แสงสีแดงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ลากเป็นหางยาว ราวกับดาวตก
ร่างกายของหลินหยุน จู่ๆก็หายตัวไปจากที่เดิม
บนอากาศ จู่ๆแสงสีแดงก็หยุดลง ปรากฏว่าหลินหยุนได้ดาบเฮ่าเทียนมาครอบครอง
ดาบเฮ่าเทียนค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น จนกลายเป็นดาบยักษ์
จู่ๆก็มีคนร่างยักษ์ปรากฏตัวบนท้องฟ้า ดูหน้าตาแล้วคลายๆกับหลินหยุนเลย
ไม่รู้ว่าคนร่างยักษ์นั้นใหญ่โตเท่าไหร่ แต่คนทั่วไปที่อยู่ด้านหน้าเขา ราวกับเป็นมดตัวเล็กๆ
แต่คนร่างยักษ์นั้นเหมือนภาพลวงตา ดาบยักษ์อย่างดาบเฮ่าเทียนนั้นถือด้วยมือข้างหนึ่งของเขา
ระเบิดมิสไซล์ของชาร์ลี ดาบในศิลาของอาร์เธอร์ มนต์ดำของเคลลี่ การโจมตีของซาโต้และโมเช่ และการโจมตีของชนเผ่าต่างๆ ล้วนโจมตีไปที่คนร่างยักษ์นั้น
ทันทีที่เห็นคนร่างยักษ์ ทุกคนในชนเผ่าต่างตกใจมากๆ แต่ตอนนี้เหมือนลูกธนูที่อยู่บนคันศรแล้ว ไม่ปล่อยไม่ได้
ชาร์ลีตะโกนทันที:"มันตบตาพวกเราเฉยๆ ทุกคนอย่าไปกลัวมัน"
คนร่างยักษ์เอ่ยปากพูดทันที และเสียงที่กึกก้องก็ดังขึ้น ราวกับเสียงนั้นมาจากสวรรค์
"เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์!"
เขาถือดาบด้วยมือเดียว และโจมตีใส่ทุกคน
ตู๊ม!
จู่ๆก็มีกำแพงอยู่ระหว่างฟ้าดิน ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดของทุกคนเอาไว้
พลังของทุกคนและระเบิดมิสไซล์ที่ยิงออกมาของลูกทีมสหรัฐอเมริกา ก็โดนปัดออกไปทั้งหมด
ชาร์ลีตกใจมากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาตะโกนด้วยความหวาดกลัว:"เป็นไปได้ยังไง!"
"นี่มันเป็นพลังอะไรกันแน่!มันสามารถป้องกันการโจมตีทั้งหมดของทุกคนได้ยังไง!"
ดวงตาของเคลลี่ที่อยู่นอกเสื้อคลุมสีดำ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ถึงแม้จะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอ แต่ก็สามารถเดาออกว่าตอนนี้สีหน้าของเธอต้องมีอาการหวาดกลัวอย่างแน่นอน
"ให้ตายสิ นี่คือพลังที่มนุษย์สามารถมีได้ด้วยเหรอ? มันเทียบได้กับพลังของเทพอสูรผู้ยิ่งใหญ่ได้เลย!"
อาร์เธอร์จับดาบในศิลาไว้อย่างแน่น และลุกขึ้นจากพื้นด้วยความยากลำบาก เขามีสีหน้าที่เคร่งขรึมและมองดูคนร่างยักษ์ที่ค่อยๆหายไปจากกลางอากาศ
"นี่คือพลังที่แท้จริงของนักบู๊ชาวจีนเหรอ? ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาสามารถขัดขวางการโจมตีของสรวงเทพสว่างสว่างได้"
เมื่อศตวรรษที่แล้ว จ้าวแห่งความสว่างรุ่นที่หกของสรวงเทพสว่างสว่าง นำทัพออกไปทำสงคราม เพื่อพยายามให้คนทั่วโลกอยู่ภายใต้การปกครองของเทพแห่งสว่าง
มันเป็นสงครามของคนธรรมดา และเป็นสงครามของผู้ฝึกบู๊ด้วย
อย่างไรก็ตาม พวกเขาพ่ายแพ้สงครามในตะวันออก แม้แต่จ้าวแห่งความสว่างของรุ่นนั้น กลับไปไม่นานก็เสียชีวิต
ทำให้ทุกคนในสรวงเทพสว่างสว่าง ไม่พูดเกี่ยวกับสงครามครั้งนี้เลย
และก็มีคำสั่งลงมา ห้ามทุกคนเอ่ยถึงเรื่องนี้ด้วย
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ทุกคนจะไม่รู้ความจริง แต่ก็สามารถเดาออกจากการที่สรวงเทพสว่างสว่างไม่กล้าออกไปทำสงครามและไม่ยอมปราบปราม Dark Council อีก
ศึกครั้งนั้น ทำให้สรวงเทพสว่างสว่างบาดเจ็บล้มตายไปจำนวนมาก
แน่นอน ศึกครั้งนั้น ก็ทำให้ชาวจีนในโลกบู๊บาดเจ็บล้มตายไปจำนวนมากเหมือนกัน
ทำให้ทั้งสองฝั่งบรรลุข้อตกลงกัน ตะวันออกก็คือตะวันออก ตะวันตกก็คือตะวันตก ห้ามมายุ่งกัน
ฮาร์ทของรัสเซียตะโกนด้วยความหวาดกลัว:"คุณพิวรีน พลังของเด็กคนนั้น ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!"
"แม้แต่คุณเข้าสู่การแปรสภาพ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน!"
คนรัสเซียที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชนเผ่าแห่งนักรบ พิวรีนที่ไม่เคยนับถือคู่ต่อสู้คนไหนมาก่อน กลับพยักหน้าและพูด:"ใช่ ฉันสู้เข้าไม่ได้"
หลังจากคนร่างยักษ์หายไปแล้ว หลินหยุนก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
ยังคงเป็นท่าทางที่ไม่แยแส ราวกับว่าเขาเป็นเทพเทวดา
"ยังมีใครอยากจะสู้อีกไหม"
เสียงของหลินหยุนค่อยๆดังขึ้น
ใบหน้าขาวๆของชาร์ลี แสดงความไม่พอใจออกมา พลังของหลินหยุนอยู่เหนือความคาดหมายของเขามากๆ
แต่เขาไม่อยากยอมแพ้ เพราะหินทิพย์ของเขา ยังอยู่ในมือของหลินหยุนเลย
และต้องใช้โอกาสที่ทุกชนเผ่ารวมกันนี้กำจัดหลินหยุนให้ได้ ถึงแม้จะฆ่าหลินหยุนไม่ได้ แต่ก็สามารถไล่เขาออกจากสนามล่าเจ็ดเผ่า
ไม่งั้นด้วยพลังของหลินหยุน ในช่วงเวลาที่เหลือ ใครจะไปรู้ว่าเขาฆ่าและได้แก้วหินสัตว์ประหลาดเท่าไหร่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...