จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 785

หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าพูดเช่นนี้ ผมก็ควรจะรู้สึกเป็นเกียรติใช่ไหม?”

ประธานาธิบดีพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “คุณอย่าได้ประมาทเชียว โลกตะวันตกมีคนแปลกประหลาดมากมายเกิดขึ้น พลังความสามารถแข็งแกร่ง ได้ข่าวว่าเมื่อก่อนโลกบู๊โบราณก็ยังต้องเสียเปรียบให้กับพวกเขาเลยนะ!”

“ผมจะจำไว้ครับ” หลินหยุนพูด

“ถ้าคุณพบว่ามีนักบู๊ที่ไม่รักษาสัญญาพวกนั้น ก็สามารถใช้วิธีรุนแรงในการจัดการได้เลย ช่วยแบ่งเบาภาระพวกเราไปด้วย” ประธานาธิบดีพูด

“ครับผม” หลินหยุนตอบตกลง

“อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรที่ต้องกำชับอีกแล้ว ตอนนี้คุณจะกลับไปเลยไหม? ฉันจะให้หลงอีไปส่งคุณ” ประธานาธิบดีพูด

“ไม่ต้องหรอกครับ ในเมื่อมาถึงเมืองหลวงทั้งที ทำไมจะต้องรีบกลับขนาดนั้นด้วยล่ะ?” หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย ด้วยรอยยิ้มที่ค่อนข้างลึกลับ

ประธานาธิบดีพูดว่า “คุณอย่ามาทำซี้ซั้ว ที่นี่มันคือเมืองหลวงนะ”

“วางใจเถอะ ผมรู้ดีว่าควรจะทำยังไง” หลินหยุนพูด

หลินหยุนเดินออกไปแล้ว ประธานาธิบดีก็ไม่ได้ไปส่ง แต่กลับเรียกหลงอีเข้ามา

“คุณแอบตามเขาไปนะ ดูว่าเขาคิดจะทำอะไร?”

“ครับผม!” หลงอีพูด

หลังจากที่หลินหยุนออกจากคฤหาสน์ประธานาธิบดีจีนแล้ว ก็เรียกรถไปยังคฤหาสน์ตระกูลหวางทันที

คฤหาสน์ตระกูลหวางอยู่ในเขตคฤหาสน์ใจกลางเมืองของเมืองหลวง ทิวทัศน์สวยงามมาก

ที่ดินที่นี่ทุกตารางนิ้วเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น ส่วนตระกูลหวางสามารถมีคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่ในบริเวณนี้ได้ จะเห็นได้ว่าฐานะของตระกูลหวางยิ่งใหญ่เพียงใด

ยืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลหวาง หลินหยุนสีหน้าเฉยเมย

“เทียบกับความทรงจำในชาติที่แล้วของฉัน ก็ไม่แตกต่างอะไรเลย”

“ตระกูลหวาง ไม่ได้พบกันนานสบายดีไหม!”

หลินหยุนเอามือทั้งสองไขว้หลัง รวบรวมสมาธิแน่วแน่ ค่อยๆเดินไปยังประตูใหญ่ทางเข้าตระกูลหวาง

“หยุดนะ เจ้าเด็กน้อย!” ยามรักษาความปลอดภัยที่ยืนเวรสองคน ก็รีบตะโกนห้ามเตือน

“ที่นี่เป็นคฤหาสน์ตระกูลหวาง คนนอกห้ามรบกวน!”

หลินหยุนหยุดก้าวเดิน มองดูรั้วเหล็กสีแดงสูงราวสามเมตรกว่าที่ล้อมรอบคฤหาสน์ตระกูลหวาง สายตาก็ค่อยๆเคลื่อนมายังคานประตูที่มีรูปมังกรทองหน้าตาดุร้ายนั้น

ทันใดนั้น ก็ปรากฏลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากจุดตันเถียนของหลินหยุน ดาบเฮ่าเทียนพร้อมด้วยพลังแรงสะท้านฟ้า พุ่งไปยังคานประตูรูปมังกรทองที่อยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์ตระกูลหวังอย่างแรง

โป้ง！

ประตูทางเข้าตระกูลหวางที่ใหญ่โตมโหฬาร ก็พังถล่มลงมา

ยามรักษาความปลอดภัยทั้งสองตกใจจนรีบกลิ้งตัวหลบอยู่ด้านข้าง พร้อมทั้งตะโกนใส่ด้วยความโกรธว่า “ไอ้เด็กเวร แกรนหาที่ตายซะแล้ว! ที่นี่คือบ้านตระกูลหวางนะ!”

ต้องบอกว่าประสิทธิภาพการทำงานของยอมรักษาความปลอดภัยทั้งสองคนไม่เลวทีเดียว ถ้าเป็นยามรักษาความปลอดภัยที่อื่นละก็ เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้แล้ว คงตกใจจนขี้หดตดหายแล้วรีบวิ่งหนีไปเลย

ส่วนสองคนนี้ถึงกับยังกล้าว่ากล่าวหลินหยุนอยู่อีก

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” ภายในลานบ้านคฤหัสถ์ก็มีหลายคนรีบวิ่งออกมา

ในนั้นก็จะมีหวางโส่วหลี่และหวางโส่วเหรินเดินอยู่ข้างหน้า ส่วนหวางจิงหลงก็เดินตามหลังมา ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

ยามรักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็รีบวิ่งเข้ามาอยู่ด้านหน้า ปกป้องผู้คนตระกูลหวางทั้งหลาย แล้วพูดด้วยเสียงลนลานว่า “เจ้าบ้านครับ เจ้าเด็กนี่ใช้ดาบฟันคานประตูหน้าทางเข้าจนพังลงมาหมดแล้วครับ!”

“แกนี่เอง!” เมื่อได้เห็นหน้าหลินหยุนชัดเจนแล้ว หวางโส่วหลี่ก็ตะโกนพูดด้วยความตกใจ

หวางโส่วเหรินตะโกนด่าด้วยความโกรธว่า “ไอ้เด็กเวร แกกินดีเสือมาเหรอไง ถึงได้กล้ามาก่อกวนตระกูลหวางเรา!”

หลังจากนั้น ก็ถามด้วยเสียงเบาว่า “พี่ใหญ่ ไอ้เด็กเปรตนี้เป็นคนตระกูลไหนเหรอ?”

หวางโส่วหลี่ไม่ตอบคำถาม แต่จ้องมองหลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

หวางจิงหลงที่ยืนอยู่ข้างหลังสีหน้าเย็นชา พูดด้วยเสียงเข้มว่า “คนที่กล้ามามาฟันทำลายคานประตูทางเข้าหน้าบ้านตระกูลหวางเรา ในโลกนี้นอกจากเด็กเดียรัจฉานนั้นแล้ว ยังจะเป็นใครได้อีก?”

หวางโส่วเหรินไหวตัวทัน รีบตะโกนพูดทันทีว่า “แกคือหลินหยุน!”

ขณะที่หวางโส่วเหรินตะโกนเรียกชื่อหลินหยุนนั้น หลินหยุนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ตรงบริเวณมุมมืดหลายแห่งในบ้านตระกูลหวาง มีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งสี่สายปรากฏขึ้นมา อย่างน้อยก็ต้องเป็นปรมาจารย์ระดับแดนสูงสุดแล้ว

“ไอ้เด็กเวร แกคิดจะทำอะไร!” หวางโส่วเหรินตะคอกถามด้วยเสียงเย็นชา

หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า “ไม่มีอะไร มาเมืองหลวงทั้งที ก็แวะมาเตือนสติพวกคุณหน่อยแค่นั้นเอง”

สีหน้าท่าทางที่ไม่มีสัมมาคารวะของหลินหยุนเช่นนั้น ทำให้ผู้คนตระกูลหวางทั้งหลายรู้สึกโกรธเคืองมาก

ตระกูลหวาง เป็นหนึ่งผู้นำของสี่ตระกูลผู้ยิ่งใหญ่ เบื้องหลังยังมีอำนาจยิ่งใหญ่หนุนหลังอยู่ เป็นคนใหญ่คนโตที่มีอิทธิพลส่งผลต่อนโยบายการบริหารของประเทศจีนอีกด้วย

ตอนนี้ คานประตูหน้าบ้านถึงกับถูกคนใช้ดาบฟันจนขาดไปแล้ว