จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 772

ขณะนั้นเอง จู่ๆสายตาหลินหยุนก็ไหววูบ

ภายในหลุมใหญ่ อยู่ๆก็มีพลังลมปราณอ่อนแรงสายหนึ่งแผ่ซ่านออกมา

แม้ว่าพลังลมปราณนั้นจะเบาบางมาก แต่กลับแข็งแกร่ง แทบจะเทียบเท่ากับลมปราณครึ่งหนึ่งของผู้บำเพ็ญเซียนทั่วๆไปแล้ว

“บรรลุหรือนี่” เสียงของหลินหยุนทึ่งเล็กน้อย

ลมปราณนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้น เยนหนานเทียนที่มีแต่เศษผ้าปกคลุมร่างกายจนแทบจะเหมือนไม่ได้ใส่อะไรเลยเดินออกมาจากหลุมใหญ่ช้าๆ

“หา….เขายังไม่ตาย”

“เขา….เขาฟื้นคืนชีพ”

ผู้คนในตระกูลหลินส่งเสียงร้องอย่างตกใจ

มีผู้หญิงบางคนพอเห็นเยนหนานเทียนในตอนนี้ ก็เอามือปิดตาตัวเองด้วยสีหน้าแดงก่ำ

นายท่านหลินอดบ่นไม่ได้ “นี่มัน นี่มันเป็นไปได้ยีงไง”

พวกหานเจียวเจียวกลับมีสีหน้าดีใจ

“เยนหนานเทียนยังไม่ตาย แถมดูแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมอีก”

“ฉันว่าแล้วว่าเยนหนานเทียนไม่แพ้ง่ายๆหรอก”

หน่วยมังกรสามคนมีสีหน้าตะลึง

คล้อยหลังจากที่เยนหนานเทียนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง พวกเขาถึงกับสัมผัสได้ถึงแรงกดดันลางๆ

ต่อให้เข้าใกล้เยนหนานเทียนเมื่อก่อนหน้านี้พวกเขายังไม่รู้สึกแบบนี้เลย

“พลังของเขา น่าจะบรรลุแล้วนะ” หลงสือซานถามทึ่งๆ

หลงสิบเอ็ดพยักหน้า พูดอย่างมั่นใจ “ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ระดับในตำนานแล้วจริงๆ”

เยนหนานเทียนยืนอยู่ตรงหน้าหลินหยุนในสภาพที่แทบไม่ได้ใส่อะไร มิหนำซ้ำยังหรี่ตาและทำหน้าพึงพอใจสุดๆ

“นี่น่ะหรือแดนเทพ ความรู้สึกแบบนี้ อัศจรรย์เหลือเกิน”

“หลายครั้งหลายหนที่ฉันเห็นประตูบานนี้ ทว่าทำได้เพียงวนเวียนอยู่นอกประตู”

“ปรมาจารย์หลิน ผมต้องขอบคุณคุณนะ วิชาหมัดที่แข็งแกร่งของคุณทำให้ผมตรัสรู้”

“บัดนี้ ผมได้เข้าสู่ประตูบานนั้นอย่างสมบูรณ์แล้ว”

สีหน้าของเยนหนานเทียนในตอนนี้ เปรียบดั่งคนติดยาที่สมหมาย

หลินหยุนมองความแตกต่างของเยนหนานเทียนในตอนนี้ออก เขายืนอยู่ตรงนั้นแท้ๆ แต่กลับเหมือนไม่มีอะไรอยู่เลย

ราวกับหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดินผืนนั้น

แต่อาจเป็นเพราะเขาเพิ่งบรรลุแดนเทพ ยังควบคุมพลังยิ่งใหญ่ของแดนเทพได้ไม่ชำนาญเท่าไหร่ และยังไม่สามารถหลอมรวมกับฟ้าดินโดยรอบได้สนิท

หลินหยุนเอ่ยเรียบๆ “ยินดีด้วย”

“ขอผมดูพลังของแดนเทพหน่อยเถอะ”

“ท่าสยบเขา!”

หลินหยุนปล่อยหมัดออกไป หมัดนี้ใช้พลังไปประมาณแปดในสิบ ต่อให้เป็นปรมาจารย์ระดับสูงสุดก็ยากจะต้านทาน

เยนหนานเทียนกลับยิ้มรับ รวบนิ้วเป็นกระบี่และวาดออกไป

แสงกระบี่แข็งแกร่งแสงหนึ่งฟาดฟันไปหาหลินหยุน

บูม

หมัดของหลินหยุนถูกหยุดไว้ได้

เยนหนานเทียนยังคงมีสีหน้าพึงพอใจ เสียงเขาเต็มไปด้วยความเบิกบาน

“ความรู้สึกนี้แหละ อัศจรรย์จริงๆ ผมรู้สึกได้เลยว่าใต้ดินลึกลงไปหนึ่งเมตร มีหนูตัวหนึ่งกำลังขุดรูอยู่”

“หินก้อนใหญ่ที่ห่างออกไปสิบเมตร มีงูเขียวตัวหนึ่งกำลังแผ่แม่เบี้ยอยู่ข้างใต้”

“ใต้ต้นไม้ที่ห่างออกไปห้าเมตร มีมดรังหนึ่งกำลังย้ายรัง”

“ในฟ้าดินผืนนี้ ผมคือเทพเจ้า”

หลินหยุนเข้าใจแล้วว่าแดนเทพที่นักบู๊พูดถึงเป็นระดับไหนกัน

หมัดเมื่อกี้แค่หยั่งเชิงเท่านั้น

“ที่แท้ แดนเทพก็คือการได้สัมผัสทางแห่งต้าเต๋า นี่คงจะเป็นที่เขาว่ากันว่าฟ้าคนเป็นหนึ่งเดียว”

“คนที่เพิ่งเคยควบคุมทางแห่งต้าเต๋ามักจะเข้าใจผิดเพราะเพิ่งได้พลังกฎเกณฑ์มา พาลคิดว่าตัวเองนั้นควบคุมกฎเกณฑ์แห่งฟ้าดินนี้แล้ว และกลายเป็นจ้าวแห่งกฎเกณฑ์ ตัวเองคือเจ้านายของฟ้าดินผืนนี้”

“น่าเสียดาย ความแข็งแกร่งนี้เป็นเพียงเปลือกนอก”

“ในฟ้าดินผืนนี้มีพลังกฎเกณฑ์มากมาย แม้นับตามความแข็งแกร่งของผู้บำเพ็ญเซียน หากสามารถควบคุมพลังกฎเกณฑ์หนึ่งได้โดยสิ้นเชิง ก็จะได้เป็นจ้าวแห่งกฎเกณฑ์ที่เกรียงไกรเหนือจักรวาล”