จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 761

แสงสีแดงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ลากเป็นหางยาว ราวกับดาวตก

ร่างกายของหลินหยุน จู่ๆก็หายตัวไปจากที่เดิม

บนอากาศ จู่ๆแสงสีแดงก็หยุดลง ปรากฏว่าหลินหยุนได้ดาบเฮ่าเทียนมาครอบครอง

ดาบเฮ่าเทียนค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น จนกลายเป็นดาบยักษ์

จู่ๆก็มีคนร่างยักษ์ปรากฏตัวบนท้องฟ้า ดูหน้าตาแล้วคลายๆกับหลินหยุนเลย

ไม่รู้ว่าคนร่างยักษ์นั้นใหญ่โตเท่าไหร่ แต่คนทั่วไปที่อยู่ด้านหน้าเขา ราวกับเป็นมดตัวเล็กๆ

แต่คนร่างยักษ์นั้นเหมือนภาพลวงตา ดาบยักษ์อย่างดาบเฮ่าเทียนนั้นถือด้วยมือข้างหนึ่งของเขา

ระเบิดมิสไซล์ของชาร์ลี ดาบในศิลาของอาร์เธอร์ มนต์ดำของเคลลี่ การโจมตีของซาโต้และโมเช่ และการโจมตีของชนเผ่าต่างๆ ล้วนโจมตีไปที่คนร่างยักษ์นั้น

ทันทีที่เห็นคนร่างยักษ์ ทุกคนในชนเผ่าต่างตกใจมากๆ แต่ตอนนี้เหมือนลูกธนูที่อยู่บนคันศรแล้ว ไม่ปล่อยไม่ได้

ชาร์ลีตะโกนทันที:"มันตบตาพวกเราเฉยๆ ทุกคนอย่าไปกลัวมัน"

คนร่างยักษ์เอ่ยปากพูดทันที และเสียงที่กึกก้องก็ดังขึ้น ราวกับเสียงนั้นมาจากสวรรค์

"เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์!"

เขาถือดาบด้วยมือเดียว และโจมตีใส่ทุกคน

ตู๊ม!

จู่ๆก็มีกำแพงอยู่ระหว่างฟ้าดิน ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดของทุกคนเอาไว้

พลังของทุกคนและระเบิดมิสไซล์ที่ยิงออกมาของลูกทีมสหรัฐอเมริกา ก็โดนปัดออกไปทั้งหมด

ชาร์ลีตกใจมากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาตะโกนด้วยความหวาดกลัว:"เป็นไปได้ยังไง!"

"นี่มันเป็นพลังอะไรกันแน่!มันสามารถป้องกันการโจมตีทั้งหมดของทุกคนได้ยังไง!"

ดวงตาของเคลลี่ที่อยู่นอกเสื้อคลุมสีดำ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ถึงแม้จะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอ แต่ก็สามารถเดาออกว่าตอนนี้สีหน้าของเธอต้องมีอาการหวาดกลัวอย่างแน่นอน

"ให้ตายสิ นี่คือพลังที่มนุษย์สามารถมีได้ด้วยเหรอ? มันเทียบได้กับพลังของเทพอสูรผู้ยิ่งใหญ่ได้เลย!"

อาร์เธอร์จับดาบในศิลาไว้อย่างแน่น และลุกขึ้นจากพื้นด้วยความยากลำบาก เขามีสีหน้าที่เคร่งขรึมและมองดูคนร่างยักษ์ที่ค่อยๆหายไปจากกลางอากาศ

"นี่คือพลังที่แท้จริงของนักบู๊ชาวจีนเหรอ? ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาสามารถขัดขวางการโจมตีของสรวงเทพสว่างสว่างได้"

เมื่อศตวรรษที่แล้ว จ้าวแห่งความสว่างรุ่นที่หกของสรวงเทพสว่างสว่าง นำทัพออกไปทำสงคราม เพื่อพยายามให้คนทั่วโลกอยู่ภายใต้การปกครองของเทพแห่งสว่าง

มันเป็นสงครามของคนธรรมดา และเป็นสงครามของผู้ฝึกบู๊ด้วย

อย่างไรก็ตาม พวกเขาพ่ายแพ้สงครามในตะวันออก แม้แต่จ้าวแห่งความสว่างของรุ่นนั้น กลับไปไม่นานก็เสียชีวิต

ทำให้ทุกคนในสรวงเทพสว่างสว่าง ไม่พูดเกี่ยวกับสงครามครั้งนี้เลย

และก็มีคำสั่งลงมา ห้ามทุกคนเอ่ยถึงเรื่องนี้ด้วย

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ทุกคนจะไม่รู้ความจริง แต่ก็สามารถเดาออกจากการที่สรวงเทพสว่างสว่างไม่กล้าออกไปทำสงครามและไม่ยอมปราบปราม Dark Council อีก

ศึกครั้งนั้น ทำให้สรวงเทพสว่างสว่างบาดเจ็บล้มตายไปจำนวนมาก

แน่นอน ศึกครั้งนั้น ก็ทำให้ชาวจีนในโลกบู๊บาดเจ็บล้มตายไปจำนวนมากเหมือนกัน

ทำให้ทั้งสองฝั่งบรรลุข้อตกลงกัน ตะวันออกก็คือตะวันออก ตะวันตกก็คือตะวันตก ห้ามมายุ่งกัน

ฮาร์ทของรัสเซียตะโกนด้วยความหวาดกลัว:"คุณพิวรีน พลังของเด็กคนนั้น ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!"

"แม้แต่คุณเข้าสู่การแปรสภาพ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน!"

คนรัสเซียที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชนเผ่าแห่งนักรบ พิวรีนที่ไม่เคยนับถือคู่ต่อสู้คนไหนมาก่อน กลับพยักหน้าและพูด:"ใช่ ฉันสู้เข้าไม่ได้"

หลังจากคนร่างยักษ์หายไปแล้ว หลินหยุนก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

ยังคงเป็นท่าทางที่ไม่แยแส ราวกับว่าเขาเป็นเทพเทวดา

"ยังมีใครอยากจะสู้อีกไหม"

เสียงของหลินหยุนค่อยๆดังขึ้น

ใบหน้าขาวๆของชาร์ลี แสดงความไม่พอใจออกมา พลังของหลินหยุนอยู่เหนือความคาดหมายของเขามากๆ

แต่เขาไม่อยากยอมแพ้ เพราะหินทิพย์ของเขา ยังอยู่ในมือของหลินหยุนเลย

และต้องใช้โอกาสที่ทุกชนเผ่ารวมกันนี้กำจัดหลินหยุนให้ได้ ถึงแม้จะฆ่าหลินหยุนไม่ได้ แต่ก็สามารถไล่เขาออกจากสนามล่าเจ็ดเผ่า

ไม่งั้นด้วยพลังของหลินหยุน ในช่วงเวลาที่เหลือ ใครจะไปรู้ว่าเขาฆ่าและได้แก้วหินสัตว์ประหลาดเท่าไหร่!

เมื่อหลินหยุนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็พูดเบาๆ:"สายเลือดผสมของสัตว์และปีศาจ เมื่ออยู่ในกลุ่มเผ่าปีศาจ พวกคุณก็เป็นได้แค่แรงงานชั้นต่ำเท่านั้น"

ฮาร์ทโกรธมากๆและพูด:"พูดจาไร้สาระ คุณกล้าดูถูกฉัน ฉันจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ!"

"โจมตี!"อาร์เธอร์ตะโกนทันที ดาบในศิลาก็แทงลงไปที่พื้นทันที

ตู๊ม!

มีแสงสีขาวอันใหญ่ปรากฏ และพุ่งขึ้นบนท้องฟ้า เมื่อเทียบกับท้องฟ้าที่สีคราม มันเด่นชัดมากๆ

"ฝ่ากางเขนศักดิ์สิทธิ์!"

อาร์เธอร์ใช้สองมือดึงดาบในศิลาออกมาทันที บนดาบเต็มไปด้วยพลังมหาศาล ทำให้อาร์เธอร์เกือบจะจับดาบไม่ไหว

สองมือของเขาสั่นไหว และพุ่งเข้าไปหาหลินหยุน และโจมตีด้วยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

เคลลี่ก็ไม่รอช้า หลังจากสะสมพลังของมนต์ดำในเวลาอันสั่น ก็ตะโกนทันที:"หอกกระชากวิญญาณ!"

ซาโต้ตะโกนทันที:"ลมสังหาร!"

เงาร่างของเขา หายไปอีกครั้ง

ทุกคนในชนเผ่าต่างๆ ได้ใช้พลังที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองแล้ว

ในเวลานี้ บนโลกที่แตกสลายแห่งนี้ เต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งต่างๆมากมาย

เฉินโก๋ซ่งและคนอื่นๆต่างมีสีหน้าที่เคร่งขรึม

"ห่าวจ้าน เตรียมตัวใช้วิชานั้น!"

ห่าวจ้านตกใจมากๆและพูด:"อ๊าก ตอนนี้ต้องสู้ตายใช่ไหม? แต่พลังของคนเหล่านี้ก็แข็งแกร่งจริงๆ!"

"ได้เลย งั้นก็ให้ฉันลองดูว่าพลังของพวกตะวันตกแข็งแกร่งกว่า หรือว่าพลังของนักบู๊ตะวันออกจะแข็งแกร่งกว่ากัน!"

"วิชาการสังเวยเลือด!"

ร่างกายของห่าวจ้านมีแสงสีแดงปรากฏขึ้น ดวงตาของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเลือด

แต่ในขณะที่เขากำลังจะเตรียมตัวใช้พลังนั้น มีมือข้างหนึ่งกดบนหัวของเขา

"วิชาการสังเวยเลือดอย่างนี้ ถ้าดีที่สุดก็คือห้ามใช้มัน"หลินหยุนพูดอย่างช้าๆ