ในสมัยโบราณกาล เคยมีผู้วิเศษคนหนึ่ง มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการดูดซับพลังชี่จากฟ้าดินดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
สามารถพลิกแม่น้ำฝ่ามหาสมุทร เรียกลมเรียกฝน เดินทางหมื่นลี้ภายในวันเดียว
ผู้คนต่างเรียกเขาว่า ผู้ฝึกชี่
ในซานไห่จิงเคยบันทึกถ้อยคำตอนนี้เอาไว้ น่าจะเป็นการบรรยายถึงผู้บำเพ็ญเซียนในยุดสมัยเริ่มแรก
ในตอนนั้น ถูกเรียกว่าผู้ฝึกชี่
จะเห็นได้ว่า พื้นฐานของผู้บำเพ็ญเซียน ก็อยู่ที่คำว่าชี่นี่เอง
ผู้ที่เพิ่งเริ่มต้นการฝึกฝนนั้น ต้องเริ่มจากการรับรู้ชี่ทิพย์ฟ้าดินก่อน จากนั้นก็สูดชี่เข้าไปสู้ร่างกาย เพื่อฝึกจิงให้สร้างชี่ซึ่งก็คือพลังชีวิต
หลังจากนั้น ก็ฝึกซี่ให้เป็นเสินหรือเรียกว่าจิตนึกคิด จนเกิดญาณหยั่งรู้ได้ในที่สุด
อย่างไรก็ตาม ก็ยังไม่พ้นคำว่าชี่เลย
ฝึกฝนพลังชี่ฟ้าดินได้สำเร็จ สามารถกลั่นยาวิเศษได้
การกลั่นยาทองออกมาได้นั้น ก็ต้องเริ่มจากการฝึกชี่นั่นเอง
ตัวอ่อนยาทอง ก็คือรากฐานของยาทอง เปรียบเสมือนรากฐานของสิ่งก่อสร้างที่สูงเสียดฟ้านั่นเอง
ถ้าหากเปรียบยาทองเสมือนเด็กทารกคนหนึ่ง เช่นนั้นแล้วตัวอ่อนยาทองก็เทียบเท่ากับตัวอ่อนที่จะเติมโตเป็นเด็กทารกนั่นเอง
การสร้างตัวอ่อนยาทอง เป็นขั้นตอนที่ซับซ้อนมาก
ก่อนอื่น จะต้องผนึก‘ชี่’ให้แน่วแน่ถึงจุดระดับหนึ่งแล้ว หลังจากนั้นก็ค่อยๆขัดให้เรียบจนได้รูปทรงที่แน่นอน
ในเวลานี่เอง รูปทรงแรกเริ่มของยาทองก็เริ่มปรากฏให้เห็นแล้ว
โดยทั่วไปแล้ว ผู้บำเพ็ญเซียนในเวลานี้ ก็จะต้องเข้าถึงแดนรวมยาระยะแรกแล้ว
หลินหยุนก็ปล่อยปราณสีม่วงหงเหมินที่อยู่ในแหวนเก็บของออกมา จากนั้นก็กลืนกินลงไปจนหมด
หลังจากนั้น วิชาผนึกกำลังสุดกลืนสวรรค์ที่แข็งแกร่งก็ทำงานอย่างเต็มที่ เพื่อเริ่มผนึกปราณสีม่วงหงเหมิน
เมื่อปราณสีม่วงหงเหมินถูกผนึกจนได้ที่แล้ว หลินหยุนก็เริ่มใช้พลังภายในค่อยๆขัดปราณสีม่วงหงเหมินให้เรียบจนเสร็จสมบูรณ์ กลายเป็นรูปทรงแรกเริ่มของยาทอง จากนั้นก็ยึดรูปทรงให้แน่น จึงนับว่าประสบความสำเร็จแล้ว
ในเวลานี้ พลังทิพย์ที่สะสมอยู่ในตัวของผู้บำเพ็ญเซียน ก็จะเคลื่อนจากจุดตันเถียนไป กลายเป็นตัวอ่อนยาทอง
ถ้าหากเปรียบจุดตันเถียนเป็นเหมือนทะเลกว้างใหญ่ เช่นนั้นแล้ว ตัวอ่อนยาทองก็คือเกาะเกาะหนึ่งในทะเลกว้างใหญ่นั่นเอง
น้ำในทะเลกว้างใหญ่ที่ไร้ขอบเขต มีปริมาณมากกว่าหมู่เกาะไม่รู้กี่เท่าตัว
แต่ว่า ถึงแม้น้ำทะเลจะมีมากเพียงใด ก็เทียบไม่ได้กับมวลน้ำหนักของพื้นดิน
ผู้บำเพ็ญเซียนที่ไม่สามารถสร้างตัวอ่อนยาทองนั้น ชี่ทิพย์ในร่างก็เหมือนกับน้ำในทะเล กว้างใหญ่ ส่วนผู้บำเพ็ญเซียนที่สร้างตัวอ่อนยาทองได้แล้ว ชี่ทิพย์ในร่างก็จะเปลี่ยนจากน้ำเป็นผืนแผ่นดินบนหมู่เกาะ
ถึงแม้จำนวนปริมาณน้อยมากก็ตาม แต่ว่า ในด้านมวลน้ำหนักก็ยังแข็งแกร่งกว่าหลายเท่าตัวทีเดียว
ความแตกต่างระหว่างทั้งสอง ก็เหมือนกับสาดน้ำหนึ่งถังลงบนศีรษะคุณ กับการใช้ก้อนหินทุบลงบนศีรษะคุณเช่นนั้น
หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ยาทอง ก็เปรียบเสมือนเป็นจุดเปลี่ยนของการยกระดับคุณภาพชี่ทิพย์ของผู้บำเพ็ญเซียนนั่นเอง
ใช้ชี่ทิพย์ภายในจุดตันเถียนที่มีความซับซ้อนมาก มาปรับเปลี่ยนให้เป็นชี่ทิพย์ที่มีพลังแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
ตัวอ่อนยาทอง และยาทองมีสรรพคุณคล้ายคลึงกัน แต่ว่าเมื่อเทียบกับยาทองจริงๆแล้ว พลังแห่งการเปลี่ยนแปลงก็ยังด้อยกว่ามากทีเดียว
ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นก็ตาม เมื่อเทียบกับตอนที่ไม่มีตัวอ่อนยาทองแล้ว พลังแห่งการเปลี่ยนแปลงก็ยังแข็งแกร่งมากกว่าหลายเท่า
ถ้าเป็นผู้บำเพ็ญเซียนที่สร้างตัวอ่อนยาทองเป็นครั้งแรก นั่นเป็นขั้นตอนที่ยุ่งยากมากอัตราความล้มเหลวมีถึง 70 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว
เมื่อชาติที่แล้ว ตอนที่หลินหยุนสร้างตัวอ่อนยาทองขึ้นครั้งแรกนั้น ต้องทำถึงสามครั้งถึงจะสำเร็จ แต่นั่นก็ยังนับได้ว่าเป็นถึงอัจฉริยะแล้ว
แต่ว่าในคราวนี้ หลินหยุนมีความมั่นใจว่าจะไม่ล้มเหลวอีกแล้ว
หลินหยุนตั้งหน้าตั้งตาสร้างตัวอ่อนยาทอง จึงได้ตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง
กลับไม่รู้ว่าตอนนี้โลกภายนอกกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชนิดที่ว่าพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินกันเลยทีเดียว
ตอนแรกก็เป็นผังการจัดลำดับที่แจ้งเกิดล่าสุดของหอพันกล หลินชางฉองเมื่อก่อนเป็นคนที่ได้ที่หนึ่งในผังจัดลำดับปรมาจารย์นั้น ก็ได้ถูกลบออกจากผังการจัดลำดับปรมาจารย์ไปแล้ว
หลังจากนั้น ทุกคนต่างก็พบว่า ผังการจัดลำดับที่มีอยู่เดิมนั้น ถึงกับมีผังการจัดลำดับเทพเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งผังแล้ว
ส่วนชื่อของหลินชางฉอง ก็ได้มาอยู่อันดับที่หนึ่งในผังการจัดลำดับเทพนี้แทน
แต่ว่า นี่ไม่ได้แปลว่าพลังความสามารถของหลินชางฉอง สามารถกระโดดข้ามจากผังการจัดลำดับปรมาจารย์ไปยังผังการจัดลำดับเทพได้เลย จากนั้นก็จะยึดครองผังการจัดลำดับเทพไว้ได้ทั้งหมด
แต่เป็นเพราะว่าผังการจัดลำดับเทพนั้น มีแค่หลินชางฉองเพียงคนเดียวเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...