อ่านสรุป บทที่ 759 ดาบในศิลาออกจากฝักแล้ว จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 759 ดาบในศิลาออกจากฝักแล้ว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ความมืดมิดกับความสว่าง ต่างก็อยู่ตรงกันข้ามกันมาตั้งแต่โบราณกาลแล้ว
หมอผีฝรั่งและผีดูดเลือด ต่างก็อยู่ในค่ายสภามืดด้วยกัน เทพเจ้าที่พวกเขาบูชานับถือ ก็คือ ท่านจอมมารซาตาน
ในเทพนิยายที่ร่ำลือกันทางโลกตะวันตกนั้น ซาตานได้ต่อสู้กับเทพแห่งสว่าง อีกทั้งยังสามารถเอาชนะได้ และยังมีผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์จงรักภักดีอีกจำนวนมากมายอีกด้วย
หมอผีฝรั่งและผีดูดเลือดพวกนี้ รังเกียจที่สุดก็คือเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์
ปฏิกิริยาตอบโต้ของเคลลี่และมาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดนั้น สามารถแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์นั้นได้
“ฝ่ากางเขน!”
“อัศวินเข้าชาร์จ!”
อัศวินโต๊ะกลมทั้งสอง จับเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาขึ้นมา ด้วยพลังที่แข็งแกร่งจากพรของพระเจ้า ทำให้พวกเขารู้สึกว่าตัวเองตอนนี้ก็คือเทพแห่งสงครามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดภายใต้ฟ้าดินแห่งนี้
พวกเขาเล็งไปยังหลินหยุน เริ่มบุกโจมตีอย่างสุดกำลัง
“ระวังนะ นั่นเป็นเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ หลีกเลี่ยงการปะทะกับพลังที่กล้าแกร่ง!” เฉินโก๋ซ่งพูดเตือนอยู่ข้างหลัง
หลินหยุนสีหน้าเรียบเฉย ไม่หลบไม่หลีกไปไหน ไม่ได้เห็นการจู่โจมของสองคนนี้อยู่ในสายตาเลย ก้าวขาออกไปข้างหน้า แล้วชกหมัดทุบออกไปหนึ่งที
“ท่าสยบเขา!”
เจียงเจิ้งฉีหัวเราะเยาะด้วยเสียงเย็นชาว่า “เจ้าเด็กนี่ ถึงกับใช้หมัดตัวเองไปปะทะกับเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์เชียว! ฮ่าๆ รนหาที่ตายชัดๆ!”
ชาวรัสเซียทั้งหลาย สายตาที่มองไปยังหลินหยุนนั้น ก็ค่อนข้างเหยียดหยามเล็กน้อย
“พิวรีน เจ้าเด็กน้อยชาวจีนคนนี้ประมาทเกินไปแล้ว เขาถึงกับใช้มือทั้งสองข้างไปท้าทายเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์!” อัศวินครึ่งคนครึ่งสัตว์ชาวรัสเซียคนหนึ่งหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม
พิวรีนพูดเสียงเข้มว่า “นิสัยเย่อหยิ่งอวดดีของชาวจีน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะแก้ได้สักที!”
แต่ว่า หลายคนที่เขาเคยเห็นการลงมือของหลินหยุนก่อนหน้านั้น กลับไม่มีท่าทีที่จะดูถูกหลินหยุนเลย
ได้แต่มองดูสถานการณ์ในสนามรบอย่างเงียบๆ สังเกตกระบวนท่าที่หลินหยุนใช้จู่โจม
โป้ง!
กำปั้นหมัดข้างเดียว สามารถรับดาบหนึ่งเล่มและหอกอีกหนึ่งเล่มไว้ได้
หลังจากนั้น ทั้งดาบและหอกต่างก็กระเด็นลอยออกไป
“ท่าแยกน้ำ!”
หลินหยุนยังไม่หยุดลงทันที ชกหมัดทุบออกไปอีกหนึ่งที
อัศวินโต๊ะกลมทั้งสองยังไม่ได้สติจากอาการช็อกเลย หมัดที่ทรงพลังมหาศาลของหลินหยุนนั้น ก็ทุบลงมาอีกครั้งหนึ่ง
โป้ง!
อัศวินโต๊ะกลมทั้งสอง ต่างก็ถูกทุบจนกระอักเลือดแล้วกระเด็นลอยออกไป ระหว่างนั้นยังสามารถได้ยินเสียงกระดูกที่แตกหักอีกด้วย
“เป็นไปได้ยังไง!”
คนที่ตะโกนเสียงดังตกใจออกมาคนแรกกลับเป็นเจียงเจิ้งฉี
“ทั้งสองคนนั้นเป็นถึงทายาทที่สืบทอดเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ของอัศวินโต๊ะกลมทั้งสิบสอง น่าจะเป็นอัศวินอัศวินโต๊ะกลมประจำรุ่นในปัจจุบัน พละกำลังสามารถเทียบเท่าปรมาจารย์โลกบู๊ระดับใหญ่เลยทีเดียว!”
“ทั้งสองคนร่วมมือกัน ถึงกับยังสู้หมัดทั้งสองของหลินหยุนไม่ได้เลย!”
เจียงเจิ้งฉีไม่อยากจะเชื่อเลย เขาทะนงตัวว่ามีพละกำลังที่ไม่ธรรมดา แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าอัศวินโต๊ะกลมทั้งสองแล้ว ก็ได้แต่จะหาทางหนีเอาตัวรอดอย่างเดียว ไม่เคยคิดกล้าที่จะต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามเลย
แต่ว่า หลินหยุนกลับทำได้ อีกทั้งยังง่ายดายเหมือนไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
“สุดยอด ยอดเยี่ยมที่สุดเลย!”
เฉินโก๋ซ่งสีหน้าดีใจ “ในที่สุดฉันก็เข้าใจความตั้งใจของประธานาธิบดีแล้ว ฉันก็ว่าแล้วเชียว ประธานาธิบดีจะต้องดูคนไม่ผิดอย่างแน่นอน”
ห่าวจ้านสีหน้าตกตะลึง “โอ้แม่เจ้าโว้ย หลินหยุนเก่งกาจจริงๆเลย ชกไปแค่สองหมัดก็สามารถเอาชนะอัศวินโต๊ะกลมทั้งสองได้แล้ว!”
“ฉันยังนึกว่าเจ้าเด็กนี่เป็นแค่ไม้ประดับ ดูดีแต่ใช้การไม่ได้เสียอีก! ที่ไหนได้คิดไม่ถึงว่า เขาถึงกับร้ายกาจขนาดนี้เชียว!”
ห่าวจ้านเป็นคนพูดไวทำไว คำพูดที่สรรเสริญพวกนี้ออกจากปากเขาแล้ว ไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีเลย กลับทำให้ทุกคนรู้สึกน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น
อาร์เธอร์ค่อนข้างเซอร์ไพรส์ “พละกำลังของเจ้าเด็กนี่ แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย!”
เคลลี่หัวเราะเยาะด้วยเสียงแหลมเล็กของเธอ “ฮ่าๆๆ ในที่สุดก็ได้เห็นสุภาพบุรุษจอมปลอมที่ชอบทำตัวเป็นผู้ดีพวกนี้ถูกคนกระทืบสักที กระทืบได้ดีเลย!”
อาร์เธอร์ทำตาเขม็งใส่เคลลี่ “ไอ้พวกขยะที่ใช้ชีวิตอยู่แต่ในความมืด พวกที่ไม่มีหน้าไปพบผู้คนอย่างนี้ ยังจะกล้ามาเยาะเย้ยอัศวินโต๊ะกลมของพวกเราอีกเหรอ!”
“แน่จริง พวกแกก็ลองลุยดูเองสิ!”
เคลลี่โกรธจัด “ลุยก็ลุยสิ แกนึกว่าฉันไม่กล้าเหรอไง!”
คนเผ่าสว่างระดับเทพนั้น ก็คือความแข็งแกร่งอันสูงสุดที่ยังคงอยู่ของคนเผ่าสว่างนั่นเอง
อาร์เธอร์ก็ถูกแรงสะท้อนกลับที่รุนแรงนั้น กระแทกจนกระเด็นลอยออกไป
แต่ว่า ถ้าสามารถสังหารหลินหยุนแล้วแก้แค้นให้กับอัศวินโต๊ะกลมทั้งสองนั้นได้ ต่อให้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว
แต่ว่า หลังจากที่อาร์เธอร์ ตั้งตัวยืนขึ้นมาได้แล้วค่อยๆหันกลับไปมองหลินหยุนนั้น ก็รู้สึกอึ้งไปทันที
“เขา ถึงกับยังมีชีวิตอยู่! นี่เป็นไปได้ยังไง!”
ความแข็งแกร่งของดาบในศิลา อาร์เธอร์ย่อมรู้อยู่แก่ใจดี ตอนนั้น เขาเคยใช้ดาบในศิลาสังหารนักบู๊ระดับแดนเทพชาวจีนที่แข็งแกร่งคนหนึ่งไปแล้ว
แต่ว่า ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าได้ฟาดลงตรงร่างของหลินหยุนที่ไม่ได้ป้องกันตัวอะไรเลย ส่วนหลินหยุนก็แค่ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง
“เจ้าหมอนี่ พละกำลังถึงขั้นระดับไหนกันแน่?” ในใจของอาร์เธอร์ อดไม่ได้ที่นึกสงสัยขึ้นมา
เคลลี่ก็รู้สึกเซอร์ไพรส์มาก “เทพแห่งสว่างที่สมควรตาย เขาถึงกับไม่เป็นอะไรเลย!”
“นี่เป็นไปได้ยังไง! นั่นเป็นถึงดาบในศิลาเชียวนะ! หรือว่าอาร์เธอร์ไอ้บัดซบนี่ เอาของปลอมมาหรือไง?”
ชาร์ลีชาวอเมริกาก็รู้สึกเซอร์ไพรส์เหมือนกัน “พลังอันยิ่งใหญ่ของดาบในศิลา สามารถที่จะผ่าทะลุเสื้อเกราะที่แข็งแกร่งที่สุดได้เลย นั่นก็หมายความว่า ร่างของเจ้าเด็กนี่ สามารถเทียบเท่ากับเสื้อเกราะที่แข็งแกร่งที่สุดได้เลย”
คนของรัสเซีย สีหน้าเต็มไปด้วยอาการช็อก
มนุษย์หมาป่าฮาร์ทก็ตะโกนร้องด้วยเสียงหวาดกลัวว่า “พิวรีน ฉันคงไม่ได้ตาฝาดไปนะ! เขาสามารถต้านทานดาบในศิลาของอาร์เธอร์ได้!”
“โอ้สวรรค์ เจ้าเด็กน้อยชาวจีนคนนี้ ทำให้ทุกคนช็อกได้จริงๆเลย!”
พิวรีนมองดูหลินหยุน พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “ดูไปแล้ว สมาชิกทีมชาวจีนที่ส่งมาคราวนี้ พิเศษมากจริงๆเลย!”
สีหน้าของเจียงเจิ้งฉี กลับแสดงสีหน้าท่าทางที่เหลือเชื่ออย่างกล้ำกลืนฝืนทน ความแข็งแกร่งของดาบในศิลา ถึงแม้ว่าเขายังไม่เคยประสบด้วยตัวเองก็ตาม แต่ว่าก็เคยได้ยินมาก่อนแล้ว
ต่อให้เป็นพี่ชายของเขาเจียงร่อโจ๋อยู่ที่นี่ ก็ยังไม่กล้าพูดว่าสามารถที่จะต้านทานการโจมตีอย่างสุดฤทธิ์ของดาบในศิลานี้ได้เลย
แต่ว่าภายใต้สถานการณ์ที่หลินหยุนแข็งขืนรับมือการโจมตีของดาบในศิลานั้น ก็ยังสามารถสังหารสมาชิกทีมอังกฤษสองคนได้สำเร็จอีกด้วย
พลังความสามารถเช่นนี้ ทั่วทั้งประเทศจีน ก็คงหาไม่ได้อีกแล้ว
ต่อให้เจียงเจิ้งฉีที่ไม่เคยยอมรับหลินหยุนมาโดยตลอดเลย ตอนนี้ก็ไม่กล้าสงสัยอะไรในพลังความสามารถของหลินหยุนอีกต่อไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...