติมศักดิ์แห่งสมาคมโอสถ นายท่านกู่หมิงซานมาถึงแล้ว!”

กู่หมิงซาน!

สมาชิกทุกคนในตระกูลเซี่ยตกตะลึงอีกครั้ง!

“กู่หมิงซานจะมาที่บ้านตระกูลเซี่ย!”

“โอ้พระเจ้า ตระกูลเซี่ยของเรามีเกียรติมาก!”

“แต่ว่า ผู้นำสมาคมกู่ถึงมาที่ตระกูลเซี่ยทำไม?”

“เฮ้ย คุณปู่ ท่านเป็นอะไรไป? นี่ร่างกายไม่สบายใช่ไหม? ทำไมอยู่ดีๆถึงกับจะเป็นลม!” เซี่ยอิงเหารีบพยุงร่างกายที่กำลังโซเซของนายท่านเซี่ย

นายท่านเซี่ยตั้งสติ และสะบัดเซี่ยอิงเหาออก “ไสหัวไปให้พ้น!”

เซี่ยอิงเหาตกตะลึง “คุณปู่ คุณทำอะไร!”

“นั่นคือผู้นำสมาคมกู่ตัวจริง!” เซี่ยชีเจว๋จ้องไปที่เซี่ยอิงเหาด้วยแววตาดุดัน และรีบก้าวเท้าเดินไปหากู่หมิงซาน

“เซี่ยชีเจว๋แห่งตระกูลเซี่ย ขอคำนับผู้นำสมาคมกู่!” นายท่านเซี่ยโค้งคำนับด้วยท่าทีที่ต่ำสุดๆ มีท่าทางต่ำต้อยมาก

กู่หมิงซานมีบุคลิกที่อ่อนโยน โบกมือและพูดว่า เจ้าบ้านเซี่ยไม่ต้องเกรงใจ รีบขึ้นมา!”

“ขอบคุณผู้นำสมาคมกู่!” เซี่ยชีเจว๋ยืดตัวขึ้น จากนั้น มองไปที่เซียงเซิงตันเฉินที่มีใบหน้าเย็นชา

“เซียงเซิงตันเฉิน เมื่อกี้พวกเราได้ล่วงเกินไป และขอให้เซียงเซิงตันเฉินยกโทษให้ด้วย!” เซี่ยชีเจว๋ทำความเคารพด้วยความอับอาย

บุคลิกนิสัยของเซียงเซิงตันเฉินนั้น ตรงกันข้ามกับกู่หมิงซานอย่างสิ้นเชิง ใจคับแคบมีแค้นต้องชำระ

เมื่อมองไปที่เซี่ยชีเจว๋ พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “ฉันเป็นแค่ตัวปลอมที่ปลอมตัวมา จะกล้ารับการเคารพจากนายท่านเซี่ยได้อย่างไร!”

นายท่านเซี่ยชีเจว๋รีบยิ้มทันทีและพูดว่า “เมื่อกี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด หวังว่าเซียงเซิงตันเฉินจะใจกว้าง และไม่ถือสากับคนรุ่นน้อง!”

หลังจากพูดจบ ก็ขยิบตาให้กับคนข้างๆ เซี่ยอิงเหาซึ่งกำลังตกตะลึงและยืนนิ่งอึ้ง

“เธอยังยืนอยู่ที่นั่นทำไม! ยังไม่รีบมาขอโทษเซียงเซิงตันเฉิน!” นายท่านเซี่ยพูดตำหนิ

อย่างไรก็ตาม เซี่ยอิงเหายังคงตกตะลึง และแม้จะเป็นการดุและตำหนิของนายท่านเซี่ย ก็ไม่สามารถปลุกเขาได้

“นี่เป็นไปได้อย่างไร? ผู้นำสมาคมกู่จะเป็นตัวจริงได้อย่างไร? เซียงเซิงตันเฉินกำลังศึกษาวิชากลั่นยากับอาจารย์ของคุณชายหลิ่ว จู่ๆมาที่ตระกูลเซี่ยได้อย่างไร!”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

นายท่านเซี่ยยิ้มอย่างเขินอาย “เซียงเซิงตันเฉิน เด็กมันอาจตกใจกลัวความจริงจนนิ่งอึ้ง หลังจากรอเขาฟื้นคืนสติ ฉันจะให้เขาขอโทษท่านทันที!”

เซียงเซิงตันเฉินพูดว่า “ไม่จำเป็น ฉันไม่ถือสารุ่นน้องที่โง่เขลาเช่นนี้”