อ่านสรุป บทที่ 784 ประธานาธิบดีจีนนัดเจรจาด้วย จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 784 ประธานาธิบดีจีนนัดเจรจาด้วย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“ผมชื่อหลงอี เป็นหัวหน้าหน่วยมังกร ได้รับคำสั่งจากประธานาธิบดีจีน มาเชิญท่านปรมาจารย์หลินไปเมืองหลวงสักครั้ง”
ภายในห้อง ชายหนุ่มชุดดำหน้าตาธรรมดา รูปร่างสูงใหญ่ พูดด้วยเสียงเข้ม
“ประธานาธิบดีตามหาฉัน” หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ ดูเหมือนได้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าก่อนแล้วว่า ประธานาธิบดีจะเชิญเขาไป
หลงอีรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ปรมาจารย์หลินอายุน้อยขนาดนี้ แต่กลับมีความคิดที่กว้างไกลเสียจริง!
การเชื้อเชิญของประธานาธิบดีครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาได้คาดคิดไว้ก่อนแล้ว
“ขอเชิญปรมาจารย์หลินไปเมืองหลวงสักครั้งครับ!” ท่าทางของหลงอีนอบน้อมยิ่งกว่าเดิมอีก
ความจริงแล้ว ต่อให้ประธานาธิบดีไม่เชิญเขาไป หลินหยุนก็ตั้งใจไว้ว่าจะไปเมืองหลวงสักครั้งอยู่แล้ว เพื่อจะไปสอบถามเรื่องราวเกี่ยวกับโลกบู๊โบราณกับหงซานเหอด้วย
ตอนนี้ประธานาธิบดีถึงกับเชื้อเชิญด้วยตัวเอง หลินหยุนก็ย่อมต้องตกลงเป็นธรรมดา
“แล้วจะเดินทางไปเมื่อไหร่ล่ะ?” หลินหยุนถาม
“ยิ่งเร็วยิ่งดีครับ” หลงอีตอบ
“งั้นก็ไปตอนนี้เลยสิ!” หลินหยุนตัดสินใจเร็วมาก
“เชิญครับ!” หลงอียื่นมือทำท่าเชื้อเชิญ
หลงอีพาหลินหยุนมาถึงสนามบิน แล้วขึ้นเครื่องเที่ยวบินตรงไปยังเมืองหลวง
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว หลินหยุนก็ได้ปรากฏตัวอยู่ที่คฤหาสน์ประธานาธิบดีจีนแล้ว
เป็นครั้งแรกที่หลินหยุนได้มาเยือนคฤหาสน์ประธานาธิบดี สไตล์การตกแต่งที่เรียบง่าย ดูไม่เหมือนผู้ยิ่งใหญ่ที่มีอำนาจสูงสุดของประเทศจีนในโลกมโนธรรมเลย แต่กลับเหมือนบ้านพักของพวกครูบาอาจารย์มากกว่า
“ปรมาจารย์หลิน ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว!” ประธานาธิบดีพูดด้วยรอยยิ้ม
เป็นครั้งแรกที่หลินหยุนได้เห็นประธานาธิบดีตัวจริง ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนได้ยินเขาพูดถึงประธานาธิบดีเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ บนหน้าจอทีวีก็ปรากฏให้เห็นอยู่เสมอ
แต่ว่า หลังจากที่ได้พบกับตัวจริงแล้ว กลับรู้สึกว่ามีความเป็นกันเองมากกว่าบนจอทีวีเสียอีก
หลินหยุนมองดูประธานาธิบดี แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านประธานาธิบดี ผมก็ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานานเช่นกันครับ!”
พูดจบ ทั้งสองคนต่างก็มองตากันแล้วยิ้มให้กัน ราวกับเป็นเพื่อนเก่าแก่ที่คบหากันมานานหลายปีแล้ว
หลงอีที่อยู่ข้างๆมองดูแล้วรู้สึกฉงนเล็กน้อย ในใจอุทานว่า: “ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไปจริงๆ พบหน้ากันครั้งแรก วิธีการทักทายก็ยังแปลกประหลาดอย่างนี้”
“หลงอี คุณออกไปก่อนเถอะ! ฉันจะคุยกับหลินหยุนสองต่อสอง” ประธานาธิบดีพูด
“ครับผม!” หลงอีทำความเคารพแบบทหาร หันหลังกลับแล้วเดินจากไป
ประธานาธิบดีนั่งลง แล้วรินน้ำชาให้กับตัวเอง: “เชิญนั่ง”
คำพูดสั้นๆแต่มีพลัง
หลินหยุนก็ไม่เกรงใจ หลังจากนั่งลงแล้ว ก็รินน้ำชาให้กับตัวเอง
ยังไม่ทันรอให้หลินหยุนถามเลย ประธานาธิบดีก็พูดขึ้นเองว่า: “ที่ตามคุณมาพบครั้งนี้ จุดสำคัญก็เพราะเรื่องที่โลกบู๊โบราณกำลังจะเริ่มเผยตัวออกมาแล้ว”
ประธานาธิบดีพูดตรงไปตรงมา พุ่งเป้าไปยังประเด็นสำคัญ
หลินหยุนวางแก้วน้ำชาลง มองไปยังประธานาธิบดีแล้วถามว่า: “ท่านอยากจะให้ผมทำอะไรบ้างล่ะครับ?”
ประธานาธิบดีพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “อย่าเพิ่งใจร้อน ก่อนที่จะไปถึงตรงนั้น อย่างน้อยคุณก็จะต้องเข้าใจถึงประวัติความเป็นมาของโลกบู๊โบราณก่อน รวมทั้งสถานการณ์ปัจจุบันอีกด้วย”
หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร นั่งรอฟังอย่างเงียบๆ
ประธานาธิบดีพูดว่า “เมื่อพูดถึงประวัติของโลกบู๊โบราณแล้ว อาจไม่แน่ว่าเมื่อก่อนนานแสนนานมาแล้ว ก็ได้เริ่มปรากฏขึ้นมาแล้ว”
“นานมากจนไม่สามารถสืบเสาะได้เลย ก็คงไม่ต้องไปพูดถึงแล้ว งั้นก็เริ่มพูดจากตอนที่ปรมาจารย์เฉินได้บุกเข้าไปโลกบู๊โบราณโดยลำพังคนเดียว แล้วสังหารคนของโลกบู๊โบราณจนเลือดท่วมแผ่นดิน สุดท้ายต้องถูกบังคับให้ลงนามในสัญญาข้อตกลง”
“นี่ก็คือที่มาของคำพูดที่ว่า แดนเทพปรากฏ บู๊โบราณเผยตัว”
“ปรมาจารย์เฉินกังวลว่าหลังจากที่เขาจากไปแล้ว โลกบู๊โบราณจะฝ่าฝืนข้อตกลงนี้ จึงได้ก่อตั้งสำนักโม่เหมินขึ้นมา เพื่อเฝ้าระวังโลกบู๊โบราณไว้”
สายตาหลินหยุนสั่นไหวเล็กน้อย “สำนักโม่เหมิน”
ประธานาธิบดีพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณคงเคยพบกับคนของสำนักโม่เหมินแล้วสิ!”
หลินหยุนพูดว่า “เคยพบแล้วครับ”
ประธานาธิบดีก็ดึงเรื่องเดิมกลับมาพูดว่า “โลกบู๊โบราณมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมาก พลังอำนาจแข็งแกร่งมาก โลกบู๊ในประเทศจีนตอนนี้ ความจริงแล้วก็เป็นสาขาย่อยที่แยกออกมาจากโลกบู๊โบราณตอนนั้นนั่นเอง”
“แต่ว่า เป็นเพราะว่าทั้งสองฝ่ายมีแนวคิดที่แตกต่างกัน โลกบู๊โบราณเพื่อพลังฝึกฝนแล้วคิดหาวิธีสกปรกทุกอย่าง หวังครอบครองโลกมโนธรรม”
แท้จริงแล้ว นี่ก็คือไพ่ใบสุดท้ายที่แท้จริงของสี่ตระกูลยิ่งใหญ่นั่นเอง
สีหน้าหลินหยุนไม่เปลี่ยนแปลง เพียงแต่น้ำเสียงค่อนข้างจริงจังเล็กน้อย: “ปัจจุบันนี้ สถานการณ์ภายในประเทศจีนเป็นยังไงบ้าง?”
ประธานาธิบดีพูดว่า “ทั่วทั้งแผ่นดินจีน มีสำนักเล็กๆของโลกบู๊จำนวนมากถูกทำลาย มีนักบู๊จำนวนมากที่ผิดสัญญาข้อตกลงที่ทำไว้กับโลกมโนธรรม ใช้กำลังบู๊ในการฝ่าฝืนกฎข้อห้าม”
“คนของโลกมโนธรรม เมื่อได้รู้ว่านักบู๊ยังคงมีอยู่จริง จึงได้เสาะแสวงหากันอย่างบ้าคลั่ง”
“ทั่วทั้งประเทศจีนเกิดความโกลาหลขึ้น สถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดีนัก”
“แต่ว่า ขอเพียงให้โลกบู๊โบราณไม่สามารถแจ้งเกิดอย่างเต็มตัว สถานการณ์แบบนี้ก็ยังคงควบคุมไว้ได้”
หลินหยุนเข้าใจแล้วว่า จุดประสงค์ที่ประธานาธิบดีต้องการคุยกับเขาในวันนี้ ความจริงแล้วก็อยากจะบอกเขาว่า ตอนนี้เป็นช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ จะต้องควบคุมพฤติกรรมของตัวเองไว้ให้ดี
ทุกคำพูดทุกความเคลื่อนไหวของหลินหยุนนั้น มีความเป็นไปได้ที่จะทำให้โลกบู๊โบราณเปิดเผยตัวตนออกมาได้อย่างเต็มตัว
"พวกคุณรู้ไหมว่ายอดฝีมือที่มีพลังความสามารถแข็งแกร่งที่สุดตอนนี้ของโลกบู๊โบราณ มีพลังฝึกฝนอยู่ในระดับไหนแล้ว?” หลินหยุนถาม
ประธานาธิบดีพูดว่า “ต่ำกว่าแดนยาทอง!”
“แดนเทพปรากฏ บู๊โบราณเผยตัว ยาทองเสร็จสิ้น ประตูเซียนเปิดออก”
“ถ้ามีนักบู๊แดนยาทองเกิดขึ้น ประตูเซียนในตำนานก็จะถูกเปิดออก”
“แต่ว่ารายละเอียดของประตูเซียนคืออะไร? อยู่ที่ไหน? พวกนี้ก็ยังไม่เคยมีการบันทึกไว้เลย ฉันก็ไม่รู้แน่ชัดเหมือนกัน”
“นับพันปีมาแล้ว ก็ยังไม่เคยเห็นมีประตูเซียนเปิดออกเลย”
หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า “ถ้าอยู่ต่ำกว่าแดนยาทองละก็ งั้นก็จัดการได้ง่ายหน่อย”
ประธานาธิบดีพูดอีกว่า “ใช่แล้ว ช่วงนี้มีผู้วิเศษจากโลกตะวันตก ได้เคลื่อนไหวจู่โจมมาหลายครั้งแล้ว”
“ถึงแม้ว่าจะถูกท่านหงยกทัพตีแตกกระเจิงไปแล้วก็จริง แต่ท่านหงก็ยังคงยุ่งจนไม่สามารถปลีกตัวได้เลย แม้แต่เจียงร่อโจ๋ก็ยังได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเลย”
“ข่าวมาจากโลกตะวันตกแจ้งมาว่า เป็นเพราะว่าชื่อของคุณ ไปปรากฏอยู่ในอันดับหนึ่งของประกาศอสังหาตอนนี้”
“คุณก็เพิ่งเข้าไปอยู่ในประกาศอสังหา ก็สามารถอยู่เหนือเจียงร่อโจ๋แล้ว กลายเป็นนักบู๊อันดับหนึ่งของประเทศจีนไปแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...