จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 764

"พวกเราอย่าพึ่งไปห่วงเรื่องเหล่านั้นเลย ตระกูลหลินหลายปีมานี้ทำอะไรก็ราบรื่น เจอวิกฤตบ้างก็ดี พวกเราควรคิดหาวิธี อย่าให้เยนหนานเทียนฆ่าคนอีก"

"ถ้าเขาฆ่าคนที่สำคัญต่อปรมาจารย์หลินละ ถ้ารอให้ปรมาจารย์หลินกลับมา ด้วยนิสัยของเขา เขาคงกล้าหักหน้ากับประธานาธิบดีจีนแน่นอน!"

หลงสืออีกังวลใจมากๆ

พวกเขาตามอยู่ไกลๆ เยนหนานเทียนรู้ว่าพวกเขาตามมาตั้งนานแล้ว แต่เขาไม่พูดออกมา

ทุกคนในตระกูลหลินก็เป็นแบบนี้ พวกเขาคลานไปข้างหน้า

ถึงแม้จะช้า แต่เยนหนานเทียนก็พอใจมากๆ

ในสนามล่าเจ็ดเผ่า หลินหยุนฟื้นฟูพลังไปสามชั่วโมง และค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

"ปรมาจารย์หลิน คุณเป็นยังไงบ้าง?"เฉินโก๋ซ่งถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรแล้ว พลังฟื้นฟูกลับมาบางส่วน ยังมีเวลาอีกเท่าไหร่กว่าการแข่งขันนี้จะสิ้นสุด?"หลินหยุนถาม

เฉินโก๋ซ่งพูด:"ยังเหลืออีกสิบชั่วโมง คุณไม่ต้องรีบก็ได้ จะฟื้นฟูพลังอีกไหม พวกเราจะปกป้องคุณเอง!"

"ไม่ต้องแล้ว"หลินหยุนยืนขึ้นมา:"สิบชั่วโมง ยังต้องฆ่าสัตว์ประหลาดบางส่วน ไปกันเถอะ!"

เมื่อได้ยินต้องไปฆ่าสัตว์ประหลาด เฉินโก๋ซ่งและคนอื่นๆ มีสีหน้าที่ไม่ดีขึ้นมาทันที

เจียงเจิ้งฉีพูดอย่างเย็นชา:"ก่อนที่การแข่งขันจะสิ้นสุด ยังเหลืออีกสิบชั่วโมง ถึงแม้ตอนนี้พวกเราจะพยายามมากแค่ไหน มันก็ช่วยอะไรไม่ได้"

"ถ้าคุณไม่เอาแก้วหินสัตว์ประหลาดไปแลกเปลี่ยนกับเผ่าอื่น ครั้งนี้อันดับของพวกเราคงจะดีกว่าเมื่อก่อนอย่างแน่นอน"

"ถึงแม้คุณเพียงคนเดียวจะสามารถเอาชนะพันธมิตรของชนเผ่าต่างๆได้ แต่เรื่องที่คุณเอาแก้วหินสัตว์ประหลาดแลกเปลี่ยนกับเผ่าอื่นๆนั้น คุณต้องอธิบายให้ทุกคนฟัง และคุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ต่อทุกคนในชาวจีน

หลินหยุนไม่ได้สนใจและปฏิบัติต่อเขาเหมือนเขาเป็นอากาศ

"ไปฆ่าสัตว์ประหลาด ใครจะไปบ้าง?"

ยิงตงไหลพูด:"ฉันไปด้วย!"

ห่าวจ้านก็พูด:"ฉันไปด้วย!"

เฉินโก๋ซ่งมองเจียงเจิ้งฉีครั้งหนึ่งและพูด:"ฉันก็ไปด้วย!ถ้าไม่ถึงที่สุด พวกเราไม่ควรยอมแพ้!"

เหลือเจียงเจิ้งฉีเพียงคนเดียว จะไปก็ไม่ได้ ไม่ไปก็ไม่ได้

ในที่สุด เขาก็หน้าแดงด้วยความอาย และตามอยู่ด้านหลังคนอื่นๆ เพื่อไปฆ่าสัตว์ประหลาด

เมื่อเห็นความเร็วของหลินหยุนในการฆ่าสัตว์ประหลาดแล้ว เฉินโก๋ซ่งและคนอื่นๆตกตะลึงทันที

"ด้วยความเร็วนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เขาเพียงคนเดียว ถึงมีแก้วหินเยอะขนาดนี้!"ห่าวจ้านพูดด้วยความตกตะลึง

เฉินโก๋ซ่งพูดด้วยความดีใจ:"ถ้าด้วยความเร็วของหลินหยุนในตอนนี้ พวกเราก็ยังมีความหวังที่จะได้อันดับที่ดีอยู่"

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรเลย แก้วหินที่เขามีอยู่ สามารถทำให้ชาวจีนได้อันดับหนึ่งอยู่แล้ว

แต่แก้วหินนั้น เป็นของวิเศษที่มีพลังพลังทิพย์อยู่ และพลังของมันก็แข็งแกร่งกว่าหินทิพย์อีกด้วย

หลินหยุนพยายามที่จะฆ่าสัตว์ประหลาดให้ได้เยอะๆ ในอนาคตตอนฝึกฝนก็สามารถเอาแก้วหินออกมาใช้

เนื่องจากพลังในพื้นที่นี้วุ่นวายและซับซ้อนเกินไป ทำให้แก้วหินสัตว์ประหลาดมีพลังที่วุ่นวายและซับซ้อนไปด้วย และยังมีพลังงานของธาตุกัมมันตภาพรังสี มันไม่เหมือนกับหินทิพย์ที่สามารถเอามาฝึกฝนและดูดซับได้เลย

อย่างไรก็ตาม ถ้าสามารถทำให้พลังงานของแก้วหินสัตว์ประหลาดหลอมรวมกันได้ ถ้างั้นแก้วหินเหล่านี้ ก็จะกลายเป็นของล้ำค่ามากว่าหินทิพย์แน่นอน

คนของชนเผ่าต่างๆ ก็เหมือนกับชาวจีน ทุกคนพยายามฆ่าสัตว์ประหลาดให้ได้มากที่สุด เพื่อให้ได้อันดับที่ดี

บางครั้งเจอกันโดยบังเอิญ ต่างฝ่ายต่างแยกกันไป ไม่เกิดการต่อสู้

เมื่อเวลาสิ้นสุด พื้นที่แห่งนี้เริ่มไม่ค่อยเสถียรมากขึ้น

หลินหยุนและคนอื่นๆที่เข้ามา ก็ได้ส่งออกไปทันที

เมื่อหลินหยุนลืมตาขึ้น เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ค่ายกลส่ง

หงซานเหอและทหารองครักษ์ของชาวจีน รีบเดินเข้ามาทันที

"ดีมากๆ ทุกคนปลอดภัยใช่ไหม!"คำถามแรกที่หงซานเหอพูดออกมา ไม่ได้ถามว่าพวกเขาได้หินแก้วเท่าไหร่ แต่กลับถามความปลอดภัยของทุกคน

ห่าวจ้านมองหน้าหงซานเหออย่างประหลาดใจและถาม:"จอมพลหง ฉันพูดว่าหลินหยุนเพียงคนเดียวต่อสู้กับหกชนเผ่าร่วมมือกัน และเอาชนะจนพวกเขาต้องหนี คุณได้ยินชัดเจนใช่ไหม?"

หงซานเหอขมวดคิ้ว:"ฉันได้ยินชัดเจน ทำไมเหรอ?"

จู่ๆ หงซานเหอก็นึกอะไรบางอย่างออก ตกใจมากๆและพูด:"รอเดี๋ยวนะ เธอพูดว่าอะไร!พูดใหม่อีกครั้งสิ!"

ห่าวจ้านพูดด้วยความภาคภูมิใจ:"เป็นอย่างนี้ถึงจะถูก นี่ควรเป็นปฏิกิริยาที่คุณควรแสดงออกมา!"

จากนั้น ห่าวจ้านก็พูดประโยคเดิมอีกครั้ง

หงซานเหออึ้งไปเลย เมื่อมองหลินหยุน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

"หกชนเผ่าร่วมมือกันต้องแข็งแกร่งขนาดไหน แต่เขาคนเดียวกลับสามารถเอาชนะพวกเขาได้?"

"ถ้าเป็นอย่างนี้ การที่ชนเผ่าต่างๆบาดเจ็บล้มตายไป เป็นฝีมือของคุณคนเดียวใช่ไหม?"

แม้แต่คนอย่างหงซานเหอ ที่เคยผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชน ก็รู้สึกตกตะลึงเหมือนกัน

เฉินโก๋ซ่งพูด:"เป็นอย่างนั้นจริงๆ พวกเราคนอื่นๆไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย เพราะความแข็งแกร่งของพวกเราในตอนนั้น อยากจะช่วยแต่ก็ช่วยไม่ได้"

"คนของชนเผ่าทั้งหกต่างใช้ท่าไม้ตายของตัวเอง นอกจากใช้วิชาการสังเวยเลือด พวกเราสู้พวกเขาไม่ได้อย่างแน่นอน"

ห่าวจ้านพูด:"ตอนนั้นฉันได้เริ่มใช้วิชาการสังเวยเลือดแล้ว แต่หลินหยุนกลับหยุดวิชาการสังเวยเลือดไว้"

หงซานเหอตกใจอีกครั้ง เขาเข้าใจวิชาการสังเวยเลือดเป็นอย่างดี ถ้าเริ่มใช้แล้ว ไม่สามารถหยุดมันกลางคันได้

"แม้แต่วิชาการสังเวยเลือดก็สามารถหยุดได้เหรอ มันเป็นไปได้ยังไง!"

หงซานเหอมองหลินหยุนอย่างจริงจัง ผ่านไปสักพักถึงเอ่ยปากพูด:"พ่อหนุ่มน้อย คิดไม่ถึงจริงๆ ฉันประเมินคุณต่ำไปจริงๆ!"

จู่ๆเจียงเจิ้งฉีก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา:"จอมพลหง ถึงแม้หลินหยุนจะสามารถเอาชนะหกชนเผ่าร่วมมือกันได้ แต่มีเรื่องหนึ่ง ฉันต้องรายงานให้คุณทราบ!"

สีหน้าของหงซานเหอเคร่งขรึมทันที เมื่อฟังจากน้ำเสียงของเจียงเจิ้งฉี ทำให้เขารู้ว่าต้องเกิดเรื่องทะเลาะกันในทีมอย่างแน่นอน

"พูด!"