ชาร์ลีและฮอลล์ถึงกับทุบหม้อทุบไห เอาทรัพย์สมบัติทั้งตัวออกมาให้หลินหยุนจนหมด แล้วแลกแก้วหินสัตว์ประหลาดมาจากหลินหยุนมาได้ 50 เม็ด
หลินหยุนมองดูหินทิพย์ที่กองเป็นภูเขา และยังมีโลหะที่หาได้ยากสำหรับใช้ผลิตของวิเศษด้วย จิตใจที่สงบนิ่งของหลินหยุนก็อดไม่ได้ที่เกิดความตื่นเต้นขึ้นมาบ้างแล้ว
“คิดไม่ถึงเลยว่า ในตัวของคนอเมริกา ถึงกับมีสินค้ามากมายได้ขนาดนี้”
“ชุดเกราะพวกนั้นถึงแม้จะดูเหมือนกระดองเต่าตัวหนึ่ง ไม่มีประโยชน์อะไร แต่ว่าก็ยังสามารถพกพาสิ่งของมาได้มากทีเดียว ถ้าหากเป็นพวกสมาชิกทีมอื่นๆละก็ คงไม่สามารถที่จะพกพาหินทิพย์มากมายขนาดนี้ได้เลย”
ส่วนชาร์ลีและฮอลล์มองดูหินทิพย์ตรงหน้าหลินหยุนที่เคยเป็นของตัวเองมาก่อน แล้วรู้สึกเจ็บใจจนตัวสั่นไปหมด
“ไอ้บ้าอาร์เธอร์ที่สมควรตาย ความเป็นอัศวินของพวกแกไปไหนกันหมด? เกียรติยศชื่อเสียงของอัศวินโต๊ะกลมของพวกแกหายไปไหนหมด? เป็นไปได้ยังไงที่พวกแกไปตกลงทำการค้ากับเจ้าปีศาจตัวนี้ได้?"
“หินทิพย์ของฉัน เหล็กทรายทองม่วงของฉัน!”
เพื่ออยากจะได้เป็นที่หนึ่งของการแข่งขันครั้งนี้แล้ว ชาร์ลีและฮอลล์ทั้งสองคนก็ถูกหลินหยุนปอกลอกจนหมดตัว แทบจะถอดกางเกงของทั้งสองคนไปด้วย
อีกทั้ง ในขณะที่หลินหยุนแลกเปลี่ยนกับพวกเขานั้น ก็ยังจงใจที่จะขึ้นราคาอีกด้วย
ใช้แก้วหินหนึ่งเม็ดแลกกับหินทิพย์ 3 เม็ดมาจากพวกเขา
พวกเขาไม่แลกก็ไม่ได้ เพราะว่าอาร์เธอร์ได้แลกไปแล้ว ชาวอเมริกาต้องการรักษาแชมป์ที่หนึ่งไว้ ก็จำเป็นจะต้องแลกกับหลินหยุนด้วย
โดยเฉพาะหลินหยุนเป็นตัวแทนของทีมฝ่ายชาวจีน ถ้าให้หลินหยุนเอาแก้วหินสัตว์ประหลาดมากมายขนาดนั้นกลับไปได้ละก็ ลำดับที่ของชาวจีนก็จะต้องเลื่อนสูงขึ้น มิหนำซ้ำยังอยู่เหนือชาวอเมริกาอีกด้วย นี่เป็นสิ่งที่ชาร์ลีทั้งสองคนไม่อยากเห็นที่สุด
ดังนั้น ชาร์ลีทั้งสองคนต่อให้ต้องยอมทุบหม้อทุบไหของตัวเอง ก็จะต้องแลกกับแก้วหินจากตัวของหลินหยุนออกมาให้หมด เช่นนี้แล้วลำดับที่ของชาวจีนก็ยังคงรั้งท้ายเช่นเดิมต่อไป
“เอาเถอะ ขอเพียงแค่สามารถกดให้ชาวจีนตกต่ำลงได้ มันก็คุ้มค่าแล้ว!”
หลินหยุนก็เก็บหินทิพย์ที่อยู่ตรงหน้าเข้าไปไว้ในแหวนเก็บของ สายตาส่องประกายรอยยิ้มที่กระเซ้า “ยินดีที่ได้ร่วมมือกัน!”
ชาร์ลีและฮอลล์ก็ส่งรอยยิ้มที่ราวกับได้ทำแผนชั่วร้ายสำเร็จ “ยินดีที่ได้ร่วมมือกัน!”
สำหรับธุรกิจการค้าครั้งนี้ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ และเป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง
หลังจากที่หลินหยุนจากไปแล้ว ชาร์ลีพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงว่า “ฮอลล์ รีบแจ้งทุกคนให้ไปเตรียมล้อมโจมตีสมาชิกทีมชาวจีน พวกเราจะต้องแย่งชิงแก้วหินในตัวของเขากลับคืนมาให้หมด”
“หลังจากจัดการสมาชิกชาวจีนแล้ว จากนั้นพวกเราทุกคนก็จะร่วมมือกันจัดการกับเจ้าเด็กนั่น ให้เขาคายหินทิพย์และเหล็กทรายทองม่วงของพวกเราออกมาให้หมด”
“ครับ หัวหน้า!”
หลินหยุนรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว เพื่อค้นหาเป้าหมายรายต่อไป พลางแบ่งกระแสจิตส่วนหนึ่งเพ่งเข้าไปในแหวนเก็บของ
เมื่อเห็นเหล็กทรายทองม่วงสายสีม่วงขวดนั้นแล้ว ในใจหลินหยุนก็รู้สึกดีใจมาก
นี่ไม่ใช่เหล็กทรายทองม่วงอะไรเลย แต่นั่นคือคริสตัลออโรราของอาร์กติก ใช้สำหรับเป็นวัตถุดิบสำคัญในการผลิตของวิเศษระดับชั้นฟ้า แม้แต่ในโลกหมู่ดาวนับล้านทั่วทั้งจักรวาลนั้น ก็ยังหาได้ยากมาก
คริสตัลออโรราของอาร์กติก ก็แค่มีเกรดต่ำกว่าปรามสีม่วงหงเหมินอยู่ระดับเดียวเท่านั้น เป็นพวกวัตถุดิบในระดับพรสวรรค์ บนโลกใบนี้ ถ้าใช้ไปเพียงนิดเดียว ก็จะหายไปโดยจะไม่สามารถเกิดขึ้นมาใหม่ได้อีก
หลินหยุนก็ได้พบหัวหน้าทีมฝรั่งเศส เป็นแม่มดสาวที่ห่อหุ้มร่างกายด้วยเสื้อคลุมสีดำทั้งตัว
หลินหยุนก็ใช้วิธีเดียวกัน ได้หินทิพย์จำนวน 30 เม็ดมาจากแม่มดสาวนั้นด้วย
หลังจากนั้น ก็ค้นหาเป้าหมายต่อไป
แต่ว่า ตอนนี้สมาชิกทีมชาวจีนที่เหลืออีกหลายคนนั้น กลับถูกคนของชาติอื่นๆมาล้อมรอบเอาไว้ แล้วค่อยๆบีบให้เผชิญหน้ากัน
ห่าวจ้านมองไปยังเจียงเจิ้งฉีงและเฉินโก๋ซ่งที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนัก ตะโกนพูดว่า “อย่าเพิ่งเดินไปข้างหน้า ข้างหน้ามีชาวอเมริกาและอังกฤษหลายคนกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้”
เฉินโก๋ซ่งขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พวกเราทางนี้ก็มีคนของทีมฝรั่งเศสกับอินเดียกำลังเดินเข้ามาเหมือนกัน”
“เกิดเรื่องอะไรกันแน่ พวกเราถูกล้อมรอบไว้แล้วเหรอ?” ยิ่งตงไหลสีหน้ากังวลใจ
เฉินโก๋ซ่งสีหน้าเคร่งเครียด “น่าจะใช่”
“แล้วได้พบคนของรัสเซียบ้างหรือเปล่า?” ยิ่งตงไหลรีบถาม
“ไม่มี”
เจียงเจิ้งฉีพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉันกลับเห็นชาวรัสเซียคนหนึ่ง แต่ว่า คนนั้นพอเห็นฉันแล้ว ก็รีบหนีไปเลย ฉันเรียกเขาเขาก็ไม่ตอบ ดูเหมือนจงใจที่จะหลบหน้าฉัน”
ห่าวจ้านขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “หรือว่าคนของทีมรัสเซียกับอเมริกาพวกนั้นตกลงทำสัญญาอะไรสักอย่างเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...