จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 76

บทที่ 75 สกัดกั้นครึ่งทาง

หลังจากตกตะลึงไปหนึ่งนาที เส้เทียนหัวก็ได้สติตอนที่พนักงานแจกไพ่ประกาศ

ทันใดนั้นเส้เทียนหัวก็โค้งคำนับอย่างสุดซึ้งให้กับหลินหยุน ด้วยความเคารพ “คุณหลินเก่งกาจจริงๆ ฉันขอชื่นชม!”

“การชนะในครั้งนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณหลิน! ก่อนหน้านี้ที่ทำให้ขุ่นเคือง ขอคุณหลินโปรดอย่าตำหนิ!”

หลินหยุนมองเขา และชี้นิ้วออกไป “คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม คุณได้จ่ายเงินรางวัลไปแล้ว หนึ่งร้อยล้าน อย่าลืม”

เส้เทียนหัวพูดด้วยความลำบากใจเล็กน้อย “แน่นอน ผมจะรีบให้คนจัดเตรียม และส่งให้คุณหลินเป็นการส่วนตัวทันที”

เว่ยเต๋อลี่เทพพนันแห่งชิงหยาง และกู่ไหลเฟิงเทพพนันจากหลอซาน ต่างพากันทำความเคารพหลินหยุน

“ทักษะการพนันของคุณหลิน ผมชื่นชมมาก ไม่ทราบว่าคุณหลินสามารถฝากข้อมูลการติดต่อไว้ได้หรือไม่ ในอนาคตหากมีโอกาสจะขอให้คุณหลินช่วยชี้แนะ”

“ไม่มีอารมณ์” หลินหยุนปฏิเสธตรงๆ

“… …” ปรมาจารย์นักพนันทั้งสองคนดูอับอาย “ถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่ขอรบกวนคุณ!”

ไม่พบรูปลักษณ์ที่หยิ่งยโสบนใบหน้าของฉินอู๋ซวงอีกต่อไป เขาจ้องไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ไอ้หนุ่ม นายแน่มาก! ฉันจะจำนายไว้”

หลินหยุนมองเห็นในสายตาของฉินอู๋ซวง เต็มไปด้วยแรงอาฆาตที่รุนแรง แต่หลินหยุนไม่รู้สึกกลัว?

ฉินอู๋ซวงมองไปที่เส้เทียนหัว และพูดโดยไม่มีรอยยิ้ม “ท่านเส้ ขอแสดงความยินดี!”

เส้เทียนหัวหัวเราะ และพูดว่า “คุณชายอู๋ซวง เพราะคุณออมมือๆ!”

“สถานที่ทั้งสองแห่งนี้ต่อไปเป็นของท่าน ขอลาก่อน!” ฉินอู๋ซวงพูดจบ แล้วพาคนเดินออกไป

ในบริเวณรอบนอก คนดังและเศรษฐีที่มาจากฉินโจว ก็จากไปพร้อมกับฉินอู๋ซวง

หวางเสี่ยวซีบ่นคำหนึ่ง “ไม่คาดคิดว่ามาดูการแข่งขันทักษะการพนันของผู้มีอิทธิพล สุดท้ายได้เห็นหลินหยุนโชว์ความโดดเด่น ไม่ว่าที่แห่งไหนก็มีไอ้หมอนี้ !”

“มันจบลงแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ!” หลี่เหยนพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา เขาไม่อยากเห็นหลินหยุนแสดงสีหน้าภาคภูมิใจ

“โอเค!” เว่ยเทียนหมิงพยักหน้า และพวกเขาก็ออกไปทันที

หลินหยุนเห็นเซี่ยหยู่เวยจากไป ก็เลยพาอีหลิงจากไป

ถึงชั้นหนึ่ง หลินหยุนพาอีหลิงมาสมทบกับหวางเสี่ยวซีและคนอื่นๆ

อีหลิงเดินไปอย่างมีความสุข และพูดกับหวางเสี่ยวซีและเซี่ยหยู่เวยอย่างตื่นเต้น “เสี่ยวซี หยู่เวย พวกเธอเห็นแล้วใช่ไหม! เป็นยังไงบ้าง หลินหยุนเก่งกาจใช่ไหม?”

“เก่งกาจ!” หวางเสี่ยวซีพูดอย่างประชด

เซี่ยหยู่เวยยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “อีหลิง เธอจะไปกับพวกเราไหม?”

อีหลิงมองกลับไปที่หลินหยุน และพูดว่า “แน่นอน ทุกคนมาด้วยกัน ก็ต้องไปด้วยกัน!”

หลี่เหยนพูดเสียงเบา “ฉันไปก่อน”

“พวกเราก็ไปกันเถอะ!” จ้าวกางมองไปทีหวางเสี่ยวซี แล้วพูด

หวางเสี่ยวซีดึงอีหลิง กะพริบตาและพูดว่า เสี่ยวหลิงหลิง ตามฉันมา!”

“แต่ว่า… …” อีหลิงมองกลับไปที่หลินหยุน อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกหวางเสี่ยวซีดึงออกไป

เซี่ยหยู่เวยเหลือบมองหลินหยุนอย่างไม่แยแส จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป

เว่ยเทียนหมิงเดินตามอย่างช้าๆ โดยปล่อยให้หลินหยุนยืนอยู่คนเดียวในห้องโถง

หลินหยุนมีสีหน้านิ่งเฉย ไม่เศร้าโศกไม่ดีใจ ตามหลังเซี่ยหยู่เวย แต่ว่า ได้รักษาระยะห่างจากพวกเธอ

เมื่อเดินไปถึงสถานที่พวกหลี่เหยนจอดรถ พวกเขาพึ่งขึ้นรถ ทันใดนั้น รถหรูสองคันก็หยุดอยู่ข้างๆพวกเขา

ฉินอู๋ซวงและชายชราในชุดดำ และคนหนุ่มสี่คน ลงจากรถ และล้อมรอบหลินหยุน

ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า และพูดอย่างเย็นชา “คุณหลิน คุณชายของผมเชิญคุณไปสถานที่แห่งหนึ่ง!”

หลี่เหยนและคนอื่นๆเห็นฉากนี้ เห็นคนอื่นมีภัยก็แสดงสีหน้าเบิกบาน

เห็นได้ชัดว่า ฉินอู๋ซวงกำลังเตรียมที่จะล้างแค้นหลินหยุน

หลี่เหยนยื่นหัวออกตรงที่นั่งคนขับ และตะโกนใส่รถของเว่ยเทียนหมิงที่อยู่ข้างหน้า “คุณเว่ย พวกเราไปกันก่อน!”