หลินหยุนเดินมาข้างหน้าหลายก้าว ยืนอยู่กับที่แล้วเอามือทั้งสองไขว้หลัง พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ฉันขอพูดอีกครั้ง ใครข้ามเขตนี้มาตาย!”
น้ำเสียงที่ใสเย็น ราวกับคำพิพากษาวันสิ้นโลก ดังก้องกังวานอยู่ข้างหูของทุกคน
ตอนที่หลินหยุนพูดคำพูดนี้ครั้งแรก ไม่มีใครเชื่อเลย มิหนำซ้ำทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเขาว่าขี้โม้คุยโวอีกด้วย
แต่ว่า ตอนนี้หลินหยุนได้ทำตามคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้แล้ว ใครข้ามเขตนี้มาตาย
อัศวินโต๊ะกลมทั้งสองเมื่อครู่นั้นก็เป็นตัวอย่างให้เห็นแล้ว
“เขายอมที่จะแข็งขืนรับพลังโจมตีของดาบในศิลา ก็จะต้องฆ่าอัศวินโต๊ะกลมทั้งสองนั้นให้ได้ เจ้าเด็กนี่เสียสติไปแล้ว!” ผีดูดเลือดร้องด้วยสีหน้าแตกตื่นตกใจ
ชาร์ลีแอบกวาดสายตาไปยังผู้คนทั้งหลาย ถึงแม้ว่าพวกเขาได้เปรียบจากการที่มีจำนวนคนมากกว่าก็จริง แต่ว่า สภาวะที่ฮึกเหิมกลับถูกหลินหยุนลดทอนลงไปแล้ว
“จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่เช่นนั้นขวัญกำลังใจจะล่มสลายไปหมด!” ชาร์ลีแอบคิดในใจ
ทันใดนั้นชาร์ลีก็ตะโกนพูดเสียงดังขึ้นว่า “ท่านทั้งหลาย พลังความสามารถเจ้าเด็กนี่ไม่เลวเลย พวกเราอย่าได้ประมาทเขาเชียวนะ!”
“ขอให้ทุกคนฟังคำสั่งของฉัน บุกเข้าไปด้วยกัน อย่าให้เขามีโอกาสจัดการพวกเราทีละคนได้!”
มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดผีดูดเลือดพูดเย้ยหยันว่า “พูดได้น่าฟังจริง ตอนที่ชาวอังกฤษเข้าไปสู้ตายเมื่อกี้ คนอเมริกันพวกแกทำไมไม่บุกขึ้นไปล่ะ?”
“พวกคุณก็มีแต่รอให้พวกเราบุกขึ้นไปสู้ตายก่อน หลังจากนั้นพวกคุณก็รอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทีหลัง นอกเสียจากว่าพวกคุณลุยไปก่อน ไม่เช่นนั้นฉันก็ยืนยันจะไม่ลุยขึ้นไปก่อนแน่นอน” มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดเอามือทั้งสองกอดอกไว้ สีหน้าท่าทางเฉยเมย
ชาร์ลีสีหน้าเย็นชา ทำตาถลนใส่มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ด เมื่อพบว่ามาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดไม่สนใจเขาเลย จึงได้หันหน้าไปยังเคลลี่หัวหน้าทีมฝรั่งเศส
“หัวหน้าเคลลี่ คุณช่วยควบคุมลูกน้องคุณให้ดีด้วยนะ!”
เคลลี่พูดด้วยเสียงหัวเราะเบาๆว่า “ชาร์ลีที่รัก มาร์ควิสเอ็ดเวิร์ดค้างคาวขี้เหร่ที่น่ารังเกียจนี้ ฉันไม่เคยที่จะควบคุมได้เลย ถ้าคุณสามารถช่วยฉันสั่งสอนเขาแล้วละก็ ฉันจะขอบคุณคุณมากเลย!”
สีหน้าชาร์ลีแลดูน่าเกลียดมาก ท่าทางของเคลลี่เห็นได้ชัดว่ากำลังปัดให้พ้นตัวไป
ชาร์ลีก็มองไปยังชาวญี่ปุ่นและชาวอินเดีย แล้วพูดว่า “หัวหน้าโมเช่ หัวหน้าซาโต้ พวกคุณก็จะปฏิเสธข้อเสนอของฉันด้วยเหรอ?”
ชาร์ลีสีหน้าบึ้งตึง สายตาแฝงไปด้วยการข่มขู่
แต่ว่า โมเช่ชาวอินเดียและซาโต้ชาวญี่ปุ่น ก็ไม่ใช่คนโง่ พวกเขาก็ไม่อยากเป็นตัวกันกระสุนให้กับชาวอเมริกาเหมือนกัน
โมเช่เอามือทั้งสองวางบนหน้าอก โค้งคำนับด้วยท่าทางที่แปลกประหลาด แล้วพูดว่า “คุณชาร์ลีครับ เราชาวอินเดียยอมที่จะรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับชาวอเมริกา อย่างน้อย พวกเราก็เป็นพันธมิตรที่สนิทที่สุด”
“ถ้าพวกคุณเริ่มลงมือบุกไปก่อน แล้วพวกเราก็จะตามหลังไปทันที”
ความหมายของคำพูดนี้ก็คือ ถ้าพวกคุณชาวอเมริกันบุกเข้าไปก่อน งั้นพวกเราก็จะบุกตามหลังไปด้วย แน่นอนที่ว่า ถ้าพวกคุณชาวอเมริกาไม่บุกก่อน แล้วจะให้พวกเราชาวอินเดียเป็นตัวกันกระสุนให้ ขอโทษด้วย ท่านก็อย่าฝันไปแล้ว
ชาร์ลีสีหน้าบึ้งตึงยิ่งขึ้น สุดท้ายมองไปยังซาโต้ชาวญี่ปุ่น ชาวญี่ปุ่นก็เป็นสุนัขรับใช้ของชาวอเมริกามาโดยตลอดอยู่แล้ว ชาร์ลีรู้สึกว่า น่าจะเริ่มฝ่าด่านปราการของชาวญี่ปุ่นก่อน
แต่ว่า ยังไม่ทันรอให้ชาลีพูดเลย ซาโต้ก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “คุณชาร์ลีครับ พวกเราก็เหมือนกับชาวอินเดียเช่นกัน คือจะบุกตามไปทีหลังทันที!”
“พวกแก........พวกบัดซบทั้งนั้น!” ชาร์ลีด่าทอด้วยความโกรธ
ทางฝั่งชาวจีนทางนี้ เมื่อห่าวจ้านเห็นความแตกแยกภายในพันธมิตรร่วมของแต่ละประเทศแล้ว จึงหัวเราะเยาะเสียงดังว่า “ชาร์ลี คุณอย่าคิดว่าทุกคนเป็นไอ้งั่งไปหมดสิ ไม่มีใครเขาหลงกลคุณหรอก ถ้าแน่จริงละก็ มาสู้กันซึ่งหน้ากับฉันสักสามร้อยกระบวนท่าสิ!”
ฮอลล์เดินมาข้างตัวชาร์ลี แล้วพูดกระซิบว่า “สงสัยพวกเราจำเป็นจะต้องนำหน้าไปก่อนแล้ว ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่ยอมลงมือแน่”
ชาร์ลีเเอบกำหมัดไว้แน่น ได้แต่ตะโกนพูดกับพวกสมาชิกชาติอื่นอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ได้ พวกเราจะลงมือลุยก่อน พวกคุณก็รีบตามหลังมาก็แล้วกัน!”
“ถ้าหากให้ฉันรู้ว่าพวกคุณใครไม่ยอมลงมืออย่างจริงจังละก็ หลังจากที่ออกจากที่นี่ไปแล้ว ฉันจะไปรายงานท่านประธานาธิบดีที่รัฐสภา!”
เคลลี่หัวเราะเยาะว่า “วางใจเถอะ ขอเพียงแค่คนของคุณลงมือลุยก่อน พวกเราจะต้องบุกเข้าไปอย่างสุดฤทธิ์แน่นอนเลย”
ชาลีทำเสียงฮื่อใส่อย่างไม่พอใจ เขามีความคิดจริงๆที่ว่า จะรอให้หลินหยุนใช้กำลังปราบคนชาติอื่นจนหมดแรงก่อน และหลังจากที่บาดเจ็บกันทั้งสองฝ่ายแล้ว เขาถึงจะไปตามเก็บทีหลัง
แต่สมาชิกทีมชาติอื่นก็ไม่ใช่คนโง่ จะให้ชาร์ลีสมหวังอย่างนี้ได้ยังไงกัน?
แต่ว่า ถึงอย่างไรก็ตาม ชาร์ลีก็ไม่เคยละทิ้งในการโจมตีชาวจีน รวมทั้งหลินหยุนด้วย
ลำพังแค่หินทิพย์ในตัวของหลินหยุนนั้น ชาร์ลีก็ไม่อาจที่จะปล่อยให้หลินหยุนออกไปจากที่นี้อย่างปลอดภัยได้แล้ว
“ไอ้เด็กเวร ไปตายซะ!”
ชาร์ลีก็ใส่เสื้อเกราะห่อหุ้มทั้งตัว ปากกระบอกปืนที่มืดมิดเล็งตรงไปยังหลินหยุน
ฮอลล์ก็เล็งปากกระบอกปืนไปยังหลินหยุนเช่นกัน
“ตับตับตับตับ......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...