จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 757

ชั่วพริบตาเดียว ชาวจีนทั้งสี่คน ก็ได้เผชิญหน้ากับชาวรัสเซียทั้งห้าคนนั้นแล้ว

ต่างฝ่ายต่างหยุดอยู่กับที่ซึ่งห่างกันประมาณราวห้าเมตร

ห่าวจ้านพูดเสียงดังด้วยความสนิทสนมว่า “พี่น้องสมาชิกชาวรัสเซียทุกท่าน พวกคุณมาได้จังหวะพอดีเลย กลุ่มสมาชิกทีมอเมริกาพวกนั้นกำลังตามไล่ล่าพวกเราอยู่ข้างหลัง พวกเรามาร่วมมือกันต่อสู้กับพวกเขาเถอะ อย่าให้พวกเขามีโอกาสตั้งรับได้เลย!”

สมาชิกชาวรัสเซียห้าคนนั้น มีชายฉกรรจ์รูปร่างสูงประมาณสองเมตรกว่า ขนหน้าอกดกดำคนหนึ่ง เดินออกมาข้างหน้า

“ชาวจีนทุกท่าน ขออภัยด้วย พวกคุณไปไหนไม่ได้แล้ว”

อ๋อเหรอ?

“หมายความว่ายังไง?” ห่าวจ้านหน้าถอดสี ถามด้วยความสงสัย

ชายรูปร่างบึกบึนคนนั้นพูดว่า “ภายในทีมชาวจีนพวกคุณ มีคนทรยศคนหนึ่ง ในตัวเขามีแก้วหินจำนวนมากมาย แต่ว่าเขากลับใช้มันมาแลกเปลี่ยนกับหินทิพย์ของแต่ละประเทศไป”

“หินทิพย์ชนิดนี้ จะมีแต่ที่ทางโลกตะวันตกเท่านั้น ดังนั้น พวกเราจึงไม่สามารถที่จะแลกเปลี่ยนกับสมาชิกทีมของพวกคุณคนนั้นได้”

“เพื่อไม่ให้พวกเราต้องมีชื่ออยู่ในลำดับรั้งท้ายมากจนเกินไปในสนามล่าครั้งนี้ พวกเราจึงได้แต่ร่วมมือกับชาวอเมริกาชั่วคราว เพื่อมากำจัดทีมชาวจีนพวกคุณออกไปก่อน”

ชายสูงผอมอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังก็ตะโกนด้วยเสียงที่แหลมว่า “พิวรีน ไม่ต้องพูดอะไรไร้สาระกับพวกนี้เลย ชาวจีนก็เป็นชนเผ่าที่เห็นแก่ตัวอยู่แล้ว พวกเขาไม่คุ้มค่าที่จะให้พวกเราร่วมมือกับพวกเขาด้วยหรอก!”

เฉินโก๋ซ่งสีหน้าสงสัย “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ทีมชาวจีนทั้งหมดมีห้าคน ตอนนี้อยู่ที่นี่สี่คน มีแต่หลินหยุนคนเดียวที่ไม่อยู่

คนที่ชาวรัสเซียพูดถึง ก็ย่อมต้องเป็นหลินหยุนอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ว่า หลินหยุนไปเอาแก้วหินมากมายขนาดนั้นมาจากไหนกัน?

เจียงเจิ้งฉีที่ไม่ค่อยชอบหน้าหลินหยุนมาโดยตลอดอยู่แล้ว จึงรีบพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฮื่อ ฉันบอกแต่แรกแล้วว่า ปรมาจารย์บ้าบออะไรนั่น เขาคู่ควรจะมาเป็นผู้นำได้ยังไงกัน! พวกคุณก็ได้ยินแล้วนะ เขาถึงกับเอาแก้วหินมาแลกเปลี่ยนกับทีมชาวอเมริกาและอังกฤษพวกนั้น!”

“แก้วหิน นั่นเป็นสิ่งที่พวกเราตามล่ามาด้วยชีวิต เขาถึงกับเอาไปแลกเปลี่ยนกับคู่แข่งของพวกเราได้!”

ห่าวจ้านก็ตะโกนพูดว่า “ปรมาจารย์หลิน ทำอย่างนี้มันมากเกินไปจริงๆ”

“เขามีแก้วหินจำนวนมากมายขนาดนั้น ทำไมไม่พูดแต่แรก อาจไม่แน่คราวนี้พวกเราสามารถคว้าที่หนึ่งในสนามล่าเจ็ดเผ่าก็ได้นะ!”

“น่าเสียดายจริงๆเลย เขาถึงกับเอาไปแลกเปลี่ยนกับคู่ต่อสู้ของพวกเราไปแล้ว!”

แม้แต่เฉินโก๋ซ่งที่สุขุมเยือกเย็นมาตลอด คราวนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยหลินหยุนขึ้นมาบ้างแล้ว

มีแต่ยิ่งตงไหลเท่านั้น ที่ยังคงเชื่อมั่นในตัวหลินหยุนเป็นอย่างมาก

“ทุกคนอย่าได้หลงเชื่อคำพูดซี้ซั้วของพวกเขา คำพูดของพวกเขาไม่มีหลักฐานอะไรเลยอีกอย่างฉันเชื่อว่าต่อให้หลินหยุนเอาแก้วหินไปแลกกับคนอื่น ก็จะต้องมีเหตุผลของเขาอย่างแน่นอน” ยิ่งตงไหลช่วยพูดแก้ตัวให้กับหลินหยุน

เจียงเจิ้งฉีพูดเยาะเย้ยว่า “คุณกับเขาก็อยู่ด้วยกันมาก่อน คุณก็ต้องช่วยพูดเข้าข้างเขา ตอนนี้ฉันกลับยิ่งสงสัยว่า เจ้าเด็กนี่จะเป็นไส้ศึกที่ศัตรูจงใจส่งมาร่วมทีมกับพวกเรา แล้วคอยยุแยงให้พวกเราแตกแยกกับชาวรัสเซีย เพื่อที่พวกคนอเมริกัน จะได้จู่โจมทีละคนได้สะดวกยิ่งขึ้น”

ยิ่งตงไหลพูดด้วยความโกรธว่า “เจียงเจิ้งฉี คุณอาศัยชื่อเสียงของเจียงร่อโจ๋ แล้วข่มเหงคนอื่นมาโดยตลอด ฉันทนคุณมานานแล้ว ถ้าคุณยังจะกล้าใส่ร้ายหลินหยุนอีกละก็ งั้นมาสู้กับฉันสักครั้งก่อนแล้วกัน!”

เมื่อเห็นวิกฤตที่ยังไม่สามารถแก้ไขได้เลย คนของตัวเองก็ยังสู้รบกันเองอีกด้วย เฉินโก๋ซ่งจึงตะคอกเสียงดังว่า “พอแล้ว ทุกคนหยุดพูดได้แล้ว!”

“พวกเราไม่ควรฟังคำพูดของคนอื่นเพียงฝ่ายเดียว หลินหยุนทางนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่เราจำเป็นต้องรอถามต่อหน้าให้แน่ชัดก่อน!”

“ตอนนี้ สิ่งที่ต้องเร่งทำที่สุดก็คือ จะต้องฝ่าวงล้อมของพวกเขาออกไปให้ได้! จากนั้นก็รีบติดต่อหลินหยุนให้เร็วที่สุด แล้วค่อยถามรายละเอียดสถานการณ์ให้แน่ชัด”

เฉินโก๋ซ่งขณะเผชิญปัญหาตรงหน้าแต่ยังคงควบคุมสติได้ดี เลือกตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด

ห่าวจ้านกำหมัดไว้แน่น จนข้อนิ้วเกิดเสียงดังกรอบแกรบ “ผู้ช่วยเฉินพูดถูกต้องแล้ว พวกเรารีบฝ่าวงล้อมออกไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน ฉันก็อยากจะประลองกับพวกตัวประหลาดชาวรัสเซียมานานแล้ว เมื่อก่อนเกรงว่าจะกระทบความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ จึงทำอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้ได้สมใจอยากสักที”

“มาเลยสิ!” พิวรีนโค้งตัวลงเล็กน้อยตั้งท่ารับศึก

“แฮๆ เจ้าเด็กเวรชาวจีนทั้งหลาย พวกแกยังคิดจะหนีไปไหนอีกเหรอ?” เสียงผู้หญิงที่แหลมแสบแก้วหูพูดเยาะเย้ยดังกังวานอยู่รอบๆอากาศ

เคลลี่ หมอผีฝรั่งที่เป็นหัวหน้าทีมฝรั่งเศสในชุดผ้าคลุมสีดำทั้งตัว เดินเข้ามาจากที่ไม่ห่างไกลนัก ข้างหลังของเธอยังมีชายหนุ่มรูปหล่ออีกสองคนเดินตามหลังมาด้วย

ติดตามมาด้วย ทิศทางอีกด้านหนึ่ง อาร์เธอร์ก็ได้พาอัศวินโต๊ะกลมหลายคน เดินเข้ามาด้วยกัน

“คุณฝันไปแล้ว!”

ยิ่งตงไหลที่ไม่ค่อยชอบหน้าเจียงเจิ้งฉีอยู่ก่อนแล้ว เมื่อได้ยินเจียงเจิ้งฉีพูดดูถูกเขา ก็ย่อมไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน “ที่ฉันพูดหมายถึงหลินหยุนต่างหาก! เผื่อไม่แน่ว่าเขามีทางที่จะฝ่าวงล้อมออกไปได้นะ?”

เจียงเจิ้งฉีสีหน้าตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเย้นหยัน “นี่เป็นเรื่องน่าขำที่สุดในโลกเลย! มาถึงเวลานี้แล้ว คุณยังจะฝันว่าหลินหยุนตัวซวยนั่นจะมาช่วยคุณอีกเหรอ?”

“ยิ่งตงไหล ฉันว่าคุณคงถูกยาพิษของเจ้าเด็กนั่นแล้วล่ะ ไม่สามารถเยียวยาได้อีกแล้ว!”

“อย่าว่าแต่เขาที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสภาพพวกเราตอนนี้เป็นยังไง ต่อให้เขาอยู่ในเหตุการณ์ตอนนี้ ลำพังเขาเพียงคนเดียว จะสามารถแก้ไขอะไรได้!”

“เพียงแค่ความสามารถอันน้อยนิดของเขานั่น เอามาใช้หลอกลวงคนธรรมดาทั่วไปในประเทศจีนก็พอได้บ้าง ถ้าจะสู้กันจริงๆแล้วละก็ ฉันสามารถใช้มือบีบเขาให้ตายได้อย่างง่ายดายเลย!”

“คุณก็ลองบีบให้ฉันดูหน่อยสิ!”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่เยือกเย็นดังแว่วขึ้นมากลางอากาศ เสียงที่เยือกเย็นห่างเหินราวกับไร้ความรู้สึก

ยิ่งตงไหลดีใจมาก “ใช่หลินหยุน เขามาได้เร็วจริงๆ!”

ในระหว่างที่แต่ละประเทศทยอยกันปรากฏตัวขึ้นเมื่อครู่นั้น ยิ่งตงไหลก็แอบทำลายยันต์สื่อสารที่หลินหยุนทิ้งไว้ให้

พอดีหลินหยุนอยู่ที่ที่ไม่ห่างไกลนัก จึงได้รีบตามมาอย่างสุดฤทธิ์

สมาชิกของแต่ละประเทศ สายตาทั้งหมดต่างก็จดจ้องไปยังหลินหยุนที่กำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆในที่ห่างไปไม่ไกลนัก

ชาร์ลีผู้นำทีมอเมริกา สีหน้าแปลกประหลาด

อาร์เธอร์สีหน้าเยือกเย็น แต่ว่าสายตาส่องประกายวาววับเป็นระยะๆ

พิวรีนชาวรัสเซียขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าหลินหยุนอายุน้อยขนาดนี้ ก็อดไม่ได้ที่แสดงสีหน้าดูถูกออกมา

“ปล่อยให้เขาเข้ามา”

“ยังไงเพื่อนสมาชิกทีมของเขาก็อยู่ที่นี่กันหมดแล้ว เขาหนีไม่รอดหรอก” ชาร์ลีสั่งการ